Kiedy mówię o wymaganiach, nie mam na myśli ustanawiania jakichś szczególnych celów, takich jak „musisz mieć same piątki” albo „powinieneś zagrać w pierwszym składzie”. Zamiast tego powinniśmy uwierzyć, że nasze dzieci są tak naprawdę zdolne do wzięcia odpowiedzialności za siebie i innych, potrafią też okazywać troskę i współczucie. A już na pewno musimy przestać wierzyć w szkodliwe mity na ich temat.
Mit 1: nastolatki są samolubne
Tak, nastolatki są skoncentrowane na sobie. Odkrywają swoją tożsamość, to, czym się interesują, jak rozwijają się ich ciała, co się dla nich liczy. Dlatego nie ma nic dziwnego w tym, że dużo myślą na swój temat – to zupełnie zrozumiałe i słuszne. Jednak to coś innego niż egoizm.
Odkryłem, że nastolatki, które znam, potrafią być najbardziej współczującymi, empatycznymi i troskliwymi ludźmi na świecie. Zwykle różnica między samolubnym i empatycznym nastolatkiem zasadza się na dorosłych, których ma wokół siebie. Empatyczni młodzi ludzie otoczeni są dorosłymi, którzy wierzą, że są naprawdę wspaniałymi ludźmi o niezwykłym potencjale.
Nastolatki potrzebują dorosłych, którzy w nich wierzą. Poproś nastolatka o pomoc w domu. Oczekuj, że będzie dobry dla rodzeństwa. Nie zgadzaj się na nieuprzejmość tylko dlatego, że przechodzi trudny czas. Zaangażuj go w aktywności, które sprzyjają trosce o innych (wolontariat, pomoc sąsiedzka itd.). Zainteresowany sobą i samolubny to nie synonimy. Uwierz, że twoje dziecko może więcej, a będziesz przyjemnie zaskoczony.
Mit 2: nastolatki są leniwe
Młodzi ludzie w wieku dorastania potrzebują dużo snu – zapewnienie go im jest ważne dla ich ogólnego dobrostanu fizycznego i psychicznego. Jednak to wcale nie znaczy, że są leniwi. W rzeczywistości nastolatki potrafią być niezwykle produktywne, jeśli czują odpowiednią motywację. Zwykle widujemy ich skulonych nad smartfonami, pokładających się po fotelach i kanapach, wzruszamy więc ramionami albo się wydzieramy, nawet nie próbując pomóc im w zastanowieniu się, czy nie dałoby się lepiej wybrać sposobu spędzania wolnego czasu (i, żeby być w pełni uczciwi, sami zwykle musimy oderwać wzrok od własnych smartfonów, by zauważyć, jak dzieci są przykute do swoich).
Daj nastolatkowi siłę, wierząc, że może więcej. Naprawdę potrafi pościelić łóżko. Poproś, by raz na jakiś czas przygotował obiad. Zróbcie tabelkę z obowiązkami i wszyscy oznaczcie na niej, czym się zajmiecie. Porozmawiaj z dzieckiem o tym, że jest częścią rodziny i w związku z tym odpowiada za różne rzeczy, tak jak pozostali jej członkowie. Nie zrozum mnie źle – oczywiście, że będzie narzekać, szczególnie na początku. Jednak to kolejna okazja, by uświadomić mu, jak ważne jest odpowiednie nastawienie.
Poza domem znajdź aktywności, które odpowiadają jego zainteresowaniom i pomóż w pierwszych krokach. Niedawno odkryliśmy, że w pobliskim domu mieszka starsza samotna kobieta, która po operacji nogi nie ma siły pielęgnować ogrodu, który po prostu zarasta. Nasza nastoletnia córka lubi zajmować się roślinami. Porozmawialiśmy z nią o tym, jak może wykorzystać swoją pasję, by pomóc staruszce i pomogliśmy jej zabrać się za to.
Czym interesuje się twoje dziecko? Jak możesz pomóc mu pomyśleć o znaczących rzeczach, zaangażowanie się w które wpłynie zarówno na nie, jak i na wasze otoczenie?
Dla nastolatków smartfon to narzędzie kontaktaktu z całym światem
Mit 3: nastolatki są bezczelne
Jeśli twoje nastoletnie dziecko ma problem z nieodpowiednim zachowaniem, czas spojrzeć w lustro. Oczywiście, większość nastolatków testuje granice, odpowiada złością i buntuje się. Jednak jeśli spotykasz się wciąż z brakiem uprzejmości w stosunku do siebie i innych, prawdopodobnie dzieje się tak dlatego, że na to pozwalasz. Nie obawiaj się więc ustalić konsekwencji takiego zachowania. Najczęściej zachowania, które najbardziej nam przeszkadzają, to te, które nieświadomie wzmacniamy. Znajdź w sobie odwagę, by narzucić dziecku dyscyplinę.
Równocześnie, może się z nim dziać coś poważniejszego. Jeśli wierzysz, że twoje dziecko może więcej, jednak postanawia zachowywać się bez szacunku wobec innych, to znak ostrzegawczy. Prawdopodobnie odczuwa lęk lub frustrację. Ten brak szacunku może być tak naprawdę zaproszeniem do rozmowy o tym, co dzieje się w jego wnętrzu. Niewiele rzeczy wzmacnia tak bardzo, jak świadomość, że inni wierzą, że możesz więcej. Podaruj to poczucie swojemu nastolatkowi.
Tomasz Bielewicz
Wejdź na FORUM! ❯
Komentarze (0) / skomentuj / zobacz wszystkie