Dojrzewający ojciec

Krzysztof, który wychowywał się bez ojca, jest teraz czterdziestodwuletnim tatą pięciorga dzieci. Pierwsze urodziło się, gdy był nastolatkiem - przez wiele lat zmagał się więc z wymaganiami, jakie stawiało przed nim wychowanie piątki dzieci, szczególnie, że nigdy nie miał odpowiedniego męskiego wzorca. Pracując na dwa etaty był zazwyczaj zmęczony i znajdował wymówki, by nie spędzać czasu z dziećmi. Kiedy wpadł w kłopoty z powodu nadużywania alkoholu, w programie jego terapii znalazły się również "lekcje ojcostwa", podczas których pojawiły się pierwsze sygnały zmian zachodzących w jego życiu. Żona Krzysztofa, Marta, zauważyła: "Dostrzegłam w nim wiele zmian... Jest po prostu innym człowiekiem". Jak mówił Krzysztof: "To wymaga pracy. Próbuję się uczyć, jak dogadać się z dziećmi. Chciałbym po prostu bardziej je kochać".

Szymon także zasługuje na uznanie. Miał odwagę, by stanąć przed grupą swoich przyjaciół i przyznać: "Jestem w ciągłym konflikcie ze swoim pasierbem, próbuję okazać mu miłość, ale on nie reaguje. To wywołuje napięcia w całej rodzinie. Próbowałem już wszystkiego. Czy moglibyście mi pomóc?". Kumple wsparli go jak umieli, a Szymon zyskał siły, by dalej próbować. Po tygodniu w jego relacjach z pasierbem doszło do przełomu.

To właśnie dojrzewający ojcowie.

Dorosła córka Janka opowiedziała mu, czego brakowało jej w relacji z nim, kiedy dorastała. Wiedziała, że troszczy się o nią, ale miała wrażenie, że wciąż jest zbyt zajęty, by o nią zadbać. Stwierdziła, że czuła dokuczliwy brak miłości i uwagi, coś, co pozostanie w niej na długo.

Janek przyznał: "Masz rację, kochanie. Tych rzeczy faktycznie brakowało. Przepraszam. Chciałbym, żebyś przynajmniej teraz nie odczuwała ich braku." Ten dzień był początkiem ogromnej zmiany w ich stosunkach.

Ci dojrzewający ojcowie przejęli inicjatywę, by odnowić i odbudować relacje z dziećmi. Każdy z nich zdał sobie sprawę, że ojcostwo to ćwiczenie pokory, w którym uczciwość i wsparcie innych jest tak samo ważne, jak odpowiedzi na pytania. Potrafią uczyć się na błędach i przetrwać trudne chwile.

Czy masz szansę stać się takim ojcem i zbudować zdrowe, wartościowe relacje ze swoimi dzieckiem? Oto kilka kluczowych czynników, które są w tym procesie niezbędne.

Zaangażowanie

Jak oceniasz swoje zaangażowanie w relację z dziećmi? Często nie jest to nawet kwestia tego, co robisz, ale tego, czego nie robisz albo z czego możesz zrezygnować, by zyskać w oczach dzieci. Bycie dobrym ojcem wymaga poświęceń.

Najlepsze historie ojcowskiego poświęcenia rodzą się w nadzwyczajnych sytuacjach. Mężczyźni zmieniali wszystkie swoje plany życiowe i zupełnie inaczej kierowali karierą, by zająć się dziećmi o specjalnych potrzebach, zmagających się z trudnościami fizycznymi lub umysłowymi. Ci ojcowie są z pewnością cennym przykładem, pamiętaj jednak, że wszystkie dzieci mają, do pewnego stopnia, specjalne potrzeby.

Możesz dopasować się do potrzeb twojej rodziny, poświęcić awans, zajęcia, które sprawiają ci przyjemność lub nawet dodatkową działalność w lokalnej społeczności. Zaangażowany ojciec musi czasem poświęcić to, co dobre, by zająć się tym, co lepsze.

Może przesiadujesz po nocach, by pomóc synowi przygotować prezentację, którą się denerwuje, kiedy sam masz wystąpienie następnego dnia? Albo odpuszczasz sobie niedzielne ryby, by wybrać się z córką na rowery?

Zaangażowani ojcowie rozumieją, że trudne okoliczności to nie wymówka, by uchylić się przed obowiązkami. Ojciec to ojciec. Dojrzewający ojciec szuka możliwości bycia efektywnym, nawet w obliczu przeciwności losu i zniechęcenia.

Może ci się wydawać, że nikt nie widzi tego, co robisz, ale korzyść z zaangażowanego ojcostwa - mocna więź z dzieckiem - to nagroda sama w sobie. Z którą równać się może niewiele innych życiowych osiągnięć.

Długofalowa perspektywa

Dojrzewający ojciec wie, że jego postępowanie dzisiaj, ma wpływ na to, co będzie się działo jutro. Potrafi oprzeć się pokusie krótkoterminowych zysków: uznania, władzy i zdobywania tego, co daje im świat. W pierwszej kolejności dążą do rodzinnego szczęścia.

Ojcostwo w perspektywie długofalowej znaczy, że jeśli twój syn narozrabia przy kolacji, nie ograniczysz się tylko do wykorzystania swojej pozycji i skarcenia go. To może rozwiązać problem tylko chwilowo, zaspokajając twoją natychmiastową potrzebę przywrócenia porządku i ciszy we własnym domu, ale może również wywoływać rozgoryczenie u dziecka.

Jeśli naprawdę chcesz działać tak, by sprzyjać dziecku, cofniesz się, rozważysz długoterminowe efekty twojego postępowania i zachowasz się tak, byś wygrał zarówno ty, jak i twój syn. Wciąż możesz zdyscyplinować dziecko. Możesz też zdecydować, że poważna rozmowa skuteczniej rozwiąże problem i wzmocni więź między wami. Jakiegokolwiek sposobu nie użyjesz, ważne jest to, że masz prawidłową motywację, ponieważ wziąłeś pod uwagę długofalowe skutki.

Za dziesięć lub dwadzieścia lat te codzienne walki mogą wydać ci się nieistotne, ale twoje relacje z dzieckiem będą miały znaczenie i zdanie sobie z tego sprawy teraz może zmienić wiele w twoim postępowaniu.

Źródła ciągłego wsparcia i pomocy

Matka twoich dzieci

Najlepszym dostępnym źródłem wsparcia w twoim ojcowskim dojrzewaniu jest matka twojego dziecka. Jest twoją najważniejszą "tajną bronią".

Wsparcie innej osoby, która dąży do tego samego co ty, daje ci wiele pewności siebie. Zapewnia ci inne spojrzenie na to, czego potrzebują twoje dzieci i przypomina ci o zobowiązaniach, jakie masz wobec nich. Możesz porównać doświadczenia, dowiedzieć się, jak ci idzie i zebrać siłę, by kochać swoje dzieci, niezależnie od tego, jakie zmagania przyniesie jutro.

Edukacja ojcowska

Wiele dobrych rzeczy zdarza się, gdy ojcowie wymieniają się swoją wiedzą i doświadczeniem. Poza praktycznymi spostrzeżeniami, rozmowa z innymi mężczyznami, którzy, tak jak ty, chcą być dla swoich dzieci coraz lepsi i mają podobne jak ty problemy, może dodać ci energii. Masz szansę przeczytać lub usłyszeć wiele poruszających historii, które mogą cię zainspirować oraz poznać ludzi, którzy zmienią twoje spojrzenie na ojcostwo, mężczyzn, którzy poświęcają swój czas, by być takimi ojcami, jakich ich dzieci potrzebują.

Inne źródła

Współcześni ojcowie mają także dostęp do innych źródeł, o których ich ojcowie mogli tylko marzyć: książki, kasety, czasopisma, programy radiowe i TV, strony internetowe, szkolenia i programy treningowe.

Ciągła adaptacja

Nasze dzieci potrzebują, byśmy byli konsekwentni i przewidywalni w naszych nastrojach i zwyczajach. Równocześnie musimy dostosowywać swoje zachowanie do wciąż zmieniających się wyzwań, jakie przez całe życie stawia przez nami ojcostwo.

Musimy być świadomi rozwoju naszego dziecka, kiedy wkracza w jego kolejne etapy. Zapytaj ojca nastolatka, czy zmienił z czasem swój stosunek do dziecka. Musimy modyfikować nasze podejście w zależności od osobowości i celów życiowych naszych dzieci. Każde z nich jest inne i musimy odpowiednio dobierać metody wychowawcze.

Są też inne powody, by wprowadzać poprawki. Może twój ojciec był chłodny i zdystansowany, więc dopiero teraz uczysz się, jak satysfakcjonująca może być emocjonalna więź z dzieckiem. Warto więc poświęcić czas na samorozwój w tych dziedzinach, w których wiesz, że możesz coś poprawić i dać dziecku dużo więcej z siebie.

Chcemy się zmieniać również, gdy zdamy sobie sprawę z naszych destrukcyjnych zachowań, takich, jak wybuchy złości, unikanie konfliktów lub apodyktyczność. Ze względu na nasze dzieci powinniśmy podejmować wszystkie możliwe kroki, by się doskonalić w tych obszarach.

Jako ojcowie musimy być konsekwentni i solidni, a równocześnie kreatywni, spontaniczni i skłonni do wprowadzania zmian.

Pokora poprzedza nadzieję. Nawet "dobrzy ojcowie" stają przed wieloma ojcowskimi wyzwaniami. Niektórzy z nas popełnili sporo błędów i próbują odzyskać zaufanie dzieci. Inni latami frustrowali się pracą, która odciągała ich od dzieci. Inni odnosili sukcesy wcześniej, ale przestało im iść dobrze, gdy posłuszny syn lub córka wyrósł na zbuntowanego nastolatka.

Warto uwierzyć, że możesz być lepszym ojcem i że nigdy nie jest za późno na zmianę. Wierzyć, że będzie lepiej, nie gorzej, bo ten optymizm wpływa na to, jak myślisz, mówisz i żyjesz. Przywraca poczucie sensu, pewność siebie i entuzjazm. Nie masz gwarancji, że wszystko już będzie wspaniale, ale teraźniejszość pozwala przewidzieć przyszłość. To, co robisz dzisiaj, wpłynie na to, co stanie się jutro. I następnego dnia. I jeszcze następnego.

Każdy z nas musi stawić czoła przeszłości i własnym niedoskonałościom i iść dalej, by być codziennym bohaterem - takim, jakiego potrzebują nasze dzieci.

Zacznij działać dzisiaj!

1. Przeczytaj książkę o samorozwoju: komunikacji, pracy nad sobą, radzeniu sobie z gniewem.
    
2. Wyznacz długoterminowe cele swojego ojcostwa. Zapisz je, opowiedz komuś o nich, raz na jakiś czas sprawdzaj je i weryfikuj.
    
3. Porozmawiaj z partnerką o specyficznych potrzebach każdego z dzieci, biorąc pod uwagę także to, o czym powinniście z nimi porozmawiać w przeciągu najbliższych sześciu miesięcy.
    
4. Zaangażuj się w ciągłą naukę ojcostwa.
    
5. Umów się na śniadanie lub lunch z jednym lub dwoma ojcami starszych dzieci. Dowiedz się, co, oceniając z perspektywy, zrobiliby jeszcze raz tak samo, a co zrobiliby inaczej.
    
6. Usiądź ze swoją rodziną i spiszcie kontrakt, w którym określicie i potwierdzicie, jakie wartości są ważne w waszym życiu.
    
7. Przyłącz się do forum ojców w serwisie Facetpo40.pl. Wspierajcie się nawzajem, dzielcie doświadczeniami i spostrzeżeniami.
    
8. Powiedz rodzinie: "Chcę być lepszy jako ojciec". Poproś o pomysły i sugestie.

Bartek Kulesza

Wejdź na FORUM! ❯