Jeśli nie lubisz przyjaciół swojego nastoletniego dziecka, możesz czuć się bezsilny, zdesperowany i mieć wrażenie, że cała twoja praca wychowawcza poszła właśnie na marne. To niełatwe, by w takiej sytuacji zachować zimną krew, szczególnie, że czasem działania, które trzeba podjąć, by pomóc nastolatkowi wrócić na dobrą drogę, wydają się sprzeczne z intuicją.
Po pierwsze, walcz z potrzebą krytykowania przyjaciół dziecka i nie wiń ich za jego złe zachowanie. Być może uważasz, że to te „złe” dzieciaki ściągnęły twojego syna lub córkę na złą drogę, ale prawda jest taka, że nie istnieją „złe dzieciaki”, a wyłącznie powody, dla których dokonują złych wyborów.
Zamiast kogokolwiek obwiniać, zastanów się, dlaczego twojemu nastolatkowi pasuje właśnie takie towarzystwo. Potem skup się na tym, jakie masz relacje z dzieckiem i wprost zakomunikuj mu, co cię martwi. Możliwe, że trzyma się właśnie z tymi ludźmi, bo czuje się akceptowane i rozumiane tylko przez nich.
Złe decyzje
Spróbuj raczej słuchać, niż głosić kazania. Postaraj się zrozumieć sposób myślenia dziecka nie osądzając go. Spędź z nim trochę czasu. A potem opowiedz o swoich wątpliwościach, bez osądzania i krytykowania jego towarzystwa.
Na przykład: „Rozumiem, że przyjaciele są dla ciebie bardzo ważni, ale niepokoi mnie to, że Kasia została przyłapana na paleniu trawki. Chcę dla ciebie jak najlepiej. Obawiam się, że trzymając się z nimi, będziesz podejmował(a) podobne decyzje”.
Nie możesz kontrolować tego, jak twoje dziecko wybiera przyjaciół, ale możesz jasno wyrazić swoje oczekiwania i określić zasady, które panują w twoim domu. Komunikacja jest kluczowa, ustalaj więc jasne oczekiwania i zadawaj dobre pytania.
Słuchaj
Nie bój się mówić „nie”. Dzieci muszą zachowywać się odpowiedzialnie, by uzyskiwać przywileje. Picie alkoholu, narkotyki czy lekceważenie szkoły nie mają nic wspólnego z odpowiedzialnością. Twoim zadaniem jako rodzica jest nauczenie dzieci, że określone zachowania mają swoje konsekwencje.
Kiedy próbujesz rozmawiać o paczce znajomych dziecka, zadawaj pytania prowokujące je do zastanowienia, zamiast przekonywać do podejmowania innych decyzji. Spróbuj na przykład zapytać: „Co tak lubisz w Krzyśku i Marcinie?” albo: „Jak się czujesz, kiedy jesteście razem?”
Zadbaj też, by dziecko wiedziało, że w nie wierzysz. Nie zdając sobie z tego sprawy, rodzice czasem wysyłają dzieciom komunikat: „Nie ufam, że podejmiesz dobrą decyzję”, co może okazać się samospełniającą przepowiednią. Twoje słowa to nasiona, a przekaz, który dziecko zapamięta, to ich owoce.
Uwierz, że potrafi, a ono także w to uwierzy.
Niech wasz dom będzie radosnym miejscem
Na koniec – zadbaj o to, by twój dom był bezpiecznym, pełnym miłości i radosnym miejscem.
Zadaj sobie pytanie, czy jako nastolatek chciałbyś przebywać w takim domu jak wasz. Jeśli odpowiedź brzmi „nie”, zastanów się, co możesz zrobić, by to zmienić. Zaangażuj dziecko w te pozytywne zmiany. Jeśli ma tendencje do „życia na krawędzi”, znajdź dla niego bezpieczne sposoby ekspresji tego elementu osobowości.
Jeśli twoje dziecko wpadło w złe towarzystwo, walcz o nie i o to, czego potrzebuje, zamiast walczyć z jego przyjaciółmi. Nieważne, jakich wyborów dokonuje, nastolatek chce czuć się przez ciebie rozumiany i akceptowany.
Kiedy tak będzie, zmniejszy się ryzyko tego, że zacznie poszukiwać zrozumienia i akceptacji tam, gdzie nie powinien.
Tomasz Bilewicz
Wejdź na FORUM! ❯
Komentarze (0) / skomentuj / zobacz wszystkie