Życie zaczyna się po 40.

Współczuję. Myślę, że warto spróbować. Znajdź pasję, może książki, może komputery. Na pewno zadbaj aby dzień był czymś wypełniony.

Pozdrawiam

Michał, sam fakt, że nie pijesz pokazuje, że chcesz o siebie walczyć. A walkę zawsze warto podejmować. Nigdy nie jest za późno, żeby żyć dobrym życiem. Dbaj o siebie, poszukaj zajęć dla ludzi takich jak Ty - terapii, może jakiejś wspólnoty, albo nawet wolontariatu na początek, Wyjdź do ludzi, to Ci naprawdę pomoże. I nie poddawaj się, chłopie, życie jest tylko jedno!

Xawery, to nie tak że wszystko jest ładnie, pięknie, mimo wszystko co tutaj uprzednio napisałem.
Przychodzą chwile w których człowiek czuje się podobnie jak Marsellus Wallace w Jego stwierdzeniu:
”No man. I’m pretty fucking far from ok”

Jeśli moje życie ułoży się jeszcze na tyle bym mógł powiedzieć że jest ok, to napisze ponownie.

Mi się nie poszcześciło, oprócz tego że jeszcze w miarę młodo wyglądam, to nic mi się nie udało osiągnąć. Pomimo przekroczenia 40, miałem nadzieję na udane życie. Mineły juz od tego czasu 4 lata i nic sie nie zmieniło. No ale jak to mówią, umiesz liczyć, licz na siebie. Nie mam znajomych, jestem z kobietą której nie kocham, dlaczego...Bo nie chce być sam, zreszta ona też z takiego powodu jest ze mna. Prace mam, której nie znoszę. Postawiłem wszystko na jedną kartę, zacząłem inwestować i też mi nie wyszło. Nie mam własnego mieszkania, dobrego auta, nie mam zajęcia , które mógłbym wykonywać z pasją. Nawet znajomych, aby się napić głupiego piwa. Tak więc czytam wasze opowiastki i wam zazdroszczę. Doceńcie to że macie dzieci, wyjść z kimś na piwo, że macie żony, które was najprawdopodobniej kochają. Że nie straciliście czasu bezpowrotnie, tak jak ja to spieprzyłem i nie mogę tego przeboleć, że tak nie wiele czasu mamy i nie potrafimy go spożytkować w odpowiedni sposób. Pozdrawiam X

U progu 42 lat...:)
Dlaczego z uśmiechem?
Sam się zastanawiam czasami.
Może dlatego, że wspominane wcześniej relacje, potwierdziły swą bezterminową ważność.
Jeśli można kogoś dobrze wspominać, zyskuje tym nieśmiertelność a tym samym nie ginie.
Każdy idzie swoją drogą w tym czasie bo tak po prostu teraz musi być ale to be continued nastąpi for sure. Inaczej się idzie przez życie z taką świadomością. Zbyt filozoficznie się tutaj zrobiło, więc proponuję posłuchać piosenki, zamiast traktować wciąż o tym przejściu po 40-tce :)
https://www.youtube.com/watch?v=au71FDT84Zw

Siwizna, łysina, zmarchy, wielki brzuch - to dar od losu? Wiem, że od tego jest dieta a na uplywający czas medycyna estetyczna... ale ilu z nas ją stosuje? 80 procent facetów po 40stce to brzuchate i łyse pokraki - to ma być dar ? Ilu z was jest zadbanymi i wyglada mlodo ? WIekszość 40stolatków ma wyrąbane juz na wszystko i niewiele w zyciu im sie chce (poza żarciem, piwem i sportem w tv) Generalnie w naszym kraju ludzie w wiekszości są zanidbani a faceci wiodą w tym prym... Nawet młodzi ludzie dzielą się na wyglądające ok Polki i beznadziejnie prezentujących się Polaków... niestety ale to prawda. Moze 40 lat to odpowiedni wiek żeby coś z tym życiem zrobic? Zmienić ? Nabrać klasy i styl? WIem, że dla niektórych janków jest szczytem stylu jak wsiądzie do 10-letniego samochodu i założy okulary słoneczne... Wtedy czuje się jak prawdiwy playboy (brzucha nie widac tylko twarz, która itak czesciowo jest zasłonięta przez okulary) Generalnie zmieńcie coś w tym życiu bo nasz kraj jest pełen nieciekawych ludzi (zeby nie powiedzieć - brzydkich i zaniedbanych ) Pozdrawiam

Pięknie napisane! Zdażają się oczywiście wyjątki - wariaci, którzy zaczęli studiować medycynę w wieku 45 lata, ale ... czy warto? Wykształcisz się w pełni w wieku 55 lat.

"Przytłacza dynamiką zdarzeń"
Jak teraz widzę, post pochodził od Ireneusza a ja nieopatrznie wziąłem go za wpis Beaty.

Bardzo ciekawy wpis mimo wszystko.
A do Ciebie Beato mam osobistą prośbę: jeśli Twoje życie mimo tych lat zacznie Cię jeszcze niekiedy cieszyć, daj tu odpowiedź zwrotną.

Sam się zapędziłem w kozi róg. Tak na prawdę to jak palcem w domu nie pokażę lub sam nie zrobię to tak towarzystwo się przyzwyczaiło, że czasem śmieci potrafią wyjść same ... Popełniłem błędy angażując się w każdą część życia domowego, wyręczając żonę i syna. Zapewniając komfort finansowy i angażując się w wiele zajęć które powinienem "olać" doprowadziłem do sytuacji, w której zwrócenie uwagi powoduje żal jakbym dziecko uderzył... Podział obowiązków to podstawa, czasem trzeba odpuścić i pozwolić żeby ktoś się potknął zamiast ogarniać kompleksowo kuwetę.

am ci prosty przykład czego nie możesz zrobić ani po 40 ani po 30 np. zostać lekarzem czy prawnikiem, bo społeczeństwo uważa, że kiedy masz 15-20 lat masz w cudowny sposób wiedzieć co chcesz robić w życiu i jeśli nie wiesz to problem twój a nie poziomu tego społeczeństwa jak alokuje zasoby. i tyle

U mnie na przykład orginalnie wygląda życie po 40 latach, jego wartość jednak wymaga wielu środków finansowych. Różnorodność form spędzania czasu czasami przytłacza dynamiką zdarzeń,a z drugiej strony medalu zaskakuje długim spokojem.
Nastąpił inny czas funkcjonowania,a dzień trochę podzielił się na dwie strefy:
-poranną do południa
-popołudniową do wieczora

Witam! Ja po 40-ce zauważyłem na sobie wyraźną zamianę światopoglądu! - przede wszystkim oraz to, że słabnie kondycja organizmu - niestety, bo pogarsza się m.in wzrok, słuch i zaczynają problem z bezsennością. To pokrótce, ale zapewne nie wszystko.

Wymowna literówka ;)
„życie zacina się po czterdziestce”

Jestem chwile przed i już się martwie co bedzie po 40.Szkoda że artykuł nic nie wnosi do życia. Szukam celu i nie moge go odnależć,czy ktoś posiada gotowy schemat na życie aby w końcu być szczęśliwy?

Panowie wiek nie ma aż takiego znaczenia. Ważne jest to co ma się w głowie. Jeżeli komuś coś w życiu nie wyszło to jest jeszcze dużo czasu żeby to naprawić i zacząć jeszcze raz z czystą kartą , nigdy nie jest za późno . Druga sprawa to zadbać o samego siebie, o własne potrzeby i przyjemności nawet te najmniejsze. Oczywiście ze finanse i sytuacja życiowa często jestdla nas ograniczeniem, ale to co na prawdę nas powstrzymuje jest w naszej głowie. Idźmy na całość , kochajmy się z pięknymi kobietami, uprawiany sport, wyjedxmy w podróż do oko la świata ...Panowie życie mamy tylko jedno !

Przepraszam, ale co to za bzdurny artykuł. Jak z poradnika dla nastolatek. Skoro juz tu jestem, tzn że jestem facetem, lekko podstarzałym, któremu najwyraźniej coś w życiu nie wyszło i własnie się połapał ze jest już ostatni dzwonek lub juz jest za późno. Nie jestem nastolatką której wciska sie kity o hobby itd.

Moje pierwsze 40 nie było jak z serialu. Na pewno nastąpił przełom bo to co miałem dotychczas utraciłem. A może niczego nie miałem. Nic nie osiągnąłem, muszę zacząć wszystko od początku. Nawet nie od zera. Czeka mnie dużo pracy nad sobą.
A jak słyszę o niezobowiązującym sexie to schlack mnie trafia. Widać jestem z innej bajki i tak nie potrafię. Pewnie, jeszcze nie potrafię...
Tylko jak tu realizować marzenia jak zdrowie nie to, a problemy finansowe same nie znikną. Marzeń nie ograniczę- pozostaną marzeniami, z konieczności(na razie).
Pozdrawiam

Świetny scenariusz do opery mydlanej. Niestety nie każdemu pierwsze 40 lat życia upłynęło zgodnie z optymistycznymi założeniami. Nie każdy osiągnął to, czego pragnął. W wielu przypadkach dotychczasowe życie, z pozoru ustabilizowane, rozsypało się w proch. I jak tu myśleć o przyjemnościach i szaleństwach na które nie mogliśmy sobie dotąd pozwolić, kiedy wszystko trzeba zaczynać od początku. I żeby chociaż od zera, ale przecież pozostały zobowiązania z "poprzedniego życia" z których nikt nas nie zwolni. A co z problemami zawodowymi, finansowymi czy zdrowotnymi? Trzeba nauczyć się czerpać radość z każdego drobiazgu, bo na więcej nie ma co liczyć.

Moż i " z górki". Wjeżdżasz wyciągiem n górę, by potem zjzd na nartach sprawił Ci niezłą radochę. Mam nadzieję, że w moim przypadku będę długo zjeżdżali!

Dokładnie! Całe życie zapieprzamy, więc teraz czas pomyśleć o sobie i o przyjemnościach.