Małżeństwo bez seksu może prowadzić do depresji

Meneme słoneczko, uciekaj pókiś młoda i jeszcze zrowa psychicznie. Twój wybranek nigdy się nie zmieni,jest egoistą i uważa zapewne że jak go kochasz to nie będziesz go zmuszała do seksu. Uciekaj zanim tak jak ja popadniesz w depresję. U mnie były awantury, prośby, groźby, płacze, obietnice zamiany. Mąż udał się nawet na terapię (tak twierdzi) , u lekarza był i niby badania w normie a pożądania jak nie było tak nie ma. Seks jak się odbędzie jest bylejaki i szczerze mówiąc na takie byle co to mi się majtek zdejmować nie chcę. Już się nawet nie denerwuje, mąż mi zobojętniał. Żałuję tylko tych zmarnowanych lat i niepotrzebnego cierpienia. Gdybym mogła cofnąć się w czasie nigdy nie zdecydowałabym się na życie z nim. Mój mąż pod wieloma względami to dobry człowiek ale w swerze seksualnej kompletnie się nie dopasowaliśmy.Jak się okazuję swera seksualna jest w życiu małżeńskim bardzo ważna i jak się ludzie nie dopasują to gwarantowane cierpienie a nierzadko choroby.Jestem kobietą przed menopauzą i czuję się okradziona z ostatnich lat mojej młodości. Nie daj się okraść. Zakończ to, zostańcie przyjaciółmi jeśli to możliwe, znajdź kogoś skim stworzysz zdrowy, szczęśliwy związek, w którym będziesz się czuła, szanowaną spełnioną, porządną i zaopiekowaną kobietą. W obecnym związku nie masz tego, może ci się wydawać, że masz ale nie masz. Gdybyś miała, nie byłoby cię tu.

Dziękuję, ze napisałaś do mnie "Meneme" bezpośrednio.
Wiem, raczej domyślam się że jest u niej jakiś problem i również dot. jej wyglądu, bo nie raz go komntowala. Figurę ma licealistki i mi się zawsze podobała. Mam też inne sugestie i one są bardziej trafne.
Jednak to nie temat na forum.
Dziś weekend zaczynamy;( i znów to samo...
Dobrze, że rano uwielbiam biegać...
I basen też jest dla mnie ukojeniem.
Jeżeli miała byś ochotę pogadac na priv, to daj znać.

Wiecie co jest w tym wszystkim najlepsze, to ze większość koleżanek zazdrości jej takiego przystojnego męża...
W sumie, to żona też się cieszy takim "ciachem", a jednak tylko obecnością...
Piszesz "Meneme", że nie może wzwodu utrzymać, prawdopodobnie brakuje mu bodźców takie jak ma w porno.
Na szczęście mnie porno nie kręci, uwielbiam stan w moim indywidualnym sporcie.
Czasami sobie myślę jak życie wyglądało inaczej... wracasz z pracy i zamiast gotować obiad najpier zaczynasz od deseru:)
Co do pytania, dlaczego nie współżyje ze mną, odpowiada po prostu, że "nie wie"....
I bądź tu mądry...

Sfrustrowany, i kobiety chcą się rozładowywać, żeby je nie roznosiło. Często się też mówi, że własna ręka daje facetowi więcej przyjemności niż seks (i często to się podaje jako powód, dla którego facet nie chce seksu). Pewnie panie przyznają mi rację - u nas jest TAK SAMO! Gdy sie masturbujemy same, orgazm jest dużo silniejszy! Tyle że może u nas bardziej i może częściej (chociaż jak mówisz, Sfrusrtowany, Tobie też tego brakuje) chodzi jednak o emocje niż o efekt końcowy. Ja lubię dotyk, zapach, ciepło drugiego człowieka i wszystkie inne emocje, których mi masturbacja nie da (dlatego bardzo nie lubimy, jak facet chce sobie na nas tylko ulżyć). Zresztą, o to właśnie powinno chodzić, o budowanie więzi...

Nie oglądam porno, chociaż raz mnie w akcie desperacji naszła myśl, żeby pooglądać coś takiego z mężem (może to go zachęci?), ale później popukałam się w głowę, bo to tak jakby alkoholikowi dawać pod nos wódkę... no, ale z braku seksu wciągnęłam się w masturbację, z którą też skończyłam (i też jak u Was panowie jest najpierw raz na jakiś czas, a później codziennie i kilka razy dziennie) Raz, że to daje chwilowy zastrzyk energii, który później mi spada do zera, a dwa, nie daje tych fajnych doznań pobocznych co seks :) a poza tym, ma się kogoś obok, z kim seks, jak już do niego dojdzie raz na ruski rok i zakończy się sukcesem, jest naprawdę ekstra, a trzeba się samemu zaspokajać??? Bez sensu! to wszystkotak jakby film 5D chcieć zastąpić zwykłym... SZKODA TYLKO, ŻE NIE KAŻDY TO ROZUMIE!

U nas przez porno problem jest taki, że o ile sam wzwód jest, to mąż nie może go utrzymać... to niestety też spowodowało, że zaczął się stresować i przez to unikać zbliżeń, no i koło się zamknęło... chciałam iść do seksuologa, ale jak to facet, ma często swoją dumę, dlatego liczę bardzo, baaaardzo, że sam do tego dorośnie... a może jest tutaj też coś takiego jak współuzależnienie?

Mam w sobie, jak widzę, jeszcze dużo więcej nadziei niż większość osób tutaj (wiek?)... ale skoro Wy tak długo wytrzymywaliście, to też ja musieliście mieć...

Zastanawia mnie też, co Wasze żony/mężowie mówią, gdy pytanie, dlaczego nie? Poza głupimi nieraz wymówkami jak ciągły ból glowy (przez 15 lat?) albo zmęczenie...

Dzisiaj też mam więcej uśmiechu, który pewnie minie po kolejnym suchym weekendzie...

I znów się rozpisałam.

Życzę Wam "mokrego" weekendu i pozdrawiam!

Meneme, potwierdzam Ci to jako facet - porno zabija w nas wszystko co piękne. To nie prowadzi do niczego dobrego. Ja postanowiłem z tym skończyć - uświadomiłem sobie, też dzięki innym, że jest ono dla mnie, mojego związku złe. O ile sam fakt, że facet musi się zaspokoić aby go nie roznisło, zwłaszcza mający sytuację podobną do naszej, jeszcze ujdzie, to robienie tego tylko przy porno, powoli zabija. W zbliżeniu z żoną czy mężem chodzi też o coś innego niż tylko fizyczna przyjemność, chodzi o budowanie więzi. Bez współżycia ta więź się nie zachowa, powoli wygaśnie.

Dodam jeszcze, że już zaczynam odczuwać do tej drugiej osoby obrzydzenie zamiast pociągu a to oznacza już koniec relacji.

Nic nie minie -uwierz . Tak jak już pisali , to się nie zmieni . Ja straciłam na wiarę już ponad 10 lat a 18 po ślubie .. mam ogromny kryzys i on dotyczy wielu przyczyn . Jesteś młoda , poszukaj kogoś kto sprawi, że poczujesz się doceniona , będziesz się czuła atrakcyjnie. Znajdź kogoś dla kogo założysz piękną bieliznę i zobaczysz żar w oczach . Piszę to bo swoje już przeżyłam i kiedy czytam, że masz mniej niż 30 lat to aż żal abyś dalej w tym tkwiła . Nie chciej czuć tej frustracji i załamania kiedy dojdziesz do 40-tki z myślą ile lat Ci minęło żyjąc w nadziei z ciągłą chęcią naprawiania czegoś na siłę ..

Meneme, rozwiedź się z nim bo nic się nie zmieni. Ja, jako facet, przechodzę takie piekło od pojawienia się pierwszego dziecka. Drugie dziecko tylko zabetonowało ten stan. Jak ktoś już napisał, doprowadza to do poluźnienia więzi i ich zaniku a poczucie straconego czasu z "zimną rybą" doprowadza człowieka do bardzo złych stanów. Żaden sport, żadne hobby nie poradzą sobie z poczuciem pustki i bezsensu, braku bliskości w relacji - wiem to, bo sam to przerabiam codziennie. Ja trafiłem na osobę, która potrzebowała sobie tylko zapewnić zasoby i dzieci. Powoli każdy dzień przeradza się w dni nienawiści do niej i niechęci przebywania z nią pod jednym dachem. Po tym co opisujesz jesteś w głębokiej depresji, całkiem możliwe, że już pojawiają się u Ciebie czarne myśli - te bardzo czarne, które posuwają ludzi do odejścia z tego świata - takie myśli się u mnie pojawiały i nie ukrywam tego, choć jestem facetem - ważne żeby sobie to uświadomić i nie bać się podzielić tym z innymi osobami, opowiedzieć o swojej sytuacji. Brak spełnienia w miłości, której spoiwem jest właśnie wspólny akt, jest jednym z największych dramatów ludzkiego życia. Ile ja bym dał aby cofnąć czas i związać się z kobietą o Twoim podejściu do tych kwestii. Niestety, większość współczesnych kobiet nie nadaje się pod tym względem do życia. Co do pornografii to potwierdzam, jest to najgorsze g...no jakie wymyśliła cywilizacja, włączając to narkotyki. Ma ona bardzo destrukcyjny wpływ na ludzką seksualność i uważam, że powinna być zniszczona głębiej niż do korzeni.

Dokładnie tak zrobię.. przykre, że w taki sposób trzeba manifestować swoje, bo przecież czas ucieka..

Do "on"
Może odpuść. Seks raz/dwa razy do roku, bo jej się AKURAT ZACHCIAŁO to i tak jakby seksu nie było wcale, a po co się stresować. Trzeba sprawę postawić jasno i powiedzieć, że ty akurat w te dwa dni nie masz ochoty, za to masz jak normalny człowiek ochotę ileś razy w miesiącu i twoje potrzeby ma gdzieś, więc vice versa. Poza tym nie jesteś robotem, a seks to składowa wielu czynników i skoro tych czynników nie ma, to nie będziesz raz w roku bawił się we wkładanie i wyciąganie, bo to nie o to chodzi. Seks na zawołanie dają te panie w lesie, a nie "mąż" czy "żona" raz w roku, bo akurat coś się we łbie zadziało..... Ciekawe jak się poczuje.

A ja również zgadzam się z Wami . Uderzyłam w sport , znajdując odrobinę czasu dla siebie . Problemem nie jest tylko brak porozumienia w łóżku , ale wiele innych mniej lub bardziej ważnych . Sport mnie ratuje , wyłączam się , odreagowuję. Kiedyś było tak źle , że alkoholizm męża spowodowany powrotem do domu po 13 latach jako kierowca i zmiana pracy spowodował wstęp do rozwodu . Ogarnął się , nie piję tylko okazjonalnie . Przestał być agresywny traktować mnie wrogo jakkolwiek to brzmi . Spowodował uszczerbek na moim zdrowiu .. wybaczyłam mu . W aspekcie psychicznym uszczerbek zostaje zawsze . Wiem też że nie jestem łatwą osobą do współżycia .z życiowa ambicja , upartość i niegasnąca nadzieja że może nas coś dobrego w życiu spotkać zaczęła go wycieńczać .. tak to widzę . Ja często patrzę z nadzieją na jutro mąż czarno . Duże różnice . Ale jest dobrym ojcem stara się .. sama nie podobałabym wychowaniu naszych dzieci . Prowadzę działalność potrzebuje wsparcie . To wszystko brzmi zagmatwaniu , ale ja to umiem sobie wytłumaczyć . Pawlukiewicz słuchany głośno w naszym domu czy w aucie prowokował nas do myślenia .. przewartościowania . Szustak również . Choć po zeszłorocznym uwielbieniu w ergoarenie myślałam , ze to był nasz ostatni raz kiedy próbowałam . Awantura do nocy nawet nie pamiętam czy spowodowana .. uruchomiło się całe zło . Chmielewski również znany .. bardziej mi ale nie szkodzi . Bez nich dawno bym się poddała . Wracając do sfery relacji w łóżku .. mi przestało się chcieć . Nie chce być traktowana mechanicznie , jako cel do zaspokojenia swojej potrzeby . Nie musi być urozmaicenia , ale odrobina zainteresowania mną . Otwrcie umiem rozmawiać o sexie bez zbędnej pruderii .. ciągle słyszę „kiedyś” .. kiedyś słyszałam „kiedyś” a teraz już jest kiedyś i nic się nie zmieniło . Ale przy 40-tyce bynajmniej nie brakuje odwagi oby otwarcie mówić . Muszę ważyć słowa , często milczę . Lepiej mi z tym . Łatwiej .. nie jestem zdolna do zdrady . Wiem że potem wykończyłby mnie moralny kac doprowadzając do depresji . Dakota pisała że chcemy być jako Ci cierpiący na własne życzenie - może tak .. ja jestem szczęśliwa pod wieloma innymi względami.

W takiej sytuacji należy sobie uświadomić, że to nie my mamy problem z naszą seksualnością tylko nasz partner/ partnerka. Jeśli nie chcesz rozwody to może osetnik się od tej sfery, przełóż energię na coś co sprawi ci przyjemność, sport, ogród, podróże , jakaś działalność charytatywną... cokolwiek co cię uszczęśliwia, może razem z żoną możecie coś fajnego robić, jeśli oczywiście nadal żywisz do niej pozytywne uczucia bo jeśli jej towarzystwo sprawia ci ból to może terapia psychologiczna by się przydała.
U mnie to trwa 6 lat, w ciągu tego czasu zbliżeń było może z 10 , większość z mojej inicjatywy. Mam 45 lat i żałuję tych 6 bo mogłabym w temtych latach poznać kogoś skim mogłabym założyć rodzinę ( obecny mąż jest bezpłodny) , za miast tego jestem samotną mężatką z wdowią chorobą, sfrustrowaną na antydepresantach. Postanowiłam odejść od męża, bo bycie z nim doprowadza mnie do choroby i odbiera radość życia. Dam sobie jeszcze jedną szansę na zdrowy związek, może kogoś poznam skim będzie mi dobrze i komu będzie dobrze że mną, jeśli nie to będę podróżować i nie będę musiała oglądać się na męża , który nie lubi ciepłych temperatur , plaży , i okropnie wybredny w kuchni jest. Po prostu zamierzam cieszyć się życiem bez człowieka który mi to życie obrzydza.Mam nadzieję, że znajdziesz szczęście.Pozdrawiam .

Sfrustrowany, doskonale cię rozumiem. Wolę nie mieć seksu w ogóle jeśli jedyna opcja to stosunek z ciepłymi kluchami, bez polotu , energii, mechaniczny, zaplanowany raczej z obowiązku niż z pożądania. A potem długo długo nic. Szkoda czasu na ponowne rozczarowanie.

A tak przy okazji brak współżycia w małżeństwie jest 100% podstawą do rozwodu z winy oziębłego współmałżonka, w KK z tegoż powodu małżeństwo można unieważnić. Także panie i panowie zanim dacie się złapać na niby zdradzie sami podajcie swojego biednego przemicowca o rozwód z jej/ jego winy wtedy uniknięcie alimentów na daną osobę a sami możecie uzyskać je na siebie. Może ten małżeński biznes polegający na urządzaniu sobie życia na cudzym nieszczęściu się skończy jak będzie więcej takich spraw rozwojowych.

Chodziło o skrzywdzenie osoby, z którą nawiąże się romans, bo tam może pojawić się uczucie, a często ludzie, którzy mają w domu jedynie współlokatora/współlokatorkę i tak zostają w tych małżeństwach z różnych przyczyn i potem z kochankiem/kochanką może być różnie.
Zgadzam się z Tobą absolutnie, że lodówki to kłamcy i manipulanci i mają w głębokim poważaniu uczucia męża/żony, a małżeństwo kalkulują sobie dla własnych korzyści i unieszczęśliwiają najbliższą osobę, skazując ją na dożywotni celibat. I takich nie ma co żałować, bo to toksyczni ludzie i oszuści.

-Ktos zgadzam się .
Czasem nam się wydaje, że to takie proste .. niestety konsekwencje są trudne do oszacowania .

@Dakota,
Z tym ze nie ubedzie to masz absolutnie racje. Dawno temu mialem znajomego, ktorego spotkalem w niedwuznacznej sytuacji, ktory na moje zaskoczenie odpowiedzial "ale o co ci chodzi? zona swoje dostala". W tym wypadku jak maz chce nic, to dostal wszystko, czego chcial :P
Mam juz swoje lata (50+) i wiem ze sa etapy kiedy nagle myslimy - o rany! to juz tylu rzeczy nie dam rady zrobic! Trzeba zyc pelnia zycia kiedy mozemy, nie ma na co czekac, bo bedziemy zalowac.

I tu się zgadzam. Też mam takie podejście. Jeżeli pojawi się w moim życiu sytuacja na bliskość z kimś przede wszystkim wartościowym to z pewnością wykorzystam.

Do Ka-rla i Kasia-Kate...
U mnie zawsze to ja byłem tym, który cokolwiek inicjował i zawsze kończyło się fiaskiem. Spędziłem 1,5 roku u psychologa. Namawiałem żonę. Do dziś nie ma żadnej potrzeby pójść. Przez okres 12 lat małżeństwa pierwszy raz był po 9 latach;( a ilość do dziś, lepiej nie pisać...
Mam podobnie, uciekam w sport i dbanie o siebie. Daje mi to znacznie lepszą satysfakcję niż proszenie się o cokolwiek.
Gdyby któraś miala ochotę pogadać na priv, to zapraszam.

Uwielbiam stwierdzenia, kobiecie się nie odmawia. Serio? Ja już się nie upokażam żeby mi odmawiał bo robił to zawsze. Nie proszę nie skomle bo nie jestem psem. Chciałabym faceta który twierdzi że kobiecie się nie odmawia.

Do Magdy...
Chciałem odejść, jednak zaufałem i zostałem. Prawda jest taka, że znów wszedłem do tej samej rzeki:(
Depresja mnie nie dopadnie, bo mam swoje cele w życiu. W sumie to może być dziwne, piszę ze nie chce mi się żyć, a z drugiej strony...
Tylko te cele są lekarstwem na chcęci do życia.
Najlepsze w tym wszystkim jest to, ze 8 lat temu juz moglem zakończyć ten żywot ziemski (wypadek i OIOM).
Nie powiem, jest mi trudno każdego dnia. Staram się szybko wyrzucić z głowy i cieszyć się byle drobnostka...
Dziękuje za zainteresowanie.

Hej Magda. Nie myślę o żadnym rozwodzie, bo mi nawet się nie chce bawić w to. Mam kilku znajomych po rozwodach i wyciagam wniosek, że nie warto tracić czasu i pieniędzy na takie przedsięwzięcie.

Do Magdy
Pięknie to ujęłaś.

W moim małżeństwie (podobnie jak czytam i u wielu z was) również niestety seks już nie występuje niemal wcale. Starałem się, prosiłem i nic. A oto jego skutki:
1 - niska samoocena
2 - zachwiana wiara w swoje umiejętności w sprawach łóżkowych.
3 - myśli o znalezieniu kochanki ale wiem, że to nie jest rozwiązanie problemu. Zresztą ludzie w moim wieku (ok 45lat) mają już spore doświadczenie to jak to? Ja z kochanka? Aż by mi było głupio i wstyd z moim mizernym doświadczeniem.
4 - złość -staram się, pomagam, a w zamian nie mogę liczyć na coś co spaja związek i zbliża ludzi - na seks.
5 - założenie konta na portalu erotycznym i dodawanie zdjęć aby zobaczyć czy jestem w stanie komuś się spodobać czy jednak problem tkwi właśnie w moim wyglądzie. O zgrozo okazuje się, że facet z moim wyglądem ma duze powodzenie... tylko że wcale to mi nie pomogło. Oglądam te wszystkie zdjęcia i profile i zwyczajnie im zazdroszczę, że potrafią się kochać i cieszyć seksem. Dawać sobie tą przyjemność. A później jeszcze smutek i doły
6 - bol - że czas leci, życie mija. Ludzie korzystają z życia, szaleją, robią sobie zdjęcia chociażby z biustem na wierzchu w kolejce na Kasprowy. A u mnie susza i zero szaleństwa.
7 - niechęć - doszło do tego, że po latach bez seksu już mi nie zależy na nim. Już sam nie chce seksu z żoną, nie chce się prosić, żebrać. Mam swoją dumę. Ale to też jest chore bo człowiek nie ma seksu, tęskni za nim ale zarazem już go nie chce...
8 - zerowe zainteresowanie przez żonę seksem doprowadziło mnie również do myśli w stronę klimatów biseksualnych, jednak po dłuższym zastanowieniu to jednak nie to.
9 - rozmyślenia w stylu czy ktoś, kto jest z kimś w związku, a nie chce uprawiać seksu napewno kocha ta druga osobę? Przecież gdy sie kogoś kocha to aż przyjemnie jest moc sprawić komuś radość i przyjemność. Może to tylko wmawianie sobie, że to cały czas miłość jest...
No nic, nie pozostaje mi nic innego jak dalej zerkać na komentarze, może kiedyś ktoś wynajdzie jakąś złota radę. Trzymajcie sie

Gościu mam identycznie myślałem że tylko ja tak mam.

Mam tak samo identycznie

Witaj w klubie;(
Szacunek do kobiety, dbanie i ofiarowanie siebie na każdym kroku, brak wymagania czegokolwiek. W zamian małżeństwo bez współżycia przez okres prawie 10lat!!! Sex pojawił się na chwilę..., dlatego że chciałem odejść.
Obecnie nie chce mi się w ogóle żyć;(

Krzysiek * zgadzam się .. niedopasowanie niszczy . Wypala do cna . Mój mąż ma wiele cennych wartości , o których zresztą mu mówię , ale w temacie naszego pożycia to słabo . Wie o tym, często sam mi tłumaczy że brak siły, zmęczenie .. ale to nie prawda - on zawsze był pasywny . Jak tylko przypomnę sobie nasze początki to tak bylo. Ale ceniłam i cenię go za coś innego . Może to głupie- możecie pomyśleć , ale próbuje sobie tłumaczyć że bez tych fajerwerk da się żyć .. , że nie można mieć wszystkiego . Dbam o siebie, ćwiczę , biegam i to też daje mi odskocznię . Sex jest raz na miesiąc , dwa trwa dosłownie kilka minut . Dlaczego ? Bo to nie ważne że ja potrzebuje czasu . Od lat słucham , że coś z tym zrobi że się zmieni .. pójdzie do lekarza . To nawet nie jest tak, że on nie inicjuje zupełnie , ale poprostu myśli tylko o tym żeby zaspokoić swoją chuć . Ja nie dam rady tak . . Lubię sprawiać mu przyjemność , jednak to działa w dwie strony. Teraz dbam o siebie , bo wiem że mając 40 - tkę muszę zadbać o to aby być zdrową , funkcjonować dla dzieci , cieszyć się życiem . Nie zmienię tego stanu .. nawet nie wiem czy mam taką moc .

Paweł macie dzieci?

To i ja się dołączę z Gdańska. 44 lata, lekceważenie, niezauważanie, w końcu jej wyprowadzka. I najlepsze: jestem nienormalny, bo chciałem z nią pod kocykiem wspólnie wieczory spędzać na kanapie. Współczesna definicja zboczenia. A powinienem, jak facet, wyjechać na Zachód i zarabiać na jej dostatnie życie. Załamka... Czy człowiek miał coś z głową w chwili zawierania małżeństwa, czy ona ma z nią teraz? alwolf@wp.pl

Nawet staz podobny:) Mi już brak sił...

Mam ten sam problem co większość na tym forum. Żyjemy z mężem obok siebie. On może i żyje bez seksu. Próby rozmów, rozwiązań problemu inicjowane z mojej strony, spełzły na niczym. Chodzę przygnębiona, sfrustrowana, bo przecież seks jest w życiu bardzo ważny.
Jest tutaj może ktoś z obecnego bieguna zimna czyli z Suwałk?

Iga, napisałem na maila

Hejka
A jest ktoś tu z Warszawy
Pozdrawiam
Mariusz

@Marcin C u mnie problem, jak u wszystkich tutaj.
Przez lata seks wydzielany, czasem raz na miesiąc, czasem raz na 2,3. Już mi się nie chce prosić, zabiegać...Po latach wierności z mojej strony mam już dość, brak siły.
Jestem z Krakowa, jeśli chcesz to napisz
Iga988@op.pl

Jeśli masz ochotę napisz paulinamarta@vp.pl

Witam.Przykro mi.U mnie w związku to ja ciągle się proszę o sex i zostaję odpychana, czuję się okropnie,a przez brak sexu jestem nerwowa Tyle razy mu tłumaczyłam,ze mnie to męczy,ale najwidoczniej ma to w du....

Karolina, znam to mam podobnie
Pozdrawiam

mariuszw7@op.pl

U mnie podobnie, tez borykam się brakiem seksu w związku i żadne rozmowy nie pomagają

Marika: Tak.

Michał, to pytanie było do mnie?

Do Darka:
Masz 100% racji. Kobiety nie lubią i nie szanują słabych mężczyzn. Lubimy silnych samców alfa. Cóż... biologia.
Dobrze robisz ale pamiętaj, że większość Ukrainek ma HIV, więc uważaj.

Jaka masz radę dla mnie?
Niżej opisałam swoja sytuację. Mam dość podlizywania się mezowi a on i tak nie chce sexu. Marzę o normalnej relacji z mężczyzna, o sexie. Chciałabym tej iskry między nami. Jestem zawiedziona małżeństwem. Razem już 16 lat. Myślę o innych mężczyznach, i k sexie z nimi.

Mężczyzna ma być mężczyzną i nie skomleć o sex bo w oczach kobiety będzie nikim. Związek to jak umowa, żona nie daje seksu, to nie dostaje kasy i jakiejkolwiek pomocy. Wszystkie kobiety to materialistki i tylko rozumieją prawo dżungli a nie płacze bezjajowych mężów. A jak to nie pomoże, to hormon szczęścia jaki daje sex można osiągnąć innymi sposobami: sport, siłownia, motor, ryby, wypady z kumplami.
Moja jest taka była zawzięta że nawet brak kasy nic nie dał, a ja miałem depresję i alkohol. Wtedy coś tam medycznego poczytałem i chodzę na siłownię, uprawiam sport, kupiłem motor i wypady z kumplami.
Koledzy nigdy nie byłem tak szczęśliwy i wolny jak teraz. Co z tego że wam żona da 2 razy w tygodniu po wielogidzinnych skamleniach, lepiej się z tym czujecie? Ja traciłem do siebie szacunek.a teraz jestem wolny, szczęśliwy i wrócił mój szacunek do siebie. A żona? Cóż jej wybór i średnio.mnie interesuje co myśli. Jak będzie chętna to sama zainicjuje. A ja ze swoich nowych rozrywek nie zamierzam rezygnować.
Do jasnej.cho/lery bądzcie wreszcie mężczyznam i działajcie zamiast latam płakać po forach.
A rady kolegów aby w każdej sytuacji się rozwieść są do du/py. Rozwieść się może Gościu bez dzieci i bez wspólnego majątku, a jak jest inaczej to ciężka sprawa. Po rozwodzie dzieci pozostające z byłą przejdą pranie mózgów i was na zawsze znienawidzą, a sfeminizowane sądy rodzinne wszystko przekażą byłej nawet jeśli wy i wasi starzy na wszystko pracowali a żona nic nie wniosła. Nie tylko pozostaniecie z niczym, ale będziecie płacić alimenty i macie gwarantowaną nienawiść dzieci a na końcu czeka Was dom starości bez kasy i nienawiść dzieci. Chyba że jesteście milinerami, miliarderami i macie rozdzielność i możecie za kasę kupić miłość dzieci, to tak.
Zróbcie tak jak ja zrobiłem, macie kontrolę nad wychowaniem dzieci, kontrolę nad majątkiem na który wy i wasi starzy pracowali. A jak chcecie seksu to dobry pornos, czasami po cichu wypad na dupy, jest tani wysyp że Wschodu.
To jest rozwiązanie godne prawdziwego mężczyzny. A zaręczam że wtedy wróci też podziw żony dla takiego samca, nie wierzycie? Mojej wrócił i Sama inicjuje!!! czego nie zrobiła nigdy przez 20 lat. Przecież to biologia że atrakcyjny samiec jest silny i bogaty, a nie skamlący po forach pantoflarz i płaczący w sukienkę żony i błagający ją o seks a w zamian będzie mył, sprzętał i nawet prasował jej sukienki, serio chcecie takiego życia?
Do dzieła Koledzy, życzę powodzenia, mi się udało czego i też z całego serca i Wam życzę. Macie Kut/asy ode mnie kopa w du/pę na drogę. Powodzenia!!!

Masz rację. Mężczyzna ma być mężczyzną i nie skomleć o sex bo w oczach kobiety będzie nikim. Związek to jak umowa, żona nie daje seksu, to nie dostaje kasy i jakiejkolwiek pomocy. Wszystkie kobiety to materialistki i tylko rozumieją prawo dżungli a nie płacze bezjajowych mężów. A jak to nie pomoże, to hormon szczęścia jaki daje sex można osiągnąć innymi sposobami: sport, siłownia, motor, ryby, wypady z kumplami.
Moja jest taka była zawzięta że nawet brak kasy nic nie dał, a ja miałem depresję i alkohol. Wtedy coś tam medycznego poczytałem i chodzę na siłownię, uprawiam sport, kupiłem motor i wypady z kumplami.
Koledzy nigdy nie byłem tak szczęśliwy i wolny jak teraz. Co z tego że wam żona da 2 razy w tygodniu po wielogidzinnych skamleniach, lepiej się z tym czujecie? Ja traciłem do siebie szacunek.a teraz jestem wolny, szczęśliwy i wrócił mój szacunek fo siebie. A żona? Cóż jej wybór i średnio.mnie interesuje co myśli. Jak będzie chętna to sama zainicjuje. A ja ze swoich nowych rozrywek nie zamierzam rezygnować.
Do jasnej.cho lery bądzcie wreszcie mężczyznam i działajcie zamiast latam płakać po forach.

Ja odkryłam dlaczego mąż nie chce sexu że mna- ogląda porno i jest od tego uzależniony. Woli sb zrobić dobrze własną ręką. Mydle o rozstaniu bo to bez sensu taki związek. Zmarnowałam 15 młodych lat. Mam 41 lat i jestem nieszczęśliwa z tym debilem. Inne sfery też u nas leżą. Mam tego dość. Koniec

Może za chwilę zostanę zlinczowany ale będąc w takiej samej jak większość tu sytuacji chętnie poznam dziewczynę, która ma podobny problem i chciałaby mieć kochanka. Młody jeszcze czterdziestolatek, wysportowany… dziewczyny z Krakowa lub okolic. Poważnie pisze.

Casanowa, poślubienie pana/pani z innym paszportem niż polski nie gwarantuje dobrego seksu.

2 lata bez seksu. Wow. Jak ja żyje? Codziennie zadaje sobie pytanie co ja z nim robię. Gardzę nim i w myślach wyzywam od pedałów i impotentów. Jestem tak spragniona mężczyzny, bliskości ze ślinie się na widok sąsiada który nigdy mi się nie podobał, kuriera który przywiózł paczkę, wstydzę się tego a jednocześnie nie dziwie samej sobie. Jestem wściekła na siebie ze tkwię w tym pseudo małżeństwie. Na co czekam? Przecież gdzieś tam jest ktos z kim mogłabym zbudować prawdziwa wartościowa relacje oparta na miłości, intymności, bliskości. Tak bardzo szkoda mi każdego dnia… usycham, umieram jako kobieta. Mam 36 lat i byłam piękna. Teraz patrzę w lustro i widzę smutną, niedocenioną, zamknięta w sobie, niedopieszczoną osobę. Nie wiem czy jeszcze umiem się kochać, czuje się jak dziewica

do Karola. Przykro mi bo jestem w identycznej sytuacji tylko że po stronie faceta. Rozmowy seksuolog nic nie pomagał a ja częściej myślę o rozstaniu po 17 latach małżeństwa.

Kiedyś tu już byłam .. ale dzis i właściwie w ostatnim czasie wszystko osiąga apogeum .. czuję ze coś chyba już ze mną jest nie tak !! Zawód , brak nadziei , kolejne podejście . Itd .. mam za jakiś czas 40lat ubyło mi już wiele z nadzieją na zmianę .. ale ta sfera nie istnieje !! Nie umiem zdradzić , choć ku temu wieje okazji było . Nie umiem , nie chcę!! Konsekwencje poniesie cała rodzina . W desperacji sięgam do książek , samozadowolenia ale ja już nie daje rady patrząc na tą ignorancję !

Wszystkie zadowolone tylko zona nie :)

Rozumiem twój mętlik w głowie. Pewnego dnia zrozumiesz ze stałeś się tylko parobkiem w swoim własnym domu. Przepraszam za to sformułowanie ale obudzisz się spojrzysz na swoje zycie i zobaczysz pustkę zabrane lata, najlepsze lata. Obudzisz się z brakiem wspomnien i brakiem przyszłości. To brutalne ale ona Cię już nie kocha

Jestem w 15 letnim małżeństwie, mamy 3 dzieci. Z sercem na początku było super, po około 10 latach był rzadziej. Teraz od kilku lat jest sporadycznie i ZAWSZE z mojej inicjatywy. Teraz zapisałam sb datę ostatniego razu i zobaczymy kiedy mąż z własnej inicjatywy zainicjuje zbliżenie. Przez ten czas kompletnie go nie naciskałam. Około 2 lat temu lekarz zdiagnozowal u niego nadciśnienie, dostał tabletki i to też chyba jest przyczyną. Ma duże problemy z erekcja ale istnieją przecież inne odmiany sexu.
Powiedziałam mu jak się czuje i teraz nie przytula, daje całusy itd ale sexu nie ma. Do lekarza nie pójdzie. A ja umieram... Jak mam owulację to dostaje kota.

Witam.
Czytam te wszystkie komentarze, bo jestem w podobnej sytuacji. Żona unika seksu i intymności na różne sposoby.
Jeden z częściej stosowanych to aby uniknąć wspólnej kąpieli idzie się myć w momencie jak ja myje syna...
Jak chce ją pocałować to robi się senna...
Zmęczona...itp
Jak tak sobie popatrzę to nasz miesiąc dzieli się na 4 części
Przed miesiączka
W czasie miesiączki
Po miesiączce
Tydzień z bólem głowy itp.
Rozmowy o niskim libido, kończą się płaczem z jej strony. Sama nie wie dlaczego nie chce bliskości, sexu.

Najbardziej boli taki charakterystyczny grymas na twarzy Jak się próbuje zainicjować jakieś zbliżenie, mocniej się poprzytulać, pocałować...

To wszystko sprawia iż człowiek traci motywację, kreatywnosc, chęci do działania, zrobienia czegoś w domu np. Dlugo odkładanego malowania...itp.

Ja też mam dzieci i to w zasadzie tylko dla nich ciągnę to wszystko dalej i to one dają mi najwięcej sensu życia - bez nich by go nie było. Nic mnie już nie cieszy, stałem się obojętny, unikam kontaktów z ludźmi, jestem sfrustrowany i zmęczony takim stanem rzeczy. Jak destrukcyjna jest obojętność żony, ten tego nie wie, kto tego nie doświadczył. Straszne jest to, że myśl o tym, że człowiek nie jest spełniony w miłości i bliskości ciągle wraca jak bumerang i nie daje spokoju, zajmuje myśli jak pasożyt. Chciałbym aby mnie to nigdy nie spotkało... Dzieci czują, że coś jest nie tak, one nie są na to obojętne. Czuję się jak truteń, który zrobił swoje i teraz może się zapracować na śmierć bo ma przecież obowiązki, utrzymać rodzinę etc. Myślę, że my, normalni faceci, zostaliśmy po prostu oszukani.

Pojawia się pytanie - jak sobie radzić z brakiem czułości i zaangażowania ze strony żony? Porno zabija męski potencjał (powoduje, że bliskość z kobietą jest coraz mniej atrakcyjna) i nie zastąpi bliskości. Jak sobie z tym radzicie bo ja kompletnie sobie z tym nie radzę.

Użyłaś bardzo dobrych słów, dokładnie w takiej sytuacji jestem, tyle że po drugiej stronie......

@S - Dokładnie trafione w punkt. Z kobietę która, w dniu potrzebuje bliskości i robi to z przyjemności bo tego chce. Samo mechaniczne zaspokajanie potrzeby to nie to samo....
Ale to przecież My jesteśmy Ci najgorsi bo zdradzamy itp. - jak się okazuje to jednak nie wszyscy. Z jednej strony Ci którzy nie czekają tyle lat, są pewnie mniej zestresowanie i szczęśliwsi , albo tylko mi się tak wydaje.......

I tak bardzo długo walczyłeś. 12 lat to szmat czasu.
Skoro ona nie inicjuje, a i Tobie się w końcu odechciało (wcale się nie dziwię), to po prostu koniec seksu w związku i koniec związku. Choć właściwie ten związek skończył się 12 lat temu.... Współczuję...

Sfrustrowany a ile lat wytrzymałeś? Jak długo to już trwa?

@T - nie martw sie nadmiernie, kazdy tu wyglada jak normalna rodzina :P
Ja swoje zale wylalem juz jakis czas temu, skonczylo sie podobnie - koniec z ciazami, koniec z seksem. Mam takiego dobrego kolege, ktorego historia jest jakby lustrzanym odbiciem mojej. Jestem juz wyraznie po 50, znam go od powiedzmy 15 lat, jest niemal rownolatkiem. Mozemy sobie porownac rezultat bo znam jego historie znacznie glebiej niz 15 lat wstecz.. On narzeka ze jest sam, a ja ze mam za duzo ludzi w domu. Z perspektywy czasu i wiedzy, ktora dzis mam, uwazam ze to wogole byl blad z zakladaniem rodziny i gdybym dzis wrocil na poczatek (kiedy mialem jakies 20 lat), to bym sobie to darowal. Bylbym w jego sytuacji. Wiem ze dla mnie byloby to wygodne, ale niekoniecznie dla innych. Znajdz w sieci test Myers-Briggs i zobacz co ci wyjdzie. Jak bedziesz mial wektor czysto na ekstrowertyka (pierwsza litera E), to lepiej trzymaj sie rodziny, jesli I, to mozesz isc i pewnie odetchniesz. Niestety tak jest, ze im dalej w las (wiek), tym wieksza szansa na zostanie samemu. Moim zdaniem pary towrza sie tak okolo 25 roku zycia, a potem to lepsze partie sa zajete, a jesli nie sa, to cos slabo wyszlo i pewnie znowu nie wyjdzie. Przerabialem podobna decyzje kiedy mialem 38 lat i wyszlo z tego niezle zamieszanie, ale chyba nie warto tu wspomiac.

Sfrustrowany, właśnie tej obojętności się obawiam.
Trudno to wytłumaczyć, ale mimo że nadal naprawdę kocham swoją żonę to jest mi coraz bardziej obojętna. Taka sprzeczność.

Na ogół się rozumiemy, rzadko się kłócimy ale przyznam, że w niektórych innych kluczowych sferach jak np. finanse - mamy całkowicie inne podejście (ona rozrzutna, ja bardziej oszczędny). Podobnie w sprawach wiary czy duchowości znacznie się różnimy.

Dlaczego o tym piszę... Dlatego bo wiem, że kiedy sfera seksualna by się zmieniła to wtedy tamte inne kluczowe sfery, też mogłyby ulec zmianie, a raczej na pewno uległy by zmianie, mimo różnic jakie nas w nich dzielą.

Kiedy mężczyzna jest spełniony w tak dla niego ważnej sferze jaką jest seks to wszystko inne zupełnie inaczej się układa. Taki przykład, może banalny i uproszczony... ale powiedzmy, że żona otworzyła się na seks i na różne rzeczy z nim związane. Wtedy na pewno będzie miało to przełożenie na sferę np. finansową. Wtedy z chęcią sam jej powiem "Kochanie idziemy na zakupy, wybierz sobie cokolwiek chcesz, sukienkę, buty, torebkę a ja za wszystko zapłacę". I robię to z chęcią i z uśmiechem na twarzy, bo wiem że to jest naprawdę kobieta mojego życia, z która czuję całkowite spełnienie w łóżku i jestem przeszczęśliwy. Sam będę jej kupował kwiaty przynajmniej raz w tygodniu i mówił 100 razy dziennie, że ją bardzo kocham.

To takie proste, naturalne. Spełniony mężczyzna i spełniona kobieta.
Czego chcieć więcej.

Oczywiście nie twierdzę, że seks to najważniejsza sfera całego życia i tylko to się liczy. Mówię tylko, że - przynajmniej dla mężczyzny - to BARDZO ważna sfera.
Czy to wina mężczyzny, że natura go takim stworzyła?
I jeśli jest spełniony w tej sferze to na 100% o wiele łatwiej będzie dogadywał się z żoną we wszystkich innych dziedzinach.

Przez brak spełnienia w dziedzinie seksu, ta obojętność która się we mnie rodzi bardzo oddala nas od siebie czego żona prawie nie dostrzega.
A nie dostrzega chyba dlatego, że już nie ma pretensji z mojej strony, nie ma kłótni o seks, pretensji o jej brak otwartości na różne rzeczy jakie ja lubię. Ja już nie mam na to siły.
Nie przypominam jej o seksie kiedy mamy oboje wolne, nie inicjuję go.
I być może żona uznała, że się przyzwyczaiłem. Nie ma pojęcia co jest we mnie w środku. Dzieje się to powoli, pomału, tygodniami, miesiącami i nawet nie wiesz kiedy miłość umiera. Kochasz ale już nie pożądasz. Czy to jest jeszcze miłość? Pewnie tak, ale na pewno nie małżeńska, biorąc pod uwagę nasz wiek. Co innego kiedy ma się 40, a co innego kiedy 70 lat (wtedy nikt od nikogo nie będzie wymagał pożądania, to oczywiste).

Witam.

Przeczytałem wszystkie posty w tym temacie.
U mnie "seks" mniej więcej raz na miesiąc, czasem dwa razy w miesiącu, a czasem przez dwa miesiące nic. Seks w cudzysłowiu, później napiszę dlaczego. Wiem, że to i tak dużo w porównaniu z innymi.
Ale żadne to pocieszenie. Już miesiąc bez seksu to dla faceta celibat.
Związek bardziej przyjacielsko-lokatorski jak ktoś trafnie napisał.
Jedno dziecko. Z zewnątrz idealna rodzina.

Po ślubie prawie 20 lat. Na początku były pretensje z mojej strony, kłótnie, obwinianie.
Pomagało na chwilę. Po wielu latach, rozmowach, emocjach, kłótniach przyszedł jakby czas stabilizacji. Zrozumiałem, że to nic nie da i że tak naprawdę nie jest to do końca wina żony. Faceci są inaczej stworzeni, mają inne myślenie i podejście do tych spraw i przede wszystkim trzeba powiedzieć wprost, że potrzebują więcej seksu niż kobiety (są wyjątki oczywiście jak wszędzie). Czy to wina kobiety? Czy można mieć pretensje do niej czy może raczej do "Stwórcy" albo "Natury", że tak różne są potrzeby obu płci?

Wiele lat musiało upłynąć zanim doszedłem do tego co jest oczywiste.
Wszelkie pretensje jeśli już to do "Stwórcy". Taka jest natura większości kobiet - zwabić, zatrzymać przy sobie, spłodzić potomstwo (tutaj oczywiście też są wyjątki) a seks schodzi na drugi albo... dziesiąty plan. I one mogą tego nawet nie chcieć ale to jest zapisane w ich genach.

Czuje jakby ten "Stwórca" bawił się nami, rozdzielając tak nierównomiernie potrzeby w tej sferze u obu płci (podkreślam cały czas - nie chcę generalizować, bo są wyjątki od reguły jak na tym forum - czyli sytuacje odwrotne)

Tak jak mówiłem, kiedyś były kłótnie i silne emocje. Teraz stabilizacja, która niestety ale powoli przeradza się w obojętność. Albo nawet już się przerodziła.
Ta obojętność z kolei zaczyna przeradzać się w nienawiść.
Nienawiść do własnej żony, mimo świadomości, że tak naprawdę pretensje powinny być adresowane do "Stwórcy", który się z nas śmieje.

Podkreślę, że nie usprawiedliwiam takich kobiet tak do końca, mówiąc że taka natura, że Stwórca tak to podzielił... Bo wszystko zależy od tego czy ona naprawdę nie ma potrzeb, czy jednak jakieś ma, tylko mimo wyraźnej zachęty czy napomnień ze strony męża nie chce ich odkryć w sobie, ani otworzyć się na coś co mogłoby totalnie zmienić związek NA LEPSZE. W przypadku żony nie jest tak, że nie ma żadnych potrzeb bo przyznała, że czasem - rzadko bo rzadko - masturbuje się.

Żona tak jak ja jest po 40-tce ale jest ładną, sexowną i szczupłą blondynką i nie wygląda na swój wiek. Dba o siebie bardzo, regularnie fryzjer, kosmetyczka itd.
Idąc z nią ulicą nikt by mi nie uwierzył, że taka kobieta nie potrzebuje seksu. Sam jakbym ją zobaczył na ulicy i jej nie znał to na 100% byłbym nią zainteresowany.

Odnośnie seksu - o dziwo dostanę go zawsze, kiedy tylko chcę. Dziwne? To dlaczego narzekam ktoś powie. Bo to co robimy i pewnie robi wiele par to tak naprawdę nie jest seks a mówiąc wprost - masturbowanie się ciałem kobiety za jej zgodą. Brzmi to tragicznie wiem. Czy o to chodzi w seksie? Czy może raczej o namiętność, o zapomnienie, jedność dwóch dusz i ciał?
Moja żona w czasie "seksu" mogłaby równie dobrze spać... Nie widać po niej podniecenia kompletnie, mimo że robi wszystko na co mam ochotę, pozycje itd.
Ale czy o to chodzi? To wygląda jak seks z gumową lalką. Owszem zrobi prawie wszystko co powiem, ale to nie jest prawdziwy seks tylko onanizm własną żoną.
Nie tak to powinno wyglądać.
Facet chce widzieć jak jego żona jest naprawdę podniecona, jęczy z rozkoszy i nie chce przestać.
Orgazmu nigdy nie ma, choć twierdzi że czasem ma, ale nie wierzę.
Mówi, że nie potrzebuje.

Było wiele rozmów - jak ona chce, co chce, w jaki sposób chce. Nic się nie dowiesz, jest dobrze jak jest. Dla niej nie ma absolutnie żadnego problemu.
Ja dla niej zrobiłbym wszystko, zaspokoił jak tylko by chciała. Twierdzi z przekonaniem, że ją kręcę, podniecam. Ale trudno w to uwierzyć. Wierzę, że mnie prawdziwie kocha ale chyba bardziej jak przyjaciela niż męża.

Często mówi mi, że kocha. A ja? Mam coraz większy wewnętrzny opór przed tym, że odpowiedzieć to samo. Kocham ją ale tylko "duchowo". Jak siostrę. Albo bardzo dobrą znajomą, która znam od bardzo wielu lat.

Nie inicjuję już wcale seksu, nie mam nawet ochoty na robienie "tego" z nią.
Co nie oznacza, że nie mam ochoty na seks w ogóle. Na namiętny, prawdziwy seks jak najbardziej. Ale od niej nigdy takiego nie otrzymam. Jedynie atrapę seksu.
Seks z nią to ostatnia rzecz o jakiej bym obecnie pomyślał.
A jak przyjdzie ten dzień, jeden w miesiącu i ona niby "chce" to jest bardzo zdziwiona, że nie rzucam się na nią i nie jestem napalony. Wiele kobiet chyba tego nie rozumie, nie tak to działa. Ja w niej już nie potrafię zobaczyć żony/kobiety w pełnym tego słowa znaczeniu. Ona sama do tego doprowadziła. Same sexy ciuchy, perfumy itd to nie wszystko, jak nie ma pożądania, zapomnienia, uniesienia. Manekin na wystawie też może ładnie wyglądać ale nie ma w nim życia.

Próbowałem odkryć w niej cokolwiek, co mogłoby na nią zadziałać.
Kręcą mnie bardzo różne rzeczy - od dominacji/uległości, cuckold, swingers po inne rzeczy ale nic z tego. Próbowałem ją powoli wdrażać w takie tematy, żeby sprawdzić czy COKOLWIEK na nią może działać. I nic. Zero.
Na początku jej nie wierzyłem, że można nie mieć żadnych ulubionych rzeczy, fetyszy, ale teraz jestem już pewien, że nic takiego na nią nie działa. Na nią ledwo co działa normalny małżeński seks, a co dopiero jakieś udziwnienia, swingers czy dominacje.

Poza tym jest dobrą osobą, ma spokojny charakter ale jest też czasem szalona (tylko nie w łóżku), lubi imprezy, wyjścia ze znajomymi itd.
Mówiłem jej wiele razy, że nie wie, nie ma pojęcia jak bardzo jesteśmy od siebie oddaleni obecnie. Dla niej wszystko jest w porządku, wygląda na naprawdę szczęśliwą.

Inną istotną rzeczą, która na pewno ma wpływ na życie seksualne jest jej wychowanie w religijnej rodzinie. Podświadomy przekaż - "seks to grzech", z którego może nie zdawać sobie sprawy. Prawie cały dzień słucha Radia Maryja, często chodzi do kościoła i słucha księży...zamiast słuchać swojego męża...

Zobaczcie jak wiele osób tutaj napisało o swoich problemach...a ilu jest takich, którzy NIE napisali.. To forum to tylko kropla w morzu.

Ona tego nie czuje? A przed ślubem sypiałeś z jej innym wcieleniem? Wtedy "to" czuła?
Oszukuj się dalej że Cię kocha. Powodzenia. Kolejny złapany na sex. Celibat od 6 lat a nawet nie masz trzydziestki. Możesz sobie przybić piątkę z wcześniej piszącymi kolegami. Albo poczytać ich historie. Może coś Ci zacznie świtać. A zdrade polecam. Na koniec dostaniesz w prezencie pożegnalnym rozwód z orzeczeniem o winie. Twojej ;)

Właśnie siedzę w apartamencie gdzie nocuje z żona, dzieci u dziadków i….nic. Moja żona jest zmęczona i znów wróciły te natrętne myśli. Przecież obce miejsce, miły dzień, delikatne sygnały cały dzień i…. dzień kończy się klapą. Kocham swoją żonę i jak to przeczytałem na tym forum jeden z wpisów jawie się jako ideał… Naście lat po ślubie, a dalej żona mnie pociąga niestety wracając do natrętnych myśli znów się zastanawiam o co chodzi. Wydaje się, że ona jest zadowolona z naszego, życia, odnoszę wrażenie, że się dogadujemy zwłaszcza, że jak w każdej relacji przechodziliśmy i przechodzimy różne życiowe problemy, które (zdarza się, że podrapani i posiniaczeni) pokonujemy wspólnym wysiłkiem. Dbamy o siebie psychicznie i fizycznie. Co do atrakcyjności uważam, że obiektywnie rzecz ujmując oboje spełniany tą definicje w sposób bardzo pozytywny (jak idealna para). Żeby nie było posiadam pokłady testosteronu, mam swoje zdanie, a użycie narzędzi nie stanowi dla mnie żadnego problemu. Także nie jestem pantoflarzem. Natrętne myśli to to, że to co dzieje się w sypialni, albo nie dzieje się( jak teraz) jest dalekie od moich oczekiwań. Męczy mnie uciekanie w sport by nie myśleć by czasem było „to” spontaniczne, ile można jeszcze wyrwać życiu by myśleć, że w końcu zasłużę na (to zabrzmi śmiesznie) petting w jej wykonaniu. To co jest to właściwie zawsze łóżko i dążenie jej do jak najszybszego bycia „w” co kiedyś mi imponowało, a potem też zaczęło zastanawiać. Dziwnie to zabrzmi, ale chce pieszczot, pocałunków „innych” scenariuszy. Kiedyś pomyślałem sobie, że to po prostu różnica charakterów, której nie da się zmienić w tym zakresie, a skoro inne kwestie są bardzo ok (bo wiem, że sex to nie wszystko) uznałem, że warto trochę z tego poświęcić. Natomiast jakiś czas temu znów zacząłem o tym myśleć, zrobiłem mały eksperyment odnotowałem ile razy kochaliśmy się w roku…scenariusz znany łóżko, wieczór etc. Zaznaczam, że sam sex jest naprawdę gorący (pomijając braki, o których pisałem) i wyszło mi średnia w roku 11-13 razy max…..Rozmowy już kiedyś były, mniej lub bardziej oczywiste sugestie bez jakiś tam wymuszeń i nacisków. Były też kłótnie. Moim zdaniem nic się nie zmieniło w sensie nie jest lepiej ani gorzej i tu pomysły mi się wyczerpują.W sumie sam nie wiem czemu to napisałem czy to cokolwiek zmieni….

B.
Gdybyś kiedyś chciał porozmawiać
madeleine@poczta.onet.pl

Można to nazwać małym piekłem na ziemi. Ja od kilku lat używam wioślarza. Pomaga trochę. Ale o bliskości i jakiejś głębszej relacji z nim chyba mogę zapomnieć. Może wina leży jednak po mojej stronie.
mic_78@interia.pl

Tak, depresja to pokłosie braku bliskości okazywanej przez drugą osobę, braku okazywania zainteresowania, braku zbliżeń, braku ich inicjowania przez drugą osobę. To pokłosie ciągłęgo żebrania i proszenia się o bliskość w relacji. Do tego dochodzą problemy z gotowością do współżycia z osobą, która przestaje działać na nas podniecająco - bo co może być podniecającego we współżyciu z kimś, kto traktuje to jako odwalanie pańszczyzny. Chyba bardziej podniecające jest zaspokojenie swoich potrzeb fizycznych przy filmie. Niestety to nie zasątpi bliskości.

Kobietom w takiej samej sytuacji również współczuję, żeby była jasność.

Dla mnie takie małżeństwa to atrapy, które mają dobrze wyglądać w rodzinie, a w czterech ścianach rozgrywa się dramat, bo brak fizyczności w związku, to jest dramat.

Nie rozumiem jak można z premedytacją spieprzyć komuś życie, o ironio, komuś, kogo się ponoć kocha.

Do Franka
Ale przysięgała Ci miłość, a miłość jest duchowa i fizyczna między małżonkami.

Powiem Wam panowie, że mi jako kobiecie wstyd za te wszystkie zakłamane, oziębłe babsztyle, które Was oszukiwały przed ślubem, byle tylko dostać papier i udupić Was na resztę życia.
Takie lodówy powinny żyć same, a nie w związkach, bo robią z fajnych mężczyzn po prostu wraki.
Współczuję Wam. Naprawdę.

Nie musisz bo kupowałam bez problemu i bez recepty.Zamawiałam przez internet (porównaj sobie ceny bo potrafią być naprawdę spore różnice w różnych miejscach). Tabletki mi pomogły chociaż nie od razu bo jednak przez jakiś czas powinno się je brać jak chce się wiedzieć różnicę. Ale z każdym kolejnym tygodniem było w porządku Tak wiec polecam.

Do M. Czasem to nie jest kwestia miłości tylko tego, że ciężko postrzegać męża po wielu latach jako obiekt pożądania. Widzisz faceta z siatkami, jak prasuje itd...ale jeżeli jest miłość to może być chęć zmiany, rozmowy itd. Gorzej tak jak pisałem wcześniej to odfajkowanie wynika z chęci zachowania wygodnego życia. Ja tego nie kumam ale nie jestem kobietą bo dla mnie żona po 17 latach jest tak samo atrakcyjna ...szkoda za ja dla niej nie i od razu zaznaczę że się nie zapuściłem wręcz przeciwnie :)

Czy na libido therapy musze mieć receptę?

Muszę gdzieś z siebie wyrzucić swoje problemy. I takie anonimowe wywalenie swojego bólu może choć da mi ulgę na chwilę. Z żoną uprawiam sporadyczny seks od jakichś 6 lat, czyli od momentu urodzenia dziecka, które do tej pory śpi z nami w łóżku. Ale to nie jest problemem, w końcu jakby się chciało kochać to nie jest problemem je przenieść, albo samemu pójść w inne miejsce. Pisząc o sporadycznych zbliżeniach mam na myśli jakiś raz na miesiąc, może wcześniej było trochę częściej, ostatnio jednak raz na pewno nie. Często wyjazdy wakacyjne kończyły się awanturą, i choć nie umiałem tego ująć, to teraz już wiem dlaczego. Na takich urlopach, zamiast znajdować czas dla nas, to często wolała siedzieć z kimś innym do późnej nocy. Dla naszej intymności już oczywiście czasu nie było. Długi czas to rozumiałem, przyjmowałem do wiadomości, że tak jest i już. Próbowałem co prawda rozmawiać z nią o tym, ale kończyło się tylko na nerwach, na obwinianiu mnie, na tłumaczeniu, że przecież to, że kobiety chcą rzadziej to jest normalne. I musiałem to zrozumieć, zaakceptować, przecież to ze mną musi być coś nie tak, że chciałbym częściej. I nie chodzi mi tylko o seks, ale o ogólną bliskość, lubię ją poklepać po pupie, przytulić, pocałować. Tylko, że czasami chciałbym, żeby to ona wykazała inicjatywę. Oczywiście każdy wie, że są takie chwile w życiu, że nikt nie myśli o tego rodzaju bliskości. Kiedy ktoś bliski choruje, kiedy zmęczenie daje w kość z natłoku obowiązków, stres przytłacza. Ale takie sytuacje nie są wieczne. No i ostatnio miałem przełom, dzień w którym coś we mnie pękło, choć mam wrażenie, że pękało już od jakiegoś czasu. Urządziłem jej romantyczny wieczór, z ciastem, winem, muzyką i naprawdę liczyłem, że coś z tego będzie. Ohh jak się rozczarowałem. Następnego dnia wywlokłem jej to co mnie boli i tym razem był postęp bo przynajmniej nie było przerzucania winy na mnie. Po prostu tłumaczenie, że jej się nie chce, że brakuje jej ochoty. Niby coś zaczęła robić w kierunku poprawy, ale ja jestem teraz w rozsypce. Chodzę nerwowy, odbija się to na dziecku. Nie jestem w stanie zamienić z nią normalnego zdania, bo wybucham. Nie tylko straciłem ochotę na seks, ale nawet nie mam chęci na samozaspokojenie. Moje libido umarło. Nie wiem co robić dalej, zapisałem się do psychologa, choć nie wiem co mam tam mówić. Biorę jakieś ziółka na uspokojenie, ale to nic nie daje. Dodam jeszcze, że jak jej to wyrzuciłem, to powiedziała mi , "to chodź teraz to zrobimy". W momencie kiedy jestem w takim stresie, że aż się trzęsę, ona proponuje numerek na załatwienie sprawy. A potem co? Znowu za miesiąc jak wyproszę, jak trafię w moment, jak planety się odpowiednio ułożą? Przepraszam, że tak chaotycznie. Mam taki mętlik w głowie, że nie potrafię poskładać tej historii odpowiednio.

Raczej nie podchodzi do tego że cokolwiek złego mi zrobiła...

M dziękuje to bardzo miłe z Twojej strony.........paradoksalnie żona podczas jednej z takich szczerych rozmów też powiedziała bardzo zbliżoną rzecz "Dla każdej normalnej kobiety byłbyś skarbem" po czym dodała tyle że ja nie jestem normalna...smutek bije gdyż pomimo starań mam poczucie porażki...dzisiaj rozmawiamy rozstaniu w ludzki sposób, ale ja nie moge spać po nocach i rano wstaje wykończony, zdołowany. Pisze to ku przestrodze jak się takie rzeczy kończą chyba, że macie skórę nosorożca i wszystko po Was spływa.

Michał doskonale Cie rozumiem z tymi innymi kobietami. W długim związku to norma, że raz jest lepiej raz gorzej. Ty chociaż od czasu do czasu pójdziesz z żoną do łóżka. Może spróbuj pogadać bo u Ciebie to może nie jeszcze taka przegrana sprawa. U mnie tego sexu nie ma od wielu lat i tyle. Też miałem takie sytuacje że byłem na szkoleniu i bardzo piękna kobieta miała na mnie ochotę i nawet mi powiedziała, że "jakby miała takiego faceta w życiu by go samego z domu nie wypuściła". Gdybyś zdradził myślę, że źle by się z tym czuł bo masz zasady. Zdrada to nie jest rozwiązanie. Nie chce pisać, że z zasady to częściej kobiety są oziębłe niż faceci. Nie żyje w próżni z tego co zaobserwowałem i po rozmowach z kobietami jak i facetami doszedłem do wniosku, że są ludzie (bez względu na płeć), którzy po prostu kalkują związek. Biorą ślub bo np facet jest przystojny, ma dobrą pracę, będzie dobrym ojcem itd. Potem uwiją gniazdko mają bezpieczną przystań i nie muszą już się zmuszać do seksu. Potem unikają rozmów na ten temat albo używają sformułowań typu sama nie wiem o co chodzi, zmęczona dzisiaj jestem. Jak chcesz odejść .....kocham Cię nie wyobrażam sobie życia bez Ciebie. Po kilku latach jak masz już dosyć i zaczynasz cisnąć, pytać nie odpuszczasz to dowiesz się jak ja, że już się wypaliło kilka lat temu . Ale co zrobić? Masz dwójkę dzieci, które kochasz nad życie. Odejście nie gwarantuje, że będziesz szcześliwszy. Możesz liczyć na sex z przypadkowymi kobietami, ale jak dla mnie w dłuższej perspektywie "normalnemu facetowi" szczęścia to nie daje. Może będziesz miał nowy związek, ale czy się w dłuższej perspektywie nie będzie tak samo?...Ja długo się łudziłem, że można być szczęśliwy w związku bez sexu, a może nastąpi cud i coś się zmieni, ale to tylko doprowadziło do mojej frustracji i depresji jak w tytule artykułu. Wiesz co jest jeszcze.... niby się przejmujesz opiniami innych, ale dobrze wiesz co będzie "o dzieci zostawił bo dupy mu w głowie, a nie rodzina". Do tego nie raz spotykałem kobiety, które wykalkulowały sobie małżeństwo z "dobrym facetem" który siedzi myśli co z nim jest nie tak, że żona z nim nie sypia. Ona go po prostu nie kocha i nie ma ochoty na niego za to jest w stanie na szkoleniu, w knajpie czy gdziekolwiek po paru drinkach isc z przypadkowym gościem do łóżka.

Karo,ja czekałam...Dobiłam pięćdziesiątki...I odkryłam,ze mąż lubi prostytutki typu:ciemnoskóre 20 latki, jasnoskóre bardzo szczupłe z duzymi sylikonami i oraz panie blondynki puszyste...tylko nie mnie...Ale jak inni mnie zaoważają to "warczy"I nie muszę pisać,że zanim dotarł do burdeli i domówek...to nagminnie porno...Wtedy jeszcze był seks...bo ja lubię jak kazdy na tym forum seks...np. oralny- niestety nie doświadczyłam tego z strony męża...Tak na prawdę jest egoistą i to nie tylko na tej płaszczyźnie...
Bardzo żałuję ,że jak miałam trzydziestkię ,czterdziestkę to go nie zdradziłam...Jest moim jedynym facetem..Przygotowuję się na odejscie w ciągu roku...On i tak się nie stara...

M w punkt

Mekki tu nie chodzi o sex codziennie ale o jakikolwiek. Jaka rozmowa... jak zaczynam temat 0 odzewu. Rozmawiać to można z kimś kto cię kocha i ma na ciebie ochotę ale coś mu się znudziło, chce czegoś nowego, ma problemy w pracy itd., a nie z osobą która wykalkulowala związek i korzyści i nie zamierza się już zmuszać bo ma to co chciała. Tomek nie oszukuj się że Cię kocha ...ja już przestałem...w głowie i w serduchu to się nawet rozstałem. Nie noszę już obrączki nawet tego nie zauważyła. Ale wiecie co otwieram drzwi do domu po pracy i wybiega moja młodsza 4 letnia córka i krzyczy Tata przytula się i wie że wracam codziennie...chyba nie muszę więcej podawać powodów tkwienia

O matko. To nie jest wina kobiety, ze nie chce seksu codziennie. Nie jest chora, nienormalna albo zlosliwa. Przede wszystkim szczera rozmowa z partnerem i dojscie do kompromisu. Mnie tez odrzuca zbyt natarczywy partner i od razu mi przechodzi ochota. I teraz pytanie, czy partner robi cos po za "cho no Hela, bydziem cie ruhol". Znalezc zloty srodek i bezpieczne srodowisko. Jezeli kobieta jest zmeczona, a partner prosi o seks po 11 wieczorem, to moze wart o tym porozmawiac i zmienic godziny (na ranne, lub popoludniowe)? Moze zmiana wystroju sypialni - wywalic rozpraszacze - jak deska do prasowania i zabawki dziecka? No i oczywiscie jest tez zawsze wierna i pomocna masturbacja (dla partnera, partnerki lub razem - swietna alternatywa dla seksu i psychologicznie zbliza partnerow). Co do tabletek to warto wczytać się w ich skład bo są lepsze i gorsze. Ale jeśli miałabym tutaj polecic jakięs tabletki na libigo to będą to libido therapy, asequrelli nie polecam bo działanie zerowe (próbowałam).

Popieram i zgadzam się z Tobą w 100%
Normalnie sam bym tego lepiej nie napisał.
Pozdrawiam P.

Do -M i,,-B
Z moich spostrzeżeń może moja żona która żyje ze mną bez sexu i czułości mnie nie kocha. Nie wiem tego ale jak powiedziałem do niej że odeje od niej to się rozpłakała, powiedziała że mnie kocha i nie widzi świata be ze mnie.
Tak już to jest w życiu nie można mieć wszystkiego czasem jest wielka miłość ale bez sexu.

B@
Można wytrzymać bo i trzeba .. My nie żyjemy fb i innymi platformami. .generalnie rozmawiamy o wszystkim tylko nie o nas. Kiedyś myślałam, że uda mi się zmienić pruderyjnisc męża w otwartego faceta, że będzie szansa na otwarty związek. Teraz nie mam już złudzeń. Wypalam się tak bardzo , że czasem słyszę jak w środku krzyczę !! Atakuję męża bez powodu , on nie rozumie skąd ta agresja, a kiedy mówię aby pomyślał zczego to się bierze lub nawet kiedy mówię wprost- nie rozumie. Bujamy się tak wiele lat. W wakacje na urlopie zapytał dlaczego jestem milcząca, obca , a ja zapytałam dlaczego mnie odrzuca? Że czyje się odrzucona i już nie chcę balansować na tych uczuciach, to usłyszałam że mu się odechciewa bo wlasnie przez to, że taka jestem, że muszę na to "ZASLUZYC ".. Ale to jest skutek nie przyczyna!- Tłumaczę. W istocie jestem szczęśliwą ,wesoła osobą .
Wyszłam, poszłam przed siebie. . Siedziałam na nadbałtyckim piasku i wyłam.. wrocilam do dzieci .. kolejna bariera.. Nic nie jest proste ani teraz ani wtedy . Codziennie czuję się jak w klatce dzieci praca dom i na odwrót.. nic poza tym. Jestem szczęśliwa choć niespełniona..

Widze, że wszyscy mamy podobne przemyślenia. Każdy czuje się w takim "związku" jakby przegrał życie, zmarnował sobie najlepsze lata.
Moim zdaniem takie "związki" nie mają nic wspólnego z miłością. To tylko manipulacja i kalkulacja nastawiona na wygodę, jako taką życiową stabilizację i status na Fejsie. Granie przed rodziną i znajomymi przedstawienia pt. "wzorowe małżeństwo", a to w rzeczywistości fikcja, atrapa prawdziwego związku.
Zastanawiam się jak w takiej chorej atmosferze wychowują się dzieci, kiedy widzą, że mama i tata nie przytulają się, nie całują, że miedzy nimi jest chłód i niechęć, bo jestem pewna, że w związkach bez seksu nie ma absolutnie żadnej innej formy bliskości.
Smutne to wszystko.

@B
Jak juz ktos pisal - wazne czy Twoja kolej :P
Smutne ale chyba prawdziwe.

Tomek mam bardzo podobnie 15 lat po ślubie prawie 10 w celibacie. Jak czytam czasem różne babskie teksty w stylu bądź jej partnerem, pomagaj adoruj itd to seks będzie w moim przypadku całkowicie się to nie sprawdza. Mam 41 lat dbam o siebie itd żona nawet nie chce na mnie spojrzeć. Jestem przystojnym facetem z dobra praca i dziele się wszystkimi obowiązkami. A seksu 0. Czuje się coraz gorzej psychicznie. I chyba M ma rację one nas po prostu nie kochają i choćbyś stanął na głowie nic się nie zmieni a wiesz dlaczego bo nie wzbudzamy w nich żadnych emocji. Słyszałem ostatnio fajny tekst kobiety obcinają mężom jaja a potem dziwią się że im nie smakują :)

Nie do końca się z tym zgodzę. Tu płeć nie ma znaczenia. W moim małżeństwie było odwrotnie. Jestem kobietą, owszem bardzo chciałam ślubu, ale to mój mąż jakiś czas po nim stracił zainteresowanie seksem. To ja musiałam się prosić, łasic do niego, inicjować. Zrzucalam to na stres, zmęczenie, pracę, ale z czasem było coraz rzadziej, dokładnie tak jak Wy czułam, że robi mi wielką łaskę. Poniżające. Czułam się brzydka, niekochana, zaczęła się frustracja a potem depresja. Były rozmowy, tak jak u Was, oczywiście za każdym razem słyszałam, że wszystko jest w porządku, że on nie widzi problemu, że z jego strony nic się nie zmieniło. Ale to były tylko słowa. W końcu przestałam zabiegać, odpuściłam. I seks w moim małżeństwie właściwie przestał istnieć.
Życie w czymś takim to porażka. Tak jak ktoś napisał wcześniej: ta druga osoba z czasem staje Ci się obojętna, żeby nie powiedzieć, że zaczynasz jej nienawidzić za zmarnowane życie. Mieszkacie razem, robicie zakupy, sprzątanie, są dzieci, ale nic więcej. Układ koleżeński. Rozmowy służbowe. Żadnej więzi emocjonalnej, żadnej fascynacji, przytulania, całowania. Jak w klasztorze.
Teraz od kilku lat jestem sama i moje życie pod tym względem wygląda dokładnie tak samo, więc skoro nie ma różnicy, to po co się męczyć.
Pozdrawiam Was wszystkich i życzę dużo siły w trwaniu albo odwagi w podjęciu pewnych decyzji.

Dojdzie do Was jeszcze to, jak już tego seksu też nie będziecie mogli uprawiać ze względów np. zdrowotnych, ile tego przyjemnego czasu Wam przez palce uciekło - to dopiero dobija do dna. Walczę właśnie z takim poczuciem każdego dnia, każdego p.....nego dnia budząc się mam to przed oczami. Nie potrafię tego zapomnieć, bo tego się nie da zapomnieć. Czuję się jak okaleczony, odarty z godności wrak, który musiał prosić się o coś tak pozytywnego jak współżycie małżeńskie, i już nawet jak je dostał, to i tak nie mógł czerpać z tego pełni przyjemności bo ta druga strona sprawiała wrażenie zmuszanej. Zapewniam Was wszystkich, że z czasem, tak jak i ja, zaczniecie szczerze nienawidzieć swojej drugiej połówki za to co Wam zgotowała. Jak ja marzę o wyrwaniu się z tego g...wna. Taka postawa partnera życiowego to jest niszczenie naszego życia. Gdybym tylko mógł cofnąć czas... Teraz już nie darzę tej drugiej osoby uczuciami, zobojętniałem. A jak się trafi okazja to odejdę, pomimo tego, że są dzieci. Marzę o uczuciach i bliskości i już raczej jej od wybranki nie uświadczę. Nie wiem za co spotkała mnie w życiu taka kara.

To ja chyba też nienormalna jestem , w ciąglu 5 lat może z kilkanaście razy doszło do zbliżenia ,przeważnie z mojej inicjatywy. Po ślubie mąż nie raczył zaintresoować się mną przez kilka miesięcy . On twierdzi ,że jestem kobietą jego życia ,jest dobrym człowiekiem ,pomocnym ,opiekuńczym ale jeśli chodzi o sex to zima ryba. Wielokrotnie poruszałam ten temat ,groziłam ,błagałam a on obiecywał i jak zawsze nic z tego. Doszło do tego ,że popadłam w depresje a mimo to on nadal nie udał się do specjalisty. Mam tego dość i mimo to ,że kocham męża nie chce już dłużej tak żyć. Nie chce umierać z zasmotności w tym dziwnym związku ,człowiek jak jest singlem to przynajmniej ma szanse ,nadzieję a tu z obrączką na ręku jak w celi klasztornej. Nie sądziłąm ,że brak seksu może mieć tak destrukcyjny wpłw na moje zdrowie a skoro tak to czas się ratować ,bo zdrowie jest najważniejsze.

@Justyna, no nie moglem sie oprzec :P
U nas to ostatni raz jakies kilka miesiecy temu, ale wczesiej to ze trzy lata itd. Wazne czy to juz jutro :P

=======

Na rynku zebrano mieszkańców, żeby przeprowadzić ankietę na temat seksu. Pada pierwsze pytanie:
- Kto współżyje codziennie proszę podnieść rękę.
Część ludzi podniosła rękę. Ankieter policzył i mówi:
- Kto współżyje raz w tygodniu proszę podnieść rękę.
Następnie podnieśli ręce współżyjący raz na 2 tygodnie, raz na miesiąc, itd.
W końcu ankieter mówi:
- Kto współżyje raz na rok, niech podniesie rękę.
- To ja, to ja - woła radośnie jakiś facet.
To z czego się Pan tak cieszy?
- Bo to już jutro!

@Tomek, u mnie jest bardzo podobnie. Nie ma czułości a seks jest od święta i też mam wrażenie, że jakby robiła to z przymusu. Też zastanawiam się czy jest sens trwać w takim związku - nawet jak są dzieci. Do tego czy Ty czy ja, zostaliśmy po prostu oszukani. Co do tytułu artykułu to powinien być zmieniony na "Małżeństwo bez sesku doprowadza do depresji", bo tak faktycznie jest. Ja zmagam się z nią i powoli zaczynam przegrywać z nią walkę. Wiele osób pisze, że trzeba rozmawiać. Fajnie, ale w moim przypadku to jest monolog bo od tej drugiej strony praktycznie nic nie usłyszałem, nie wspomnię już ile tych rozmów było. To jest wredne i skalkulowane na czerpanie korzyści oszustwo. To my, rozwodząc się, tracimy więcej - tracimy często dzieci, tracimy większość pieniędzy i żyjemy jak psy w budzie na wynajmowanym. Mało jest takich, którzy są na tyle majętni aby się z takiego gówna dobrze pozbierać. Gdybym mógł cofnąć czas... Teraz wiem, dlaczego tak na ślub i dzieci nalegają. U mnie zaczyna się okres zobojętnienia na wszystko i wszystkich a jak się skończy? - tego nie wiem.

Muszę się z tym zgodzić. Kiedyś również założyłam podobny temat. Z tym,że to mi nie chciało się uprawiać seksu i równeiż dostałam odpowiedzi typu.Pewnie nie chce Ci się bo Ci się facet nie podoba i odejdź od niego. Znajdź sobie kochanka na boku co Cię rozgrzeje.Pytam się co to ma być??? Potem dopiero zaczęły się jakieś normalne rozmowy. U mnie powodem byl brak libido spowodowany tabletkami anty i rutyna. Pomoglo kilka zabawek tak jak pisze tutaj koleżanka powyżej, tabletki na libido.

Cześć Agnieszka ja jestem w związku od 26 lat. Tak samo jak ty od prawie dekady nie uprawiamy seksu z żoną . Próby rozmów na ten temat prowadzą tylko do kłótni gdyż ona uważa że z jej strony jest wszystko ok. Etap braku seksu jest u mnie poraz drugi wcześniej było to około 14 lat temu. Ja się z tym nie godziłem więc były kłótnie i awantury , w jednej z nich przeciąłem wtedy odszedłem. Nie mieszkaliśmy ze sobą ponad 2 lata. Znalazłem wtedy kochankę było cudownie lecz ona też była w związku i nie chciała odejść . Byłem z nią nie całe 2 lata do dzisiaj mam z nią kontakt. Rozstaliśmy się , a mi przez cały ten okres poza małżeństwem brakowało córki. Gdy nie mieszkaliśmy razem z żoną gdy potrzebowała w czymś pomocy starłem się pomagać. Aż w końcu zdecydowaliśmy się znów zejść. Na początku było znowu wszystko ok był także seks ale tylko na początku później coraz rzadziej i rzadziej az nie ma teraz go wcale. Nadal chcę być ze swoją żoną dzielić z nią troski i zmartwienia wspierać ja i jej pomagać ale nie nazwałbym już tego miłością. Na razie jestem jej teraz wierny ale czy będę tego nie wiem. Agnieszka dlatego radzę ci znajdź sobie kogoś na boku i ciesz się życiem a martwić się będziesz gdy sprawa się rypnie. Nie musisz też się przejmować tym że go zdradzasz bo nie zdradzasz gdyż on cię nie chce więc nie ma mowy o zdradzie. A słowo kocham cię to pusty frazes rzucany na wietrze. No chyba że wolisz się sama zadowalać i być sfrustrowana z gorzkniała i wściekła z powodu braku seksu.

Kochani, mężczyzna ma kilkunastokrotnie większe potrzeby seksualne niż kobieta... z założenia. Myślę, że należy sobie wreszcie powiedzieć uczciwie, że małżeństwo to jedna z większych głupot na tym świecie. Bardzo żałuję, że się ożeniłem. Teraz zostałem w klinczu, z 2 dzieci i kobietą, której szczerze nienawidzę. Rzuciłbym to wszystko, ale co mam zrobić jak są małe dzieci? Kobiety zlewają męskie potrzeby ale jak dojdzie do zdrady robią wielkie oczy :)) Kocham Hani faceci... Nie zdradzajcie- weźcie rozwód najpierw, a potem układajcie sobie życie i spotykajcie się z wieloma kobietami... pozdrawiam Was. Trzymajcie się!!!

Do Michał
To i tak bardzo fajny układ. Zaspokaja Cię oralnie co jest jednak czymś co daje Ci trochę radości z seksu. U mnie o zaspokajaniu oralnie to mogę pomarzyć. W ogóle drętwa i oziębła żona to katusza dla faceta. Osobiście, gdybym wiedział co mnie czeka to na pewno nie wiązałbym się z taką osobą. Wg mnie to jest zwykłe oszustwo. Jest też druga strona medalu - z wiekiem, może również ze stażem małżeńskim, zainteresowanie seksem z taką oziębłą żoną spada praktycznie do bardzo niskiego poziomu i możliwość kupczenia d....pą się kończy, przez co kończy się dla takiej kobiety okres zainteresowania i starania się faceta o nią i zanika uczucie, przez co łatwiej taką osobę porzucić lub po prostu olewać na codzień. Niestety, ta pierwsza strona medalu jest bolesna - strasznie ciężko pozbyć się poczucia czasu straconego z taką oziębłą kobietą. Dla mnie taka oziębła kobieta to taka, która nie wykazuje ani inicjatywy, chęci ani radości ze współżycia z partnerem, którego poślubiła.

Nie wiem, czy na dłuższą metę to rozsądne rozwiązanie. Bo to jednak wymuszone i niejako „na żądanie”, ale z moją partnerką (19 lat wspólnego życia/mieszkania) mamy obecnie taki układ, że kiedy Ona nie chce lub nie może (czyli zazwyczaj), to zaspokaja mnie oralnie. Czasem namiętnie, ale zazwyczaj raczej dość mechanicznie. Osiągnęliśmy takie porozumienie po dość długich latach konfliktów na tym tle.

Witam wszystkich i bardzo Wam dziękuję. Świadomość, że brak seksu i w ogóle bliskości w związku jest aż tak powszechna jednak pomaga. Wiem, że to mało altruistyczne ale tak po prostu jest.
U mnie jest podobnie jak u prawie wszystkich. Zero seksu od kilku miesięcy. Zero przytulania, czułych słów. Wcześniej, 3-4 razy, tylko z mojej inicjatywy. Przy próbach rozmowy zawsze "przepraszam, taka już widać jestem". Po kilku próbach (na przestrzeni lat) dałem za wygraną. Teraz partnerka myśli, że jestem z tym pogodzony i że w końcu temat zamknięty. Nie jesteśmy małżeństwem, ale mamy dwójkę dzieci, które oboje kochamy i na których dobru obojgu mam zależy. Dlatego tak to trwa. Nawet nie mogę się na nią złościć, skoro tak ją natura ustawiła to przecież nie jej wina. Ale moja flustracja narasta i nie wiem co będzie dalej. Tak czy inaczej, jakoś tak lżej kiedy się widzi, że się nie jest samemu, dlatego jeszcze raz wszystkich Was tutaj bardzo pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego

Ania, mam taką jedną osobę w głowie, nawet nie umiał bym opisać tych uczuć względem niej,

Ania, nie wiem czy kiedykolwiek była jakaś taka zdrowa, po czym to się powinno poznać?

Ania, albo takie coś, ja chodziłem do pracy a ona ciężko pracowała w domu z dziećmi mamy dwójkę,
Ja mam swoją firmę zawsze jadłem w pracy byle co żeby tylko się zapchać, wolałem nie jeść a robić więcej, marzyło mi się żeby mi zrobiła kanapki do pracy żeby nie musieć myśleć o szykowaniu jedzenia w robocie, jak widziałem u niektórych moich pracowników że im robią dziewczyny, to spytałem jej czy by mi zrobiła to powiedziała że mam dwie rączki i żebym sobie sam robił, no i tak robiłem,
Jak przychodziłem z domu zmęczony i z bólem pleców i powiedziałem że mnie bolą czy mogła by mi pomasować to ona mówiła jak to ją strasznie też bolą bo dwie cesarki miała, no to wydaję mi się że chyba jej się jakaś renta do końca życia powinna należeć za ten wysiłek dwóch cesarek,
Loda żeby mi zrobiła to już mówiłem wcześniej że się brzydziła mojego chuja. Jeszcze bym znalazł jakieś tematy różne może kiedyś dopisze :) z tego domu od niej to wychodziłem do pracy żeby uciec z tamtąd, wolałem zostawać dłużej w robocie bo do domu nigdy mi się nie spieszyło bo wiedziałem że ten czeka na mnie ta piękna i zadbana kłoda, jak bym wiedział że czeka tam na mnie osoba z którą można robić wszystko to bym minuty dłużej w pracy nie zostawał, kiedyś sobię myślałem a chuj z takim życiem już tyle wytrzymałem to wytrzymam więcej nie będę zdradzał ani nic, pewnego razu poznałem pewna dziewczyne, miała męża i dwójkę dzieci, ciągnęło mnie w jej stronę tak jak do nikogo wcześniej lubiłem z nią rozmawiać o wszystkim i o niczym i tylko czekałem żeby ją zobaczyć, wkoncu ją pocałowałem i tak się zaczęła nasza znajomość

Do polan.jaki :) :) :) :) zawsze łatwiej zwierzyć się, napisać, albo czasem powiedzieć (ale wtedy pod wpływam alk..... ;) odbiorcy którego się nie zna, z rzeczy które skrywamy albo nas dręczą, a o których wstydzimy się mówić, dobrze, że napisałeś, życzę powodzenia ;)
ps. padłam ze śmiechu, serio :););)

Ania, teraz to będzie trudno bo nie mieszkam z nią, w głowie mam też całkiem inną osobę, więc tutaj bliżej rozwodu niż dalej

Do Tentamten
Znam to, cała radość z życia poszła w pizdu, jak Ci mogę coś powiedzieć to nie zdradzaj jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś, pogadaj z nią może coś ruszy a jak nie to najpierw się rozejdz a potem szukaj innej

Do polon.jaki@wp.pl Straszne co piszesz, a wcześniej Ci pachniała a teraz śmierdzi?!, wystarczy szczerze porozmawiać, może żona ma jakiś problem, który trzeba leczyć?

Seksu w sumie to ja zacząłem bardziej odmawiać, bo każdy był taki sam, nie lubiła nawet jak ją całowałem, a chciałem to robić wszędzie w usta szyję piersi, robić dobrze od dołu nawet tyłek bym jej lizał , ale nie taki brudny i śmierdzący, a ona mówiła że nie jest lizakiem żeby ją lizać, chciałem też głaskać wszędzie po głowie włosach ciele, to mówiła że nie jest psem żeby ją głaskać,
Każdy seks był taki sam czyli jej chodziło tylko o to byle wleźć na mnie i jeździć dupa aż sobie dojdzie, kiedy doszła od jednego razu do tam czasem trzech nie miała już siły to ja wtedy wlazilem na nią i mogłem sobie dojść.
Ledwie ja namówiłem na inną pozycję niż dotychczas czyli na jeźdźca i misjonarza a mianowicie na pieska tak się przed tym broniła jak nie wiem co by to miało być, ale po pierwszym razie powiedziała że fajnie nawet było, no i było tylko ten brudny tyłek nie był taki fajny,
Przy takim fajnym życiu erotycznym jedynymi rozkoszami jakie mogłem sobie zafundować było żarcie, walenie konia i picie, wszystko wyszło mi bokiem od żarcia grubas, od bicia konia jakiś erotoman i zryty mózg, a od picia to wiadomo że nikt na tym jeszcze dobrze nie wyszedł, na chyba moje szczęście, pracuje nad sobą nie , żre nie biję konia, nie pije, a żonę sobię obrzydzilem totalnie, wolę popatrzeć na inne kobiety i sobie przynajmniej pomyśleć że są zadbane, a jak patrzę na swoją to wiem że lepiej się nie zbliżać gdzieniegdzie

Spora różnica wieku między wami.

Odległość spora, ale bez granic

Owszem podzielam to co piszesz, ja jestem z Warszawy a Ty?

To jednak się nie ma czy kobieta czy facet, u mnie ja mam 42 żona 41 lat o też od lat nie uprawiamy seksu i nie zapowiada się nic na to by to się zmieniło. Mimo nie jednej rozmowy w tej kwestii oczywiście zainicjowanej przeze mnie.
A ja mam jeszcze potrzeby, brak mi bliskości, czułości i wiem, że muszę coś z tym zrobić bo kolejne lata mijają. Fakt jest taki, że człowiek jest w strefie komfortu i nie chce nic zmieniać, ale czy to dobre jest żyć bez uczuć bliskości?
Pozdrawiam serdecznie
Mariuszw7@op.pl

Kilka razy w miesiącu. Fajnie. Ja mam kilka w roku, mimo że w życiu dałem jej wszystko, bo w międzyczasie zostałem bardzo zamożnym człowiekiem, a w seksie zawsze dbałem najpierw o nią. Nie tak się umawiałem. Skoro był seks pewnej jakości i częstotliwości przed małżeństwem, to chyba mogłem oczekiwać, że pisząc się na małżeństwo będzie taki seks. Teraz jej się nie chce. A próby ciekawszych rzeczy, które były normą, zbywa śmiechem. Ale oczywiście przytulanie potrzebne jej, musi być na zawołanie. Sram na przytulanie. Sorry, nie taka była umowa. Cóż, ja już dalej się w olewanie moich potrzeb bawił nie będę. Jak pisałem powyżej, zostałem zamożnym człowiekiem, to po 2 latach prób, teraz skieruje się tam, gdzie moje potrzeby zostaną zrealizowane, a nie mam jakichś wyszukanych.

Dodam jeszcze ze o ile wcześniej był jakiś dotyk w postaci przytulenia czy pocałunku tak teraz nie ma nic…jak u Was wyglądało „umieranie” pożycia?

...kilka razy to może być też 2 albo 3 razy :(

a skad jestes aga? moze porozmawiamy

Ja mam to samo, tylko w drugą stronę, żona nie dba o siebie, a jak przychodzi się przytulać i u mnie zajdzie coś "więcej" to wyskakuje z tesktem, "bo ja wolę wieczorem", albo "Ty znowu to...", zrozumiałbym, gdybym chciał zbliżenia kilka razy dziennie (co w moim przypadku nie jest wykluczone), ale u nas seks zdarza się maksymalnie kilka razy w miesiącu... pomocy.

...na poczatek skorzystaj z mazażu, ale mazażu Nuru - to pomaga uzupełnić się wyluzować.

Mariusz nie mogła się kochać po cesarce? To ile jest po te tej cesarce? Ja też miałam cesarkę i normalnie kochałam się z mężem. Bzdury jakieś ci opowiada.

Oboje z Żoną jesteśmy po 40,nie Kochamy się ponad 5 lat,jest to bardzo męczące frustrujące i stresujące,Żona nie mogła Kochać się ze mną po cesarce,Żona praktycznie nie widzi żadnego zainteresowania,wiem że mam depresję.

@Ania, to bardzo fajny pomysł! postaramy się zorganizować jakiś watek na forum z seksuologiem. Damy znać tutaj, w komentarzach.

Bardzo przydatne forum, wpisy non stop, może by zaprosić jakiegoś seksuologa? pytanie do administratora strony ;), kto zliczy kogo jest tu więcej? (przy jakieś bezsennej nocy?) na początku sami mężczyźni teraz przewaga kobiet?? przynajmniej nie jestem sama ;), pozdrawiam wszystkich samotnych w związkach ;)

Do "Inna"

Jeśli chwilę po 30tce już musisz prosić się o seks to moim zdaniem początek końca.
Dalej będzie tylko gorzej. Współczuję.

Od pól roku brak seksu. Od dobrych kilku lat, seks raz na miesiąc,potem raz na dwa,na trzy... Mąż nie inicjuje seksu, zawsze ja. Mam 32 lata, czuje się źle sama ze sobą. Popadam w depresję. Kiedy zaczynam wspominać o zbliżeniu, mąż mnie wyśmiewa, mówi że zmęczony,zapracowany, ma za duzo na głowie,musi rano wstać itp. Ja też jestem zmęczona po dniu w pracy,po wyrabianiu drugiego etatu w domu przy garach, praniu, kuchni, zajmowania się wymagającym dzieckiem.... Na ten argument odpowiada w końcu ze jestem od niego młodsza i mam więcej sił. Czasem mam ochotę mu kupić viagrę i wcisnąć do ręki. Czuje że powoli tracę siły i zainteresowanie mężem. Ile można się tak poniżać prosząc o seks? Zauważyłam że popadam w obojętność a to chyba najgorsze co może być... Co mam robić ?

Mistrzu widzę że jest nas wielu

Radek., 2-3 razy w miesiącu to i tak spoczko. U mnie nie ma wcale.. Poprostu.. Jestem w wieku, kiedy kobieta czuję się najbardziej atrakcyjnie, posiada poczucie własnej wartości, wie że jest pociągająca, sexowna. To najlepszy czas. Niestety tylko dla mnie. Sex był tylko raz w miesiącu od wielu lat teraz od 2 miesięcy wcale. Praca, praca, praca.. Też pracuje zajmuję się dziećmi domem, ale ten temat już bardzo nas poróżnił, wycofał z bliskości, intymności. Brak relacji powoduje moja frustrację, zniechęcenie. Niestety.

Taka ironia losu kto ma nie docenia, na nie szanuje, ten co nie ma lub stracił, tęskni i dostrzega co stracił. Takie życie, lata uciekają i co tu robić. Pozdrawiam

Mam 30 lat, od 11 z dziewczyną, potem już żona. Wcześniej miałem kilka kobiet, żadna na seks nie narzekala. A moja żona? Od paru lat seks może dwa trzy razy w miesiącu. Próbowałem wszystkiego, nic to nie dało. Jestem zadbanym przystojnym facetem, mogłem ja zdradzić już dawno, miałem naprawdę ku temu okazję, i to takie w których wystarczyło zdjąć spodnie, ale jestem wierny... Czasem myślę, że głupi. No ale do sedna- brak seksu w moim przypadku prowadzi do alkocholizmu, za każdym razem gdy zona nie jest zainteresowana, idę chlac do garażu. Żałuję ze brałem ślub, czuje się oszukany. A najbardziej dziwi mnie to, że jak już dojdzie do stosunku, to ona myśli tylko o sobie, ma orgazm i koniec, ja sobie mogę ręką skończyć, ja to nie interesuje. Drogie Panie- nie oklamujcie i nie udajcie przed ślubem, oszczędźcie innym facetom tej przykrości i depresji która ja mam.

Czytam tak sobie komentarze i postanowiłam dodać coś od siebie. Wprawdzie mój problem jest trochę inny. Od 8 lat jestem wdową i 3 miesiące temu zakończył się mój 3 letni związek. Seks był w porządku, rozstaliśmy się z innych powodów. Ale teraz jestem sama i już czuję, że narasta we mnie frustracja seksualna jak zwyczajnie nie mam z kim. Jest dla mnie za wcześnie żeby szukać kogoś na związek, zresztą w moim wieku (46 lat) to już nie jest takie proste. Jednorazowe przygody mnie nie interesują, to nie w moim stylu, wolałabym poczuć chociaż coś do tej osoby, zaufać a poza tym boję się chorób. Ostatnio dowiedziałam się o dwóch parach z mojego otoczenia w zbliżonym wieku, gdzie w jednej parze nie na współżycia od dwóch lat, a w drugiej od 4 lat z winy pań. I tak sobie myślę, o ironio losu , co ja bym oddała mając tą bliską osobę u boku, a tutaj mimo, że jest to odmowa współżycia tyle czasu, współczuję tym facetom naprawdę. Gdzie mi w tej sferze może narazie zostanie wibrator.

do xyz
Nie wiem, czy tu jeszcze zaglądasz, ale gdybyś miał ochotę wygadać się, porozmawiać z osobą, która też dużo w życiu przeszła, to napisz :)
lilly82@op.pl

Chce mi się wyć jak widzę wszystkie starsze panie które wcale nie idealne pokazują się w towarzystwie swoich panów którzy je całują pieszczą przy innych. Mam na myśli wczasy gdzieś za granicą gdzie mój facet udaje że mnie nie zna. Boże jak im zazdroszczę chciałabym żeby kiedyś ktoś tak mnie traktował... Czuć się piękna pożądaną.... Marzenie

Najgorsze jest to, że mieszkasz z facetem, masz ochotę na seks a tu cisza i pustka. Myślę że gdyby to był mój współlokator nie wytrzymał obyśmy tak długo obojętnie obok siebie. Niestety to mój mąż ten sam od 15 lat od 6 lat bez seksu. Bez pocałunków, przytulenia, przypadkowego dotknięcia. Nie dzielimy już łóżka. Każdy w osobnym pokoju.

Zycie bywa przewrotne....od 8 miesiecy w moim zyciu jest cisza, niema sexu i radze sobie z tym mysle niezle, mam ciagle cos do zrobienia...choc mam 48 lat nie mialam orgazmu niewiem co to jest...i co teraz zyje w swiecie w ktorym jest wszystko oprocz sexu , jest za to tylko praca meza sprzedal rodzine za to ze szef go nosi na rekach placi mu , mysli ze ja bede czekac zeby przywitac go codziennie w nocy , rozlozyc nogi i tyle . Szkoda ze tak to sie ulozylo ale juz sie przyzwyczailam ze widocznie po za domem sa bardziej idealne warunki do zycia niz w domu...

Prosto z gazety, to moze byc rozwiazanie: https://weekend.gazeta.pl/weekend/7,177333,28352091,to-byl-projekt-ktory-badal-granice-czy-mozna-czy-wyjdzie.html

Sprawa jest prosta. Po co się męczyć jak jest tak dużo młodych chłopaków, którzy marzą i seks przygodzie ze starszą i bardziej doświadczoną partnerką. Małżeństwo to nie tylko seks

Ja tez mam dość. Wicznie proszę się o bliskość wiczne wymówki bo dzieci bo zmęczona itd . Na siłownię kosmetyczkę i inne przyjemności siła jest a na bliskość z mężem od lat brak . Też potrzebuje kogoś z kim mogę się kochać . Poprostu trzeba zacząć myśleć sobie w razie chcecie rozmow proszę pisać na maila pozdrawiam

Ludzie, jak Wy wytrzymujecie bez seksu latami? Jak Wy funkcjonujecie w ogóle? Pytam, poniewaz mnie po 2 miesiącach, jak mąż był po operacji, to tak nosiło, ze nie wiedziałam co ze sobą zrobić! Gdybyśmy nie uprawiali w tym czasie seksu oralnego, ja bym chyba oszalała, a w okresie dni płodnych to juz lepiej nie mówić. Współczuje serdecznie, ze ludzie w związkach tak siebie nawzajem ograniczają i uniemożliwają realizacje własnych potrzeb :(

Dzień dobry, Proszę o radę. Jestem mężem 17 lat. Odkąd pamiętam seks w naszym małżeństwie był tematem sprzeczek, kłótni, pretensji itd. Oczywiście z przerwami, bywało że kilkuletnimi. Mam dużo większe potrzeby, niż Żona. W dużym skrócie przerabiałem 3 sposoby radzenia sobie z brakiem seksu: 1) wstrzemięźliwość, czystość 2) masturbacja, wcześniej wieloletnie korzystanie z pornografii (z pornografii zrezygnowałem ok 5 lat temu) 3) rozmowy, szukanie rozwiązań. Niestety powyższe metody się nie sprawdziły. 1) Sposób ten na pewno zadowalał Żonę. Ale tak już jestem skonstruowany, że brak bliskości fizycznej powodował w naszym małżeństwie oziębłość emocjonalną, oschłość i duży dystans. 2) oczywistość- wyrzuty sumienia, z czasem również dystans w małżeństwie, 3) brak zmian. Obecnie od kilku lat nie stosujemy środków antykoncepcyjnych. Po kilku latach odliczania dni płodnych/niepłodnych odczuwam frustrację, zniechęcenie, złość. Jednocześnie wcześniej przez kilka lat Żona przyjmowała tabletki hormonalne, teraz wiemy o ich dużej szkodliwości, szkoda że lekarze wciąż o tym nie informują młodych ludzi. W każdym razie wiele lat naszego pożycia wyglądało tak, że inicjowałam seks, po czym często spotykałem się z odmową. Powodowało to u mnie poczucie odrzucenia, samotności, braku atrakcyjności, frustrację, złość. Proszenie o seks stawało się dla. Is poniżające. Doszło do tego, że zaczęliśmy sypiać oddzielnie. I obecnie od kilku lat jest między nami dobrze, to jednak nie sypiamy już ze sobą. Oczywiście również w przeszłości wskutek kłótni, żalów, pretensji nie raz i dwa zraniłem Żonę. Ale jak pisałem wyżej od kilku lat jest między nami dobrze. Natomiast cały czas powraca sprawa seksu. Żona twierdzi, że jestem dla niej atrakcyjnym facetem, przystojnym, czułym, namiętnym (z drugiej strony to tylko słowa). A mimo to nie ma potrzeb seksualnych. Gdybym tego nie inicjował, to mielibyśmy seks co 2,3 miesiące. Rozmawialiśmy o tym wielokrotnie, poprawiało się tylko na chwilę. Czas leci, a ja coraz częściej zastanawiam się, dlaczego to potrzeby mojej Żony decydują o jakości naszego seksu. Dlaczego nie mogę się tym cieszyć i nie może to być coś, co poprawia samopoczucie, odpręża. Dlaczego wśród rzeczy do zrobienia u mojej Żony seks jest na ostatnim miejscu. Choćby to była sobota, dni w 100% niepłodne, czas wolny. Woli wieczorem patrzeć w tv/telefon, aby potem stwierdzić, że już późno. Zaznaczam, że w seksie naprawdę dbam o potrzeby Żony, po wszystkim ją przytulam, głaskam, rozmawiam. Zdarza się, że kupuję Jej kwiaty bez okazji (w tym roku na pewno kilka razy), dzielimy się obowiązkami domowymi, zawsze więcej czasu spędzałem z dwójką dzieci (spacery, wyjścia, wyjazdy, zabawy – zawsze bardzo lubiłem spędzać czas z dziećmi, ogólnie to na pewno jestem o wiele lepszym ojcem, niż mężem). Oczywiście mam swoje wady – bywam złośliwy, humorzasty, nietowarzyski (tutaj Żona ma zdecydowanie większe towarzyskie potrzeby). Ale to nieporozumienia na tle seksu była najczęściej powodem wywoływanych przeze mnie kłótni. Obecnie jestem już zrezygnowany. Brak mi fizycznej bliskości (pocałunków, przytulenia, pogłaskania po twarzy), nie tylko samego seksu. Rozmowy kończą się kłótnią. Żona przez lata „pacyfikowała” mnie stwierdzeniem, że o niczym innym nie myślę, tylko o tym. Czułem się jak erotoman. Obecnie już umiem się przed tym bronić. Odpowiadam, że ja mam potrzeby seksualne i nie jest to nic nienormalnego. A przecież będąc mężem mam do tego prawo. Nie zdradzam Żony. Bywało, że miałem nieliczne okazje w związku z tzw. wyjazdowymi imprezami z pracy. Był raz poważny flirt, pocałunki. Zakończyłem to. Obecnie czasem żałuję. Nie tak dawno rozmawialiśmy szczerze i pierwszy raz powiedziałem Żonie, iż przez długie lata naszego małżeństwa (9-10) to masturbacja była podstawowym moim sposobem na radzenie sobie z potrzebami/popędem. W związku z tym nie odczuwała takiej presji z mojej strony. Od kilku lat tego unikam, ale co dalej. Nie wiem. Dodam, że w międzyczasie okazało się, że pozycja „od tyłu” z różnych przyczyn już odpada. Na moje prośby o ubranie seksownej bielizny udało się Jej to 2x w ciągu kilku lat. Kiedyś napalony prosiłem, aby ubrała szpilki, odpada. Dodam, że dbam o Jej potrzeby. Długa gra wstępna, pieszczoty oralne, potem czasem delikatnie, czasem mniej, zależy jak reaguje. Bardzo rzadko nie ma orgazmu, zdarza się że ma dwa. Pierwszy słabszy w czasie pieszczot i drugi mocniejszy podczas penetracji. Obecnie już czuję rezygnację i rozpacz. Z czasem próbowałem nieco opanować, wytłumić popęd alkoholem - nie działa. Czuję wieczny niedosyt i niespełnienie. To tyle. Na razie.

No niestety..kobiety tetaz maja gorzej.U mnie jest seks raz na dwa miesiace.Jak ja go zainicjuje.A seks wyglada tak ze ....nie czuje z jego strony nic.Rozmowy itd nic nie pomagaja.Juz zrezygnowalam..bo nie ma sensu.Nic mi sie nie chce..mam depresje

Witam umnie jest dokładnie tak samo po urodzeniu drugiego dziecka świat sexu się zawalił myślałem że to chwilowy okres po porodzie cesarka te sprawy dałem żonie spokój nie namawiałem jej ale mijały miesiące to już 3 lata a jak prubowalem się zblirzyc to jestem odtacany ja bezdomy pies i najlepsze jest to że to moja wina że tylko mi jedno w głowie ,a ja jestem wrakiem człowieka niby spokojny opanowany a w środku gotuję się we mnie mam różne myśli mam ochotę wyjść i nie wracać tylko szkoda mi dzieci !

Widzę, że nie tylko ja doświadczam braku seksu od kilku lat w małzeństwie. Fakt jest taki, ze borykam się z tym i mimo różnorodnych prób nic z tego. Jestem sflustrowany i mam większośc objawów o których piszecie. Sam już nie wiem jak z tego wybrnąć. Mam 41 lat i szkoda mi życia na abstynecje.
Pozdrawiam Was
mariuszw7@op.pl

Witam serdecznie. W naszym związku problem z brakiem sexu miał jak się okazało podłoże religijne u żony. Sex coraz rzadziej gościł w naszym związku. Wywoływał poczucie winy u żony. Gdy doszło do zbliżenia to jakby była nieobecna. Czułem się po prostu niepotrzebny i niechciany. Ostatnio raz na 1,5 miesiąca z naciskiem że już bez sexu. Już nie wiedziałem co zrobić, oddalaliśmy się od siebie. Tłumaczyłem żonie, że to nic złego, że to dar od Boga dla nas małżonków, dla naszej przyjemności i utrwalania związku. Niestety nie dochodziło to do niej bo twierdziła że obowiązek małżeński spełniła i dzieci urodziła. A sam sex bez dążenia do poczęcia dzieci to zło. Pytała czy jestem zwierzęciem czy człowiekiem bo tylko sex mi w głowie. Po 13 latach w małżeństwie coś jej się przestawiło na bardzo religijną osobę. Na moje szczęście znalazłem w internecie rekolekcje o. Ksawery Knotz i po obejrzeniu z żoną już tej samej nocy mieliśmy przepiękny sex :) Nam pomogło, proszę obejrzeć do końca ze swoją połówką. Może i Wam pomoże. Dziś po prostu tryskam energią do życia i cieszę się naszym małżeństwem od nowa :) Trzeba całość oglądnąć aby wszystko się poukładało w głowie i blokada sexualna spadła. Niech was nie zniechęci początek potem są pikantne kawałki :) Tutaj link do rekolekcji, www.youtube.com/watch?v=QFico6VgWxo

Heh, Justyna, 10 razy w roku? To ja bym tak chcial, bo ostatni raz z zona to bylo w... 2016!

Pamietam jak 9 lat temu rozmawiałam z mamą dzień przed ślubem ze D jest wspaniały ale nie ma w nim życia seksualnego, nie pożąda, nie inicjuje seksu. Dziś wiem że miałam wątpliwości czy brać z nim ślub i bylo trzeba słuchać głosu swojego serca i intuicji i uciekać gdzie pieprz rośnie. Dałam się nabrać na myśl: "na pewno się zmieni". Od tego czasu minęło 9 lat, jestem piękną kobietą, mam 34 lata a od jakiś 5 można powiedziec nie uprawiam seksu bo przecież mniej niż 10 razy do roku to białe malżenstwo. Przeżyłam tyle awantur, plakałam, prosilam, blagałam, poniżałam się. Czułam sie bezwartościowa jako kobieta i żona. Jak inicjowałam seks to mąż wyglądal jakbym mu krzywde robiła dramat, dużo by pisać, współczuje kazdej osobie która zyje w takim zwiazku, to przykre, krzywdzace, sflustrujace i nie dziwie sie ze niektorzy odchodzą - dobrze robią. Próbowałam zrozumieć co sie dzieje z D, kupowalam książki, przeczytałam tonę artykulów, probowałam rozmawiać, wiem na pewno ze D ma problem z pornografia i masturbacją, do czego sam się przyznal i co widziałam w historii ale nie podjał profesjonalnego leczenia wiec wiem ze jest tak jak było co widać też po naszym.......szczęsciu...

Dzień dobry
Czytam komentarze i jestem w podobnej sytuacji Jestem przed 50 i od kilku lat mąż ma problemy z potencją(jest kilka lat starszy). O pójściu do lekarza i rozpoczęciu leczenia nie ma mowy. Wycofał się całkowicie. Jemu to już niepotrzebne a mi brakuje. Moje małżeństwo z tego powodu zaczęło się sypać, brak miłości, egoizm męża, moja frustracja. Przy nim czuję się jak stary kapeć. Zawsze miałam dużo życiowej energii, którą przelałam na pracę zawodową, jak jestem w dobrym towarzystwie tryskam energią, wiem ,ze faceci to wyczuwają. Myślałam o zdradzie , lecz to nie dla mnie. Dojrzałam do decyzji o rozwodzie, nie boję się zostać sama. Dam sobie radę . Zdaję sobie sprawę, że w moim wieku nie będzie łatwo znaleźć partnera. Zobaczymy, czas pokaże. Wolę samotność, niż życie w nieudanym małżeństwie, w którym brak miłości. Pozdrawiam wszystkich.

Mam podobnie, tyle że nie kochałam się z mężem od około 6 lat.... Mamy 12 letnią córkę... Teraz w miarę się dogadujemy, bo ja nie pytam o seks, nie domagam się seksu. Nie ma tego tematu. Mam 43 lata i przeszłam już depresję, bezsenność, frustrację, przytyłam... Nie czuję się atrakcyjna. Wylądowałam u psychiatry... Który mi bardzo pomógł. Zmieniłam życie dla siebie. Spacery, basen, rower, czasem wyjścia do koleżanek lub z nimi. Nie walczę już o seks, szkoda mi siebie. Odejść nie mogę bo to nie takie proste spakować walizki i wyjść. Nauczyłam się żyć bez seksu. Nie śpimy nawet w jednym pokoju. Żyjemy jak znajomi. Boję się tylko żeby córka nie wplątała się kiedyś w taki związek. Nie widzi czułości rodziców względem siebie. Nigdy się nie przytulamy, nie całujemy. Nie ma żadnej fizyczności między nami. Teraz on czasem wybucha złością. Doszło do rozmowy a raczej monologu. Powiedziałam mu że ja już przerobilam swoją depresję i frustrację. Nasłuchałam się nieraz że jestem niewyżyta dziwką której tylko seks w głowie i chciałaby buchają który ruchalby mnie dzień i noc aż sperma nosem by mi leciała. To najgorsza rzecz jaką usłyszałam na swój temat. Popłakałam się a on tylko powiedział że go poniosło. Nie potrafiła bym już z nim iść do łóżka. Po tylu latach, po tylu przykrościach, nie.

Do Kasia. Jak ja chciałbym mieć taką żonę, której zależy na seksie.

Witam, przeczytałem wszystkie komentarze 80% jakby opisywały moją sytuację. Kocham żonę, nie potrafię zdradzić, zbliżenia z 3 razy do roku z mojej inicjatywy z jej nigdy, Kocham nie usłyszysz, chciałbym zdradzić, ale nie jestem do tego stworzony... Któraś z Pań tu trafnie napisała.. "zjadłbym" seksualnie każdą kobietę która by popatrzyła na mnie pożądliwie.. też tak mam, do tego dzieci, żal odejść, więc starzeję się w takim związku, porażka ale przynajmniej bez depresji (tak mi się wydaje ;) )
Raz powiedziała, że mi sprząta i gotuje to jest jej miłość, a ze słowami Kocham nie jest taka wylewna i nie będzie.. ale ja się nie ożeniłem z gosposia/kucharką w jednym.. Doszedłem do wniosku, że akt małżeństwa powinien mieć termin ważności..

Słaby to klub tak szczerze mówiąc...do Sfrustrowanego - ja odszedłem od żony 1,5 roku temu, jesteśmy też już po rozwodzie - w zgodzie...no, i samotność dalej mnie przygniata, choć walczę o każdy dzień. Było już lepiej, teraz znów jakoś gorzej, jak w życiu. Ale wiesz co? My się NA SZCZĘŚCIE! nie znienawidziliśmy. Mamy dobre relacje, Dzieci też to widzą i się z tego cieszą, a ja mam teraz większy szacunek do byłej żony, niż miałem często w małżeństwie. Wiecie, czemu? Bo pracuję nad sobą i swoimi emocjami, chodzę do psychologa, pokonałem depresję (mam ogromną nadzieję, że tak jest i już ona nie wróci!). A "najlepsze" jest to, że teraz po 2 latach bycia w abstynencji seksualnej dostrzegłem, że seks nie był jednak taki najważniejszy w moim małżeństwie. Tzn. jest bardzo ważny, ale jednak nie na pierwszym miejscu. Był rzadko, ale nie tak, że miesiące posuchy. I był całkiem niezły. A teraz nawet nie myślę o seksie, nie mam go wcale i okazuje się, że mogę (bo muszę) bez niego żyć. Na szczęście umiałem też przeprosić byłą żonę za wszystkie przykrości, jakie Jej wyrządziłem w małżeństwie. Dlaczego, żeby zrozumieć pewne fundamentalne rzeczy trzeba coś/kogoś stracić, by potem zobaczyć, że nie wszystko jest takie, jak się wydaje? Że nie zawsze się miało rację? Że nie umiało się odpuszczać, wybaczać, rozmawiać? Życie to jednak lubi sobie z nas kpić... i robi to zbyt często.

Do ~xyz. Zostałeś po prostu oszukany - oszukany tak samo jak ja i wielu innych facetów. Doskonale rozumiem co czujesz i co się z Tobą dzieje, rozumiem jak to wpływa na Twoje codzienne życie - mam dokładnie tak samo, to samo przechodzę i to same myśli mnie dręczą. Samotny w związku, bez czułości i minimum zaangażowania w "te ważne, dla nas i związku, sprawy" ze strony żony. Gdybym mógł cofnąć czas na pewno wybrałbym i postąpiłbym inaczej - niestety nie mogę. Na pewno nie zdecydowałbym się na dzieci, gdybym wiedział o tym co mnie w życiu z tą osobą czeka - a czekało mnie tylko odrzucenie i nic więcej. Gdybym nie miał dzieci odszedłbym bez zastanowienia. Trudniej jest podjąć taką decyzję jak się je ma. Widzę, że takie toksyczne kobiety mają cel w posiadaniu dzieci - służą im do uwalenia faceta lub do późniejszego kupczenia o alimenty na jej utrzymanie. Ja zacząłem ją tylko nienawidzić - przez co życzę jej w duchu tylko najgorszego i mam nadzieję, że ją w końcu coś dopadnie. Wtedy zrobię dokładnie to samo co ona zrobiła mi. Na pewno dam Ci radę, jeżeli masz możliwość (macie jeszcze niewiele wspólnych pieniędzy) to odejdź - mniej stracisz - nie zabiegaj o pożycie to łatwiej będzie Ci udowodnić jej winę przy rozwodzie. Ja już taki scenariusz analizuję i nawet myślę o konsultacji z prawnikiem w tej sprawie. Przekalkulowałem sobie wszystko po tylu latach i wyszło mi, że taniej byłoby dla mnie korzystać z usług profesjonalistek, które robią co mają do zrobienia bez marudzenia i szukania miliona powodów aby tego nie robić, niż wiązać się z taką osobą.

Czuje się jak wrak. Mąż nie dotyka mnie od dwóch lat. Z resztą zawsze wykazywał postawę roszczeniową. Gra wstępna to był dla niego zbędnym wysiłkiem, według niego powinnam być mokra jesli chciałam żeby uprwial ze mna seks. Mówi że mnie kocha, ale jak można kogoś kochać i nie pragnąc fizycznie. Czuje się sfrustrowana i pełna wstydu. Boję się o cokolwiek poprosić, o już uslyszallampo kilku miesiącach postu, że tylko pieprzenie mi w głowie. Jeśli cokolwiek mówię na ten temat, on odwraca kota ogonem i obwinia mnie o wszystko. Teraz już próbuje się pogodzić z ciągłym odrzuceniem. Wiem, że jestem za stara i za brzydka żeby się o cokolwiek upominać. Pisze to mu przestrodze dla młodszych kobiet, jeśli twój partner nie chce się z Tobą kochać i szantazuje Cię seksem, to tylko Tobą manipuluje i z biegiem lat będzie coraz gorzej. Przestaniesz czuć się kobietą , pojawi się depresja i brak akceptacji własnego ciała. Staniesz się służąca własnego męża, który będzie szukał podniet gdzie indziej. Uciekaj z takiego związku póki wcześniej.
.

Do kolegi, który pisał o aktywności fizycznej jako leku na depresję...Tak, dzisiaj zrobiłem jakieś 15 km po lesie podczas padającego śniegu, jak już było ciemno. Wiesz o czym myślałem? O gałęzi i sznurze, na tyle mocnych, żeby nie puściły, jak to zrobię. Tak dobrze byłoby już to wszystko skończyć, bo to trwa za długo. Godziny bólu, litry łez, samotność...ile jeszcze i po co? Ale nie mogę, mam Dzieci, muszę trwać, chociaż już nie chcę. Tak bardzo już nie chcę... Czytam na różnych forach o ogarnianiu się, wychodzeniu do ludzi, chodzeniu na siłownię i jogę... Dlaczego nikt nie pomyśli, że czasem nie można nic zrobić. Że trzeba cierpieć, bo nic nie można zrobić, bo było się silnym za długo. I teraz już nic z tej siły nie zostało... Teraz jest się mega bezbronnym, chcącym zasnąć i się nie obudzić... 21 grudnia pisałem o miłości - tak wierzę w nią i wiem, że jest, ale chyba ja jej już jednak nie doczekam...

Do Marcina - nie szukaj na siłę problemu w sobie, bo jeśli by taki istniał, to Twoja żona na pewno by Ci to powiedziała podczas szczerej rozmowy albo w emocjach podczas kłótni. Niektóre kobiety niestety są często mocno zakompleksione i zamykają się w sobie, pomimo tego, że są obiektywnie piękne i w całości akceptowane przez swoich partnerów. Po prostu same siebie nie lubią, nie podziwiają i całkowicie zadeptują swoją seksualność. A niektórzy zarówno kobiety jak i mężczyźni są po prostu leniwi, bo najprościej wtulić się w poduszkę i zasnąć.

Niestety, mam podobnie. Myślę o tym jak obniżyć swoje potrzeby, bo nie mogę ich zrealizować w związku, a poza związkiem nie chcę...

Taka jedna.. Chyba jesteś większą frustratką niż osoby poniżej wypowiadające się.. Bo sport to owszem zdrowie, lepsze są poczucie, endorfiny i odpowiednią forma, ale to nie lek na niepowodzenie małżeńskie czy inne. To nie lekarstwo tylko jak widać w Twoim przypadku substytut na problemy i porażki... Ja pisze to z własnego punktu widzenia.. Uprawiam sport jestem szczęśliwa, ale nie zmieniło się moje życie małżeńskie. Ja się zmieniłam bo przestałam się denerwować, analizować bez końca. Czuję że tegi potrzebuje, ale moje małżeństwo jest takie jakie było od wielu lat pomimo mojej walki i nadziei... Wiec więcej empatii.

do Agnieszka:
W życiu najważniejsza jest miłość, ale PRAWDZIWA miłość. Jeżeli taka jest, to nie ma problemów z brakiem seksu, z romantyzmem, wspólnym spędzaniem czasu, z niczym nie ma problemu! A jak nie ma miłości to nic nie ma, i potem czytamy takie historie jak na tym forum. Ja mimo wszystko wierzę wciąż w prawdziwą, jedyną miłość na resztę życia. I wierzę, że taka mnie jeszcze spotka. I dobrze teraz wiedzieć, że nie warto byłoby umierać, że jednak warto żyć. Bo czasami los płata figle i to takie, że ja cię kręcę.
Trzymaj się ciepło :-)

I znowu tu wracam. Kolejny rok bez seksu ze strony męża. Wpadłam w depresję z frustracji, niezadowolenia. Trwam bo dzieci.
Jakie to poniżające i frustrujące. Czuje złość bezsilność. Wściekłość.

Inna orientacja? Może Ci mężowie nie mają odwagi powiedzieć prawdy albo zdrada...

Często pojawia się tu opis problemu braku seksu jako efekt "uzależnienia od pornografii", wydaje mi się, że nie jest to taka prosta słabość charakteru delikwenta/tki. Długi związek (małżeństwo) potrafi wyjątkowo ostudzić temperaturę. Pozornie wydaje się że nikt nie ma ochoty na seks ale po głębszym zastanowieniu - ochota by się znalazła tylko nie z nim/nią. Wtedy wkracza porno. Jak już wkroczy to raczej już nie zniknie, nie wiem czy nie jest to w ogóle, znak czasów. Kiedyś przed erą szybkiego internetu, było rzadko, rzadziej ale było, może bez fajerwerków czy spadających gwiazd ale było. Jak ktoś oceniał "to" wyjątkowo kiepsko albo miał wielki apetyt zawsze był wariant z kochanką. Ryzykowny ale był. Porno jak wentyl bezpieczeństwa, pozwala trwać, bez ryzyka, że kredyt będzie się spłacało w pojedynkę.

Do ~xyz ten wywód :-)

To ja i tak Panu pozazdroszczę, ze swoim facetem nie byłam od prawie 4 lat. W tym momencie kilka razy w roku byłoby lepsze niż wcale...

Wiesz, to faktycznie może być spowodowane lekami na nadciśnienie. Niektóre z nich powodują problemy z potencją, Twój mąż to czuje i jest mu prawdopodobnie wstyd przed Tobą z tego powodu. Grunt żeby poszedł z tym do lekarza - lekarz powinien pomóc znaleźć odpowiedni preparat na potencję, który nie będzie kolidować z lekami przeciwko nadciśnieniu.

@Ania
Coś słabo z tym żalem, bo nie widzę ani skruchy, ani chęci zbliżenia, a na próbie terapii par wyszło, że to ja się staram, a ona ciągle próbuje mnie formatować. Do tego hasło: przytuliić się mogę, ale usług seksualnych świadczyć nie będę (!). Nie to nie. Do rozwodu z jej winy wystarczy. Teraz pozostaje tylko wielce problematyczna kwestia dzieci, których się rzekomo nie dzieli, a z których starsza dwójka woli być ze mną, a najmłodszy z nią. Zamiast pogadać na ten temat, straszy mnie snami, w których występuje moja niedawno zmarła mama i z których ma wynikać, że albo jej ustąpię, albo pójdę za mamą...

Do Adama, "człowiek nie robiący z siebie twardziela, tylko naprawdę nim będący, megafacet, biały kruk... Ale czy to ma znaczyć, że jej się w głowie przewróciło?"
to znaczy, że dopiero Cię doceniła i żałuje, że Cię zostawiła :)

No cóż, musimy się z tym pogodzić, że seksu nie ma i nie będzie w naszym życiu tak jak byśmy chcieli, chyba że skok w bok, a później wyrzutu sumienia, rozwód, rozpacz, wtedy dopiero myśli głowa a nie d..... :)

Pytanie do Adama z 9 lipca?

Też tak mam

Nie wiem co gorsze miłość bez seksu czy seks bez miłości? Myślę, że to pierwsze☹️ 4 lata związku, ja poza nim świata nie widzę on też ale w łóżku katastrofa. Cały tydzień czekam na weekend bo on w tygodniu jest zmęczony i nie ma ochoty, a jak już jest weekend to znajdują się inne wymówki. Jestem zadbana, atrakcyjna, inni mężczyźni mnie adorują ale mój partner niestety nie widzi we mnie kobiety ???? samoocena spadła mi do 0, on bierze leki na nadciśnienie i twierdzi że to dlatego ale nie chce tego konsultować z lekarzem, nie chce iść do seksuologa a ja zaczynam mieć stany depresyjne, bezsenność ech

Niestety, małżeństwo to dziecinada, to jak przeciąganie liny - albo się starasz i masz przechlapane, albo kobieta się stara, bo ma przechlapane. Jeśli kobieta czuje, że dominuje, to wychodzą jej najgorze cechy, takie jak próżność, lenistwo, chęć bycia księżniczka, zbyt wysokie mniemanie, a przede wszystkim chęć okazania dominacji w związku przez brak szacunku i brak seksu. Dlatego, jako mężczyźni mamy kilka alternatyw: rozwód, próba naprawy, poprzez rozpoczęcie zmiany siebie, bądź dryfowanie w depresji. Ja wybrałem opcję nr2, żona mi ryczy, że mnie nie poznaje, a ja na to "bardzo dobrze!". Teraz moje jest na wierzchu i tak już pozostanie.

Wniosek nasuwa mi się tylko jeden - małżeństwo ZABIJA miłość i pożądanie!
Co za pieprzony paradoks, ale same Wasze wpisy pokazują, że tak właśnie jest.
Szok.

Zgłoś się do mnie. Mi się też znudziło proszenie. Może będzie fajnie.

Wspulczuje Tobie ze tak sie z tym meczysz z drugiej strony nie wyobrazam sobie jak facet moze zyc bez sexu cos chyba z nim nie tak bo ja bym kobiecie nie odmowil wedlug mbie w zwiazku sex jest najmocniejszym spoiwem

jestem przerażona tym co czytam i nie mogę uwierzyć, że jest nas aż tak dużo.
Ja sama jestem w związku już ponad 25 lat, mąż jest po 50, a ja mam dopiero 40 lat i żyjemy sobie tak jak rodzeństwo. Nie wiem ile to już trwa ale będzie z 10 lat, albo i lepiej. Pamiętam, że nie miałam jeszcze 30 lat jak to wszystko się zaczęło. Na początku był seks nie codziennie ale był, potem coraz rzadziej. Obecnie zero i śpimy również osobno.
Nie wierzę w to, że to się jeszcze kiedyś zmieni. Kiedyś czekałam i miałam nadzieję, bardzo się starałam, ale teraz już nawet się nie łudzę.
Podejrzewam u męża uzależnienie od porno i obecnie również problemy z erekcją, ale to są moje podejrzenia, bo mąż nie rozmawia na takie tematy i nie chce również słyszeć o jakiejkolwiek poradni małżeńskiej ani seksuologu. Dla niego dobrze jest jak jest i nawet twierdzi, że mnie kocha.
Często myślę o tym, żeby odejść, ale to nie jest takie proste, bo ciągle go kocham, mimo tego, że uważam, że zniszczył mnie jako kobietę. Jestem strasznie sfrustrowana, ostatnio również depresyjna, gdyby nie praca to nie wstawałabym w ogóle z łóżka.
Ciężko mi podjąć jakąkolwiek decyzję. Zdradzić nie potrafię. Uważam też, że nie da się niczym zastąpić dotyku drugiego człowieka.
Mam ochotę powiedzieć każdemu tu na tym forum, żeby od takiej osoby uciekał jak najszybciej i jak najdalej... mimo tego, że sama nie potrafię tego zrobić.

Też tak miałem i sprawa wydaje się naprostowana. Robię tak, że żona nie jest pewna swojej pozycji. Zacząłem od zadbania o siebie: sport, dieta, drogie ubrania. Staram się być miły i czarujący dla innych kobiet. Zatem moja poczuła się zagrożona i stwierdziła, że chyba znów, jak 15 lat temu, musi się starać. Oczywiście przykrecilem znaczaco kurek z pieniedzmi, brak juz kwiatow bez okazji, perfum, jak.wracam z podrozy sluzbowych etc.

Radze Ci: zmien sie, docen sama siebie i pamietaj - druga strona musi czuc oddech konkurencji na plecach, a nie byc przekonana, ze ma Cie w garsci!

No, ale w dziesiecioletnim zwiazku, ktory od lat pieciu jest nieudany, to po co wlasciwie brac slub? Wiekszosc z nas siedzi w tym po uszy i tak trwa, ale tu chyba byla doskonala okazja zeby sobie zycie wyprostowac?

W ogóle to, co tu czytam to jakaś MASAKRA! I powtórzę za Darkiem, że kompletnie nigdy nie zrozumiem, jak facet może odmawiać seksu swojej kobiecie????
Przecież to nie ma żadnego sensu - dla nas, facetów to właśnie seks jest okazywaniem miłości i bliskości. To przeważnie kobiety tego nie rozumieją (albo tylko udają) i wpędzają tych, którzy chcą częściej, niż 2 razy w miesiącu w poczucie winy. Ale mąż, który nie chce kochać się z żoną, i to nawet wówczas, kiedy to Ona inicjuje seks? W jakich czasach my żyjemy?
Miał rację Peter Steel z Type O Negative pisząc: "Life is killing me". Szczera prawda.

Jestem wstrząśnięty tym, że mój problem (porzucenia przez żonę: najpierw mnie, potem domu, w końcu dzieci) jest też problemem setek ludzi. A ilu tu nie trafiło???? Chętnie pokoresponduję z wszystkimi, którzy mieliby taką potrzebę, może choć w ten sposób nam ulży? aawlrsgb@gmail.com

Rzuc to w cholerę nie marnuj swoich młodych lat.
Miałam podobna sytuacja tkwilam w tym 23 lata została mi tylko nerwica depresja i stracone lata których mi nikt nie odda.Nie warto być meczennica .Z czasem zapominasz i zaczniesz żyć od nowa byle nie było za późno.
Pozdrawiam!!

Nie sądzę by cie kochala.wręcz jestem pewny że powinieneś dac jej kopa.
Kobieta która po próbie samobójczej wali takie testy ze ona by to zrobiła skutecznie nie może Cię kochać.
Sam nie mam seksu od narodzin dziecka czyli jakies 6 lat.
Szkoda gadać. Czasami żałuję że się zenilem.

Jak to jest?, czytając to wszystko jestem w tej samej sytuacji ale z drugiej strony. Ja męża proszę o seks, o czułość, o dotknięcie, przytulenie, to on jest zmęczony, albo odpowiada nie, bo będzie zmęczony. Chyba też wpadam w depresję, analizując nasze małżeństwo chyba zawsze tak bylo albo już nie pamiętam. Kiedyś nawet zapisywałam nasze zbliżenia, były to raz na 2, 3 miesiące. To ja go zawsze przytulałam, ja go glaskałam, całe życie, teraz już odpuściłam, myślałam że jak się odsune to cos się w nim obudzi, niestety. Uważam, że jak na swoje 42 lata jestem atrakcyjną kobietą, pracuje, dodatkowo mam swoją działalność można powiedzieć że pracuje na dwa etaty, ćwiczę regularnie, a w domu potrzebuje mężczyzny, przyjaciela co mnie przytuli, porozmawia. Mój mąż widzi tylko swój garaż. Nigdzie nigdy nie wyjeżdżaliśmy, nie mamy przyjaciół, nic nie robimy razem. Ja zawsze proponuje wspólny spacer, nawet zakupy. Niestety nie jest zainteresowany. Jestem w tym związku bardzo samotna. Płakać mi się chce jak to pisze. Jeszcze tkwie......

Moja sytuacja jest podobna do wszystkich. Mam 38 lat zona (przepiekna dziewczyna, sexowna zgrabna, kocham ja nad zycie i chetnie bym jej swoje zycie oddal ma 32 lata) mamy 6 letnia coreczke, niestety do malzenstwa wprowadzilem swoje nieuregulowane problemy - depresje o ktorej nie wiedzialem a wszystko przypisywalem osobowosci. W sypialni bylo tak ze ja potrzebowalem duzo ale nic nie mowilem bo wstydzilem sie prosic, zona tez (ofiara molestowania). Ponadto po zblizeniu odczuwalem ogromny wstyd i wyrzuty sumienia. To bylo bolesne. Oralny byl tylko dla niej, zawsze dochodzila. Ja moglem tez dlugo. Tylko ona nigdy nie chciala przy zapalonym swietle chcialem ogladac i dotykac jej ciala. Depresje mam od lat wiec mozecie sobie wyobrazic jak wygladalo zycie z osoba taka jak ja. Cztery lata temu wpadlem w ogromna depresje nie mialem na nic sily i ochoty nie mialem sily funkcjonowac codziennie plakalem. Zonie nic nie mowilem bo facet nie moze plakac. Wtedy rzekomo dala mi ostatnia szanse na moja poprawe. Nie docenialem jej jest mi wstyd z tego powodu i czuje do siebie nienawisc. Nie zauwazylem tego, a sam wpakowalem sie w straszna depresje niestety walcze z nia sam bo zona chyba sama cierpi a rodzina mnie nie chce znac - toksyczni ludzie z rak ktorych wyciagnela mnie zona. W sierpniu 2020 chcialem sie zblizyc do zony pragnalem pocieszenia chcialem sie przytulic, chwycic reke pocalowac. Zaczela mnie odrzucac. Stwierdzila ze sie wypalila i sama nie wie czy cos do mnie czuje. Zapisalem siebie i ja na terapie. Chodze do psychiatry, daje jej ponad 2000 zl na wlasne wydatki, dostala pienadze na nowy samochod, kupuje kwiaty, robie sniadania codziennie dla niej i corki, robie kolacje. Sprzatam w domu, zmywam czyszcze toalety zajmuje sie ogrodem wyrzucam smieci. Zona nie chce mnie nawet dotknac, przytulic, pocalowac. Czuje sie tak nieatrakcyjny a nie jestem gruby, nie pije alkoholu wogole nie pale. Czuje sie niepotrzebny. Usycham kazdego dnia, codziennie umieram. Mialem juz 2 proby samobojcze. W drugiej przedluzacz pekl a ja sie obudzilem na ziemii. Zona wtedy powiedziala ze gdyby to ona miala popelnic samobojstwo to zrobilaby to skutecznie. Tym razem kupilem line zeby nie sklopsic smierc jest moja odskocznia nie mam kjuz sily walczyc nie dosc ze z depresja to o przetrwanie zwiazku. Brak czulosci i iny=tymnosci wywoluje o mnie napady paniki. Codziennie pragne juz nigdy sie nie obudzic. Wczoraj przedawkowalem leki nasenne. Skutek - nie moglem spac i dusilem sie prawie cala noc. Chcialem nawet wezwac karetke ale mialem nadzieje ze umre. Zona nadal nie chce sie spotzkac we dwojke z terapeutka, teraz chodzimy do tej samej w rozne dni. Seksu nie uprawialem od 1,5roku. Ale jestem gotowy w sekunde. Tylko po co mi to. Umieram powoli a chce juz zaplacic za swoje grzechy i umrzec albo odzyskac milosc zony. Brak dotyku mnie zabija nigdy wczesniej nie czulem sie tak zle i taki samotny niepotrzebny, mam autodestrukcyjne zachowania kusze los bo nie ma we mnie woli zycia. Ani terapia ani leki nie pomagaja lecze sie juz pol roku. Codziennie modle sie o smierc, wtedy zona zostalaby z kupa forsy bez dlugow i moglaby sobie zycie ulozyc z kims innym. Dlaczego ona mnie tak rani, jednego dnia jest mila opowiada o swoich pasjach hobby, bo nie musi pracowac, a nastepnego traktuje mnie jak kundla ktorym sie faktycznie czuje. Spie na kanapie w salonie. Nawet kundel ma swoja bude a ja nie mam gdzie sie podziac. Odchodze juz od zmyslow. Chodze spac o 4 rano wstaje o 8 do pracy. Pracuje w domu od 1000 - 1845. Ja juz sie poddaje. Czy jeszcze ktokolwiek mnie pokocha czy ja zawsze bede musial walczyc o milosc?Czy jestem az takim zlym czlowiekiem?

Czasem trzeba jeszcze teściowej WhatsApp zablokować, bo inaczej robi się sytacja taka jak byście mieszkali razem... co chwilę i z każdą pierdołą telefon żony do mamusi...

Moja partnerka, zero atrakcyjności i nuda, jedyne cudowna rzecz w niej to charakter, ale to nie on powoduję chęci :), więc zero seksu dobrze porno wystarczy.

Łatwo napisać...ale napiszę to, uciekaj Eryku...uciekaj. Poprawy nie będzie, szkoda życia z taką osobą.

Właśnie w sobotni poranek włączyłem internet, i zacząłem szukać tematów: "jak długo można wytrzymać bez seksu po rozwodzie?"; "jak nauczyć się żyć bez kobiety po rozwodzie"; "jak nauczyć się żyć w samotności?"; "Jak pokonać depresję?", etc. No, i pojawił się też ten wątek - małżeństwa bez seksu lub rzadkiego seksu. Z pół godziny zastanawiałem się, czy coś dodać? Ale treść komentarza faceta, który ma 38 lat i czeka na śmierć mnie poraziła i przypomniała moją historię... Aktualnie jestem w trakcie rozwodu, od prawie roku mieszkam sam, po czterdziestce, dwójka wspaniałych Dzieci, 20 lat toksycznego związku, w tym 13 lat małżeństwa z seksem od wielkiego dzwonu (kilkanaście, dwadzieścia kilka razy w roku). Niestety, jedno jest pewne - ludzie nie powinni dobierać się, jeżeli są niedopasowani seksualnie!! I kropka! To nie zniknie po ślubie, będzie tylko coraz gorzej. A sygnały, że się nie dobraliście są widoczne dużo wcześniej, przed ślubem, tylko często albo ich nie zauważamy, albo nie chcemy zauważać, licząc, że ona/on się zmienią... Ch...a prawda! Temperamentu nie da się zmienić! U mnie było milion rozmów na temat seksu - że spróbujmy tego, tamtego, że róbmy to częściej, w różnych konfiguracjach, okolicznościach przyrody, porach dnia, itp. itd. Gotowość miałem "na żądanie", wystarczyło mnie tylko przytulić, żonę pragnąłem wręcz "pożreć". Otwarcie mówiłem o swoich potrzebach, pragnieniach, ale też o tym, że przez jej odmowy czuję się nieatrakcyjny, odrzucony, zraniony. I wiecie co? Nie słyszałem "nie". Słyszałem: "dobrze, postaram się". Za każdym razem. Ale to było tylko gadanie. Nadal nic się nie działo. I temat powracał przez lata jak bumerang - co druga kłótnia była z powodu niedotrzymywania obietnic i braku seksu. I kłótni przybywało, a powód ten sam. I tak latami, "dla dobra Dzieci" niszczyliśmy się wzajemnie. Oczywiście po ostrych kłótniach "ciche dni" przez 2-3 tygodnie. Potem znów rozmowy, puste obietnice, i znów to samo! Ile można tak żyć? Ja wytrzymałem 20 lat. Wiecie, kiedy było naprawdę dobrze? W roku naszego ślubu oraz po tym jak zdradziłem żonę, choć bardziej platonicznie, i chyba to jest gorsze, bo zakochałem się w innej kobiecie. Miałem "motylki w brzuchu" i takie tam. Kiedy żona to odkryła przeżyliśmy koszmar, ale postaraliśmy się ratować małżeństwo, oczywiście "dla dobra Dzieci". Ja już wtedy byłem gotów odejść (to było po 7 latach małżeństwa). I właśnie wtedy jeszcze raz seks był świetny. Nagle żona potrafiła sama zainicjować seks, zaskoczyć mnie, pokazać, że jestem dla niej atrakcyjny...
Jednak niestety, moim zdaniem KAŻDA zdrada oznacza koniec. Bo mimo fajnego seksu zaczęło się notoryczne obwinianie mnie i wiercenie dziury w brzuchu. Prosiłem żonę, żeby dała spokój, że skoro ratujemy małżeństwo to nie wracajmy do tego, bo to niczemu nie służy. Była terapia małżeńska, ale żona zrezygnowała z niej, kiedy terapeuta zaczął wskazywać także jej winę za to, co się stało. No, i po roku temat rzadkiego seksu powrócił, z tym, że wtedy to już słyszałem: "ja nie muszę się starać, bo to TY mnie zdradziłeś" (czyt.: "ciesz się tym, co masz"). Nie wyobrażam sobie życia bez Dzieci, więc postanowiłem się męczyć w małżeństwie, nie oczekując już niczego od życia... poza śmiercią. Tak, podobnie jak kolega w wieku 37-38 lat czekałem już tylko na śmierć...Także myślałem o samobójstwie, ale przecież Dzieci na mnie liczą, kochają mnie (dodam, że od urodzenia to ja się nimi zajmowałem, żona zawsze była w pracy, plac zabaw stał się moim drugim domem), nie mogę im tego zrobić. Męczarnia trwała więc dalej... 5 długich lat. Seks był, owszem, ale na każdą moją propozycję zwiększenia jego częstotliwości i atrakcyjności słyszałem albo "nie", albo "dobrze", i tradycyjnie na obietnicach się kończyło. Pomyślałem więc trudno, trzeba męczyć się "dla dobra Dzieci". Kłótnie i awantury jednak nie zniknęły, a wręcz przybrały na sile, bo natury nie da się oszukać. Na początku zeszłego roku stwierdziłem, że już nie dam rady, nawet dla Dzieci. Albo coś zrobię ze swoim życiem, albo już po mnie. Odpuściłem więc całkowicie, przestałem się w ogóle starać. Potem przestałem się odzywać. Liczyłem jeszcze w duchu, że żonę to obejdzie. Potem przyszedł pierwszy lockdown, miałem cichą nadzieję, że może teraz się do siebie zbliżymy. Nic z tego! Spaliśmy nadal razem, ale plecami do siebie. Żona przez pół roku ani razu nie spytała nawet "co się dzieje"? Ja zacząłem uciekać w sen, żeby wstawać o 5 rano, i mieć czas dla siebie... O rozwodzie myślałem od kilku lat, w większych kłótniach zawsze pojawiał się ten temat (wyobraźcie sobie teraz, że Dzieci słyszą te kłótnie - jak się czują? Tak wygląda bycie ze sobą "dla dobra Dzieci"?). Ostatecznie wniosłem o rozwód, w porozumieniu z żoną (po raz kolejny, tym razem mówiąc, że nasze małżeństwo nie ma już szans, i chyba jedynym wyjściem jest rozwód usłyszałem: "dobrze"). Uznałem, że nie chcę nigdy więcej zdradzić żony, zranić jej i Dzieci. Jeżeli los miałby postawić na mojej drodze kobietę, która potrafiłaby dać mi szczęście chcę mieć czystą kartę, zaczynać z uczciwej pozycji, bez żadnej ściemy.
Wyprowadziłem się więc z domu i... wpadłem w ciężką depresję (chociaż jej objawy miałem już jakiś rok wcześniej). Nie żałuję swojej decyzji, trwanie w toksycznym związku jest najgorszym rozwiązaniem z możliwych. Czekacie na happy end? Niestety, nie będzie go. Ciągle walczę o kolejny dzień, jest mega ciężko, mam myśli samobójcze, nie chcę żyć, czasami aż czuję ból fizyczny. Nie mam nadziei już na nic, nie wierzę w miłość, nie wierzę, że jeszcze kiedyś będę szczęśliwy z jakąkolwiek kobietą. Sądzę, że w tym aspekcie przegrałem życie, "wypadłem z gry" na dobre. Uczę się żyć w samotności, skupiam się tylko na Dzieciach, nic innego się nie liczy. Ale wiecie co? Mimo wszystko lepsza jest taka samotność, niż "samotność we dwoje". Oczywiście od 1,5 roku nie dotknąłem nawet żadnej kobiety, seks jest dla mnie jakimś sci-fi, już nawet nie pamiętam, jak to jest. Czy mam na to wpływ? Żadnego (o seksie za pieniądze nie ma mowy). Ale przynajmniej nie mam już do nikogo o to pretensji (chyba, że do całego świata haha). Nie muszę już się awanturować i "walczyć" o seks, czułość, bliskość, miłość. Ale też nikogo już nie skrzywdzę w związku z brakiem seksu, nawet kłótnią. I pomyśleć, że jeszcze 2 lata temu chciałem i mogłem się kochać nawet 3 razy dziennie (oczywiście nigdy się to nie zdarzyło), a dzisiaj oddałbym wiele za zwyczajne przytulenie się do kobiety, której na mnie zależy...
No, i Dzieci nie słuchają już kłótni i awantur, wierzę, że są dużo spokojniejsze, a ja zawsze jestem i będę przy nich tak blisko, jak tylko się da! I może żeby już zakończyć to opowiadanie - wiele z poniższych wpisów ma podobną treść: "jest mi źle, jestem nieszczęśliwy/a, partner/ka mnie olewa, pokazuje, że mnie nie kocha (bo dla faceta to właśnie seks jest okazywaniem miłości), ale mamy Dzieci, wiec będę się dla nich męczyć". Zastanówcie się, czy Wasze Dzieci, kiedy dorosną nie powiedzą Wam: "Tato, Mamo, dlaczego zniszczyliście nam życie? Dlaczego wchodzimy w dorosłość z wypaczonym, zniekształconym poglądem na miłość, związki, małżeństwo? Dlaczego nie rozstaliście się, skoro przestaliście się kochać, tylko latami krzewiliście w sobie niechęć, i nienawiść do siebie, a nam kazaliście na to wszystko patrzeć? Dlaczego musieliśmy latami wysłuchiwać waszych krzyków i awantur? Chcieliśmy mieć spokojne, szczęśliwe dzieciństwo, ale dzięki Wam będziemy unikać poważnych związków, będziemy bać się miłości, skoro ona ma wyglądać tak, jak nam pokazywaliście przez lata". Ja mimo wszystko wierzę, że moje cierpienie jest po coś. Że ta dojmująca, zabijająca samotność kiedyś wreszcie się skończy, a ranki nie będą już pełne łez, jak teraz. Mimo wszystko warto spróbować zawalczyć o siebie, bo życie mamy tylko jedno, powtórki nie będzie. Wszystkiego dobrego i nadziei na lepsze jutro wszystkim złamanym, zranionym i odrzuconym. Wszyscy zasługujemy na bycie szczęśliwymi!

Może masz rację a może nie masz, trudno powiedzieć, badania statystyczne w tak wrażliwym i indywidualnym temacie jak psychika dziecka w kontekście opieki naprzemiennej i ogólnie rozstania rodziców to nie jest dla mnie nic przesądzającego. Znam swoje dzieciaki, ich przyzwyczajenia, lęki i radości, obserwuję je od urodzenia i na tej podstawie opieram swoje przekonanie że rozwód to byłby dla nich dramat, a dwa domy na zmianę po kilka dni to już w ogóle nie wchodzi w grę. Nie wiem, może masz inne doświadczenia, ale ja jako mocno zaangażowany ojciec trzymam się w tym względzie intuicji i tego co mi podpowiada serce. Zresztą ja nie wpadłem tutaj po rozwiązanie swoich nierozwiązywalnych problemów, raczej po to żeby się komuś wyżalić haha???? i poczytać innych żalących się ????

Żadne rozdwojenie, jeśli domy są w jednym mieście. Kiedyś słyszałem takiego prof psychologii który tłumaczył jak mało inwazyjne jest rozwiązanie dla dzieci. Od dawna są to sposoby opieki stosowane w USA i Skandynawii. Ogólnie cały zachód się do tego typu opieki przekonuje za argument przytaczając pozytywne badania naukowe na takich dzieciach. Okazuje się że wyrastają na ludzi takich samych jak dzieci z domów nie rozbitych. Za to jest tysiące badań pokazujących jak destrukcyjny wpływ na małego człowieka ma wychowanie przez jednego rodzica. Najgorzej jak jest nim alienator w dodatku. Oczywiście w naszym postkomunistycznym batustanie ludziom się to w głowach nie mieści ale tak jest i inne, lepiej rozwinięte kraje to wprowadzaja. Do nas to też dojdzie, tylko za kilka lub kilkadziesiąt lat. Zapóźnienia szybko nie wyleczysz. Pomysl, lepiej mieć dwoje rodziców i dwa pokoje niż być jednostronnie sierota ale za to w jednym pokoju. Co to za myślenie w ogóle?

Część, u mnie to samo. Mam już dość kombinowania jak naprawić ta sferę z żoną. Od początku małżeństwa czyli od 6lat to samo.. Raz na miesiąc, dwa razy. Czasem co dwa dni a czasem nic przez kilka miesięcy. Mam wrażenie że toczę Wojnere z tą kobietą bo gdy ja olewam to jej się chce a przynajmniej to deklaruje. Gdy sam zaproponuje to słyszę NIE! Nie ma w tym związku takiej lekkości, zrozumienia. Pełno konfliktów i poczucia że czeka na mój błąd. Jest to destrukcyjne dla mojej psychiki i mam żony dość. Trwa to od ślubu i ja mam po dziurki tych gierek i starania się. Olewka działa też do czasu. Bez sensu. Niestety ale mam 2 córki i ciężko odejść. Ciężko bo Polki i inne kobiety z dawnych demoludów mają wbite do głowy że dzieci są z mamą. Jak tata chce je wychować to musi z nia być. Pomimo że nie rzadko to on jest bardziej ogarnięty, lepiej zarabia i ma jakikolwiek pomysł na to dziecko. O opiece naprzemiennej nasze panie nawet nie chcą słyszeć. Jasne, lepiej zabrać dziecko, wydoić męża (bo ja nie mam kasy na dziecko ale będzie i tak ze mną) i zrobić z siebie cierpietnice. Wiadomo niektórzy faceci to dno ale kobiety wcale nie są lepsze. 50/50. Eh, dla tego nie odchodzimy tylko trwamy w tym bagnie. Chyba w Polsce nie warto się żenić....

Ja mam tak od 5 lat brak sexu a jak jest to błagam wręcz o niego żonę na kolanach i już mnie się znudziło błagać dwójką dzieci i mąż nie istnieje łzy się Cisna na samą myśl szkoda pisać dramat nie życie spieprzone do śmierci i tyle zostało

Z przykrością stwierdzam że u mnie to wygląda bardzo podobnie ,jak już się uda dotrzeć do łóżka to byle szybciej i od razu koniec zabaw .sytuacja taka ciągnie się od dwóch lat i nie wiem co ja spowodowało jak tylko wspomnę o jakimś zbliżeniu ,to od razu słyszę "chętnie ale nie dziś ,zmęczona jestem ,kiedy indziej itp... nie zdradziłem żony nigdy ale coraz częściej o tym myślę .Były już wizyty u psychologa ale to i tak nic nie zmieniło ja już chyba się poddałem ,przestałem walczyć o związek ,chciał tam się poprostu kochać z żoną a nie od wielkiego święta szybko się bzyknac jak byśmy się spieszyli bo nam pociąg ucieknie .Mam dość takiego życia .

A co powiecie na taki przypadek - jesteśmy 5 lat razem, mamy oboje po 26 lat. Pierwsze 1,5 roku super seks, prawie codziennie. Później coraz rzadziej, aż nagle teraz od około 2 lat seks stał się czymś zupełnie niepotrzebnym dla mojego partnera. Jakakolwiek inicjacja zawsze występuje z mojej strony, a często jest wręcz odrzucana ze strony partnera. Czuję się jak śmieć - nieatrakcyjna, niepotrzebna i odpychająca. Wpędziło mnie to w stany depresyjne, zaczęły mi wypadać włosy (aktualnie mam może połowę tego, co miałam wcześniej). W oczach osoby, która jest dla mnie najważniejsza czuję się nikim. I to jest tak strasznie frustrujące ze względu na to, że w pracy mam całe mnóstwo adoratorów i nie narzekam na brak zainteresowania (nie odbierajcie tego jako jakieś zdrady czy coś w tym rodzaju - po prostu często słyszę komplementy i zamaiast się z nich cieszyć, łapie mnie jeszcze większy smutek, że w moim związku nie jestem tak dostrzegana) . Chyba tylko jeszcze dzięki temu jako tako się trzymam i moja samoocena po kolejnej porażce i odrzuceniu w domu wzrasta odrobinę z poziomu 0. Nie wiem co się stało mojemu partnerowi. Oboje mamy dobrą pracę, poukładane życie, nie mamy większych problemów. Kiedy próbuję o tym rozmawiać, zawsze słyszę tę samą historię, że przecież on chce, że sie stara, że przecież wczoraj chciał, a ja nie chciałam (poprzytula mnie chwilę w łóźku, po czym zasypia w 2 minuty - dosłownie). Jestem na siebie zła, że przez głowę przechodzą mi myśli o zdradzie, o zakończeniu tego związku. Trzyma mnie przy nim to, że razem tak wiele przeszliśmy, że zna mnie na wylot, że mamy wiele albumów ze wspólnymi zdjęciami, że mięło już 5 lat życia. Nie wiem co mam robić.

4 lata bez seksu, przytulania, pocałunków, bliskości. Mamy synka 3 lata. wszystko skończyło się z dnia na dzień z chwilą kiedy partnerka dowiedziała się że jest w ciąży. Funkcjonujemy jak firma. Nie odejdę, kocham mojego syna, nie chcę zniszczyć jemu życia, jest dla mnie najważniejszy. Mnie już nie ma jako faceta, jestem ojcem, tatą.

Witam pozostało tylko nam tu ponarzekać ,ja niestety mam też problem i wiem ,że chyba niema wyjścia z tej sytuacji,coraz bardziej jest mi źle i boję się ze spowoduje to u mnie depresję ,żyję w związku przyjacielsko -lokatorskim oczywiście małżeńskim ,jestem niespełniona bo małżeństwo to nie tyko rozmowy ale życie seksualne,brak seksu zaczął doskwierać mi od kilku miesięcy przecież jestem chyba normalna,nie uprawiamy z mężem seksu od kilku lat ,zresztą chyba nigdy nie byliśmy pod tym względem dopasowani,nie mamy dzieci,bo koniec końców doprowadziłam do tej sytuacji sama.Zaczynam powoli siebie nienawidzić ,,tylko co to da ,pogłębiająca się frustracja ,zawsze są winne obie strony ....,,,

Myslałem że tylko ja mam "niedobory seksu" , ale im wiecej zagłębiam się w tą stronę i komentarze tym bardziej rozdziewia mi się buzia...
Jest 23.35 siedzę przed kompem i kombinuje co jeszcze mógłbym zrobić żeby moje małżeństwo przypominało narzeczeństwo...
Mój sex to od 5 lat ( urodzenie 2 dziecka - syna) kilkanaście razy do roku.
Myślę o rozwodzie - przyznaję, ale kocham żonę, chciałbym z Nią być do końca życia, ale nie wiem już jak to robić.
Brak seksu, pocałunku , przytulenia.
Nie jestem ideałem - mam swoje za uszami, nigdy nie zdradziłem.
ale z braku bliskości różne mysli chodza do głowy- od zakupu sex lalki ( takiej za kilka tysiecy) przez tyrystyke leśną.
Tylko czy to jeszcze bedzie sens małżeństwa?
Mówi że mnie kocha, ma dwie twarze, czasem miła i przytula, czasem krzyczy huraganem i czepia sie dosłownie wszystkiego.
Próbowałem już samobójstwa, od tego czasu "zaprzyjaźniłem " się ze śmiercią - spokojnie czekam na jej przyjście - nie boję się.
ale mam dopiero 38 lat moja zona 40 i ja próbuję żyć - cieszyć się życiem, a żona mówi mi że mam posprzątane i wyprasowane - jakbym tego oczekiwał to zatrudniłbym gosposię.
Marzę o panaceum na Nasze rozterki

Witam czytam i wpadam rzadko,moje małżeństwo 15 lat,nie sypiamy tzn nie uprawiamy seksu od 6 lat ,mąż od samego początku mnie nie pociągał,również sex był dla mnie karą i chciałam aby szybko się skończył,niema dziecka bo uciekałam przed tym wszystkim do pracy.Był pierwszym moim facetem i nigdy go nie zdradziłam ,traktujemy się jako przyjaciele,żyjemy tak naprawdę każdy znas osobno ,mając inne pasje.Wyszłam za niego bo bałam się ze nigdy nikt mnie nie pokocha,co wszystko mało początek u mnie w domu .Wiem,że nie jest to normalne ale ja już nic nie czuję do mojego męża i nie chcę aby mnie dotykał,niestety potrzeby seksu tłumię i przez to czuję się beznadziejnie

Ja mam bardziej skuteczna rade: za embargo na majty embargo na pieniadze, lekkie, luksusowe i przyjemne zycie. Kropka. Nie spelnienie potrzb jednej ze stron skutkuje nie spelnianiem potrzeb drugiej strony. Panowie, miejcie jaja, bo budujecie podwaliny piekla na Ziemii dla naszych synow!!!

Ech, znowu ktos poznal babe-jage i spamuje...

Jestem kobietą i mam dla Was jedną, za to bardzo skuteczną radę: chcecie kochać się często i satysfakcjonująco? Nauczcie się spelniać w łóżku jej potrzeby (i róbcie to najpierw, a odwdzięczy się Wam tak, że będziecie się na siebie rzucać następnym razem).
Sluchacie kolegów gawędziarzy i oglądacie porno, ale kobiecie nie sprawia przyjemności pokazywana tam triada: ,,długo, szybko, w najdziwniejszej możliwej pozycji", kobieta potrzebuje gry wstępnej (i nie mam tu na myśli ugniatania piersi jak ciasta na bułki), kobieta lubi pobudzanie lechtaczki, o której czasem nie wiecie, że istnieje i przytulanie, o którym niby wiecie, ale i tak nic z tym nie robicie. Komplikujecie wyjaśnienia, a zasada jest bardzo prosta: kobieta nie chce seksu, kiedy facet jest kiepski w łóżku. I owszem, możesz znaleźć kochankę, ale to nie jedt wyjście, bo kiedy po roku minie jej ekscytacja nowością, będzie tak samo oziębła jak żona.

Hej. Kilka postów wcześniej pisałem jak to u mnie wygląda, aż tu nagle w tym tygodniu kochałem się z żoną 3 noce z rzędu. Takiego interwału to sobie nie przypominam od początku małżeństwa ;). Zwykle on wynosił coś pomiędzy 2 a 3 lata... Od razu relacje się mocno poprawiły, normalne rozmowy, przytulanie się w ciągu dnia. Może jednak warto próbować leczyć swoje małżeństwo a nie skręcać w kierunku rozwodu choć wiem, że momentami jest nieprawdopodobnie ciężko. Małżeństwo to jednak sakrament. Nigdy nie wiadomo czy po rozwodzie w nowym związku po roku czy dwóch jak przyjdą dzieci znów nie będzie tak samo...

Zamieszkać daleko tylko teraz są smsy ,i moja żona wysyła po 30 smsów dziennie do mamusi i mówi co u nas w domu, to zniszczyło nasze małżeństwo.

Myślę,że osoby, które takiej sytuacji nie doświadczyły, nie powinny zabierać głosu. A jeśli ktoś myśli, że facetowi w wieku 36 lat (mniej więcej) może się chcieć 2 razy do roku, to nikogo nie ganię. Są różne charaktery, jednak z nawet medycznego punktu widzenia jest to chore. A co do komentarza poniżej to tak - przestałam się przytulać, w pewnej chwili mnie to po prostu wkurzało. Skoro relacja zamieniła się w bratersko-siostrzaną i kończyła na przytuleniu. Dodam, że trwało to długi czas.
A co do mojej osoby to mogę sobie zarzucić, że dbam o siebie, a szkoda (mogłam się roztyć - jak on). W pewnej chwili tak nawet się stało, ale się ogarnęłam i schudłam 25 kg. Tak na serio mogę sobie zarzucić, że nie jestem idealną panią domu :)

Cześć Aniu, myślę, że powinnaś znaleźć sobie kogoś, kto Cię doceni. Jeśli mieszkasz w centralnej Polsce daj znać.

Po urodzeniu syna przez żonę zrobiła się niedostępna i od tego czasu ,czyli 15 lat się nie kochałem i nie spałem z zoną.

Ja od pięciu lat usycham. Nie ma seksu nie ma czułości tzn przytulania trzymania za rękę nie wspomnę już o pocałunkach. Nie śpimy nawet w jednym łóżku. U mnie już skończyło się to depresja i wizytami u psychiatry. Nie czuję się kobietą. Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu że jestem nieatrakcyjna. Pomimo że jestem wesołą osoba to coraz częściej nie potrafię się śmiać. Już nauczyłam się z tym żyć ale co to za życie

Czasami tak bywa ale problemy macie.
Znam małżeństwo gdzie nie ma seksu od 2 lat wcale i są po 40ste ale żyją razem bo nie maja wyboru.
Dziecko kredyty firma i do dupy sytuacja w pandemi teraz, więc rozwód nie wchodzi w grę jedynie ciągnąć to dla dobra dziecka Ważne że są zdrowi. Za parę lat i tak nie będą mogli to po co więcej problemów.

Witam czytających, chciałbym napisać trochę o swoim małżeństwie :) jestem po ślubie 18 lat, jak zawsze na początku jest fajnie. Żona nigdy nie musiała pracować, mamy dwójkę dzieci. Zawsze starałem się zapewnić dobre jak najlepsze warunki do życia i otóż gdy w końcu wspomniałem żonie żeby może poszła do pracy z 2,5 roku temu to zaczęły się problemy z sexsem, teraz mam jak zasłużę a że ja potrzebuje może częściej jak ona to jak nie szantaż "dupą" to nie ma wcale. Od nowego roku Chciałem zobaczyć ile ona wytrzyma i jak na razie już mija miesiąc i nic, jakaś masakra a ja już zaczynam się rozglądać za kochanką bo już dłużej tego nie wytrzymam, mało tego jak zaczęła pracować to taka ważna się zrobiła bo zarabia pieniądze, wcale tego nie neguje aby zarabiać własną kasę ale żeby wyżej srać jak się widzi. Jednak pieniądze zmieniają ludzi i podejście do życia. Może mogła nie iść do pracy i by było lepiej ale z drugiej strony poznałem ją lepiej :) pozdrawiam wszystkich

To co to zrobić. Rozejść się. Po latach z powodu braku seksu.... Hmm nie wiem czy jest to ten powód, jak mówią koleżanki: "Przecież Cię nie bije". Ale szczęśliwa nie jestem.

Od 4 lat walcze o zainteresowanie mojego meza. Nic sie nie zmienia... A to stresy rodzinne(w jego rodzinie) a to praca, a to brak pracy, a to dzieci. Gdy wyjeżdżalismy na wakacje bez dzieci to czyt ksiazke albo spal... Chyba ze ja postawiłam go pod murem, to na odwal się byl numerek... Juz nie mam sily i mysle o rozwodzie. Mam dosyc proszenia sie, bo coraz częściej czuje się najzwyczajniej głupio... Mam mega dola, ze jestem nie atrakcyjna itd... Tylko co z dwojka malych dzieci?? ????

Jestem...

Dodam, że ja mam 36 lat on 37.

Moj maz od 4 lat nie ma ochoty na seks. 4 lata tan zyjemy. Mam dosc. Nie zdradzam go, ale powoli juz zaczynam.l tym.myslec.
Nie mam z nim dzkeci. On nie ma swoich, a ja mam 2.
Za to regularnie sie masturbuje i oglada porno.
Schudlam ostatnio, mezczyzni sie igladaja i tetaz mi mowi ze pewnie mam kochanka.
W domu nie robi nic, tylko TV i konsola. Musze zebrac sie na ldwage i go zostawic

Mi po roku czasu się odechciało. Taki mąż jest dla mnie odpychający i odrażający. Nie dotknęła bym go już nawet kijem. Kto.to.widzial że.kobieta ma zabiegać i odchodzić upokorzona z niczym. Co to za facet. Jakaś mimoza.

Nie ma u nas SEXu od ponad roku. Mąż remontuje 300m2dom, który dostał w spadku. Połowa domu jest zburzona i dobudówka. Jest co robić. Od tego momentu było wiele sytuacji stresowych, prawie doszło do rozpadu związku. Okazalo się, że za pieniądze włożone w remont dziś mogliśmy mieć nowy dom bez lokatorów i problemów związanych z ludźmi. Mąż cały czas robi, przemęczony i nie widać końca. Najgorsze mamy za sobą. Mąż przyznał się, że jeśli ja cierpię z powodu braku seksu to on też cierpii. W styczniu skończy 49lat i nie odczuwa potrzeby seksualnej. Wini za to siebie i to, że wziął ten dom,przez stres o pracę zaniedbał mocno zdrowie na budowie. Rozmawiamy, ale wstydzi się iść do lekarza. Jestem młodsza dużo od meza, boli mnie całe podbrzusze. Dużo wcześniej jednal zaczęły się problemy łóżkowe. W wieku blisko 30lat przestałam stopniowo uprawiac seks z mezem. Wtedy pracował w wojsku. Miał każdego dnia duży stres w pracy. Jestem wierna, ale trudne to. Odczuwam ciągły ból. Oglądam filmy porno, ukrywam się z tym przed mężem.

Zgadzam się w zupełności z tym stwierdzeniem.

Jak się czujecie w nowym roku ? Macie jakieś noworoczne postanowienia ?

Inna mam trochę lepszy wynik od Ciebie, ale nie mam się czym chwalić . Też mnie zmęczył temat bierności mojej żony w łóżku . A później wielkie zdziwienie że ktoś ma kogoś na boku .

Podsumowanie roku 2020 seks 1 raz w całym roku. Słownie jeden jedyny raz z mojej wyproszonej miesiącami inicjatywy. W tym roku będzie zero razy ponieważ odechciało mi się już w tej sprawie cokolwiek robić. Mam męża widocznie z drewna. Ja mam już dosyć. Jemu się chyba nic nie chce. Jak przemawiać. Nie da się. Mi już niedobrze jak sobie pomyślę jak wygląda moje małżeństwo. Całkowita porażka. Piszecie niektórzy raz w miesiącu to daje 12 razy na rok. Ale 1 raz???

Facet może być gejem

Inna posłuchaj Johna, spokój, stanowczosc i konkretna rozmowa. Jeśli się uda spróbuj uspokajac wyciszac męża, nie tyle słowami co swoją postawa. Z czasem będzie lepiej

Masz male dzieci. Niech sobie mówi co chce do roku czasu przynajmniej powinnaś zostać w domu z dziećmi. A Twój mąż jako ojciec powinien lozyc na dzieci i cześć rachunków. Skoro pracowałas też masz pensje. Myślę że celowo tak mówi, żeby Cię sprowokować. Nie daj się sprowokować. Postaraj się trzeźwo myśleć. W miarę możliwości nie daj się wyprowadzić z równowagi. Rób swoje zajmuj, się dziećmi, zachowaj spokój, może przestanie Ci dokuczac jak zobaczy że nie zwracasz na to uwagi. To co robi Twój mąż to jest przemoc psychiczną. Bądź silna. Mnie w najtrudniejszych momentach życia pomaga modlitwa. Myśl o sobie, swoim zdrowiu i oczywiście dzieciach. A czas pokaże co będzie. Spokoj mimo wszytko. Trzymaj się. Na honor też nie zważaj bo masz male dzieci. Bądź sprytna i silna dla swoich dzieci i siebie.

John źle mnie zrozumiałeś. Ja jeszcze nigdy nie otrzymałam propozycji opieki nad dziećmi jego rodziców. A nie że wybieram moich rodziców. Z resztą ja mam tylko Mamę. Mój ojciec nie miał miłości wobec mnie więc nie chciałabym nawet od niego żadnej pomocy bo wypomni.
Ala postaram się wyciszyć. Nie chce mi się odzywać już do niego.
Jak myślicie jak się mam uspokoić jak ciągle słyszę jaka to jestem niezorganizowana jaka jestem głodna, jak za dużo mówię, za głośno się śmieje mi to przypomina sytuację z domu. Czy to jest przemoc psychiczna? Ja mam problem z rozróżnieniem co jest przemocą. Ale myślę że ciągle wybijanie szpil i wypominanie że tak było w moim domu rodzinnym oczywiście w ujemnym tego słowa znaczeniu tylko powoduje że ja emocjonalnie już od niego odeszłam, seksualnie też. Za niedługo odejdę też finansowo, narazie do pracy nie wracam. Mam problemy po ciązy zdrowotne. Ech szkoda sie skarżyć i zaśmiecać to.forum. nie jest mi do śmiechu. Za dużo mam na.glowie ale muszę dokończyć co zaczęłam.

Inna, najpierw musisz zapanować nad tym całym chaosem . Mam nadzieję że wiesz co robisz i nie podejmujesz decyzji bez zastanowienia . Jeśli podjęłaś decyzję że wracasz do pracy , to rozumiem że masz zabezpieczone tzw. "tyły "w przypadku kiedy dzieci będą chorowały i będą musiały siedzieć w domu. Robiąc coś takiego , że tylko Twoii rodzice są brani pod uwagę przy opiece dzieci, to uważam że to jest niepotrzebne i zaognia tylko konflikt . Jestem zwolennikiem że raz jedni dziadkowie , raz drudzy . Tak buduj relacje . Nawet w tak trudnych chwilach nie dziel na twoich i jego rodziców . Tracą wszyscy . Zresztą jeśli Twój mąż tak długo śpi to jego rodzice będą mogli to zobaczyć .kolejny temat , zawsze możesz mówić podczas wizyty rodziców(jednych czy drugich ) żeby mąż poszedł na spacer z dziećmi itp. Jeśli mąż się leczy to może nie jest w najlepszej formie . Dlatego , nawet jak Ci ciężko przechodzi przez gardło to proś go o pomoc w obowiązkach .

Też się bałam małżeństwa.
Spróbuj się wyciszyć, zostaw ten temat. W miarę możliwości delikatnie jakoś nakłon męża do jakiejkolwiek pomocy. Nie daj sobie wmówić że to Twoja wina. Pomysł o swoim zdrowiu, jeśli możesz to nie wracaj do pracy. Staraj się odpoczywać i nie słuchaj męża, nie przejmuj się tym co mówi na Twój temat. Przecież znasz prawdę sama o dobie lepiej niż ktokolwiek inny. Jak masz takie małe dzieci spróbuj przetrwać spokojnie tsk żeby Wam było dobrze. Bo nie wiem czy sobie poradzisz sama. Pewnie tak.ale czy to nie będzie kosztem Twojego męża. Męża narazie olej, nie stara się na gdzieś, to niech tak będzie. Z czasem jak poukładasz sobie wszytko znajdziesz odp. Jak będą ciężkie tematy wyjdź z pokoju, nie daj się sprowokować i nie pokazuj mi że to Cię rani. Bądź silna i nie daj się. Masz dzieci muszą mieć matkę.
Powodzenia

Inna bądź silna mimo wszytko. Jest Ci bardzo trudno bo masz maleńkie dzieci, rozumiem Cię. To jaki miałaś dom, nie Twoja wina a jeśli mąż Ci to wypomina to jest bardzo podły, mógł sobie wziąć kobietę z innego domu, jedli to tak bardzo mi przeszkadza. Nie myśl o swoim domu, teraz jesteś dorosła kobieta inteligentna i sama ksztaltujesz swóje życie. Myślę, że popełniład mój błąd, to znaczy Twój mąż pewnie wcześniej wykazywal złe zachowania może mniej drastyczne tylko Ty ich nie dostrzegalas. Masz od kogoś pomoc przy dzieciach albo jakieś wsparcie? W rodzinie czy w kimś? Nie wiem czy powrót do pracy z tak małymi dziećmi to dobry pomysł może poczekaj jeszcze parę miesięcy.
Trzymaj się.

Jesteś bardzo mądra kobieta Ala i John mądrym mężczyzná. Czemu tak jest. Słyszę że z mojej winy bo ja mam coś z psychiką, słyszałam już tej, że jestem patologią, nienormalna.. to takie komplementy. Problemy są takie nadmierne spanie wszystko wtedy trzeba robić na szybko z niemowlęciem płaczącym nie da się jednocześnie sprzątać i gotować. ugotuje on ale ciągle wypominane. Codziennie wykonuje po ok 40 do 50 przeróżnych zadań jednych krótszych drugich dłuższych. Ratuje mnie to że dzieci w miarę w nocy spia. Inaczej bym się wykończyła. Wg mnie nie ma żadnej możliwości poprawy. Bo szczerze ja już coraz mniej chce. Byk taki czas, że naprawdę miałam nadzieję na zmianę starałam się chciałam wszytsko odbudować łącznie z seksem ale ciągle musiałam się prosić aż wyprosilam takiego upokorzenia nigdy nie przeżyłam wszytsko szybko dwa pocałunki i koniec po czym każde do swojego pokoju. Żenada. Takiego seksu więcej nie chcę głupią jeszcze mu powiedziałam że było mi dobrze żeby go nie zrazac.

Mąż wie jakie miałam dzieciństwo i obarcza mnie że to była moja wina. Że ja taka jestem. Chora psychicznie. Ma mnie po prostu za nic. Nie mamy nawet wspólnego konta. Ja nie mam upoważnienia do jego konta. Zobaczcie jak to wszytsko wygląda. Oczywiście on nie jest niczemu winien, nie ma żadnych wad.

Jestem już umęczona psychicznie. Jutro mam jechać załatwić dokumenty do pracy a już się boje kto zostanie z dziećmi. Bo on ma problemu ze wstawaniem. I wszyscy cały świat to do niego muszą się dostosować. Jak koleżance tylko o meblach wspomniałam to mi napisała wiesz ten twój mąż wydaje się być strasznie uparty i wszytsko musi być po.jego myśli. Nie żeby mnie ktoś nastawial przeciwko niemu . Ja sama już widzę jak jest bardzo nie tak. Mi się już upałów. Seks to już wogole dla mnie nie istnieje. Nie chce.jiz więcej mieć żadnego faceta ani nowego męża. Jak się rozstaniemy zostanę sama.

Myślałam kiedyś że będę szczęśliwa w małżeństwie. Bo nie dostałam w domu miłości od ojca wsparcia akceptacji i nadal mam to samo. Siedzę teraz i płacze nad swoim życiem. Tylko dzieci mnie utrzymują przy życiu.

U mnie np próbowałam różnych rzeczy. Nie działa nic, nie potrafię zmitnic podejścia mojego męża do mnie i co gorsza jeszcze do mojej rodziny. Nie mam miłości wsparcia, też mam bardzo trudny egzamin make dzieci. Mój mąż ciągle mi wmawia różne rzeczy, które nie miały miejsca, mówi że kłamie. Nie mam złudzeń, z Tym człowiekiem nie stworzę takiej rodziny jaja bym chciała mieć. Nie potrafię udowodnić że nie jestem Tim za kogo mnie uważa. To jest przykre. Ale dla mojego zdrowia, postanowiłam całkowicie odsunąć temat psychicznie. Nie będę o tym myśleć przejmować się, zajmujecie sobą. Dzieci na pierwszym miejscu. Raczej wątpię żeby mój mąż zmienił podejście do mnie. Ja Jedtem jego przyjacielem on widzi we mnie wroga. Im bardziej się starałam naprawić jdk i Ciebie Inna tym było gorzej. Teraz się odsuwam już się w sumie odsunelam jakiś czas temu. Tylko takie wyjście by nie zagotować dzieciom piekła i nie stracić zdrowia.

Inna, jeśli każdy sobie to niestety nic z tego nie wynika i nie ma . Myślę , że człowiek w czymś takim jest bardziej zmęczony niż będąc zupełnie bez tej drugiej strony . Myślę że macie zupełnie inne podejście do życia , coś Was bardzo różni i zawsze będzie coś nie tak . Zastanawia mnie tylko dlaczego Twój mąż ma na wszystko brzydko mówiąc wywalone .