10 płyt, które musi mieć na półce miłośnik death metalu

Wydaje się, że najwięcej dobrego w death metalu działo się w latach 90. XX wieku. Początki, jak to zwykle bywa, były trudne – pojawiło się oczywiście kilka ważnych dla rozwoju tego podgatunku płyt, ale najważniejsi twórcy swoje kluczowe dzieła publikowali właśnie pod koniec wieku. To właśnie wtedy swój kompozytorski geniusz zaprezentował Chuck Schuldiner, lider zespołu Death. Również wtedy swoje najważniejsze płyty wydawali tacy wykonawcy jak Cannibal Corpse, Carcass czy Deicide. Sporo działo się również na polskim podwórku, gdzie brylowały najpierw Vader, a później Behemoth. Muzyka deathmetalowa wciąż jest żywa, ale na pewno nie rozwija się tak prężnie, jak dwie, trzy dekady temu.

Oto lista albumów deathmetalowych, które z różnych powodów uznawane są obecnie za ikoniczne:

Morbid Angel – „Altars of Madness” (1989)

Jeśli chodzi o rozwój muzyki deathmetalowej, to debiut Morbid Angel był dla niego kluczowy. Płyta ukazała się w 1989 roku i szybko doceniona została przez miłośników ciężkich brzmień. Przede wszystkim dlatego, że podchodziła do zagadnienia w nowy, intrygujący sposób. Wynikało to między innymi z podejścia do tworzenia, które zaproponowali David Vincent oraz Trey Azagthoth. Jeśli interesuje was proces powstawania „Altars of Madness”, to płycie poświęciliśmy więcej miejsca przy okazji cyklu „Półka kolekcjonera”.

Deicide – „Deicide” (1990)

Pozostajemy w Ameryce. Rok po premierze „Altars of Madness” doszło do innego ważnego dla muzyki metalowej debiutu – swój pierwszy album wydała grupa Deicide. Wydawnictwo zebrało świetne recenzje, bardzo dobrze sprzedając się przede wszystkim na terenie Stanów Zjednoczonych. Glen Benton i Eric oraz Brian Hoffmanowie postawili na ostry wokal i przemyślane, rozbudowane partie instrumentalne. Okazało się to strzałem w dziesiątkę.

Obituary – „Cause of Death” (1990)

W tym samym roku swoją drugą płytę wydali Amerykanie z Obituary. Wydawnictwo uznawane jest obecnie za jedno z najważniejszych dla rozwoju death metalu. Stało się inspiracją dla wielu tworzących później zespołów. Co ciekawe, płyta początkowo nie zyskała uznania w oczach recenzentów. Jej wyjątkowe brzmienie doceniono dopiero później. Pojawia się na wysokich pozycjach większości zestawień najważniejszych płyt w rozwoju gatunku.  

Death – „Human” (1991)

Trudno znaleźć w dyskografii Death słabszy album, dlatego wybór nie był dla mnie łatwy. Postawiłem na „Human”, ponieważ – takie można odnieść wrażenie – na czwartej płycie Schuldiner osiągnął perfekcyjną harmonię twórczą. Stworzył dzieło z jednej strony wpadające w ucho, a z drugiej zaskakujące swoją złożonością. Warto wspomnieć, że album ma w sobie nieco elementów typowych dla metalu progresywnego. Ciekawe, bardzo trafione połączenie.

Cannibal Corpse – „Tomb of the Mutilated” (1992)

Cannibal Corpse to zespół kontrowersyjny – nie chodzi tylko o nazwę, ale również krwawe, często wulgarne okładki oraz teksty. Co jednak najważniejsze, broni się jakością tworzonej muzyki, a otoczka ma stanowić jedynie dodatek. Najlepszym na to dowodem jest trzeci w dorobku Amerykanów krążek „Tomb of the Mutilated”. Dynamiczne, ostre, niepozbawione głębszego przesłania utwory szybko zostały docenione. Zdecydowanie warto dać szansę temu albumowi.

Carcass – „Heartwork” (1993)

Mistrzowie melodyjnego death metalu musieli znaleźć się na mojej liście. Ich najdoskonalszym dziełem jest bez wątpienia „Heartwork”, choć – podobnie jak w przypadku Death – Brytyjczycy nie mają w dyskografii wyraźnie słabszych wydawnictw. Płyta z 1993 roku okazała się jednak na tyle ważna, że uznano ją za jedną z najbardziej przełomowych w historii podgatunku. Całkiem słusznie, ponieważ broni się nawet dzisiaj, prawie 30 lat później.

Death – „Symbolic” (1995)

Death metal to... Death, dlatego na mojej liście nie mogło zabraknąć jeszcze jednej płyty autorstwa Chucka Schuldinera. Postanowiłem na „Symbolic”, ponieważ stanowi ciekawą odmianę po tym, co zespół prezentował na wcześniejszych albumach. To ukłon w stronę bardziej technicznego oraz melodyjnego grania, który okazał się doskonałym pomysłem. To zasługa przede wszystkim samego lidera Death – jednego z największych wizjonerów w historii całej muzyki metalowej.

Vader – „De Profundis” (1995)

Żeby nie było, że death metal to tylko amerykańska specjalność... „De Profundis” to drugi album polskiego zespołu Vader. Wydawnictwo docenione zostało nie tylko w naszym kraju, ale na całym świecie. Bezsprzecznie najlepsze i najciekawsze w całym dorobku olsztyńskiej grupy.

Zespół inspirując się najlepszymi, przygotował świetny autorski materiał, który okazał się przełomowy dla całego metalu. Muzyka stworzona na potrzeby „De Profundis” przez zespół pod przewodnictwem Piotra Wiwczarka obrosła już w pełni zasłużoną legendą.

Opeth – „Blackwater Park” (2001)

Nie dość, że pozostajemy w Europie, to dodatkowo wkraczamy w XXI wiek. „Blackwater Park”, piąty w dorobku zespołu Opeth album, to najdoskonalsze dzieło progresywnego death metalu. Dowodzona przez Mikaela Åkerfeldta formacja nagrała płytę kompletną – złożoną, spójną i bardzo mroczną. W 2001 roku Opeth ugruntowało swoją pozycję na europejskiej scenie metalu, a to, co muzycy przygotowali na „Blackwater Park”, stało się wyznacznikiem twórczego kierunku na kolejnych longplayach.

Behemoth – „Demigod” (2004)

Był Vader, przyszedł czas na kolejny polski towar eksportowy – zespół Behemoth. Choć nie jest to death metal w czystej postaci, ponieważ dowodzona przez Nergala formacja od samego początku lubiła spoglądać w stronę black metalu, tej płyty zwyczajnie nie mogło tutaj zabraknąć. Mroczna, ciężka, działająca na wyobraźnię – obok siódmej płyty Behemotha nie można przejść obojętnie. To jedno z najdoskonalszych dzieł w całej historii polskiego, a może nawet europejskiego metalu.

Michał Grzybowski

Wejdź na FORUM! ❯