Isaac Asimov „Koniec wieczności”. Windą do przyszłości

Andrew Harlan jest jednym z tak zwanych Wiecznościowców, mężczyzn żyjących poza czasem, w systemie (lub świecie równoległym) zwanym „Wiecznością”, w którym mogą poruszać się w czasie za pomocą urządzenia przypominającego windę. Ich zadaniem jest stałe wprowadzanie drobnych korekt w rzeczywistości, tak, aby wpływać na losy ludzkości, by ta sobie nie zrobiła zbytniej krzywdy. Czasem ktoś w wyniku tych korekt przestanie istnieć (wraz z całymi pokoleniami swych potomków), czasem ktoś będzie bardziej nieszczęśliwy albo szczęśliwszy niż był, tu jednak nie liczą się jednostki, ale ogólnie pojęte szczęście, pokój i dobrobyt całego rodzaju ludzkiego.

Wiecznościowcom nie wolno zakładać rodzin, dozwolone są tylko przelotne związki seksualne, które każdorazowo muszą przejść autoryzację. Wszystko po to, by nie zagrozić misternej konstrukcji „Wieczności”, w której nie może się znaleźć żadna kobieta przeniesiona z jakiegoś czasu. Jednak Harlana, mimo jego usilnych starań, trafia strzała Amora i zakochuje się w Nöyes Lambert, arystokratce z 482 stulecia. Nöyes w wyniku kalkulacji i planów Wiecznościowców ma zostać „wymazana”, czemu Harlan próbuje zapobiec. Jednak jej przetrwanie może zagrozić istnieniu całej Wieczności.

Jak na klasykę science fiction przystało, tak i ta powieść, napisana w latach 50. ubiegłego wieku, nabiera zupełnie nowych znaczeń czytana po 70 latach. W czasach lotów w kosmos i manipulacji genetycznych wciąż podróże w czasie są poza naszym zasięgiem i poza nawet wyobraźnią. Asimov wciąga czytelnika swoją koncepcją traktowania czasu w sposób nielinearny i zarządzania nim, lawirując i unikając pułapek i paradoksów. To znakomita gimnastyka także dla współczesnego umysłu.

I, choć nie polubicie Andrew Harlana, bo jest obcesowy i niedojrzały w swoich wyborach i działaniach, choć pewnie nie spodoba wam się mizoginistyczny punkt widzenia, charakterystyczny dla Ameryki lat 50., to z przyjemnością dacie się ponieść windom Wieczności przez wieki, cywilizacje i wydarzenia. I dacie się przekonać, że wybór między własnym szczęściem a dobrem całej ludzkości nigdy nie będzie taki oczywisty, jak nam się wydaje…

 

Książka trafiła na naszą listę TOP 200 książek science-fiction >>

 

W cyklu „Wehikuł czasu” Wydawnictwa Rebis ukazały się do tej pory następujące tytuły:

1. Kwiaty dla Algernona – Daniel Keyes
2. Koniec dzieciństwa – Arthur C. Clarke
3. Aleja Potępienia – Roger Zelazny
4. Hiob. Komedia sprawiedliwości – Robert A. Heinlein
5. Non stop – Brian Aldiss
6. Przestrzeni! Przestrzeni! – Harry Harrison
7. Cieplarnia – Brian Aldiss
8. Drzwi do lata – Robert A. Heinlein
9. Wieczna wojna – Joe Haldeman
10. Gwiazdy moim przeznaczeniem – Alfred Bester
11. Gdzie dawniej śpiewał ptak – Kate Wilhelm
12. My – Jewgienij Zamiatin
13. Człowiek do przeróbki – Alfred Bester
14. Ostatni brzeg – Nevil Shute
15. Kwestia sumienia – James Blish
16. Rój Hellstroma – Frank Herbert
17. Wieczna wolność – Joe Haldeman
18. Więcej niż człowiek – Theodore Sturgeon
19. Osa – Eric Frank Russell
20. Ziemia trwa – George R. Stewart
21. Opowiadania najlepsze – Philip K. Dick
22. Umierając, żyjemy – Robert Silverberg
23. Rok 1984 – George Orwell
24. Czas jest najprostszą rzeczą – Clifford D. Simak
25. Odyseja kosmiczna 2001 – Arthur C. Clarke
26. Folwark zwierzęcy – George Orwell
27. Koniec Wieczności – Isaac Asimov
28. Odyseja kosmiczna 2010 – Arthur C. Clarke
29. Równi bogom – Isaac Asimov
30. Spotkanie z Ramą – Arthur C. Clarke
31. Koniec dzieciństwa – Arthur C. Clarke
32. Olśnienie – Poul Anderson
33. Odyseja kosmiczna 2061 – Arthur C. Clarke
34. Bill, bohater galaktyki – Harry Harrison

Brunon Nowakowski

 

Wejdź na FORUM! ❯