Półka kolekcjonera: Bathory – „Blood on Ice”

Po tym, jak wydał dwie płyty utrzymane w klimatach thrashmetalowych („Requiem” z 1994 i „Octagon” z 1995 roku), postanowił wrócić do twórczych korzeni, które znamy między innymi z kultowych obecnie płyt „Hammerheart” oraz „Twilight of the Gods”. Ponownie zagłębił się w fascynującym świecie wikingów, dając nam jedną z najważniejszych płyt w historii gatunku – „Blood on Ice”.

Quorthon i jego powrót do świata wikingów

Oryginalne taśmy, z których ostatecznie złożono album „Blood on Ice”, zostały nagrane w 1989 roku. Wówczas lider Bathory nie zdecydował się na ich publikację – po pierwszego dlatego, że materiał nie został właściwie ukończony, a po drugie dlatego, że obawiał się, iż stanowi zbyt drastyczne odejście od poprzedniego blackmetalowego brzmienia zespołu. W 1987 roku ukazał się bowiem kultowy „Under the Sign of the Black Mark”.

Ostatecznie album „Blood on Ice” został wydany (po remasteringu i ponownej edycji na bardziej zaawansowanym sprzęcie studyjnym) w 1996 roku. Co ciekawe, Quorthon działał pod presją fanów, którzy zaczęli naciskać na wydanie płyty po tym, jak lider wspomniał o tym „zapomnianym” materiale w jednym z wywiadów. Quorthon rozwija tę kwestię, a także bardziej szczegółowe wątki dotyczące nagrywania „Blood on Ice” i innych wczesnych albumów Bathory w swoich notatkach, których kopie dołączone zostały do dziewiątej płyty.

Fabuła albumu podąża za pomysłami i formatami typowymi dla sag, staroskandynawskich dzieł epickich. Warto jednak wspomnieć, że Quorthon nie korzystał z gotowych tekstów, ale całą historię przygotował samodzielnie – zapożyczył jedynie typowe dla gatunku założenia, które następnie przeniósł w świat muzyki.

Okładka „Blood on Ice”  została narysowana przez Kristiana Wåhlina, słynnego szwedzkiego muzyka, wokalistę i grafika, który specjalizuje się w gatunkach muzyki ekstremalnej. Jak do tej pory przygotował okładki dla takich wykonawców jak Tiamat, Therion, Hypocrisy, Dark Tranquillity, Emperor czy Ensiferum.

Opowieść w skandynawskich klimatach

Muzyczna saga Quorthona, którą zaprezentował na „Blood on Ice”, skupia się na historii anonimowego głównego bohatera, którego poznajmy w wieku dziesięciu lat. Jest jedynym ocalałym z najazdu na jego wioskę, w którym wzięło udział dwudziestu odzianych w czerń jeźdźców niosących sztandar „dwugłowej bestii”. Wszyscy mężczyźni zostają zabici, a kobiety i dzieci zabrane na daleką Północ. Protagonista ucieka i ukrywa się na drzewie. Spędza piętnaście lat samotnie w dziczy, gdzie nieustannie rośnie w siłę, a wspomnienia okrucieństw, których był świadkiem, pobudzają go do działania.

Pewnego dnia spotyka jednookiego starca (najprawdopodobniej Odyna), który mówi mu, że tysiąc lat temu przewidział jego nadejście i że został wybrany przez bogów na mistrza i to on będzie musiał stoczyć bitwę – gdzieś „poza światem”. W tym celu otrzyma szereg potężnych artefaktów i umiejętności oraz będzie szkolony przez sto dni i nocy. Pierwszym z tych artefaktów okazuje się potężny miecz (prawdopodobnie Tyrfing), wykuty u zarania świata, a drugim – jak podaje jeden z utworów – ośmionogi ogier (najpewniej Sleipnir, rumak Odyna).

Bohater otrzymuje również nadprzyrodzone moce, na przykład niewrażliwość na ciosy zadawane przez ostrze. Następnie obaj rozpoczynają podróż do bezdennego jeziora, w którym przechowywana jest cała wiedza o światach – starych i nowych. Starzec wrzuca swoje lewe oko do jeziora, aby przekazać moc mądrości i umiejętność przewidywania (coś na zasadzie studni Mimira). Główny bohater natomiast wrzuca oboje oczu, co nie tylko oznacza, że zyskuje wszystkie znajdujące się w wodzie moce, ale także, że nie będzie musiał patrzeć na Bestię podczas ostatecznej bitwy.

Prowadzony przez kruki (Huginna i Muninna) protagonista dociera do miejsca swojego przeznaczenia. Szarżuje na bramy Hel, a następnie pokonuje Bestię w brutalnej walce. Uwalnia dusze tych, którzy byli tam uwięzieni i wyrusza z nimi do Walhalli.

Płyta, która ma znaczenie

Album „Blood on Ice” ukazał się 27 maja 1996 roku. W nagraniach, poza liderem, wzięli udział Kothaar (bas) oraz Vvornth (perkusja). Wydawnictwo uznawane jest za jedno z najlepszych w całym dorobku zespołu. Choć powinno być przyjmowane w całości, aby zrozumieć cały zamysł twórcy, kilka utworów pochodzących z „Blood on Ice” zyskało szczególne uznanie – „The Lake”, „Mon of Iron” i „Gods of Thunder of Wind and of Rain”.

Dla miłośników viking metalu płyta jest pozycją obowiązkową. Oczywiście twórczość Bathory zawsze była w niszy, dlatego trudno mówić w przypadku tego wydawnictwa o sukcesie komercyjnym. Zresztą Quorthon nigdy o takowy nie zabiegał – liczyła się dla niego muzyka.

Michał Grzybowski