Półka kolekcjonera: The Cranberries – „No Need to Argue”

Album jest znany przede wszystkim dzięki kultowemu już utworowi „Zombie”. Zespół z Irlandii przygotował materiał dużo mroczniejszy i surowy – oczywiście w porównaniu z płytą „Everybody Else Is Doing It, So Why Can't We?”, która ukazała się rok wcześniej.

Pójść w stronę rocka

W zakresie kompozycji zespół eksperymentował z bardziej rockowym i cięższym brzmieniem, używając zniekształceń i zwiększając głośność w niektórych utworach. Przykładem jest piosenka „Yeat's Grave”, która opowiada o Williamie Butlerze Yeatsie i zawiera cytaty z jednego z jego wierszy – „Nie Było Drugiej Troi”. Inny utwór – „The Icicle Melts” – napisany przez Dolores O'Riordan, jest zainspirowany sprawą Jamesa Bulgera i stanowi reakcję na te tragiczne wydarzenia.

Najbardziej znany utwór z płyty, czyli oczywiście „Zombie”, również napisany przez O'Riordan, odnosi się do zamachów bombowych IRA w Warrington w 1993 roku. Doprowadziły one do śmierci dwójki dzieci. Kompozycja, ze względny na swój wydźwięk i ciężar emocjonalny, szybko zwróciła uwagę słuchaczy na całym świecie. Również dlatego, że znalazła się w niej wpadająca w ucho melodia, a wokalistka udowodniła, że dysponuje świetnym głosem. Jest przejmujący i bardzo autentyczny. To bezsprzecznie największy przebój w dorobku zespołu The Cranberries. Trafił na listy przebojów między innymi w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.

Okładka albumu została zaprojektowana przez dyrektora artystycznego Cally, który współpracował z fotografem Andym Earlem. Zespół zdecydował się ubrać w garnitury i pozować na tej samej sofie, która pojawiła się na okładce ich poprzedniego albumu. Każda okładkowa wersja singla przedstawiała zespół dokładnie w tym samym miejscu, ale w innym ustawieniu.

Międzynarodowa kariera

Album spotkał się z pozytywnym przyjęciem krytyków muzycznych. Dylan Yadav z Immortal Reviews nazwał „No Need to Argue” płytą, która „utrwaliła znaczenie The Cranberries w muzyce irlandzkiej”. J. D. Considine pozytywnie ocenił emocjonalność wykonania Dolores O'Riordan, a recenzent AllMusic słusznie zwrócił uwagę na wokalny rozwój frontwoman, która w krótkim czasie dojrzała i była w stanie dać z siebie znacznie więcej – zwłaszcza na poziomie przekazywania emocji.

Pozytywne recenzje, ale również zainteresowanie ze strony stacji radiowych, sprawiły, że o drugiej płycie The Cranberries szybko zrobiło się głośno. Oczywiście ogromny wpływ na to miała popularność wspomnianej już kompozycji „Zombie”. Jej miłośnicy szybko sięgali po longplaya, a jego sprzedaż rosła jak na drożdżach. Najlepszym na to dowodem niech będą czołowe pozycje na listach sprzedaży w takich krajach jak Australia, Dania, Francja, Nowa Zelandia, Hiszpania czy Szwecja. Album „No Need To Argue” miał wielu zwolenników również w Polsce – ostatecznie pokrył się w naszym kraju platyną.

Nieśmiertelny album

Płyta z 1994 roku była kilkukrotnie wznawiana. Najnowsze jest wydanie „Deluxe”, które pojawiło się w sprzedaży w 2020 roku. Rozszerzona edycja „No Need to Argue” (2CD) oraz jej wersja cyfrowa zawiera remaster albumu i trzy b-side’y: „Away”, „I Don’t Need” oraz „So Cold in Ireland” pozyskane z oryginalnych taśm. Na wydawnictwo trafiło także dziewiętnaście niewydanych wcześniej utworów, w tym dwie piosenki, które nigdy wcześniej nie funkcjonowały w oficjalnym obiegu: „Yesterday’s Gone” zarejestrowane podczas sesji dla MTV w Nowym Jorku w 1995 roku oraz demo „Serious”, które do tej pory można było odnaleźć jedynie w kiepskiej jakości koncertowej na YouTube.

Wspomniane wznowienie pojawiło się już po śmierci Dolores O’Riordan i rozwiązaniu zespołu The Cranberries. Wokalistka zmarła w wieku 46 lat. Stwierdzono, że przyczyną jej śmierci było utonięcie w hotelowej wannie z powodu nadmiernego spożycia alkoholu. Od lat zmagała się z licznymi problemami, które wynikały również z trudnego dzieciństwa. Dolores – jako nastolatka – była przez wiele lat molestowana. Miała problem z używkami.

Michał Grzybowski