Czas przełomu w połowie życia to czas, w którym intensywnie się zmieniamy, co może powodować dyskomfort, ale także intensywne poznajemy siebie. Mierzymy się z nowym obrazem własnej osoby, który maluje się przy wykorzystaniu doświadczeń, dążeń życiowych i realizacji celów bądź ich zaniedbywaniu.
Przełom połowy życia to także moment, w którym pojawiają się pytania dotyczące pierwszej połowy naszego życia, a także pytania wybiegające w przyszłość. To właśnie te pytania mogą stanowić źródło zmian i inspiracji, ale także mogą stanowić fundament „samoudręczania się”. Mamy niezwykłe umiejętności do tego, aby budować w sobie czarne scenariusze dotyczące naszej przyszłości. Niczym w kiepskim filmie, scenariusze te zakładają ogrom beznadziejnych scen, które nie dają nam szczęścia ani satysfakcji, wręcz przeciwnie dają nam pustkę, trudności i żal do samych siebie za zmarnowanie wcześniejszych lat. I tu już widzimy wszystko, co chcemy:
- pogarszające się zdrowie,
- zmieniające się na niekorzyść ciało,
- brak sensu naszej pracy zawodowej,
- negatywne relacje ze wszystkimi wokół itd.
Rozważając w takich kategoriach nasze życie i dokonując negatywnych ocen, fundujemy sami sobie potężny dyskomfort psychologiczny. Niszczymy siebie i wizję naszej przyszłości. Dewaluujemy także naszą przyszłość, nie doceniamy jej, jesteśmy pewni, że wiele rzeczy mogło być inaczej.
Zadręczamy się pytaniami „co by było gdyby?”. Nic by nie było! Bo inaczej, jak było, już nie będzie, spójrzmy zatem na to, co robiliśmy, jako na źródło naszych zasobów. Patrzmy w przyszłość jak na dobrej klasy film, z zaskakującą, pasjonująca fabułą, w której czeka nas wiele wspaniałych przeżyć.
Aby udzielić sobie satysfakcjonującej odpowiedzi na pytania dotyczące przyszłości, a także żeby cieszyć się tym czasem, który nadejdzie, dobrze by było wydobyć albo wzmocnić konstruktywne umiejętności psychologiczne. Jak podaje literatura, grupę o największym ryzyku kryzysu wieku średniego stanowią osoby, które wkraczają w ten czas życia z nierozwiązanymi problemami z poprzedniego okresu, osoby, które nie zaakceptowały przemijania, osoby, które nie są samodzielne.
Osoby znajdujące się w wymienionych grupach powinny korzystać z dostępnych możliwości rozwoju, a także z form uzyskiwania wsparcia od specjalistów bądź grup samopomocowych. Zawsze warto zapoznać się z ofertą szkoleń, treningów, warsztatów, które ukierunkowane są na dana tematykę. Udział w nich pomoże w uzyskaniu odpowiedzi na nawet najbardziej zaskakujące i mocne pytania dotyczące przyszłości.
Lęki i wątpliwości związane z wizją przyszłości można łatwo rozwiać wtedy, kiedy wzmocnimy w sobie zdolność autorefleksji, umiejętność kierowania własnym rozwojem, odnalezienie pasji i celów do realizacji, umiejętności radzenia sobie ze stresem, a wreszcie wtedy gdy otworzymy się na nowe doświadczenia i docenimy czas, którego tak się boimy.
Komentarze (0) / skomentuj / zobacz wszystkie