Półka kolekcjonera: Rush – „Moving Pictures”

Na początku lat 80. XX wieku Kanadyjczycy z Rush mieli rozpoznawalność, a ich popularność stale rosła. Udane tournée promujące płytę „Permanent Waves” (1980) było dla nich niezwykle motywujące i pełni entuzjazmu weszli do studia nagraniowego, żeby przygotować swój ósmy longplay. Początkowo nie planowali żadnej rewolucji – chcieli zrobić to, co umieją najlepiej, czyli dać fanom kolejną dawkę klasowego rocka progresywnego. Wyszło jednak nieco inaczej. Odbiór „Moving Pictures” przerósł ich najśmielsze oczekiwania...

Utwory, które zmieniły postrzeganie rocka

Po zakończeniu usłanej sukcesami 10-miesięcznej trasy po Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Wielkiej Brytanii, zespół nieoczekiwanie postanowił zrewolucjonizować swoje podejście do tworzenia muzyki. Inspiracją do pójścia w nieco inną stronę w studiu była propozycja Cliffa Burnsteina z Mercury Records, który zasugerował postawienie na większą przebojowość, ale bez utraty indywidualnego, wypracowanego przez zespół stylu. Zmiana ta okazała się kluczową decyzją, prowadząc do stworzenia jednego z najważniejszych albumów w historii Rush.

„Moving Pictures” to połączenie unikalnego brzmienia, złożonych kompozycji i doskonałego wykonania. „Tom Sawyer”, z charakterystycznym podkładem rytmicznym w 7/8, stał się rockowym hymnem dla kolejnych pokoleń miłośników gatunku, a zainspirowane kodem lotniska w Toronto w alfabecie Morse’a – „YYZ” – zdobyło uznanie jako dowód instrumentalnej perfekcji Rush. Piosenka „Red Barchetta”, która powstała na podstawie opowiada Richarda S. Fostera, uznawana jest za jedną z najważniejszych w dorobku zespołu. Nie wypada bez słowa przejść również obok „Limelight”, czyli utworu, który jest koronnym dowodem na to, że Neil Peart był wybitnym autorem tekstów.

„Moving Pictures” – inspiracja dla największych

Płyta „Moving Pictures” zyskała uznanie zarówno u współczesnych, jak i późniejszych krytyków muzycznych. Kerrang! umieścił album na 43. miejscu wśród „100 Największych Albumów Heavy Metalowych Wszech Czasów”. Zgadza się – „heavy metalowych”. Stanowi to najlepszy dowód na to, jak ogromny wpływ na całą scenę miało wspomniane wydawnictwo. Rush udowodnili, że rock może być zarówno ambitny, jak i dostępny dla szerokiej publiczności, co jest często dużym problemem w przypadku wykonawców, którzy stawiają w studiu na ambitne i skomplikowane rozwiązania kompozytorskie.

Album „Moving Pictures” nie tylko zdefiniował kanony gatunku, ale także stał się źródłem inspiracji dla przyszłych muzyków. Jej wpływ można odnaleźć w dzisiejszych dokonaniach wielu artystów, którzy czerpią z bogatego dorobku Rush. Zespół ten nie tylko podążał za trendami, lecz sam je kształtował, tworząc muzykę ponadczasową i wszechstronną. Zresztą wielu twórców otwarcie mówi, że czerpali garściami z dorobku kanadyjskiego zespołu. W tym zacnym gronie są między innymi przedstawiciele zespołów Dream Theater, Nine Inch Nails, Smashing Pumpkins, Rage Against the Machine, Foo Fighters, Iron Maiden, Metallica czy Tool. Rockowa ekstraklasa!

Ósma płyta w dorobku Rush nie tylko zdobyła uznanie krytyków, ale stała się komercyjnym sukcesem. Album osiągnął pierwsze miejsce w Kanadzie i trzecie w Stanach Zjednoczonych oraz Wielkiej Brytanii. Wydawnictwo stało się najlepiej sprzedającym się albumem Rush na terenie USA – na ten moment szacuje się, że kupiono tam ponad 5 milionów kopii „Moving Pictures”. Singlowe wydania „Limelight”, „Tom Sawyer” i „Vital Signs” zdobyły bardzo duże uznanie, a „YYZ” zostało nawet nominowane do nagrody Grammy za najlepsze rockowe wykonanie instrumentalne.

Popularny przez dekady

„Moving Pictures” to nie tylko album – to kamień milowy w historii muzyki rockowej. Jego niezapomniane brzmienie, głębokie oraz zaangażowane teksty, a także nienaganne wykonanie uczyniły go klasykiem, który pozostanie w pamięci fanów i jest inspiracją dla kolejnych pokoleń muzyków. Po ponad czterdziestu latach od premiery „Moving Pictures” nadal emanuje świeżością i jest najważniejszym dziełem w dorobku Rush, a może nawet całej muzyki progrockowej. Album był wielokrotnie wznawiany i zawsze cieszył się dużym zainteresowaniem ze strony słuchaczy – to najlepszy dowód na to, że jest dziełem ponadczasowym.

Michał Grzybowski