Zdrada w związku. Czy jest dla was jeszcze szansa?

Witam, moja sytuacja jest jedną z wielu zapewne które są z góry skazane na przegraną. Zdradziłam partnera z którym w związku jestem od 12 lat, "pech" chcial, że zaszłam w ciążę z kochankiem. Nie umiałam przyznać się mojemu ukochanemu mężczyźnie który na wiadomość o ciąży był szczęśliwy.... Zdałam sobie sprawę że nie powiem mu o romansie, który był czymś nowym ponieważ nigdy wczesniej nie miałam innego mężczyzny poza moim partnerem. Nie umiałam zakończyć romansu, fakt że nie sypialam z kochankiem ale utrzymywała z nim kontakt, powiedziałam i ciąży, że nie wiem kto jest ojcem. Kochanek był jedyna osoba na którą przelewalam swój strach, chciałam żeby bal się tak samo jak ja, ponieważ nie chciałam stracić partnera. W październiku po porodzie wyszłam za mąż za mojego ukochanego.... Niestety stało się to czego bałam się najbardziej, dowiedział się o romansie i moich objawach co do pochodzenia dziecka. Cudownego dziecka z które okazało się dzieckiem kochanka..... Proszę nie krytykować. Przyznanie się do błędu i skrzywdzenie człowieka świadomie jest najgorszym co może być.... Nie umiałam się przyznać, strach nie pozwalał mi spojrzeć w oczy mojemu mężowi i powiedzenie mu co zrobiłam.... Widząc nasze szczęście, nie mogłam po prostu nie mogłam.... Na wieść o romansie, mąż zostawił mnie i dziecko, kontakt mamy codziennie, dużo rozmawiamy o tym dlaczego i jak to się stało.... ale twierdzi że już nie potrafi mi zaufać.... Proszę nie rzucać fali hejtu, myślę że ktoś kto nie przeżył strachu, tak wielkiego strachu nie wie że w takim momencie chronienie najbliższych jest priorytetem.... Tylko z perspektywy czasu, wiem że prawda jest najlepszym wyjściem. Prawda i tylko prawda..... Najgorsza ale prawda... Walczę o męża, zakończyłam definitywnie kontakt z przelotna znajomością która otworzyła mi jedynie oczy, kto jest dla mnie najważniejszy. Proszę, pomocy, jak mam walczyć o męża, czy coś takiego da się wybaczyć? Czy mąż rozmawiając ze mną jest w stanie widzieć mój żal, nie widząc mnie fizycznie.... Proszę o wsparcie...

Do "Julia" Dziękuję za pokrzepiające słowa. W tym miesiącu minie 2 lata odkąd dowiedziałam się, że mąż mnie zdradzał. Przeczytałam swoje wcześniejsze komentarz pod tym tekstem i dreszcze przeszyły mnie całą. To tylko dwa lata i aż dwa lata. Wiele we mnie się zmieniło. Całkowicie się zgadzam z Jowitą U.: 'Odkrywanie, że ktoś Cie zdradza jest śmiercią za życia" To prawda. Umarłam. Przez kilkanaście miesięcy czułam się jak zombie - chodzący umarły z wyrwanym sercem. Ale nie złożyłam papierów o rozwód, nie wyrzuciłam męża...z wielu powodów, a najważniejszy z nich to troje wspólnych dzieci. Troje dzieci, o które on bardzo dba. Rozwód zmienił by wiele. Zostałam z Nim ponieważ kierowałam się zasadą, którą sama nazwałam: minimalizacją strat. Na dzisiejszy dzień czuję, że dobrze zrobiłam. Moje dzieci mają troskliwego tatę każdego dnia. To było i jest dla mnie priorytetetem. Swoją relację z "Nim" jakoś układam. Lubimy się, lubimy spędzać ze sobą czas, dzielimy się obowiązkami, czuję się przy nim bezpieczna, żyjemy jak "przykładny mąż i żona". Tylko, że... Nie nazywam Go już mężem. Nie obchodzę rocznic ślubu, nie noszę obrączki...nie wiem czy go kocham... napewno nie do końca ufam.
Dziś nie czuję się jak zombie. Rodzę się na nowo, każdego dnia. Przede wszystkim nauczyłam się kochać i akceptować siebie. Uczę się żyć tu i teraz, bez zamartwiania się przyszłością i bez rozgrzebywania przeszłości. To złożony proces, w który trzeba włożyć wiele wysiłku. Przede wszytkim nie zamykać się w sobie w swoim bólu, tylko otworzyć się na różne przekazy mądrych osób, które pokazują jak żyć aby być szczęśliwym. Przez ten okres dwóch lat od zdrady wciąż powtarzałam, że nigdy mu nie wybaczę. Dziś czuję, że chciałabym mu wybaczyć. Bo bez wybaczenia, z chowaniem w sobie urazy nie można być wolnym człowiekiem. Nie wiem na ten moment czy uda się mi osiągnąć stan Wybaczenia...Ale przynajmniej wiem, którędy do tego droga...

Cześć. A jak ty w tym wszystkim walczysz o swojego męża/partnera ? Rozumiem że ci wybaczył ?

Dziękuję za ten artykuł. W internecie jest tak dużo bardzo negatywnych wpisów o osobach zdradzających, że człowiekowi się wydaje że po zdradzie nie ma już żadnej nadziei. Ja zdradziłam swojego partnera i po tym gdy mu o tym powiedziałam i próbowałam ratować nasz związek, szukałam podobnych historii w sieci. Jedyne co mogłam znaleźć to wpisy że kobieta która zdradza jest kur*, jak raz zdradziła to zdradzi kolejny itp... Ale nie poddałam się, a właściwie nie poddaliśmy się i po paru miesiącach udało mam się odbudować naszą relację. I to prawda, nasz związek jest teraz lepszy niż był wcześniej. Potrzeba dużo ciężkiej pracy i prawdziwej miłości, ale da się. I znam też przypadki małżeństw, u których 20 lat temu któreś zdradziło, a teraz są razem, jest im dobrze i prawdopodobnie będą razem już do końca życia.

Zdradzilam męża..6 miesięcy temu...dla czego ? jest wiele przyczyn,między innymi to że ciągle jest za granicą..do tego wtedy oszukiwał mnie przy każdej okazji..był za granicą wylanczal telefon lub nie odbierał wcale..przez miesiąc czasu nie odzywal się ani do mnie ani do naszych dzieci choć one wielokrotnie do niego dzwonily miał po prostu gdzieś..jesteśmy razem 13 lat..mamy troje dzieci .tak się zdarzyło nie umiem wyjaśnić dla czego ..było mi przykro ze tak mnie oszukuje . Z seksem u nas też było nie zaciekawie był zadko,raz na miesiąc półtora..ja młoda 27 letnia kobieta po prostu nie wytrzymałam..ale on był ostrzegany ze jeśli się sytuacja nie zmieni jeśli on się nie zmieni nie wytrzymam albo odejdę albo zdradzę wiedział mówiłam mu to tysiące razy ..nie zmienił się..a ja wybrałam prostsza drogę zdradzilam..bo odejść ciężko z trójką małych dzieci...choć ho kocham zdradzilam..po zdradzie bardzo zalowalam ..przyznalam się bo nie mogłam z tym żyć..powiedzialam prawdę mężowi bardzo cierpiał . ja też.. patrzyłam jak on cierpi i cierpiała i ja...wybaczyl mi w sumie odrazu nawet nie pomyślał żeby odejść .dla czego nie wiem może ze względu na dzieci ..ale mówi ze kocha...minęło od mojej zdrady 6 miesięcy ..mężowi powiedziałam 3 miesiące temu..na prawdę myślałam ze to koniec naszego malurzenstwa ze choć wybaczyl i tak po jakimś czasie będzie źle..ale wiecie co jest dużo lepiej niż przed zdradą ..czyżby się wreszcie obudził ? teraz mnie szanuję..nie oszukuje ..kochamy się częściej..stara się mi nie wypominać ..a ja co kocham za to ze mi wybaczyl i jestem mu wdzięczna ..I to nie prawda ze ktoś zrobił raz zrobi i drugi. bo ja już nigdy nie zdradzę. jesli będzie źle w naszym malurzenstwie będę wolała odejść. ale już nigdy nie zdradzę nikogo ...bo widziałam jak cierpiał mąż..płakałam razem z nim a to ze przespalam się z innym wcale mnie to nie bawiło..po zdradzie jeszcze zanim mąż się dowiedział wpadłam w depresję nie jadłam ..nie spałam..ciągle płakałam..to nie jest takie proste jak się wydaje...ale cieszę się ze Maz mi wybaczyl i co najważniejsze zmienił się i to bardzo..stara się ja też się staram...kochamy się bardzo...