Razem, chociaż osobno

1. Dostają wolność, której potrzebują

Mają zwiększone poczucie autonomii, dzięki któremu mają miejsce na „trochę oddechu”. Mają swoje mieszkania i robią, co chcą, nadal pozostając w związku i mogąc doświadczać bliskości z partnerem wtedy, kiedy oboje tego chcą.

Nie są ze sobą „bo tak”. Żeby spędzić ze sobą czas, muszą się dogadać. Zwykle mają też zaplanowaną jakąś aktywność, czy to randka w muzeum, gotowanie, czy obejrzenie ulubionego serialu na Netfliksie. Niewiele jest rozmów o obowiązkach, sprzątaniu czy nudnej codzienności. I oczywiście – nie trzeba się o nie kłócić. Nie ma też potrzeby kompromisów co do tego, jak korzystają ze wspólnych przestrzeni. Jeśli któreś chce zrobić imprezę, zaprosić przyjaciół albo wieszać na ścianach obrazy – może po prostu to zrobić.

2. Po prostu „nie są gotowi” na mieszkanie razem

Niektórzy uważają, że w ich relacji jest jeszcze za wcześnie na to, by wspólnie zamieszkać. Niektórzy mogą obawiać się zobowiązań wiążących się z dzieleniem swojej mieszkalnej przestrzeni z drugą osobą, czy prowadzenia często wspólnego budżetu. Niechęć do mieszkania razem może się też wiązać ze złymi wspomnieniami z przeszłości.

3. Pracują w różnych miejscach

Są związki, w których partnerzy są ograniczeni z powodów niezależnych, takich jak praca (często emigracja zarobkowa) czy służba. W przypadku osób młodszych, życie osobno często wynika ze względów finansowych. Badania wykazały jednak, że w naszej części Europy taki model związku jest częściej spotykany wśród wykształconych osób z dużym kapitałem kulturowym. Postrzegają one to rozwiązanie jako alternatywę dla tradycyjnej, małżeńskiej normy.

4. Starsze pary potrzebują przestrzeni

Znaczny procent par, które wybierają życie razem, a jednak osobno, to pary, które po wielu razem spędzonych latach decydują się na to, by dać sobie nawzajem przestrzeń. Albo znajdują się w sytuacji, w której wchodzą w nowy związek po zakończeniu długiego małżeństwa. Pragną bliskości i partnerstwa, jednak z drugiej strony – chcą pozostać w swoich domach, w swoich kręgach znajomych i zachować swoje nawyki – a także finanse.

5. Nie chcą nadmiaru komplikacji, kiedy pojawia się nowy partner

Ten sposób życia zwykle preferują osoby, które były wcześniej w nieudanych związkach lub mają dzieci z poprzednimi partnerami. Nie chcą być znów „uwiązane” do nowego partnera – wolą zachować pewien dystans. Często zresztą udaje im się spędzać więcej wartościowego czasu wspólnie, niż w sytuacji, gdyby mieszkali w jednym mieszkaniu.

To częste w przypadku osób po czterdziestce. Są w takim momencie życia, w którym chcą mieć stałego partnera, jednak nie chcą musieć radzić sobie z tym całym zamieszaniem i stresem związanym ze wspólnym mieszkaniem. Większość z nich przeszła już przez rozwód i nie chce walczyć o takie rzeczy jak wspólne pieniądze, obowiązki czy wystrój mieszkania.

Co myślisz o parach, które żyją wspólnie, ale jednak osobno? A może sam jesteś w takim związku? Napisz o tym w komentarzu!

Michał Gulczyński