Jak ze sobą nie zwariować?

Emocje

Przemiany emocjonalne, jakich mogą doświadczyć mężczyźni i kobiety w połowie życia różnią się między sobą, ponieważ mają najczęściej przeciwny kierunek.

KOBIETA: Emocjonalność kobiet najczęściej zmienia się w kierunku cech, które uznawane są za typowo „męskie” np. stanowczość, pewność siebie, autonomia.

MĘŻCZYZNA: Emocjonalność mężczyzn najczęściej przybiera cechy o charakterze typowo „kobiecym” np. opiekuńczość, ciepło emocjonalne, bliskość czy empatia.

Bilans życia – “marzenie życiowe”

Charakterystyczne dla przełomu połowy życia jest dokonywanie bilansu dotychczas przeżytego czasu. Tego, jak zostały wykorzystane szanse i możliwości, co udało się zrealizować, no i czy zostało spełnione „marzenie życiowe” – czyli wyobrażenie ukształtowane we wczesnej dorosłości na temat swojego życia i tego, co chce się w nim osiągnąć. Tutaj mamy do czynienia z kolejną różnicą między płciami – gdyż marzenia życiowe (będące punktem odniesienia do dokonania bilansu) kobiet i mężczyzn mają inny charakter.

KOBIETA: Marzenie życiowe u kobiet związane jest najczęściej z dwoma aspektami. Po pierwsze z osiągnięciem szczęścia osobistego i rodzinnego. Po drugie z dokonaniami na gruncie zawodowym. Dokonując bilansu zawsze istnieje szansa, że chociaż jedno z nich zostanie spełnione. Wtedy druga połowa życia może stać się czasem realizacji drugiej części marzenia. Na przykład, jeśli kobieta w pierwszej połowie życia zajmowała się karierą zawodową, to w drugiej połowie może dokonać zwrotu — pragnąć założyć rodzinę i zostać mamą.

MĘŻCZYZNA: Marzenie życiowe mężczyzn najczęściej związane jest z osobistymi dokonaniami oraz samorealizacją. Dlatego dokonując bilansu mężczyźni bardziej skupiają się na sukcesach i porażkach zawodowych niż na więziach emocjonalnych czy relacjach z innymi.

Rodzina — “syndrom pustego gniazda”

Kolejnym aspektem, różniącym nas w przechodzeniu połowy życia, jest sposób doświadczania „syndromu pustego gniazda” – czyli momentu, w którym dorosłe dzieci opuszczają dom rodzinny. Jest to moment na ogół zdecydowanie silniej przeżywany przez kobiety niż mężczyzn.

KOBIETA: Najczęściej silnie przeżywa opuszczenie domu przez dzieci i ma to wpływ na jej stosunek do samej siebie. Zwłaszcza w sytuacji, gdy przywiązuje dużą wagę do zadań związanych z macierzyństwem. Wtedy moment opuszczenia domu przez dzieci może mieć wpływ na jej poczucie sensu życia, roli i miejsca w świecie oraz na codzienne samopoczucie.

MĘŻCZYZNA: Najczęściej nie przeżywa tak silnie opuszczenia domu przez dzieci. Raczej traktuje to jako naturalną kolej rzeczy.

Starzenie się

Bez wątpienia zetknięcie się w okresie połowy życia z pierwszymi oznakami starzenia się (siwe włosy, zmarszczki, blednąca uroda, mniej energii) wywołuje u kobiet zdecydowanie większy niepokój, niż u mężczyzn, dla których wiek często może stanowić atut.

Aspekt biologiczno-hormonalny

W okolicach 40. roku życia kobiety zaczynają dostrzegać pierwsze sygnały zbliżającej się menopauzy. Wywołuje to zarówno zmiany o charakterze somatycznym jak i emocjonalnym. W związku z tym u kobiet może pojawić się wzrost niepokoju, napięcie emocjonalne, lęk, obniżony nastrój i samoocena, co oczywiście wpływa zarówno na codzienne funkcjonowanie jak i na relacje z innymi.

Jakie są konsekwencje tych różnic dla związku?

Jeżeli wyobrazimy sobie kobietę i mężczyznę, którzy tworzą związek i w tym samym momencie wchodzą w czas przemian związany z przełomem połowy życia, to możemy spodziewać się wielu nieporozumień.

Trudności, jakie pojawiają się w relacji małżeńskiej/partnerskiej, wynikają często z braku zrozumienia wzajemnych reakcji. Po pierwsze jedna i druga strona doświadcza pewnych wewnętrznych zmian, które mogą byś subiektywnie trudnym doświadczeniem. Po drugie, w niektórych aspektach ich przeżycia mogą być skrajnie różne i niezrozumiałe dla drugiej strony.

Jeśli partnerzy nie zechcą wyjść sobie naprzeciw — ze zrozumieniem i chęcią udzielenia sobie wzajemnego wsparcia — to może dojść do konfliktów które negatywnie będą wpływać na ich relacje. W skrajnych przypadkach może się to nawet stać źródłem myśli o rozwodzie bądź separacji.

Potrzebna jest zatem wzajemna wrażliwość, empatia oraz wyjście z „własnego świata”. Po to, by popatrzeć na tę drugą osobę, jak na kogoś, kto również mierzy się ze swoimi wewnętrznymi przemianami i potrzebuje wyrozumiałości oraz wsparcia.

Wszystkim parom, które przechodzą przełom połowy życia, życzę wzajemnego wsparcia i powodzenia.

Elżbieta Kluska