VW CC - zabójcza broń

Świat korporacyjnych parkingów bywa nudny jak program telewizyjny. Z jednej strony pstrokate auta handlowców – Kie czy Ople, które są motoryzacyjnym odpowiednikiem nudnawych show. Tuż obok stoją szaro-czarne „garnitury” kadry kierowniczej i menadżerskiej. Toyoty Avensis, Fordy Mondeo, Volkswageny Passaty, czasem Audi A4. Są interesujące jak sztampowy serial sensacyjny. Co jednak powiesz na debiutującego właśnie w Polsce Volkswagena CC, czyli dawnego Passata CC po faceliftingu?

Nisko poprowadzona linia dachu, nieco zamaskowane tylne drzwi i szyby bez ramek – to elementy, które sprawiły, że poprzednia generacja modelu znalazła 320 tys. nabywców. Jak na niszowe auto – wynik całkiem, całkiem...

Podczas oficjalnej prezentacji przedstawiciele koncernu nogami i rękami zapierali się przed wskazywaniem związków ze „zwykłym” Passatem. Podkreślając za to bliskość z topowym, ręcznie składanym Phaetonem. Nie daliśmy się jednak nabrać – CC to nadal Passat, tyle że ubrany w seksowne (choć jednak nieco ciężkawe…) nadwozie typu coupe.

Odświeżona wersja zachowuje wspomniane cechy poprzednika. Za sprawą zespołu projektantów, kierowanego przez Klausa Bischoffa, wieloletniego szefa designu w VW, CC stał się jeszcze bardziej interesujący. Auto zyskało nowy przedni zderzak, jeszcze mocniej chromowany grill, nowe lampy z paciorkami diod LED i zmienione klosze z tyłu, które oprócz diod świecą światłowodami. Czy jest ładniejszy od konkurencji? Kwestia gustu, ale ogólnie urody CC odmówić nie można.

Podobnie, jak właściwości jezdnych. Są co prawda auta jeżdżące w zakrętach lepiej, ale pewne niedostatki Volkswagen nadrabia układem XDS (dostępny standardowo dla mocniejszych silników), pełniącym rolę elektronicznej szpery (mechanizm różnicowy pozwalający na równiejsze przekazywanie mocy na oba koła lub osie). System ogranicza tendencję do podsterowności na szybko pokonywanych łukach. Na nielicznych prostych dostępnych w Pieninach (tam testowaliśmy auto) zawieszenie auta pokazało, że można udanie łączyć sprężystość i komfort.

Na pokładzie mamy cała baterię elektronicznych gadżetów, zapożyczonych z aut klasy premium. Są tu m.in.: układ ułatwiający zmianę pasa ruchu Side Assist Plus z systemem ułatwiającym utrzymanie pasa ruchu Lane Assist, Dynamic Light Assist (dynamiczna regulacja świateł drogowych), czy radar rozpoznający znaki drogowe.

O wygodę kierowcy dbają sportowo wyprofilowane fotele. W kabinie dominują dobrze spasowane materiały, ale (wbrew zapewnieniom marketingowców) trudno je zaliczyć do klasy premium. O tym, że jedziemy autem klasy wyższej nie przekonują też opcjonalnie podświetlane listwy dekoracyjne, ani analogowy zegarek pośrodku konsoli. Wewnątrz miejsca jest sporo, choć osobom o większych gabarytach może być ciasno, szczególnie, że nad głową nie ma zbyt wiele przestrzeni. Ale w końcu ma to być coupe, więc coś za coś.

Dużo istotniejsza jest gama silników do wyboru. Są to znane i sprawdzone jednostki z koncernu Volkswagena, wśród których nie ma żadnego słabeusza. Jest za to waga lekka – 160-konny benzyniak 1.8 TSI (od 103 490 zł) i diesel 2.0 TDI o mocy 140 KM (od 116 890 zł). Potem jest już tylko mocniej: 170-konny Diesel 2.0 TDI (od 124 590 zł), 210-konna benzyna 2.0 TSI (118 190 zł) i prawdziwy strong-man - 3.6 V6 o mocy 300 KM (oficjalna cena nie jest jeszcze znana, wg naszych źródeł ma się zaczynać od 184 tys. zł).

Do testów wybrałem dwa egzemplarze z różnych końców skali. Na pierwszy ogień, a w zasadzie lód, wziąwszy pod uwagę temperatury poniżej -20 stopni, "poszedł" 1.8 TSI. Dzięki turbinie auto wciąga kubiki powietrza już od 1500 obrotów na minutę. Tak natchniona jednostka napędowa rozpędza CC w 8,5 sekundy do setki. Sprawnemu połykaniu kolejnych set-metrów górskich serpentyn towarzyszy wysoki dźwięk czterocylindrowego silnika, który potrafi ostro wyrwać do przodu, za sprawą 250 Nm momentu. Biorąc pod uwagę cenę, to właśnie samochód z manualną skrzynią biegów i tą jednostką napędową wydaje się być najrozsądniejszym wyborem. Jest wystarczająco szybki, by sprawdzać się jako międzymiastowy ekspres, a przy tym koszty benzyny nie wydrenują kieszeni.

Inaczej jest z wersją o 3,6-litrowym, wolnossącym silniku V6. O podawanym przez producenta średnim zużyciu paliwa na poziomie niecałych 10 litrów na 100 km zapomnijcie od razu. Z jednego powodu: Volkswagen uzbrojony w ten silnik, napęd na cztery koła 4MOTION i dwusprzęgłowy automat DSG rozpędza auto do „setki” w 5,5 sekundy. A do tego, w przeciwieństwie do wielu mocnych limuzyn potrafi dać sporo frajdy – kontrolowany uślizg tylnej osi, to jedynie kwestia operowania gazem... aż szkoda, że CC jest tak dobrze wyciszony, bo V6 brzmi naprawdę przyjemnie. Chce się jeździć!

Wracając do telewizyjnej metafory - CC jest jak seria filmów „Zabójcza broń” z Melem Gibsonem i Dannym Gloverem. Film oparty na sprawdzonych elementach, ale miło popatrzeć. Przepis na Volkswagena jest podobny, a wersja z 3,6-litrowym V6, to właśnie taka zabójcza broń. Dla wielu droższych aut....

Dane techniczne (wersja 1.8 TSI):

• Silnik R4, benzynowy: 1798 cm3, moc: 160 KM od 5000 obr./min., 250 Nm od 1500 obr./min
• Skrzynia biegów: 6-biegowa, manualna
• Napęd: przód
• Prędkość maksymalna: 223 km/h
• Przyspieszenie 0-100 km/h: 8,5 s.
• Spalanie: 9,5/ 5,5/7,1 (miasto/trasa/średnie)

Wyposażenie standardowe - wybrane elementy (wersja 1.8 TSI):

• Reflektory Bi-xenonowe
• Sportowe siedzenia z przodu
• Przednie i boczne poduszki powietrzne, kurtyny powietrzne
• Climatronic – dwustrefowa klimatyzacja
• ESP, ABS i system wspomagania nagłego hamowania
• System audio z 8 głośnikami
• 17-calowe felgi aluminiowe

Ed Borowsk