Marian Dziędziel – gwiazda z przypadku. Najlepsze role aktora

Już w młodym wieku postanowił podążać ścieżką aktorstwa, co zdecydowanie nie było łatwe, zwłaszcza z silnym śląskim akcentem, z który musiał walczyć na każdym kroku. Przynajmniej jeśli faktycznie marzył o wielkiej aktorskiej karierze. Po ukończeniu I Liceum Ogólnokształcącego w Wodzisławiu Śląskim Dziędziel zdał egzamin do szkoły teatralnej. Jednakże, aby w ogóle mógł zostać przyjęty, musiał nauczyć się poprawnej mowy (bez śląskich naleciałości), co stanowiło dla niego ogromne wyzwanie. Nie poddał się jednak. Studiował w renomowanej krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, gdzie jego talent został dostrzeżony przez wybitnych pedagogów takich jak Jerzy Trela czy Mikołaj Grabowski.

Debiutował na scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie w 1969 roku, a od tego momentu jego kariera nabrała rozpędu. Występował również w kabarecie Piwnica pod Baranami, gdzie zdobywał uznanie jako aktor i wokalista. W ciągu lat zagrał wiele drugoplanowych, ale wyrazistych ról zarówno w kinie, jak i w teatrze i telewizji.

Jednym z przełomowych momentów w jego karierze było odznaczenie Brązowym Krzyżem Zasługi w 1983 roku za wybitne osiągnięcia artystyczne. Później otrzymał wiele innych wyróżnień i nagród, m.in. Polską Nagrodę Filmową za rolę w filmie „Wesele” oraz Złotą Kaczkę czasopisma „Film” w 2010 roku. Warto nadmienić, że Dziędziel największe zawodowe sukcesy święcił w XXI wieku, a to bez wątpienia zasługa bardzo owocnej współpracy z Wojciechem Smarzowskim.

Życie prywatne Mariana Dziędziela także odgrywało istotną rolę. Był mężem Haliny Wyrodek (zm. 2008), gwiazdy kabaretu Piwnica pod Baranami, z którą miał dwie córki, Agnieszkę i Joannę. Jego pasja do aktorstwa i wsparcie rodziny pozwoliły mu rozwijać się artystycznie i osiągać sukcesy przez wiele lat.

Marian Dziędziel to nie tylko aktor, lecz także człowiek o wielu pasjach. Jego oddanie sztuce, ciężka praca i talent sprawiły, że stał się jednym z najwybitniejszych aktorów polskiej sceny filmowej i teatralnej. Jego historia jest niezwykłym przykładem determinacji i pasji, których połączenie pozwoliło mu osiągnąć uznanie w świecie filmu.

Najlepsze role Mariana Dziędziela? W mojej ocenie poniższe:

Wiesław Wojnar w filmie „Wesele” (2004)

Wspomniana już współpraca Dziędziela ze Smarzowskim rozpoczęła się wcześniej, ale to właśnie w 2004 roku okazała się przełomowa. Wtedy do kin trafił film „Wesele”, który okazał się celnym, acz bolesnym obrazem polskich przywar i problemów społecznych. Bohater naszego artykułu wcielił się w ojca panny młodej, bogatego mieszkańca niewielkiej miejscowości, który wyprawił młodej parze wystawne wesele. Okazało się ono jednak przepisem na wielką katastrofę. W filmie świetnie wypadli też Arkadiusz Jakubik i Marcin Świetlicki.

Dziędziel i Jakubik | mat. pras.

Horst w filmie „Komornik” (2005)

Kolejny głośny film z pierwszej dekady XXI wieku. Feliks Falk opowiedział w nim historię bezwzględnego komornika, który egzekwuje długi mieszkańców Wałbrzycha. Tytuł doceniony został między innymi siedmioma Orłami. W dramacie znakomicie wypadł Andrzej Chyra, który stanowi o sile „Komornika”, ale nie można odbierać zasług aktorom drugoplanowym – Marianowi Dziędzielowi czy Marianowi Opani.

„Komornik” – kadr | mat. pras.

Adam Kościejny w filmie „Wino truskawkowe” (2007)

Kolejna świetna drugoplanowa rola Dziędziela. Tym razem jednak w nieco lżejszym filmie, ponieważ „Wino truskawkowe” to dramat komediowy, który opowiada o policjancie z Warszawy, który przenosi się do małego miasteczka przy słowackiej granicy. W filmie zagrali, poza wspomnianym, Jiří Macháček, Zuzana Fialová, Jerzy Radziwiłowicz czy Maciej Stuhr, a jego reżyserią zajął się Dariusz Jabłoński.

Zdzisław Dziabas w filmie „Dom zły” (2009)

Smarzowski i Dziędziel po raz kolejny. „Dom zły” to jeden z najmocniejszych i najlepszych filmów ostatnich dekad. Kino kryminalne – mroczne i niezwykle sugestywne. Tytuł przenosi nas do czasów PRL-u i pewnej głośnej sprawy zabójstwa, do której doszło w gospodarstwie Dziabasów. W filmie pojawiła się prawdziwa śmietanka polskich aktorów – Jakubik, Topa, Więckiewicz. Najlepiej z tego towarzystwa wypadł jednak Dziędziel.

„Dom zły” – kadr z filmu | mat. pras.

Gołąb w filmie „Drogówka” (2013)

Aktor pojawił się również w obsadzie innego filmu Smarzowskiego, „Drogówce”. Tym razem reżyser opowiedział pełną przemocy historię siódemki policjantów, których przyjaźń poddana została próbie w momencie, gdy zginął jeden z nich. Bohater naszego artykułu ponownie zadowolić musiał się drugim planem, ale zgodnie z tradycją wypadł bardzo dobrze. Obok niego zagrali Bartłomiej Topa, Jacek Bracak czy Eryk Lubos.

„Drogówka” – plakat filmowy |  mat. pras.

Kubica w filmie „Pod Mocnym Aniołem” (2014)

Pozostajemy w świecie Smarzowskiego, który w 2014 roku przygotował filmową interpretację powieści Jerzego Pilcha. Mocny film o wyniszczającym nałogu alkoholowym i miłości, która może okazać się ratunkiem dla głównego bohatera. W filmie znakomicie wypadli Robert Więckiewicz, Kinga Preis i Arkadiusz Jakubik, ale Dziędziel absolutnie im nie ustępował. Kolejna genialna rola do w jego CV.

Szeptun w serialu „Wataha” (2014-)

Dziędziel pojawił się również w obsadzie jednego z najlepszych polskich seriali kryminalnych XXI wieku. „Wataha” opowiada historię kapitana Rebrowa, członka Straży Granicznej, stacjonującego w Bieszczadach. Niesamowicie klimatyczny serial HBO doczekał się jak do tej pory trzech sezonów. Główną rolę gra w nim Leszek Lichota, ale produkcja zasłynęła również z powodu świetnych ról drugoplanowych i epizodycznych – jedną z nich zagrał Marian Dziędziel.

Marian Dziędziel – „Wataha” | mat. pras.

Tadeusz Makowski w filmie „Moje córki krowy” (2015)

Książka Kingi Dębskiej został zekranizowana w 2015 roku. Scenariuszem i reżyserią zajęła się sama zainteresowana. Dała nam naprawdę udany dramat skupiający się na problemach rodziny Makowskich. Dwie córki Tadeusza decydują się naprawić wspólne relacje w momencie, gdy mężczyzna zaczyna poważnie chorować. W rolę ojca wcielił się Marian Dziędziel, a obok niego pojawiły się Agata Kulesza i Gabriela Muskała. Świetny i ważny film o życiu, przemijaniu i relacjach międzyludzkich.

Michał Grzybowski