Zdrada w związku. Czy jest dla was jeszcze szansa?

Witam drogie panie mam problem bo to ja zostałem zdrodzy i szukam kogos kto by porozmaiawl ze mna szukam kogos kto wybaczyl i udalo sie wam odbudowac zwiazek moze znajdzie sie ktos kto bedzie chcial porozmawiac prosze o kontakt na Emila dembek@autograf.pl

Weszłam tu przypadkiem,bo na stronie fb link rzucony, widzę dyskusja gęsta od emocji, choć już dawno nie podejmowana. Parę spostrzeżeń mam. Niektóre kobiety zadają sobie tu w rozpaczy pytanie:czy mogę mu jeszcze uwierzyć ? czy przebaczyć, jak dalej żyć?etc. Choć nic nigdy nie jest przyklepane na 100%, a po sprawiedliwości trzeba oddać, ze jak ktoś będzie chciał zmienić swoje życie bardzo konsekwentnie, to jest szansa i nadzieja na to,żeby odbudować związek.Choć nigdy przenigdy pewności nie ma. Ale będę wredna i powiem: nie łudźcie się. kto raz zdradził - zrobi to ponownie. Może inaczej: kto raz okazał się ch... i kłamał wobec odkrycia zdrady, to ja nie rokuję. Prędzej, gdy facet się przyzna i się określi- jestem z Tobą i będę, zrobiłem coś niewybaczalnego itd. Czy okaże się mężczyzną i powie:słuchaj, zdradziłem i nie będę ściemniał, oszukiwał, rozstańmy się bo chcę być z tą drugą. Ale jak kłamie (jak tu widzę w jednej historii ze zaprzeczał zdradzie we własnej pościeli kupionej przez żonę) to nic z tego nie będzie. Jako bardzo młoda i ufna osoba oddałam życie i serce meżczyźnie, co do którego miałam intuicję przed sformalizowaniem związku,że "coś nie jest tak, jak być powinno".Ale wiadomo - trzeba być kobietą z klasą, nie być wiecznie zazdrosną etc.Niestety intuicja nie kłamała. Przeżyłam koszmar. Koszmar niekochania mnie. A ja kochałam bardzo.I to nie jako kobieta - bluszcz. Odkrywanie, że ktoś Cie zdradza jest śmiercią za życia.Rozwód. Nie ma go już w moim życiu, a jednak każdemu następnemu już nie zaufałam. Zwłaszcza gdy pojawiały sięte same, dokladnie te same oznaki"że coś jest nie tak". Wlaściwie o czym tu gadać. Moja koleżanka znalazła sie po drugiej stronie. Własciwie powinnam ją znienawidzić za samo to że stałasię czyjąś kochanką, w końcu sama doświadczyłam skutków takiej sytuacji, ale pozostało jedynie mówienie jej, żeby nie wierzyła. No i jej też nie wyszło. Odkryła bowiem, że facet rozluźnił z nią relację (inie chciał się rozwodzić) nie dlatego że wrócił do żony, ale znalazł sobie kolejną panią. Granie na trzy baty. Nie wiem, co gorsze - moja sytuacja czy jej. Dla niektórych zdrada to sposób na życie. Jak nie żony,to kolejnej kochanki. I tak do usranej śmierci. najsmutniejsze, że to miłością nazywają. Być może kobiety nie lepsze, nie generalizuję, ale ja, koleżanka doświadczyłyśmy czym jest kłamstwo - męskie. Ja się złożyłam do kupy, jeśli można nazwać wegetację. Kolezanka jest jeszcze w gorszym stanie. Zdrada nic odbudowuje. ja nie mam takich doświadczeń.

Dziękuję bardzo za ten tekst. I mnie to spotkało, miesiąc temu. Widziałam, że w moim małżeństwie jest bardzo źle, ale nie reagowałam. Mam do siebie żal o to, że mi sie nie chciało. Zabrakło mi tchu, jak się dowiedziałam. Walizki, pozew, dokładnie tak jak piszesz. Widziałam, jak bardzo mu źle z tym, że mnie tak zranił. Jak się stara, dla mnie i dla syna, jak bardzo nas kocha. Moja duma szalała ze złości, że młodsza, że może ładniejsza, ale nie była i nie będzie mną. Boli jak o tym myślę, cholernie. Ale kocham go bardzo i wiem, że on mnie też i potrzebne było na to trzęsienie ziemi, żeby sobie o tym przypomnieć.

Sytuacje i emocje opisane w tym artykule są jak najbardziej prawdziwe i adekwatne do zdrady. Najlepiej kiedy do niej nie dochodzi, bo niszczy niestety związek. Lepiej zanim do tego dojdzie zadać sobie pytanie o co chodzi i podjąć kroki naprawcze. Odbudowa po zdradzie jest bardzo trudna. Bardzo trudno jest potem ze sobą być. Poświęcać się, czy dbać o siebie ? Co to znaczy wybaczać ? Terapia? Tak, ale tam już pracuje się na własny rachunek tak naprawdę, odkrywa siebie. Mnóstwo sprzeczności niestety się pojawia. Zycie nie składa się z samych przyjemności, dlatego są i problemy. Związek dwojga ludzi wymaga dojrzałości obu stron. Osoby niedojrzałe nie potrafią rozwiązywać problemów, tylko szukają nowego kogoś, bo wydaje im się, że osoba z która żyją jest temu winna, a nowa odmieni zupełnie ich życie i da szczęście. To złudzenie. Dojrzałość to posiadanie całego bagażu emocjonalnego potrzebnego do dorosłego życia - przede wszystkim poczucia własnej wartości. Osoba z poczuciem własnej wartości , z wyniesionym z domu bagażem bezpieczeństwa życiowego, poczuciem kobiecości, czy męskości, nigdy nie zwiąże się z osobą, która sama tego nie posiada. Podobne przyciąga podobne. Zwiąże się z równie dojrzałą osobą i mogą wtedy tworzyć pełny, oparty na dojrzałej miłości związek. Jestem z kimś kogo kocham, a nie z gwarantem moich deficytów życiowych. "Chcę z Tobą być i potrzebuję Cię bo Cię kocham" a nie odwrotnie : Kocham Cię bo Cię potrzebuję - bo jesteś świetnym gwarantem mojego bezpieczeństwa finansowego, emocjonalnego, mogę mieć przy tobie to czy tamto ..... Tu nie ma miłości, tu jest układ, uzależnienie.
Po zdradzie nie ma już nic. Jest owszem więź, ale miłości nie ma. Jeśli zgodzimy się odnaleźć siebie w tym wszystkim, wyzerować wszystko i zacząć żyć tak jakbyśmy się dopiero poznali, ale ze zgodą na to, ze możemy już nie chcieć być razem, bo się sobie tacy jacy jesteśmy nie spodobamy na nowo - to próbujmy. Inaczej to stracony czas.

Dzieki za ten artykul. Pozwolil mi bardziej optymistycznie spojrzec w przyszlosc. Sam zdradzilem ( nie w klasycznym ukladzie/ zarzucilem sie w wir cyber-sexu ). Brdzo zaluje. Nie moge na siebie patrzec. Nic juz nie bedzie tak samo ale chce uratwoac to co mamy. Oby sie udalo. Rada dla innych. Lpeiej pogadajcie, nawet o najbardziej nieprzyjemnycg sparwach zanim rzucicie sie w zdrade. Naprawianie zwiazku zdrada jest niesamowicie trudne a czasami wrecz nie wykonalne