Strona używa cookies. Jeśli nie wyrażasz zgody na używanie cookies, zawsze możesz wyłączyć ich obsługę w swojej przeglądarce internetowej. Polityka Cookies
Akceptuję

Półka kolekcjonera: Judas Priest – „Defenders of the Faith”

Muzyka
|
20.03.2023

Wydany w 1984 roku album „Defenders of the Faith” to typowe dla tego okresu brzmienie, czyli heavy metal w najczystszej postaci. Jednocześnie ostateczny dowód na to, że Judas Priest jest jednym z najważniejszych przedstawicieli tego gatunku w historii.

„Defenders of the Faith” – okładka
Okładka „Defenders of the Faith” autorstwa Douga Johnsona | mat. pras.

Jeśli chodzi o najlepsze albumy Judas Priest, to – przynajmniej zdaniem niżej podpisanego – na szczycie listy znajduje się właśnie „Defenders of the Faith”, czyli dziewiąte studyjne wydawnictwo Judas Priest. Brytyjczycy z Robem Halfordem i K.K. Downingiem w składzie wspięli się na szczyt swoich kompozytorskich możliwości, dając nam klasyczne heavymetalowe brzmienie. Bez zbędnych ozdobników czy niepotrzebnych kombinacji.

Proste, wpadające w ucho melodie i świetne solówki sprawiły, że fani muzyki metalowej zachwycili się „Defenders of the Faith”. Miłość do tego albumu trwa zresztą do dziś, ponieważ wciąż wymieniany jest wśród najlepszych przedstawicieli tego gatunku. Jest to w pełni uzasadnione, ponieważ takie kawałki jak „Freewheel Burning” czy „The Sentinel”  brzmią świeżo nawet dzisiaj.

Studyjna harmonia i brytyjskie poczucie humoru

„Defenders of the Faith” został nagrany w hiszpańskim Ibiza Sound Studios i zmiksowany, trwało to od września do listopada 1983 roku, w DB Recording Studios i Bayshore Recording Studios w Miami. Nad płytą pracowali: Rob Halford (wokal), K. K. Downing (gitara), Glenn Tipton (gitara), Ian Hill (bas) oraz Dave Holland (perkusja). Wspomagali ich Tom Allom, odpowiedzialny za produkcję, oraz inżynier dźwięku – Louis Austin. Na winylu i kasecie dziewiąty album Judas Priest został wydany 4 stycznia 1984 roku, na płycie CD ukazał się w lipcu tego samego roku.

Stylistycznie „Defenders of the Faith” nie odbiegał znacząco od swojego poprzednika, „Screaming for Vengeance” (1982), i zawierał podobną formułę krótkich, podkręconych metalowych utworów ze stadionowymi chórkami. Warto jednak wspomnieć, że powróciły elementy progresywne – da się je usłyszeć między innymi w świetnym „The Sentinel”. Utwór „Rock Hard Ride Free” – jeden z najbardziej znanych z płyty – jest tak naprawdę przeróbką utworu „Fight for Your Life”, nagranego podczas sesji „Screaming For Vengeance” w 1982 roku. Wówczas członkowie Judas Priest uznali, że nie chcą umieszczać go na płycie.

Po premierze opinia publiczna szeroko komentowała utwór „Eat Me Alive”, który – tak przynajmniej interpretowano – miał opowiadać o seksie oralnym, do którego uczestnicy byli zmuszani bronią. Niedługo po premierze Parents Music Resource Center – amerykańska organizacja skupiająca się na analizie utworów muzycznych i ocenie ich szkodliwości dla dzieci i młodzieży – umieściła kompozycję na liście utworów z najbardziej wątpliwym przekazem. Niedługo później K.K. Downing tak wypowiedział się o „Eat Me Alive”:

W unikalnie brytyjski sposób, teksty z wydźwiękiem sado-maso od Roba powstały z przymrużeniem oka – i z pewnością nie były „deprawujące”, jak uznało Parents Music Resource Center (...) Dla nas ta piosenka była trochę zabawą – ale nie zaprzeczę, że umieściliśmy ją z pełną świadomością. Wiedzieliśmy, że przyciągnie uwagę mediów.

Amerykański sukces Brytyjczyków

Album odniósł natychmiastowy sukces, zajmując tylko jedno miejsce niżej niż „Screaming for Vengeance” na US Billboard 100 Albums Chart, czyli świetną 18. pozycję. Niektórzy krytycy mieli co prawda zastrzeżenia do braku wyróżniającego się singla, porównywalnego do „Breaking the Law” czy „You've Got Another Thing Comin'”, ale trzeba przyznać, że „Defenders of the Faith” było bardziej spójne niż poprzednie płyty, a wyróżniało się nie jednym, a kilkoma znakomitymi utworami.

Płyta cieszyła się uznaniem nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale również w Kanadzie (17. pozycja na liście przebojów), Finlandii (10.), Norwegii (17.), Szwecji (2.), Japonii (18.) czy Wielkiej Brytanii (19.). Ostatecznie w USA płyta „Defenders of the Faith” pokryła się platyną, co oznacza, iż rozeszła się w nakładzie przekraczającym milion egzemplarzy. W Kanadzie album uzyskał nawet podwójną platynę, ale w tym wypadku wystarczyło sprzedanie 200 tys. kopii.

W marcu 2015 roku zespół Judas Priest opublikował wznowienie „Defenders of the Faith”, które przygotowano z okazji 30-lecia premiery płyty. Wydawnictwo wzbogacone zostało o drugą płytę CD, na której znalazł się występ grupy z Long Beach, który odbył się w 5 maja 1984 roku.

Michał Grzybowski

Wejdź na FORUM!
Linki artykułu
Kopiuj link:
Skopiowano do schowka

Wklej link na stronę:
Skopiowano do schowka

 

Komentarze (0) / skomentuj / zobacz wszystkie