Jest XXV wiek. Ludzkość zajęła cały Układ Słoneczny i opanowała dżauntowanie – umiejętność teleportacji do dowolnego miejsca na ziemi. Teleportować się może niemal każdy, wystarczy krótki trening i koordynaty punktów startu i lądowania.
Podczas wojny między Planetami Wewnętrznymi i Zewnętrznymi Układu Słonecznego Gully Foyle — niewykształcony, prymitywny próżniarz — dryfuje w kosmosie we wraku statku kosmicznego Nomad, zniszczonego w wyniku jakiejś wojennej potyczki. Od wielu miesięcy tkwi ukryty w schowku na narzędzia – jedynym miejscu, gdzie jeszcze jest powietrze, modląc się o ratunek i szalejąc z samotności. Kiedy przyjazny statek Vorga zauważa go, a następnie świadomie mija, nie udzielając pomocy, ogarnia go żądza zemsty. Żądza tak silna, że wyzwala w nim niewiarygodną siłę przetrwania. Od tej pory Vorga staje się jedynym celem jego życia.
Charakterystyka głównego bohatera na początku nie przedstawia się imponująco.
Poszukiwania Foyle'a toczą się w świecie przyszłości pełnym cudów i okropności: szerokie wykorzystanie teleportacji, bezduszne megakorporacje, władza skupiona w rękach kilku wielowiekowych rodów, okazjonalna telepatia, rozległe podziemne więzienia, zabronione wszystkie religie, podziemne kościoły, tajemnicza substancja PyrE, która może unicestwić świat…
Bester pisze w taki sposób, jakby musiał natychmiast wyrzucić wszystkie swoje pomysły z głowy, jakby miały eksplodować, jeśli pozostaną w jego umyśle zbyt długo. Na raptem 300 stronach powieści zmieścił tyle koncepcji, że wystarczyłoby spokojnie na kilka tomów. Mamy ludzi, którzy kupują specjalne choroby, żeby móc iść do szpitala i spędzać czas z uroczymi pielęgniarkami. Jest modyfikacja neurologiczna, powodująca, że gdy ktoś chce powiedzieć niewygodną dla kogoś prawdę, dochodzi do zwarcia w mózgu i delikwent umiera zanim wydusi słowo. Jest wreszcie pięciokrotne przyspieszenie całego organizmu, łącznie z procesami myślowymi. Fabuła szybko zmienia się i płynie, właściwie rwie jak górski potok, a główny bohater (bardzo antypatyczna postać) angażuje się w nikczemne działania, jak szantaż, gwałt, bicie i sianie zniszczenia, w poszukiwaniu osoby, która nakazała statkowi zostawić go na pewną śmierć w otchłani kosmosu.
Zawsze czytając dzieła z lat 50., 60. czy 70. XX wieku, zadaję sobie pytanie, jak to możliwe, że w tamtych czasach potrafiono tworzyć tak aktualne i tak wizjonerskie historie. „Gwiazdy moim przeznaczeniem” jest powieścią uniwersalną: z jednej strony opowiada o ludzkich emocjach i pobudkach, jakie każą im gnać do celu przekraczając wszelkie bariery. Z drugiej pokazuje, jak sama ludzkość może ewoluować, jak doświadczenie prowadzi do zrozumienia, a wręcz oświecenia. Główny bohater z prymitywnego brutalnego typa staje się autentycznie natchnionym mędrcem. Więcej szczegółów tej przemiany nie zdradzę, by nie psuć nikomu przyjemności lektury.
Jedynym wątkiem, który nieco uwiera i rzeczywiście może wskazywać na inną wrażliwość Ameryki lat pięćdziesiątych, jest stosunek do kobiet. W powieści kobiety są chronione i utrzymywane w czystości moralnej, wybierane swoim mężom, którzy praktycznie stanowią nad nimi władzę, nie licząc się specjalnie z ich zdaniem. Można by oczekiwać, że za 500 lat równość płci będzie czymś oczywistym (o ile w ogóle będzie jeszcze istniało rozróżnienie płci...).
Jeśli macie ochotę na eksplozję pomysłów, kolorów, emocji i postaci, sięgnijcie po tę powieść. Będziecie się świetnie bawić.
Książka trafiła na naszą listę TOP 200 książek science-fiction >>
W cyklu „Wehikuł czasu” Wydawnictwa Rebis ukazały się do tej pory następujące tytuły:
- Kwiaty dla Algernona – Daniel Keyes
- Koniec dzieciństwa – Arthur C. Clarke
- Aleja Potępienia – Roger Zelazny
- Hiob. Komedia sprawiedliwości – Robert A. Heinlein
- Non stop – Brian Aldiss
- Przestrzeni! Przestrzeni! – Harry Harrison
- Cieplarnia – Brian Aldiss
- Drzwi do lata – Robert A. Heinlein
- Wieczna wojna – Joe Haldeman
- Gwiazdy moim przeznaczeniem – Alfred Bester
- Gdzie dawniej śpiewał ptak – Kate Wilhelm
- My – Jewgienij Zamiatin
- Człowiek do przeróbki – Alfred Bester
- Ostatni brzeg – Nevil Shute
- Kwestia sumienia – James Blish
- Rój Hellstroma – Frank Herbert
- Wieczna wolność – Joe Haldeman
- Więcej niż człowiek – Theodore Sturgeon
- Osa – Eric Frank Russell
- Ziemia trwa – George R. Stewart
- Opowiadania najlepsze – Philip K. Dick
- Umierając, żyjemy – Robert Silverberg
- Rok 1984 – George Orwell
- Czas jest najprostszą rzeczą – Clifford D. Simak
- Odyseja kosmiczna 2001 – Arthur C. Clarke
- Folwark zwierzęcy – George Orwell
- Koniec Wieczności – Isaac Asimov
- Odyseja kosmiczna 2010 – Arthur C. Clarke
- Równi bogom – Isaac Asimov
- Spotkanie z Ramą – Arthur C. Clarke
- Koniec dzieciństwa – Arthur C. Clarke
- Olśnienie – Poul Anderson
- Odyseja kosmiczna 2061 – Arthur C. Clarke
- Bill, bohater galaktyki – Harry Harrison
Brunon Nowakowski
Wejdź na FORUM! ❯
Komentarze (0) / skomentuj / zobacz wszystkie