Partnerka z niepełnosprawnym dzieckiem

Rodzic niepełnosprawnego dziecka

Aby w pełni zrozumieć problem, przyjrzyjmy się bliżej, jak wygląda psychologiczny obraz rodzica niepełnosprawnego dziecka. Najsilniejsze uczucia, z jakimi musiała zmierzyć się taka osoba miały miejsce tuż po urodzeniu dziecka i w jego wczesnym dzieciństwie. Emocje, które się wówczas pojawiały miały duże nasilenie i skupione były głównie wokół strachu przed przyszłością i poczucia niesprawiedliwości losu. Rodzice, którym udało się przezwyciężyć takie uczucia, zbudowali w sobie dużą odporność psychiczną, która często jest opoką w przyszłych niekorzystnych wydarzeniach życiowych. Jednocześnie, jeśli ktoś ma niepełnosprawne dziecko (przy założeniu trwałej niepełnosprawności), musi pogodzić się z koniecznością nieustającej pomocy dziecku, nawet wówczas, gdy osiągnie ono dorosłość.

Podsumowując, wychowywanie niepełnosprawnego dziecka, często łączy się z wypracowaną przez lata dużą siłą wewnętrzną i odpornością na stres. Taki rodzic musiał również nauczyć się skupiania na sobie i swoich potrzebach, radościach, pomimo ciągłej troski i konieczności poświęcania większej uwagi dziecku.

Sytuacja może wyglądać nieco inaczej w przypadku samotnego ojca i samotnej matki opiekującej się niepełnosprawnym dzieckiem. Dużo częściej zdarza się, iż po rozstaniu dziecko zostaje z matką, co wiąże się w wspieraniu dziecka w codziennych czynnościach praktycznie przez całą dobę. Od ojca, przy założeniu iż nie zerwał kontaktu z rodziną, wymaga to natomiast poświęcania większej ilości czasu, ciągłego obowiązku, w przypadku np. wizyt u lekarza.

Rodzic niepełnosprawnego dziecka to zatem często osoba o dużej sile wewnętrznej, potrafiąca odczuwać radość pomimo trudności, czasem zmagająca się z dużym zwątpieniem. Pierwszy krok dla nowego partnera takiej osoby to zaakceptowanie sytuacji, w której dziecko już na zawsze będzie zajmowało sporo czasu i uwagi ukochanej osoby. Nie oznacza to jednak, że związek z rodzicem niepełnosprawnego dziecka nie może być piękny i pełen zaangażowania. Dużo zależy od postawy samych partnerów.

Niepełnosprawne dziecko wymaga opieki twojej partnerki

Z pewnością można wyróżnić kilka problematycznych sytuacji, z którymi spotykają się związki, gdzie jedna ze stron zaangażowana jest w opiekę nad swoim niepełnosprawnym dorosłym dzieckiem.

Brak czasu

Jak wiadomo, niepełnosprawne dziecko pochłania dużą część wolnego czasu rodzica. Czas, który potem pozostaje, jest często przeznaczany na odpoczynek. W takiej sytuacji trudno czasem mówić o spontanicznych wyjściach do kina czy na kolację, a także np. o dłuższych wakacjach we dwoje. Czasami też długo planowane wydarzenia np. uroczysta kolacja z okazji rocznicy poznania się, mogą spełznąć na niczym z powodu konieczności nagłej opieki.

Czy w takiej sytuacji można coś zrobić? Przede wszystkim uzbroić się w cierpliwość oraz spróbować dokonać pewnego przewartościowania. Dziecko, z racji swojej niepełnosprawności, zawsze będzie dla rodzica ważne, niekoniecznie mniej ważne niż partner, ale wymagające więcej opieki. W takiej sytuacji trzeba się odnaleźć. Sposobem jest np. ustalenie jednego dnia w tygodniu, kiedy ty i twoja partnerka zrobicie wszystko, aby spędzić czas razem (wówczas opieką zajmie się np. drugi rodzic niepełnosprawnego dziecka lub inna osoba z rodziny). Tutaj jednak również należy być nieco elastycznym: w każdej chwili może wydarzyć się sytuacja, w której dziecko będzie potrzebowało pomocy rodzica.

Dobrym sposobem jest spędzanie części czasu razem z partnerką i jej dzieckiem. Oczywiście wiąże się to z wcześniejszą akceptacją nowego partnera matki przez dziecko, co również stopniowo można wypracować. Nie chodzi o to, aby cały swój czas poświęcać na tego typu działania, jednak wspólny obiad czy wyjście na spacer z dzieckiem, może również zbliżyć was do siebie.

Zbytnia troska o dziecko

Zwykle oczekuje się, że to partnerzy są dla siebie najważniejszymi osobami. W sytuacji, gdy jedna ze stron ma dorosłe niepełnosprawne dziecko, wydawać by się mogło, iż będzie ono zawsze w epicentrum uwagi rodzica i w związku z tym zbyt mało miejsca zostaje na związek partnerski, dlatego związek z rodzicem niepełnosprawnego dziecka wydaje się trudny i ryzykowny. Prawda jednak jest taka, iż rodzic, pomimo trudnej sytuacji, również potrzebuje zaangażowania emocjonalnego.

Od partnera takiej osoby wymaga to nieco innego podejścia i zrozumienia sytuacji. Fakt, iż partnerka większą część czasu poświęca dziecku, nie oznacza iż ukochany jest dla niej mniej ważny. Jeżeli jest to dla ciebie szczególnie uciążliwe, spróbuj w delikatny sposób porozmawiać z nią. Powiedz jej, że rozumiesz i doceniasz jej konieczność zaangażowania w sprawy związane z opieką nad dzieckiem, chciałbyś natomiast czasem otrzymywać więcej czułości, np. przytulenia, chwili rozmowy.

Konieczność ciągłych kontaktów z byłym partnerem

Musisz liczyć się też z tym, iż twoja partnerka będzie pozostawała w stałym kontakcie z ojcem dziecka. W zwykłej sytuacji kontakty te ulegają dużemu ograniczeniu, gdy dzieci dorastają. Sytuacja ta również wymaga pewnego przewartościowania. Skoro partnerka związała się z tobą, oznacza to, iż poprzednią relację w sensie emocjonalnym uznała za zakończoną. Jeżeli kontakty z byłym mężem wynikają wyłącznie z konieczności opieki nad dzieckiem, pora zaakceptować ten fakt i wyciszyć uczucie zazdrości. Jeżeli uważasz, że mimo wszystko kontakty te są zbyt częste, spróbuj spokojnie z nią porozmawiać, bez oskarżania mówiąc o swoich obawach i zapytać, czy wspólnie możecie rozwiązać tę sytuację w sposób nie raniący żadnej ze stron, w tym również dziecka.

Jak wspierać?

Zakładając, że twoja partnerka to naprawdę wartościowa osoba, z którą chcesz stworzyć trwałą relację oraz udało wam się przezwyciężyć większość trudności, wynikających z sytuacji rodzinnej lub jesteście na dobrej drodze ku temu, twoja rola jest tutaj szczególna. Dając partnerce odpowiednie wsparcie możesz sprawić, że więź między wami jeszcze bardziej się zacieśni. Przede wszystkim zaakceptuj sytuację w jakiej jest partnerka, i że prawdopodobnie nie da się już tego zmienić. Jeżeli to możliwe, spróbuj zbudować więź z jej niepełnosprawnym dzieckiem.

Ważnym elementem jest danie jej poczucia, iż będziesz przy niej trwać pomimo trudności. Osoby opiekujące się niepełnosprawnym dorosłym dzieckiem w przeszłości zmuszone były poradzić sobie z wieloma stresującymi sytuacjami. W związkach mogą pozostawać ostrożne, nie angażując się w relacje, z uwagi na ryzyko ich szybkiego zakończenia. Od partnera takiej osoby wymagana jest zatem duża doza cierpliwości i zapewnianie partnerki o swoim zaangażowaniu. Ważne, by okazywać jej miłość. Nie są to działania bezowocne: po jakimś czasie partnerka doceni twój wysiłek i prawdopodobnie dostaniesz to, co dałeś, z jeszcze większą mocą.

Życie matki niepełnosprawnego dziecka to często wiele zmartwień. Dlatego tak bardzo potrzebuje ona osoby, która da jej codzienne, drobne radości. Mogą to być naprawdę drobne rzeczy, typu dobra kolacja, niedzielne ciasto. Wspólna radość z pewnością pozwoli wam zbliżyć się do siebie jeszcze bardziej.

Przekonanie, że życie u boku rodzica niepełnosprawnego dziecka jest bardzo trudne, to często stereotyp, który rozleniwia i nie pozwala poznać prawdziwych zalet osoby. Spójrz na swoją sytuację z większym dystansem. Być może los nie stawia na twojej drodze trudności nie do przezwyciężenia, ale daje ci możliwość na trwały, wyjątkowy i bogaty w miłość związek, mimo, że na początku masz obawy, gdyż jest to związek z rodzicem niepełnosprawnego dziecka.

Artykuł ukazał się w serwisie