Jeszcze się nie wyszalałem!

Bohater jednej z książek Tadeusza Konwickiego rozkłada życie mężczyzny na czynniki pierwsze. Nie przypomnę już sobie, jak dokładnie wyglądało jego wyliczenie, ale wniosek był jeden. I kto wrażliwy, niech lepiej dalej nie czyta. Chodziło o to, w wielkim skrócie, że w dzieciństwie przechodzisz wszystkie możliwe choroby, od odry po świnkę, potem dojrzewasz, co też nie jest zbyt przyjemne. Wreszcie, tak koło dwudziestki, wszelkie dolegliwości dają ci spokój, choć nie na długo, bo w okolicach czterdziestki zaczyna się znów kryzys. Stare powiedzienie mówi: jeśli czterdziestolatek budzi się rano i nic go nie boli, to znaczy, że nie żyje. No a potem zaczyna wysiadać wszystko po kolei i już z górki. Sumując: w życiu masz, brachu, jakieś dwadzieścia lat... życia. Spożycia i pożycia. Jakkolwiek ono nie wyglądało, gdy przejdziesz ową smugę cienia, zawsze będziesz narzekał, że było za mało. Tak już jest.

Znacie tę historię o młodym żonkosiu, którego ktoś, kilka tygodni po jego ślubie, pyta: “I co, lepiej?” A świeżo upieczony mąż krzywi się, a potemn odpowiada: “Ja wiem, czy lepiej. Na pewno... częściej”. Historyjka to stara, właściwie już chyba nie mająca przełożenia na obecną rzeczywistość, gdy dzieci gimnazjum mają małym palcu kamasutrę. Brzmi zatrważająco, wiem. I pewnie każdy z was, ojców rodzin, będzie się teraz zastanawiał, czy jego syn (pół biedy) albo córka (tu mamy większy problem) ma to już za sobą. Jednak nie czas i nie miejsce, by zastanawiać się, co robią teraz nasze dzieci. Jak ktoś chce, zapraszam do działu JESTEM OJCEM. My spotykamy się tu po to, by pogadać o nas. 

A zatem: czy miałem w życiu tyle panienek, bym uznał uczciwie: wyszalałem się? I ile to jest wystarczająco? Odpowiedź mogę ci podać już teraz: nie. Nie miałeś. Nigdy nie będziesz miał. Bo facet to wieczny łowca, drapieżnik. “Chłop żywemu nie przepuści” – śmiał się Bogumił Kobiela w “Człowieku z M-3” na wspomnienie nocy spędzonej z piękną panną, podczas gdy taksówkarz czekał pod domem, a licznik bił jak oszalały. Pamiętacie, prawda? A jak to wygląda u was? Żona, względnie druga żona. I tyle? Słowem: celibat. Kaplica! A tyle jeszcze można było...

A kto ci powiedział. że nie można?! Jeden z moich znajomych ma ulubione powiedzenie: “żonaty nie ma z waty!”. Sama prawda. W jednym z artykułów czytam, że zdrada jest dzisiaj łatwiejsza niż kiedykolwiek, a to za sprawą telefonów komórkowych i sieci. I być może dlatego do zdradzania partnerki (partnera – bo i one nielepsze!) przyznaje się już co najmniej jedna czwarta Polaków – tak wynika z badań. No bo jak tu przejść obojętnym obok nowej koleżanki z pracy czy pań chichoczących przy sąsiednim stoliku, gdy w męskim gronie wyszliście na jedno małe z pianką? Tu miłe się kończy, bo i wykrycie niewierności jest znacznie prostsze niż kiedyś: wystarczy wejść w historię połączeń w twojej komórce albo na profil na jednym z portali społecznościowych. Działa to zresztą w obie strony: jeśliś bowiem, brachu, skłamał kochance, że jesteś samotny, a zna ona twoje imię, bez trudu znajdzie cię w sieci, a także twoją żonę, córkę, matkę, psa i kota...

Co zatem robić, gdy natura wzywa? O jedną gotową receptę trudno dla wszystkich, wszak każdy z nas jest przecież inny, jedyny w swoim rodzaju. Możesz się obudzić nad ranem przy poznanej wczorajszego wieczora w klubie piękności równie dobrze z ochotą na jeszcze jeden raz przed wyjściem do domu czy pracy, jak i z takim kacem moralnym, jakiego nie miałeś w życiu. I do tego chęcią jak najszybszego przyznania się do wszystkiego żonie, na kolanach. Wiele zależy też od tego, jaki masz układ w domu, margines swobody i jak sobie sam z tym sam poradzisz. Kłamstwo ma krótkie nogi – mówi stare porzekadło. Inne powiedzenie: wolę grzeszyć, a potem żałować, niż żałować, że nie grzeszyłem – każe mi jednak mieć wciąż oczy naokoło głowy. A kto jeszcze ma wątpliwości, niech popatrzy dalej. Wciąż każą nam martwić się o przyszłą emeryturę. Dobrze by było, żeby w tym czasie nie tylko byłoby za co kupić herbatę, ale też żeby miał ją kto podać. Najlepiej w stroju toppless.

A co z tymi z nas, którzy nie wyglądają jak Brad Pitt? Może niech pocieszą się, że mogą wyglądać jak Janusz Głowacki, pisarz i dramaturg, który, mimo swych 72 lat, wciąż wzbudza żywe zainteresowanie kobiet, gdy kroczy Nowym Światem. Wierzę, że prawdziwi faceci, choć to już banał, są jak wino – im starsi, tym lepsi. Jeśli masz siwiznę, niech będzie twoim atutem, a gdy łysiejesz, pomóż naturze i gól głowę jak Bruce Willis (jak mawiała znajoma fryzjerka, więcej miejsca do całowania!). Brzuch warto nieco zrzucić nawet dla samego siebie. Jeśli więc wciąż uważasz, że nie powiedziałeś jeszcze ostatniego słowa, rób to, na co ci przyjdzie ochota, nie krzywdząc jednocześnie innych. Dyskrecja to podstawa, a jeśli nie wiesz, jak to być dyskretnym, włącz sobie powtórkę “Stawki większej niż życie”.

Krzysztof Beśka

Porozmawiaj o tym na FORUM ❯