Pamiętam, kiedy mój najstarszy syn zaczął dorastać. Był to dla mnie trudny czas, bo nie do końca byłem gotowy na to, by pożegnać mojego małego synka. Zmiany zmusiły mnie do tego, by zacząć rozmawiać z synem w inny sposób. Moja rola jako ojca zmieniła się i ewoluowała. Rozwinąłem swoją umiejętność słuchania, nauczyłem się nie czuć zakłopotania, gdy zapadała cisza. Szkoła średnia okazała się areną starć.
Podczas jednej z rozmów zadałem synowi proste pytanie: jakim mężczyzną chcesz być?
Tak naprawdę nie oczekiwałem odpowiedzi. Nie zamierzałem o to pytać i nie zastanawiałem się, co chciałbym usłyszeć. Syn na początku nie odpowiedział. Kiedy był gotowy, wysłuchałem go bez oceniania i zachęciłem, by zapisał swoje przemyślenia. Nakreśliliśmy rodzaj mapy życia – ramy, w których miała się rysować przyszłość mojego syna.
To proste pytanie i ćwiczenie było w życiu mojego syna punktem zwrotnym. Zaczął przyglądać się mężczyznom z naszej rodziny, w swoim otoczeniu, w szkole, w mediach. Mężczyźni ci wybrali różne życiowe ścieżki, ale wszyscy mieli jakiś wpływ na jego życie. Postrzegał ich jak różnorodne przykłady tego, co to znaczy być mężczyzną, niezależnie od statusu, wykształcenia i wieku. Obserwacje te pozwoliły mu rozeznać się w pozytywnych i negatywnych obrazach męskości.
To jedno pytanie sprowokowało dyskusję, która przerodziła się w rozmyślania na temat wartości, kariery, edukacji, związków, religii, polityki itd. Czy mężczyznę definiuje jego praca? Jego majątek? Jego seksualne osiągnięcia? Jego charakter?
Kiedy wspólnie z żoną daliśmy mu przestrzeń, by to zrobił, syn poczuł, że może podzielić się tym, jak widzi bycie mężczyzną, własną męskość, kobiety, normy społeczne, małżeństwo, ojcostwo i stereotypy płciowe. Mieliśmy bolesną wymianę poglądów. Pomogło nam to też zobaczyć świat oczyma naszego syna. Co najważniejsze – pozwoliliśmy w ten sposób synowi określić, kim chce być i jak chce żyć.
Pozwoliło mu to wyobrazić sobie własne życie za 10, 20, 30 lat. Dzięki naszym wskazówkom zdał sobie również sprawę z tego, że ta mapa życia nie jest ukończona. Dojrzewanie emocjonalne i umysłowe pewnie zmienią jego pogląd na życie i spojrzenie na męskość.
Zadaj pytanie swojemu synowi
Jako ojciec – zachęcam, zadaj synowi to pytanie. Nie oczekuj odpowiedzi od razu. Jeśli nie jest gotowy, by ci jej udzielić, bądź cierpliwy i wspieraj. Nie nagabuj i nie przesłuchuj. Nie oceniaj. Zasiej w jego umyśle ziarno myślenia o przyszłości, pozwól mu się zastanowić. Twój syn potrzebuje ukierunkowania i planu. Musi wiedzieć, dokąd zmierza i jak się tam dostać. Nadzieja na to, że w końcu sam sobie poradzi, raczej nie przygotuje go do życia.
To dobry moment, by pomóc synowi zobaczyć siebie i innych mężczyzn w społeczeństwie. Wiedza o tym, jakim mężczyzną chce być, pozwoli mu uchronić się przed poddawaniem się społecznej presji męskości, inwestować w siebie i odnaleźć kluczowe wartości.
Pamiętaj, że zadając mu to pytanie, możesz wywołać lawinę dalszych pytań albo nawet spotkać się z niezrozumieniem. Zmiana z chłopca w mężczyznę nigdy nie przebiega doskonale. Jednak możesz pomóc. Chodzi o przygotowanie podstaw do tego, by mógł zacząć myśleć, jaką rolę chce pełnić w tym świecie.
Bartek Kulesza
Wejdź na FORUM! ❯
Komentarze (0) / skomentuj / zobacz wszystkie