Gdy twoje dziecko pali marihuanę

Uzależnienie od marihuany

Przez długi czas było to przedmiotem sporów naukowców, ale obecnie istnieje wiele dowodów potwierdzających występowanie zespołu uzależnienia od kanabinoli, do którego prowadzi regularne palenie marihuany. Oprócz uzależnienia, skutkiem nadużywania THC może być m.in.:

• abulia - syndrom amotywacyjny
• drażliwość
• problemy z koncentracją i pamięcią
• urojenia prześladowcze (psychozy)
• schizofrenia.

Abulia charakteryzuje się następującymi objawami:

• problemami w szkole, w pracy
• absencją (wagarami)
• poczuciem nudy, pustki, bezsensu
• niechęcią, apatią
• brakiem aktywności fizycznej, intelektualnej
• zaniedbaniem/porzuceniem hobby, zainteresowań
• poczuciem bezradności
• stanem depresyjnym
• zobojętnieniem.

Objawy, czyli jak poznać że dziecko pali?

Jakie są objawy palenia marihuany? Najbardziej charakterystyczna jest lekko słodkawa i przyjemna ziołowa woń dymu (nieco podobna do zapachu palonej prawdziwej trawy). Jeśli dziecko pali w domu, to możesz wyczuć to na nos. Zwróć też uwagę, czy aby pozbyć się podejrzanych zapachów, twoja pociecha zbyt przesadnie nie wietrzy pomieszczeń lub nie zapala kadzidełek. Charakterystyczną wonią mogą przesiąknąć też ubrania. Być może wyczujesz ją w wydechu lub włosach.

Możesz też rozejrzeć się za sprzętem do palenia, czyli np.: szklaną lufką (tzw. fifka), bibułką do robienia skrętów (tzw. jointów, blantów), czy tzw. bongiem, działającym niczym fajka wodna, a zrobionym z plastikowych butelek po napojach. No i oczywiście zielonym suszem, trzymanym w plastikowym woreczku lub sreberku.

Jeśli twoje dziecko jest pod wpływem marihuany, to najłatwiej poznasz to po jego oczach. Powieki stają się opuchnięte, a białka przekrwione. Do tego dochodzi rozszerzenie źrenic. Towarzyszy temu zazwyczaj euforia, nadmierna gadatliwość i napady niekontrolowanego śmiechu. Może też być odwrotnie, czyli po odurzeniu, dziecko będzie bardzo spokojne, wyluzowane, otumanione czy senne.

Do objawów palenia marihuany należą również wzrost ciśnienia krwi, przyspieszenie tętna, wysuszenie śluzówek jamy ustnej, czasami napady kaszlu. Zazwyczaj pojawia się tzw. gastrofaza, czyli nadmierny apetyt.

Marihuany nie można praktycznie przedawkować, ale zbyt duża dawka THC może doprowadzić do zatrucia organizmu, powiązanego z otępieniem, bólem głowy i wymiotami.

Jak pomóc dziecku uzależnionemu od marihuany?

Gdy nabierzesz podejrzeń lub już wiesz, że twoje dziecko pali trawkę, to nie wpadaj w panikę i nie dramatyzuj. To nie musi od razu oznaczać uzależnienia, bo zdaniem specjalistów, od pierwszego „bucha” na spróbowanie do regularnego zażywania mija około półtora roku. Nie zmarnuj jednak szansy na szczerą rozmowę z dzieckiem o związanych z marihuaną zagrożeniach i konsekwencjach (to samo dotyczy pierwszych papierosów czy pierwszego kieliszka alkoholu). Wszystkie substancje psychoaktywne (alkohol, nikotyna, marihuana) są szczególnie szkodliwe w młodym wieku, ponieważ ośrodkowy układ nerwowy znajduje się wciąż na etapie rozwoju.

Gdy już zdecydujesz się na rozmowę, to aby nadać jej powagi, dobrze, aby uczestniczyła w niej też matka dziecka (nawet jeżeli już nie jesteście razem). Usiądźcie razem przy stole, wyłączcie telewizor lub inne media i rozpocznijcie spokojną, rzeczową i przyjazną rozmowę. Jeśli nie masz stuprocentowej pewności, zacznij np. od: „myślę, że palisz marihuanę”, aby dać szansę odpowiedzi drugiej stronie. Jeśli przyzna, że popala okazjonalnie w weekendy lub w trakcie imprez, oświadcz, że w żadnym wypadku to ci się nie podoba i chcesz, aby z tym skończył.

Jeśli syn lub córka zaprzecza, przypomnij że to wy – rodzice sprawujecie opiekę i zrobicie wszystko, aby zapewnić dziecku bezpieczeństwo. Opowiedz o negatywnych dla niego skutkach palenia trawy i upewnij się, czy dziecko cię dobrze zrozumiało. Zapowiedz, że porozmawiasz z nauczycielami, trenerami sportowymi, a także kolegami i koleżankami uczulając ich na problem i prosząc, by poinformowali cię, jeśli zauważą nietypowe zachowanie u twojego dziecka (ten zabieg można powtórzyć po pół roku).

Ważne jest, aby dać do zrozumienia, że działasz dla jego dobra. Gdy nastolatek nadal nie chce przyznać się do kontaktów z marihuaną i unika rozmowy, a niepokojące sygnały utrzymują się, konieczne będzie zasięgnięcie rady specjalisty – najlepiej psychiatry dziecięcego, specjalizującego się w pomocy młodzieży z uzależnieniami.

Pamiętaj! Sam dawaj dziecku dobry przykład!

Paweł Stempowski