Dlaczego kobiety zostawiają swoich mężów?

*nie da się żyć

Przeczytałam komentarze Panow i oczy przecieram ze zdumienia. Jesteście bardzo skrzywdzeni, przykro mi, nie wiem co Was spotkało, ale jeśli to, co piszecie to na prawdę to, co sądzicie to przykro mi w imieniu kobiet.
Kocham swojego męża, nigdy go nie zdradziłam, w związku dawałam siebie w 100%, pomagałam, wspierałam, towarzyszyłam, chwaliłam. Mój mąż jest wspaniałym człowiekiem i choć oboje próbujemy to sprawa się rypła. Wszystko to, co jest opisane w tym artykule jest w większości tym, co czuję i myślę - czuję jakby na mnie wisiało dobro związku, bo mój mąż uważa, że musi wyłącznie "być", nie musi widzieć mnie - wystarczy, że poświęci się, ślę rzadko pytanie mnie co by mnie uszczęśliwiło. W zasadzie to nigdy nie pyta, a gdy sama się tego domagam to zwala na mnie winę, za to, że zbyt wiele chcę. Gdy próbuję namawiać go na terapię lub chociaż zmianę w podejściu to wychodzi na papierosa i mówi mi jak bardzo probuję stawiać na swoim. W tym jest pies pogrzebany. Nie rozpisuję się, bo i tak mnie zlinczujecie, ale gdybyście chcieli usłyszeć drugą stronę, to ten artykuł odebralibyście jako wartosciowy. Przedstawia moje myśli lojalnej, ale nieszczęśliwej żony.

Chcę bez końca podziękować temu wspaniałemu człowiekowi o imieniu Dr Ige Ajayi, jestem dzisiaj szczęśliwa, ponieważ mój mąż jest teraz znowu pełen miłości, mój mąż zostawił mnie dla innej kobiety tylko dlatego, że mieliśmy małe nieporozumienie. zostawił mnie i obiecał, że nigdy nie wróci. Płakałam cały dzień szukając rozwiązania, które pomogłoby mi go odzyskać. Potem zobaczyłem w Internecie zeznania KIMBERLY LUKCAS. Wysłałam mu maila i powiedziałam mu o moich problemach, które mam z mężem i obiecuje, że za 2 dni przywiezie go do domu. rzeczywiście jest niesamowity, że pomógł mi odzyskać mojego męża w ciągu 2 dni, obiecuje, a mój mąż wróci do mnie i obieca, że ​​będzie mnie kochał na zawsze i błagał o ból, który mi spowodował. Zawsze będę wdzięczny dr Ige Ajayi i nie przestanę umieszczać twojego nazwiska w Internecie, aby ludzie mogli zobaczyć, jaka jesteś sprawiedliwa. I chcę powiedzieć wszystkim na tej stronie, że zawsze będę wdzięczny temu człowiekowi DR. Ige Ajayi. za wszystko, co dla mnie uczynił. Mój mąż wraca z miłością, troską i obiecuje kochać mnie na zawsze. obietnicę, że wszyscy, których znam, nigdy nie będą mieli problemów w związku, wyślij mu e-mail; (drigeajayi@gmail.com) lub możesz go również WhatsApp pod numerem +2348130035939.

Moja kobieta tak miała.

Co powiesz na wyzwiska najgorszej maści nie będe cytował nawet tego szewc żaden by się nie powstydził tylko za to że kostka się nie rozpuściła w zmywarce - to wy panie

Od kiedy to żona będzie cię szanować jak będziesz robił za szmatę do podłogi czy tampon emocjonalny?
Żaden kochanek nigdy się nie zniża do tak przyziemnych funkcji tylko korzysta i ma wszystko w 150% a mąż, który to robi ma może w 10%.
Ostrzegawcza separacja, a jak rozum Pani nie wróci (a nie wraca bo rozwód to zysk dla Pań) to kop w d.

przeczytałem artykuł oraz odniesienie w komentarzach. Rzeczywiście mam wrażenie że artykuł każe na chodzić po kolanach przed kobietami, znosząc ciągle fochy i niezadowolenia.
My faceci trochę tez sobie odpuściliśmy zazwyczaj, siedząc w chwale zmęczeni po pracy. Mając żony, dzieci, dom… wszystko jest więc luz.
Na początku walczyliśmy jak lwy, spełniając niemożliwe, uśmiechając się przy tym i cierpliwie czekając na nagrodę oczywiście w łóżku. Kolacja w restauracji czy wyjazd mimo debetu nie był niemożliwy.
Minęło jednak trochę lat, sami się rozleniwiliśmy, a widząc że nie damy rady walczyć cały czas na 120% z nie zawsze dobrym skutkiem, zaczęliśmy słuchać ale nie słyszeć, trochę działać po swojemu. Żona musi gadać to niech gada.

Dzieci podrosły, żona nagle wyszła z domu i zobaczyła że można się bawić, w sukience i makijażu cały czas dobrze się prezentuje, a kolegów szukających mężatek (bo nie będzie wydzwaniać wieczorami) nie brakuje. Oni są jak my na początku znajomości, pachnący, szarmanccy, lepiej tańczący, komplementujący … Nagle żona dostrzega że mąż jest beznadziejny, przecież może żyć fajniej, lepiej …. A my jesteśmy zdezorientowani. Nasza grzeczna żona, w stosunku do której nie mieliśmy nawet powodów do zazdrości, dziś chce żyć i emanować kobiecością, ale już nie z nami.
Często powinien po 5-10 latach do większości związków wejść psycholog układający relacje i zobowiązania. Niestety jako kobieta poczuje moc, nigdy już nie spojrzy w 100% dobrze na swojego męża, my już nigdy w 100% nie zaufamy.
Związek powinien być zawsze partnerski. Obie strony biorą i otrzymują.
Po rozwodzie okaże się jednak że większość interesujących dotąd facetów ma jeden cel i po bliższym poznaniu już nie są tak fajni.
Wolne osoby po 40 dzielą się na dwa typy. Single – mają jakąś wadę że dotąd nie byli w związku więc dlaczego miałoby się to zmienić oraz rozwodnicy. Rozwodnicy jednak na siłę starają się nie popełnić wcześniejszych błędów, są to tego stopnia sfrustrowani że kolejny związek zazwyczaj trwa znacznie krócej niż poprzedni. I koło się zatacza.
Należy trochę uszanować odmienność płci. Uznać czasami że różnice w związku są uzupełniłem całości. Magnes ma + i -. Bez plusa czy minusa nie byłoby magsu. Ciągłe przechylanie szali na jedną stronę do niczego nie prowadzi.

Chyba nigdy wcześniej nie przeczytałem lepszego suma sumarum.

Jako główne przyczyny wskazalbym punkt 5 i 6. Reszta to dorabianie ideologii, wskazywanie na uczucia wyższe, zwykle mydlenie oczu. Panie wraz ze wzrostem pozycji zawodowej, niezależności finansowej, zaczynają pogardzac swoim partnerem. Do drozszej sukni przestaje pasować tani garnitur. Bez znaczenia, czy chodzi w nim alkoholik, czy facet, ktory zajmuje sie domem. Boli, ale prawdziwe.

Balans . Tak określam relacje pomiędzy logiką męską a emocjami kobiecym . To wieczna walka,czasem chciałbym odpuscic zwiazek ale nie mogę. Moja żona mnie zdradziła . Dawałem co mogłem czas rozmowe bliskość i w miarę możliwości byt , ale popadlem w tarapaty finansowe . Wyjechałem z kraju żeby wszystko wyprostować. Teraz nie wiem co to stres ale zabrałem siebie i bliskość ale są pieniądze.

Ja nie twierdzę, że to tekst o tym, jak dbać o partnera, ani też że tym powinien być. Zwracam tylko uwagę na pewną dającą się zauważyć tendencję w medialnych dyskusjach i poradach wszelakich na temat związków: w tekstach kierowanych do mężczyzn dominuje ukierunkowanie: „Dbaj, staraj się, bo kobieta jest tego warta.”, a w tym samym czasie w tekstach kierowanych do kobiet dominuje ukierunkowanie: „Jesteś tego warta”. Co buduje jednostronny obraz, iż mężczyzna ma kobietę zdobywać i rozpieszczać, a kobieta ma uwodzić i (nie)dawać się zdobywać. Na dłuższą metę to po prostu kastruje facetów i wymazuje z ogólnej świadomości, a co najmniej rozmywa wzór męskości.
Co do tematu artykułu i podjętego powodu, dlaczego kobiety odchodzą: dlaczego przedstawiony powód jest jeden i jednostronny? Czy kobiety odchodzą tylko z jednego powodu - że czegoś nie dostały? Przecież są kobiety, które odchodzą też choćby dlatego, że do związku nie dorosły.Rozumiem – tego żadna kobieta w żadnym badaniu za powód nie poda. Szybciej powie, że była nieszczęśliwa i nie rozumiana przez męża, bo nic tak nie poprawia samopoczucia, jak znalezienie winnego poza sobą. Tego przypadku nie da się statystycznie zmierzyć. Ale to nie znaczy, że nie należy o tym napisać.Inaczej każdy facet, opuszczony prze kobietę, szukający odpowiedzi dlaczego (choćby po to, by w przyszłości nie popełnić tego samego błędu) otrzymuje informację, że możliwość jest tylko jedna: za mało się starał. A każdy terapeuta par przyzna, że to nieprawda – to nie jest jedyny powód – przypadków i możliwości są tysiące. Skoro się o wszystkich pisać nie chce, to wypada choć o nich wspomnieć.
To samo jednokierunkowe spojrzenie bije choćby z samych sformułowań używanych w tekście, jak choćby:
„Wiele szanujących się, niezadowolonych i sfrustrowanych kobiet w takiej sytuacji porzuca mężów, poszukując bliskości i intymności gdzie indziej.”
Co znaczy „porzuca”? Zdradza czy występuje o rozwód? Ile z tych, które statystycznie występują o rozwód, przed wystąpieniem o niego najpierw zdradzało swoich mężów? Są jakieś statystyki? Jak w przypadku zdrady ma się definicja „szanującej się” kobiety? Co znaczy: „poszukują gdzie indziej”? W poruszanym kontekście jednym gładkim zdaniem usprawiedliwia się „poszukiwanie”?
„Kobiety nie zaczynają od rozwodu. Zaczynają od narzekań na brak komunikacji, bliskości lub satysfakcjonującego seksu. Proponują partnerom terapię lub udział w warsztatach dla par czy kursach komunikacji, poszukując wsparcia. Zwracają się do mężów, by spędzali z nimi więcej czasu.”
Wszystkie? Naprawdę? Na pewno nie. A jak nie, to może warto nieco inaczej zdanie sformułować. Nie muszą być od razu liczby i procenty, ale przy obecnej konstrukcji zdania mężczyzna nie ma szans nawet złapać oddechu, tylko łapie na klatę często niezasłużoną krytykę. A często jest tak, że to mężczyzna pierwszy proponuje terapię, że pyta dlaczego i co się dzieje i zderza się z murem po stronie kobiety.
I jeszcze cała masa sformułowań, jak:
„Na szczęście dla niego, udało im się wspólnie popracować nad małżeństwem (...)”, „Jednak większość mężczyzn nie ma aż takiego szczęścia”, „Na nowo rozpal miłość i namiętność w swoim związku, zanim będzie za późno!”, „większość facetów naprawdę niewiele wie o kobietach, o tym, jak warto je traktować i jak je uszczęśliwiać.”, „ŁATWO jest zadowolić kobietę.“, „Jeśli będzie szczęśliwa, spełniona emocjonalnie, nigdy go nie opuści.”... Te wszystkie sformułowania budują przekonanie, że podstawą dobrze funkcjonującego związku jest zadowolenie kobiety. Więc nasuwa się podstawowe pytanie: Czy można kogoś uszczęśliwić i czy związek polega na uszczęśliwianiu?? Dlaczego odpowiedź: „Odeszłam bo nie byłam szczęśliwa” pociąga za soba od razu serię porad dla faceta jak ma kobietę uszczęśliwić? Czy powodu dla: „Nie była szczęśliwa” należy od razu szukać w facecie? Czy bycie szczęśliwym zależy ode mnie, czy też od otoczenia? Czy wchodzenie w związek z drugą osobą z nastawieniem, że ona da mi szczęście jest zdrowe dla samego związku i w ogóle dojrzałe? Jak w tekscie wspomniane:„Większość mężczyzn naprawdę słucha, gdy się do nich mówi i naprawdę ciężko pracuje, by uszczęśliwić swoją partnerkę – często jednak kompletnie im się to nie udaje, niezależnie od tego, co robią.” Nawet jeśli jest to ów zabawny przypadek, że on zdobywa góry dla niej, a ona chce, by był w domu, to problem nie leży w facecie i w jego niezdolności do czytania w myślach –tego nie potrafi żaden człowiek: ani kobieta, ani mężczyzna. Problem leży w niezdolności owej kobiety do zaufania, iż może kochającemu ją mężczyźnie powiedzieć, czego ona potrzebuje i wiary, że on postara się dla niej to uczynić. I w jej nastawieniu, że będzie szczęśliwa tylko wtedy, gdy dostanie to, czego chce. A tym czasem jest takie powiedzenie, że szczęścia sie nie posiada. Szczęśliwym się jest. I jest w tym większa część prawdy o związku między dwojgiem ludzi.
Może warto zrobić taki mały eksperyment, i usunąć z tekstu słowo „mężczyzna” i zastąpić je grupą „partner/partnerka” – wszak problemy dotykają również związki homoseksualne – i zobaczyć, co z tego wyjdzie, czy rzeczywiście przedstawiony w nim obraz i porady dotykają sedna problemu.

Nie no, facet, o co tobie kaman?
Dla lasek ten portal czy dla gości? Normalnie, jak by jaka laska pisała: "Jędrzej! Ty musisz się starać! Ty musisz wkładać w związek wszystko! Pracę! Czas! Wysiłek! Kwiaty! Pieniądze! Siebie!... A nie, Jędruś, żeby TO włożyć, to trzeba sobie zasłużyć..!" To co to jest ten związek? Jakaś pieprzona lokata? "Dawaj Jędruś, dawaj, głupi nie bądź! Co dasz, to twoje! Że co? Po co masz dawać sobie, skoro już masz zanim dasz? Jędruś... Nie główkuj! Nie główkuj, bo spadnie na ciebie zaraz: baba cię opuści!!!" Uaa... Aż sierść na klacie jeży... Taka, kuźwa, kara. Ogarnij się, gościu, bo sikasz chłopom do łbów jakimś feministyczno-radiomaryjno-romansiadlanym koktajlem. Do cna zgłupieją, sami się wykastrują, i będą już tylko ciuchlandy dla lasek, a chłop od baby będzie się różnił tylko tym, że bez makijażu z chałupy nie boi się wyjść. Chociaż cholera wie, czy nie boi... Cienia będzie się trzymał lecąc po czekoladki dla swojej Duduni... A Dudunia tym czasem na portalu dla lasek będzie tylko czytać, co to jej się w związku należy. A jak się dziad, nie daj bóg jaki zająknie, że "może tak jednak fair by było coś... tego... Dudunia... wspólnie za związek odpowiadać... wiesz, ja też mam potrzeby.." to mu Duduś taki ten artykuł, jak wyżej wyciągnie, przed pyskiem zamacha i nieboraka wypunktuje. "Dbać masz! Poświęcać masz, chamie jeden! Ja potrzebuję twojej uwagi, ty deklu zardzewiały, więc mnie, k... słuchaj! I pisze tu coś o twoich potrzebach?!! pisze????!!! (wiem, wiem, mówi się "jest napisane", ale Dudunia tylko portale czyta, to skąd, bidulka, ma wiedzieć...). Taaa... No więc głównym celem bytu mężczyzny jest nie stracić szczęścia, jakim jest kobieta.... No pewnie, że życie w udanym, pełnym wzajemnych: szacunku, miłości, otwartości, uczciwości, itd. związku jest piękne i warto o owo piękno się zatroszczyć WSPÓLNIE. To wie każdy ogarnięty, inteligentny i posiadajacy klasę mężczyzna. Istnieje, nie da się ukryć, odsetek (zapewne, statystycznie nie pozwalający się zbagatelizować) debili, którzy za szczyt męskości biorą sobie to, iż podchodzą do kobiet jak do drzwi: pukają zanim wejdą. A jak zamek nie puszcza, to z buta. Bo kobieta, jak drzwi – jest do wchodzenia. I tymże trzeba by być może wytłumaczyć, co to związek, i co nieco o potrzebach kobiet napisać. Tylko pytanko: czy to jest "target" tego portalu? Debile? No nie podejrzewam... A rzeczywistość jest taka, że na poważnych kobiecych portalach pisze się dla kobiet, ile to one są warte i na co zasługują. Na portalu dla mężczyzn (chyba poważnym) pisze się jakie to kobiety są ważne dla ich życia, że warto o nie walczyć i że trzeba się starać. Myślę, że dysproporcja w środku ciężkości rzuca się w oczy. Może warto by tak zacząć ratować facetów z tego nurtu na kobietę i zacząć uświadamiać, co znaczy być mężczyzną. I nie w odniesieniu do kobiety, lecz do faceta samego w sobie? I nie w oparciu o zegarek, klatę i furę? A nawracanie debili sobie odpuścić, gdyż wystarczy wejść na forum, by zobaczyć, że ich się nawrócić nie da. Piękny Roman, Szybki Ślązak zdradzi chętnie żonę zapoznawawszy miłą panią z okolic województwa w promieniu; a Brzoskwinka i inna Samotna Anielica chętnie da się zapoznawać przygodnemu głupkowi z tym, czego mężowi dawać zapoznawać się nie wypada, bo albo proboszcz na ambonie piekielną łuszczycą za sodomnię i gomornię groził, albo Jędruś za mało w związek wkłada, by włożyć móc choćby i palec. To już szybciej proboszcz, bo palec w święconej maczany, to i grzychu ni ma. Albo też i dziewczę zmylone zalewem informacji ze świata, w którym bycie dziwką to część drogi do szczęścia. W każdym razie wyżej opisanym i radośnie się pleniącym, pisanie o tym, co oczywiste, pod dyktando mody na bycie kobietą, nie pomaga.
Z wyrazami szacuku i zatroskania, Jak Wyżej.