Dlaczego kobiety odchodzą od facetów, których kochają?

Tak -my mężczyznami musimy rozumieć i kochać kobiety bo są wrażliwe i delikatne , ale co z nami mężczyznami , co z naszą psychiką? Myślicie ,że jesteśmy mniej wrażliwi , mniej delikatni? Co wy sobie babole myślicie?

Podzielam Twoj a opinię. Po dwudziestu latach finansownia związku stwierdzam, że mogąc żyć jeszcze raz popełniałbym te same błędy tylko znacznie wcesniej. Niestety jestem 100% pacyfistą. Nigdy nie byłbym w stanie kogoś uderzyć lub skrywdzić. Przewidziałem jednak odejscie mojej żony patrząc na jej matkę, siostrę i kuzynki, które zrobiły to samo wceśniej. Siostry małzonki mąż nie był taki humanitarny, a i tak go zostawiła. Stało się to wtedy, kiedy prysł czar rzekomego spadku męzczyzny. Teraz wraca on do łask z powodu dość wysokiej emerytury. Kobieta odejdzie kiedy nie widzi w tym związku kożyści materialnej. Ileż przykłaów jest w środkach masowego przekazu kobiet, które rozwodząc sie wyprowadziły ze związku grubą gotówke. Jeżeli myślisz, to sprytnie wcześniej zabezpieczysz swoje środki, a nawet możesz w spadku zostawić jej pewne zobowiązania. Jeżeli podpisu w Urzędzie Stanu Cywilnego czy kościele oraz treści przysiegi małżeńskiej nie pamięta, to sobie przypomni podpis na wekslu, który podpisała, gdy komornik zapuka do jej drzwi. Powyższa sytuacja nie dotyczy tylko bardzo cwanych i wyrafinowanych kobiet typu Hanna Gronkiewicz-Waltz, ale któżby takie kochał?

mogłabym napisać to samo co Ty ale w drugą stronę. Chociaż moje małżeństwo jest bardzo dziwne, bo to ja zbudowałam dom i ja wkręcam żarówki to obiad jest zawsze, tylko problem, że nie mam z kim go zjeść, chociaż jestem mężatką. Zacisnęłam zęby i powiedziałam, że nie rozwiodę się chociaż jest nie lojalny, okłamuje mnie i nigdy go nie ma. Za to ma czas dla "koleżanek". Nie wiem czy to takie czasy, że tylko egoizm się liczy?

Kobiety są różne. Od lat kocham kobietę Martę ale nie powiedziałem jej tego bo wiedziałem, że traktuje mnie jak przyjaciela. Ożeniłem się z inną, kocham ją ale dziś żałuję, że się w ogóle ożeniłem. Żałuję, że nie walczyłem o Martę, kiedy ją czasem widzę ogarnia mnie radość nie do opisania, kiedy widzę jej zdjęcie widzę bezinteresowną dobroć i wrażliwość.
Marta jest kobietą, której zależy na innym facecie, zauroczyła się nim na tyle, że czekała na niego kilka lat. Można, można, On w rozjazdach a Marta na niego czeka. Kiedyś widziałem ich spotkanie, tęsknota w oczach czułość, dbałość drugą osobę. W oczach mojej żony tego nie ma. Nawet jakbym wyznał Marcie miłość, padł na kolanach Ona nie zraniłaby faceta swojego życia i mojej żony. Taki to typ kobiety z zasadami tylko my głupi faceci wycieramy to co w danej chwili mamy..

Słowo "terapeuta" budzi swego rodzaju szacunek oparty na przeświadczeniu, że kryje się pod nim ktoś, kto posiada wiedzę mogącą mi pomóc, mnie uleczyć. Ale w słowie "terapueta" kryje się też zobowiązanie. Do solidności, uważności, dociekliwości. I pokory.
Rozumiem, że można pod wpływem kilku kolejnych przypadków mieć ochotę wykrzyczeć światu: "Eureka! Odkryłem prawdę!". Ale tutaj powinna włączać się własnie lampka zwana pokorą.
Z całym szacunkiem dla zawodu autora, ale jak już kilka osób tu wcześniej skomentowało, nawet jeśli ten tekst nie jest bzdurą, to olbrzymim uogólnieniem. I płynącym na fali masowego nurtu sterotypu, że kobieta w związku ma być tą, która ma być uszczęśliwiana, a mężczyzna to jest ten trogloyta, który uczuć nie ma, jest nieuważny, zgrubsza ciosany. Za wieczne adorowanie kobieta będzie kochać. A jak nie, to odchodzi. Oczywiście - kochając.
Cóż takiego odkrywczego jest więc w tym artykule? Czy ma on być w zamyśle jedynie potwierdzeniem "prawdy", którą trzeba do znudzenia powtarzać? A może jednak zechciałby autor pochylić się nad tym, czego w obiegowej opinii nie ma, a co jest rzeczywistością wielu porzuconych przez kobiety mężczyzn - związek to umowa obowiązująca obie strony, w której obie uczestniczą z jednakowym zaangażowaniem i w którym przede wszystkim ważna jest komunikacja, by uczucia, intencje, pragnienia, oczekiwania, zasady - były jasne. Dla obu stron.

Takim artykułem wyrządana jest krzywda dwóm stronom: mężczyznom i kobietom. Mężczyznom, ponieważ, paradoksalnie, artykuł ten przeczytają przede wszystkim mężczyźni już opuszczeni lub w trakcie rozstania. Przeczytają go mężczyźni chcący naprawdę zrozumieć: dlaczego. A więc wrażliwi, uważni, chcący jeszcze walczyć lub chcący zrozumieć swoją porażkę. I co słyszą? Że nie byli uważni i wrażliwi. Mieli dać z siebie jeszcze więcej? I to miałoby uratować ich przed byciem zdradzonym i opuszczonym? To znaczy, z duzym prawdopodobieństwem, że jeżeli wejdą w jakiś kolejny związek, to będą jeszcze uważniejsi i jeszcze wrażliwsi.. Czy terapeuta-autor zapewni ich tu, teraz, że dzięki temu nie będą ponownie opuszczeni? Obawiam się, że nie. Że autor odpowie, że każdy przypadek jest inny, indywidualny. Tylko wtedy powraca pytanie: po co zatem taki artykuł, pokazujący obraz jednostronnie, wzruszający do łez wobec losu biednych kobiet?
A druga poszkodowana takim artykułem strona? Kobieta. Ponieważ opisany jednostronnie obraz powodu rozstania, podparty autorytetem słowa "terapeuta", ugruntowuje jedynie stereotyp, że to męska strona w związku ma się troszczyć o jakość związku, ma się domyślać, ma wróżyć z fusów, zgadywać potrzeby partnerki, w imię "jednej prawdy, o której nie można zapominać". W ten sposób autor produkuje kolejne pokolenia księżniczek na ziarnku grochu, które może mają nikłe pojęcie czym jest miłość, bliskość, partnerstwo, ale doskonale wiedzą, co im się w związku należy.
A wystarczyłoby, gdyby autor-terapeuta pochylił się nad różnicą w pojmowaniu przez kobietę i mężczyznę choćby pojęcia bliskości i przybliżył ją w sposób przystępny potencjalnym czytelnikom, zamiast silić się na odkrywanie prawd, które są może i prawdą, ale dla jakiegoś zaledwie odsetka przypadków rozstań.
"Dlaczego kobiety zostawiają facetów, których kochają?" - dlatego, że większość zdradzających i odchodzących od mężczyzn kobiet twierdzi jedynie, że kocha. Kocha, ale...I mężczyźni chcą w to wierzyć. Że są kochani. Bo mężczyźni, tak samo jak kobiety, potrzebują bliskości w związku. I miłości.