Wspaniała piątka Riverside – najlepsze płyty polskiego zespołu

Zespół powstał w 2001 roku w Warszawie, zrzeszając utalentowanych muzyków: perkusistę Piotra Kozieradzkiego, gitarzystę Piotra Grudzińskiego (zmarłego w 2016 roku), basistę i wokalistę Mariusza Dudę oraz klawiszowca Jacka Mielnickiego, którego w 2003 roku zastąpił Michał Łapaj.

Riverside to nie tylko znakomite kompozycje i mistrzowskie ich wykonanie, ale również głębokie teksty, które eksplorują tematy takie jak zaburzenia psychiczne, miłość czy konflikt wewnętrzny. To zespół, który nie boi się sięgać po trudne tematy, wyrażając swoje przemyślenia w sposób szczery i bezkompromisowy. Polska grupa uznawana jest za jeden z najlepszych progresywnych zespołów na świecie. Co jednak ciekawe, formacja wciąż nie przebiła się do świadomości szerszej grupy odbiorców, a to z powodu między innymi pominięcia przez media głównego nurtu w Polsce. Szkoda, bo warszawski zespół zasługuje na dużo większe uznanie również poza progrockowymi granicami.

Postanowiłem wskazać najlepsze płyty Riverside oraz uszeregować je w kolejności do najlepszej:

5. Love, Fear and the Time Machine (2015)

Szósty album Riverside ukazał się w 2015 roku. Zespół miał już na koncie kilka znakomicie przyjętych płyt, które docenione zostały przez miłośników progresji. Na „Love, Fear and the Time Machine” grupa nie kombinowała, choć – jak to ma w zwyczaju – postarała się zaskoczyć swoich słuchaczy. Efekt okazał się w mojej ocenie zadowalający, ale zabrakło w tym wszystkim odrobiny przebojowości. Oczywiście nie jest to zła płyta (bo takowych w dyskografii polskiego zespołu nie ma), ale zwyczajnie nie przemawiała do mnie tak mocno, jak większość poprzednich. Za materiał odpowiada Mariusz Duda, który napisał zarówno muzykę, jak i teksty, które trafiły na „Love, Fear and the Time Machine”.

4. Out of Myself (2003)

Od tego wszystko się zaczęło! Pierwsza płyta Riverside okazała się wydawnictwem udanym i brzmiącym bardzo dojrzale, co w przypadku debiutu wcale nie jest takie oczywiste. Zespół zaskoczył przede wszystkim skomplikowanymi, złożonymi kompozycjami, które stały się później jego znakiem rozpoznawczym. Na pewno też należy zwrócić uwagę na brzmienie „Out of Myself” – to płyta, na której nie brakuje mocniejszych metalowych wpływów, ale wszystko jest zbalansowane, bo typowy dla Riverside progrockowy vibe został uchwycony. Debiut okazał się doskonałym punktem wyjścia do późniejsze twórczości zespołu, w której zawsze w jakimś stopniu nawiązywał do tego, co pojawiło się na „Out of Myself”.

3. Second Life Syndrome (2005)

Druga płyta Riverside nie różni się znacząco od pierwszej, ale słychać na niej, że zespół wziął sobie do serca opinie słuchaczy oraz krytyków i postanowił do pewnych spraw podejść nieco inaczej. Oczywiście zachowując swoje unikatowe brzmienie. Ponownie mamy tutaj do czynienia ze zbalansowanym połączeniem rocka i metalu progresywnego. Utwory są złożone, a teksy zaangażowane (za nie odpowiadał Mariusz Duda, natomiast za muzykę wszyscy czterej członkowie Riverside). To płyta przemyślana i perfekcyjnie odegrana. Na mnie od samego początku największe wrażenie robił trwający ponad piętnaście minut utwór „Second Life Syndrome”. Majstersztyk!

2. Shrine of a New Generation Slaves (2013)

Na drugim stopniu podium zdecydowałem się umieścić piąty longplay Riverside, który ukazał się w 2013 roku. To z niego pochodzą takie kompozycje jak „The Depth of Self-Delusion”, „Celebrity Touch” czy „We Got Used to Us”. Za słowa, jak zawsze mające swoją wagę, odpowiada Duda, za muzykę natomiast cały zespół. Grupa konsekwentnie budowała swoją pozycję, a także wyrabiała niepowtarzalny styl. W mojej ocenie płyta zaproponowana w 2013 roku była bardzo udaną kontynuacją tego, co zagrało kilka lat wcześniej, czyli przy okazji premiery krążka „Anno Domini High Definition”. Nie jest to wydawnictwo lepsze, ale – pomijając detale – stojące na tak samo wysokim poziomie.

1. Anno Domini High Definition (2009)

To właśnie te drobiazgi sprawiły, że ostatecznie na szczycie swojej listy zdecydowałem się umieścić płytę „Anno Domini High Definition”. Doceniam ją przede wszystkim za fakt, że w zaledwie pięciu utworach udało się skompresować całą magię płynącą z twórczości Riverside. Utwory są złożone i zróżnicowane, a jednocześnie znakomicie do siebie pasujące. Jako miłośnik słuchania płyta w całości, od deski do deski, musiałem docenić kunszt zespołu. Rock i metal progresywny pięknie się ze sobą łączą, a wszystko ma niepowtarzalny klimat typowy dla twórczości polskiej formacji. W mojej ocenie to właśnie czwarty longplay jest kwintesencją muzycznej mieszanki zaproponowanej przez Riverside. Do tej płyty wracam najczęściej i z największą przyjemnością.

Michał Grzybowski