Ile wart jest facet po 40.?

Straszne pytanie...
Cha cha cha
Choć mogło być gorzej: "a ile jest wart po 50-tce?!"
To już jest zupełna porażka i upadek, oczywiście dla niego (to wg kobiet; lepiej je o to spytać).
Gdy miałem 27 czy 28 lat to jakaś gówniara powiedziała mi, że jestem stary - byłem w szoku.
Więc co niby teraz mam powiedzieć?!
Kumpel po 50-tce, w UK, pod M. z rodziną, powiedział mi, że czasem czuje się jakby miał... 30- tkę na karku - w niektórych kwestiach (samopoczucie + filmy, muza, zainteresowania etc.).
To: geny, pokolenie, rocznik, środowisko wychowanie, zainteresowanie, wykształcenie/lub brak, praca, plany i nawet nie zarobki czy posiadanie czegokolwiek.
Więc takie to są paradoxy.

Trzeba ustalić priorytety . Widocznie tak jest , że się zmieniły. Teraz trzeba sobie odpowiedzieć , czy jest coś co sprawia mi radość ? I trzymać się tego . Od tego zacząć . A potem kolejna rzecz , a jak nie trzeba poszukać . Może chwilowe załamanie tylko . Oby nie depresja. A może nałóg jakiś Cię dopadł i równia pochyła po latach ? To wszystko trzeba przemyśleć . I szukać ratunku . Uratować możesz się tylko Ty sam . To jest niestety najgorsze . Trzymaj się . Dasz radę , bo kto jeśli nie Ty ? Niech moc będzie z Tobą

@44 To przykre, że tak o sobie myślisz. Jesteś dopiero na półmetku życia! Nie wiem, co Cię spotkało, albo jak narozrabiałeś, ale warto podnieść gardę i zawalczyć jeszcze o siebie. Choćby właśnie dla dzieciaków, ale przede wszystkim dla siebie samego. Życie jest jedno.
Może warto, abyś zwrócił się o pomoc do specjalisty? Mam na myśli pomoc psychologiczną, która odbudowałaby Twoją wiarę w siebie i pomogła odnaleźć znów sens w życiu.

Faktycznie tragedia . Pocieszeniem pewnie nie będzie, ze nie jesteś odosobniony -kochana inflacja.Chyba wszyscy jesteśmy przytłoczeni codzienna walka o byt każdego dnia . Trzeba wykroić jakiś czas dla siebie - basen, bieganie , albo weekend gdzieś w plenerze , choćby spacer na kilka godzin . Trzeba pobyć samemu . głowę przewietrzyć . A dzieci uczyć samodzielności . Wiem , wiem że ciężko ... z żoną porozmawiać . I wychodzić z domu jak najczęściej . Bo zwariujesz , a tego nikt nie chce . Szukaj miejsca gdzie wyłączysz głowę dla psychicznego dobra . Z drugiej strony to nie wiem czy lepiej zostać w domu czy wyjść do biura i mieć kontakt z tymi samymi ludźmi co dzień lub nie daj Boże szefem mobberem . Zatrzymać się , zebrać myśli , naradę rodzinną zrobić i zakomunikować, że tak dłuzej żyć nie chcesz i trzeba znaleźć wspólnie kakieś zmiany . Trzymaj sie . Pozdrawiam

A ja mam taki problem ze za dużo przebywam w domu z rodziną. 24/7 od dwóch lat. Dwoch synów 195cm wzrostu z basowymi glosami lata mi po domu cały dzień i dostaje psychozy powoli od tego. Bo ani ich nie wywale z domu ani sam nie mam sie gdzie ulotnić za bardzo. Urosło to do poziomu okropnego problemu. Kobieta moja ich matka oczywiście uraczona rzeczoną okolicznością. Miał ktoś może podobny problem?

problem dotyka wielu. myślałem, że mnie nie, ale się myliłem. Chałupa, nowe bmw 7, konie, chuj wie co jeszcze! I tak człowiek czegoś szuka, sam nie wie czego i wcale nie chodzi o młode dupy. Może jest jakiś stereotyp seksualny, ale bez przesady. Żona zajebista, dzieciaki top. A chłop jak szukał tak szuka...

masz weekend, to biegaj z rodziną , masz dwa w jednym , i dzieciom zaszczepisz pasję . To proste . Spróbuj . Ranny bieg jest lepszy od kawy . Ja do pracy dojeżdżam na rowerze , bez względu na pogodę . W ten sposób nie utrzymuję samochodu i dbam o kondycję . pisze o bieganiu i pływaniu, bo te wymagają najmniejszych nakładów finansowych . stoisz pod ścianą kolego, ale głową muru nie przebijesz . Spróbuj . Niedziele są nie handlowe , zaproponuj wspólny spacer, może być szybki na początek ....Zapytaj w pracy , może ktoś biega rano ? Z góry odpowiadasz , że to nie dla Cb. A spróbowałeś ? to dokładnie tak samo jak z próbowaniem nowych owoców , czy warzyw - spojrzysz i wiesz, że nie lubisz . A próbowałeś ? Sorry , chcesz zmiany , lecz ona sama się nie zrobi

Dla mnie to półmetek, dobry czas , by zadbać o Sb , jeszcze jest tyle do zrobienia, tyle można osiągnąć . Trzeba chcieć ruszyć dupę z fotela, włączyć myślenie , poszukać ludzi z pasją i znaleźć odskocznię . Zdziwisz się , że wokół Ciebie ludzie zbierają się, żeby pobiegać, popływać, rozpalić ognisko , zjeść pieczonego ziemniaka, biegać w nocy po lesie , spać w namiocie . I potrafią zarazić pasją . Tylko trzeba chcieć . Pogadaj sam ze sobą i nie mów tylko, że Ci się nie chce

Jagna
Omg wyrywasz tu 40latkow z depresja???
Weź się ogarnij sama


Żenada

????

Jasne nie rób tego dzieciakom, żonie też nie rób a przede wszystkim nie rób tego sobie. Nic nie zmieniaj. Tak sobie wegetuj do swojego końca.
Może masz depresję a nie chcesz się sam przed sobą przyznać (masz problem z przyznaniem się do słabości)?
Depresja to podstępna choroba, odbiera radość życia, chęci, motywację a na końcu życie.
Czy jest ktoś kto może się Tobą zaopiekować? Dlaczego nie masz przyjaciela/przyjaciółki? A co żoną, czemu ona Cię nie wspiera? Nie jesteś w stanie podzielić się z nią tym co Cię trapi?

A ja mam pustą:-(
Muszę zakupy zrobić a nie lubię tego.

Sprawdziłeś i jesteś zwiedziony, Ok. to jest jasne ale przecież jeszcze do takiej starości, starości jakieś 20 lat. A przeżyłeś na własny rachunek dopiero 20 albo i mniej.
Wszystko możesz zmienić. Żonę, pracę, miejsce zamieszkania, tylko dzieci o ile je masz zostaną zawsze Twoimi dziećmi.

Dopiero co swojego męża zbierałam do tzw. kupy z powodu kryzysu wieku średniego, udało się, na szczęście żony nie zmienił - jeszcze;-)

To trudny czas dla mężczyzny. Masz jakiegoś przyjaciela?

Hej,
to jeszcze sobie przemyśl, że musiałbyś dwójkę w łóżko zapodać.

Widzisz, stary podejrzewam, że masz komputer, telefon, prąd, dostęp do Internetu, bieżącą wodę, dach nad głową i pewnie jeszcze można by wymienić tego dużo tylko Ty tego z jakiegoś powodu nie widzisz jak wiele masz.

Podejrzewam, że brakuje Ci miłości, nie czujesz się pożądany, kochany, czy zgadłam?

Oj, nie byłam;-)

Masz kryzys, może depresja? Nie układa się z żoną? Mało seksu a jak już to słaby? Brak awansu od lat?

Wiesz, jak sam rano wstajesz do toalety to już jest świetnie! Pomyśl o tym, że nie możesz i musisz się wysikać do łóżka;-)

Świat jest super, zmień otoczenie, to Ci szkodzi:-)

No co Ty człowieku. Facet w tym wieku jest najlepszy z najlepszych.
Pozdrawiam.

Miałam podobnie kiedy uzmysłowiłam sobie, że żyję nie swoim życiem, że realizuję nie swoje cele, że jestem uczestnikiem gry, w której nie ja ustalałam zasady. Pomogło mi silne doznanie wiary we mnie pewnego człowieka było tym samym co silny podmuch wiatru w żagle. I tak to dziś z perspektywy widzę. Siedziałam w tej łodzi, żagiel rozpięty, prowiant jest, pogoda jest, widoki piękne tylko wiatru brakowało. Czas płynie, frustracja rośnie, widoki już nie cieszą, prowiant się kończy. Zaczynam się zastanawiać co dalej, jak długo jeszcze mam czekać. Mogłam przecież żagiel zwinąć, wziąć wiosła i płynąć do brzegu, wysiąść z łódki i robić coś innego. Tylko, że to wysiłek, ogromny więc ja wolałam jednak poczekać na ten wiatr. Ile bym w tej łódce siedziała jak ta sierota? Szczęście miałam, że wiatr zaczął wiać. Czy Ty też czasami nie siedzisz w tej łódce i czekasz na wiatr? Bo wiesz nie zawsze ma się szczęście. Dziś ja bym już nie czekała, szkoda czasu. Wzięłabym te wiosła i zasuwała ile pary w rękach...

Sen do analizy psychoanalityka. Niestety brak mi wiedzy. Ciekawe są te bomby, sam je konstruujesz i rozbrajasz ale po co? Żeby mieć z czym się mierzyć? Ciekawa jest ta przeszłość. Jaka była atmosfera, klimat w domu prze pierwsze 5-6 lat? Podobno później w swoich związkach dążymy do jego odtworzenia.
Ta super bomba, której już Saper nie rozbrajał a jedynie czekał na katastrofę mi skojarzyła się z doświadczeniem własnej bezsilności gdzie nie ma się już motywacji do działania, jedyne co zostało to przyglądać się rozwojowi wypadków.
Generalnie odniosłam wrażenie, że z jednej strony w tym śnie wyczuwa się obezwładniającą niemoc a z drugiej aktywność skierowaną na chęć ucieczki. Tak czy siak przydałaby się tu wiedza psychoanalityka.

Podobno pracy w Polsce nie brakuje, zatrudnia się sąsiadów zza wschodniej granicy , to i dla rodaków penie praca się znajdzie , na co chorujesz , jaki masz zadów i w jakim regionie Polski mieszkasz ?

Oczywiście, że się nie dogadamy. Jesteś smutas a ja mam zupełnie odwrotnie.
Dobranoc

Nie, nikt „makaronu nie będzie ci nawijał” od psychiatry dostaniesz leki i poczujesz się lepiej. Jak masz problem z kasą to umów się do lekarza w ramach NFZ. Każde większe miasto ma poradnię zdrowia psychicznego.
Różowych okularów nie zdejmę, po co miałabym to robić?
Panie „Frazes” lepsze są twoje teksty „teraz przyszedł czas na zamykanie tematów” itd.
Starość to zaczyna się gdzieś po 60. Czyli przed tobą jakieś 20 lat. A ty już je spisałeś na straty.
Może to nie depresja a sezonowe zaburzenia nastroju. W każdym bądź razie moim zdaniem potrzebujesz pomocy specjalisty.

Nikt ważny napisał:
"BULLSHIT Cały artykuł jakby oderwany od rzeczywistości. Takie filozofowanie. W tym roku skończyłem "zacne" 40 lat i stwierdzam, że wszystko co było ciekawe, godne uwagi, już było. To co czyniło szczęśliwym już się zdarzyło i bezpowrotnie skończyło. Teraz przyszedł czas na zamykanie tematów. Na przygotowanie się do odejścia. W tym czasie zaczynasz dostrzegać bezsens i brak perspektyw. Ot takie to "drugie życie" po 40stce. Smutne, szare i brzydkie. Wegetacja ot co"

Chłopie masz depresję. Idź do specjalisty bo marnie zakończysz swoje życie. I na pewno jest ktoś na tym świecie komu na Tobie zależy! Ale nawet jeśli nie ma takiej osoby to Tobie powinno na sobie zależeć. Tak naprawdę ważne jest tylko to, co jeszcze przed nami. Trzymaj się.

Zdecydowanie masz kryzys! Mam tak samo, ale wiem ze to bledne myslenie i robie wszystko aby te mysli przegonic. Zweryfikowalem swoje mozliwosci, zbadalem obszary do rozwoju i napieprzam! Zawsze do przodu! 3maj sie!!!

BULLSHIT Cały artykuł jakby oderwany od rzeczywistości. Takie filozofowanie. W tym roku skończyłem "zacne" 40 lat i stwierdzam, że wszystko co było ciekawe, godne uwagi, już było. To co czyniło szczęśliwym już się zdarzyło i bezpowrotnie skończyło. Teraz przyszedł czas na zamykanie tematów. Na przygotowanie się do odejścia. W tym czasie zaczynasz dostrzegać bezsens i brak perspektyw. Ot takie to "drugie życie" po 40stce. Smutne, szare i brzydkie. Wegetacja ot co.

Nihdy nie robiłem sobie bilansu życia, tym bardziej nigdy nie porównywałem się do innych. Żyję tu i teraz, nie zapamiętuję porażek a było ich wiele. Wyciągam wnioski i idę na przód. Żyje tak, żeby być szczęśliwym z samym sobą i akceptować siebie w całości. Jesteśmy w swojej doskonałości tak zbudowani, że niestety nie jesteśmy perfekcyjni. Nie jesteśmy maszynami. Odczuwamy i wchodzimy w interakcję z innymi. Moje obie siostry wybudowały domy, porodziły dzieci. Czy są szczęśliwe? Na swoj sposób pewnie tak. To nie był nigdy dla mnie priorytet, posiadanie. Bardziej pociąga mnie życie, poznawanie nowych ludzi, miejsc na Ziemi i kultur. Obserwacja jak żyją inni ludzie gdzieś tam na Ziemi. To mnie inspiruje. Depresja? Tak kiedyś było trudno, straciłem firmę i majątek przez nieszczęśliwy wypadek, i kiedy myślałem że spadłem już na samo dno nagle okazało się, że to wszytko wcale nie było mi potrzebne do szczęścia tylko życzliwi ludzie wokół. Nauczyłem się doceniać każdy wdech tlenu do płuc, każdy cudowny poranek i widok zza okna. ????

Mądre słowa zawsze pomagają, motywują, dają wskazówki co dalej powinniśmy zrobić... Lubię otaczać się mądrymi ludźmi...

https://www.youtube.com/watch?v=ktjMz7c3ke4

Depresja to nie bajka. Bez leczenia, leków, a przede wszystkim wsparcia i zrozumienia najbliższych nie jest łatwo. Od półtorej roku obserwuję i wspieram depresanta. Wychodzenie z niej to proces. Jeśli czujesz, że odsuwasz się od otoczenia i zamykasz przed światem, tracisz chęci do poniesienia się z łóżka i byle przeszkoda urasta do rangi katastrofy - nie zwlekaj, udaj się do psychiatry.
Po każdej burzy wychodzi słońce. U Ciebie też wyjdzie, tylko daj sobie szansę. Trzymaj się.

Cze­mu ty się, zła go­dzi­no,
z nie­po­trzeb­nym mie­szasz lę­kiem?
Je­steś - a więc mu­sisz mi­nąć.
Mi­niesz - a więc to jest pięk­ne.
40 lat to nie jest wiek średni. No, powiedzmy- lekko półśredni ;) Ale rozumiem, bo też bardzo się bałam, jak przekroczyłam tę symboliczną granicę. Rozumiem. Powiem Ci jednak, że potem lęk mija. Może dopiero naprawdę dojrzałam. Dziś wiem, że wokół mnie są lepsi, gorsi, mądrzejsi, głupsi, bogatsi, biedniejsi... różni. Nie ma sensu się z nikim porównywać, bo zawsze znajdzie się ktoś, na czyim tle będziemy wyglądać niekorzystnie. Lub wręcz przeciwnie. Życie to sztuka podnoszenia się i wyznaczania celów. Sporo osiągnąłeś, a jakie masz plany? Leni Riefenstahl, propagandystka samego Adolfa dożyła 101 lat, a w wieku prawie 80 zdobyła uprawnienia płetwonurka, by robić podwodne zdjęcia. Rozłóż racjonalnie siły na następną sześćdziesiątkę, by móc się dalej realizować. Słuchaj siebie. Tsunami, o którym piszesz, uspokoi się, a w głowie pojawią się odpowiedzi. :) Życzę Ci powodzenia.

@pepe.Rozmowa z kimś ..i nie musi być to osoba ktôra znasz ...czasami lepiej rozmawia z obcymi którzy nie sa zwiazani emocjonalnie .Ważne zebys mogl wypowiedziec głośno wszystko co ciebie męczy i wtedy poczujesz sie duzo lepiej.Wyjedz na pare dni bo z wtedy spojrzysz na to z innej perpektywy Ja w trudnych sytuacjach wyciagam rower i jezdze ...to super relaks mimo zmeczenia fizycznego Kazda sytuacja nawet najgorsza ma pozytywne strony i na tym sie skup.Postaw sobie cel ..podziel na małe etapy i realizuj .Mam 45 lat sama od 8 lat wychowuje 6 dzieci i wierz mi nie jest łatwo chwilami .Ale kazdego dnia wstaje z usmiechem i mowie sobie -jest nowy dzień ,mogę wszystko .Ty tez możesz wszystko .Małymi krokami idz ,walcz o siebie o swoje zycie, marzenia terazniejszosc i przyszłość .

Moj maz popelnil.samobojstwo . W wieku 39 lat .pozostaeiajacnoe z 2 malych dzieci i długami. Mialam 34 lata i pelno problemów. Dzisdm 50 i zyje calkoem.dobrze . Ale do dziś mam.zal do Niego ze ze mna nie roxmawial. Ze mial wciaz wlasne sprawy i świat . Potem on psfl psychiczniee poszedl.w las zapomninsjac ze ma rodzine i corki . Ze ppki die zyje mose die vos dobrego wydazyc mimo moich staran cory mu to pamietaja. A ja czesto wspominam.13 lat zyvia i to ze tak naprawde gp nie znalam . Bo on noe chvial.fie swoim.swiatem.dzielic . NIE ROB WIEC TEGO A GADAJ Z BLIDKIMI LUB SZUKAJ PSYCHOLOGA .

Dopóki walczysz,jesteś zwycięzcą...Ja co prawda nie miałem pomysłow samobójczych,ale nie raz miałem doła...dałem radę.Życie kopało w dupę,czasem chyba z przekory,czsem z mojej winy,ale dałem radę!!!uważam,że NIE WOLNO się poddawać!

Kiedyś wydawał mi się to banał a teraz, kiedy bliżej 50, sam mam chęć na więcej

Każdy wiek ma plusy i minusy,jestem po 50tce dzieci dorosłe mam czas dla siebie i spełnianie swoich pasji i odkrywanie nowych

Pepe spróbuj zawalczyć o siebie , rodzinę. Wiem że to trudne i pewnie nie masz na to siły ale przynajmniej spróbuj. Idź do lekarza, nie bój się. Teraz tego nie widzisz ale na pewno jest ktoś w Twoim otoczeniu komu możesz zaufać. Po burzy zawsze wychodzi słońce. Może najpierw jeden promyk ale zawsze

Każdy ma/ miał takie rozterki (tak sądzę).. to że braki ci kogoś do pogadania,to smutne.Ale i w tym temacie nie jesteś osamotniony. Pogadać to się znajdzie z kim... ale znaleźć kogoś kto cię rozumie i czuje to samo? Choć może lepszym partnerem jest ktoś kto czuł to samo i sobie poradził, zauważył że świeci słonce i że jutro też ono wzejdzie? Ps. za "chwilkę" kończę 50.

Wielki szacunek za to co napisałaś. Nie szukam romansu ale zrozumienia. Jestem po 40. Mam pieniądze, rodzinę sukces itp. Ale nie mam z kim pogadać. Tak po prostu. Chyba twój wpis powstrzymał mnie przed popełnieniem samobójstwa...

Mam 55 i myślę że,teraz zaczynam żyć, spełniać swoje marzenia...i po młodych siksach,
szukam starszych,bo te młode są bez klasy i często brudasy z trądzikiem itd,a w głowie mają g.. Oczywiscie że ,nie wyglądam jak stary łysy ramol..

Rozmawia kolega z kolega.
Chłopie dlaczego ty mając 80 lat wziąłeś sobie za druga żonę 30 latkę
Kolega odpowiada, ze starą to było ciągle, tabletki podaj, kocyk podaj, wodę podaj, nogi przykryj, książkę podaj, w nocy w dzień cały czas. Z nowa jest zupełnie inaczej o 22 idzie na dyskotekę wraca rano nie wcześniej niż o 12 przynajmniej się mogę wyspać i śniadanie w spokoju zjeść...

Mam pytanie do płci męskiej(jakby się chciało komuś wysłać sms-a to to jest mój nr: 532 157 322 ). Czy znacie jakieś miejsca w Polsce,gdzie przychodzą tylko faceci, lub stworzone tylko dla mężczyzn,bo jak na razie odkryłem tylko siłownie męskie, kluby dla gejów,a więcej nie znam.Miejsca w których można posiedzieć w spokoju bez bab.

Miało być "przez dłuuuuuugie lata" ,a nie "przez 2 lata" !!! :) :) :)

Nie mysl tak prosze tyle ciekawych rzeczy przrd Toba

Dla mnie osobiście najlepsze życie zaczęło się właśnie po czterdziestce. Przestałem narzekać i zabrałem się za siebie. Założyłem firmę i poznałem wspaniałą kobietę, która wkrótce będzie moją żoną. Powiedziałem sobie: teraz albo nigdy i nie wyobrażacie sobie ile może wyciągnąć z siebie FacetPo40 :-)

Jestem po 40 i myslę tylko o jednym .... o samobójstwie , życie w tym wieku jest bez sensu

pięknie napisane z wielką doza optymizmu i nadziei.....zazdroszczę..

No tak Panie Misio, tylko czy Panu wystracza na tyle wyobrazni, ze ludzie daja z siebie wszystko-serce i rozum, cieplo by wlasnie to otrzymac z nawiazka na starsze lata? Wtedy syty portfel zapewni Panu byc moze opieke , a ta polega na tym, by zwykle ludzkie czynnosci i potrzeby byly zaspokojone, ale nie uswiadczysz Pan szczerego, serdecznego usmiechu, rozmow , czulych chwil ani tez nie pozyskasz Pan wspomnien, ktorymi bedziesz Pan sie dzielil z kims, kto serce wlozyl w scenariusz Pana zycia. I wtedy to poczujesz Pan zal, ze nie zyskales Pan czegos wiecej od zycia, a tylko portfel moze na stare lata lezec na pustej drugiej polowce lozka, a ten ciepla dla duszy nie daje.

Mam wrażenie, że tzw. kryzys wieku średniego jest w dużym stopniu mitem. Być może dlatego, że sam go nie doświadczyłem. Wiem natomiast, że nieustanna gonitwa za czymś najczęściej prowadzi do frustracji. Wszak kto wiele pragnie, z reguły niewiele dostaje i nigdy nie będzie zadowolony przez nieustanny niedosyt. Ja biorę życie takim jakie jest. Cieszę się z tego co mam i nie narzekam że czegoś mieć nie mogę. W końcu nikt nie obiecywał że będzie raj, a i nie wszystko jest dla każdego. Po co więc zadręczać siebie i innych? Może warto zatrzymać się w pędzie i zastanowić?

A niby dlaczego ma przez waszą duszę pzrewalić się prawdziwe tsunami uczuć i wątpliwości?? czym różnią się 40 urodziny od 30 czy 50??? niby dlaczego wiek 40 lat ma czynić was dojrzałym i odpowiedzialnym facetem, przecież wy tacy jesteście i wieku lat 30 i 35 i 40 i 60. kochamy was bez względu na to ile macie lat!

Prosta sprawa:po co się żenił??? Nikt mu nie kazał,to facet prosi kobietę o rękę na kolanach wręcz,a potem wielce nieszczęśliwy wiecznie narzeka. No to po co,pytam się?Nigdy tego nie zrozumiem.A wszystkich na około .tzn żona i dzieci.Bo mu się młodej d...zachciało i innych takich tam.Szkoda,że kobiety takich kryzysów nie przechodzą,oj dostalibyście po waszej cholernej dumie.I poczulibyście się tak jak wasze żony teraz.I dzieci. Najwięcej cierpią,bo tatuś nagle zaczął żałować,że je ma ze swoją okropną żoną i dochodzi do wniosku,że jednak nie tego w życiu chciał.A te wasze panie po paru latach staną się takie jak wasze żony teraz i tyle na temat.Prosta sprawa,trzeba było się nie żenić ,tylko fruwać z kwiatka na kwiatek i być wiecznie dowartościowanym.Skończyłam. Dowiedzenia.

Bez różnicy? Tylko szkoda,że przez to wasze podumowywanie cierpią wszyscy na około.

Jak się facet po 40-dziestce zaczyna zastanawiać nad swoim dotychczasowym życiem,nad wyborami jakich dokonał i czy zrobił dobrze oraz czy nie pora na zmiany,to jak się to Panowie nazywa? No jak? Taaak! KRYZYS WIEKU ŚREDNIEGO:)

Jak lecą niewybredne epitety, to znak , że dyskusja schodzi na psy. Co do meritum - to z własnego doświadczenia wiem, że kobiety "lecą" raczej na dobry styl, dystans do rzeczywistości i spójność zachowań z deklaracjami. Oczywiście trudno to osiągnąć nie mając władzy, kasy i paru innych drobnych rzeczy, ale podobno to możliwe. Poza tym "owinąć wokół palca" to można sobie 20-to latka lub niewiele starszego. No chyba, że taki 40-to latek nie ma za bardzo doświadczenia z kobietami, a dotychczas, to tylko praca, dom, TV i piwo i w końcu wyrwał się żeby zaszaleć.

Teraz dalaś :) zapewniam cię, że każdy prawdziwy facet na kilometr wyczuje takie ścierwo jakie opisujesz. Oczywiście nie sądzę, że opisujesz siebie ale jeśli tak to facet, z którym jestes to zwykły zbieracz odpadków :)

Z tą nieufnością to duża przesada. Wystarczy, że zakręci się koło was jakaś laska i wy to uznajecie jako dowód na to jacy jesteście wspaniali i wyjątkowi. Zapewniam, że kazdego z was można owinąć w około małego palca użyawjąc kobiecego uroku. Ładna bielizna, wino, zalotny wzrok a potem tańczycie jak chemy. I kupujecie, finansujecie co chcemy, więc nie sprzedawajcie tu takich bzdur.

A kto Ci takich rzeczy naopowiadał, że facet ma Ci wszystko zapewnić? Masz głowę na karku i ręce, pokaż co potrafisz a nie licz na darmochę od faceta. Za pieniądze mężczyzna może mieć każdą (kwestia ceny), a jeśli facet będzie chciał mieć utrzymankę, to nie musi się z nią żenić. Taki konsumpcyjny i roszczeniowy stosunek do mężczyzn jest nie tylko niesmaczny ale też urągający wartości samej kobiety. Walczycie panie o równouprawnienie ale jak widać tylko tam, gdzie jest to wam wygodne. Żenada.

Po 40-stce facet z kasą nie chce stałych związków . Głupoty mu w głowie i tyle . Wiem o tym :)Chyba raczej po 50-tce będzie potrzebował - opieki :)Tak myślę :)
O czym piszecie dziewczyny ? O wnętrzu mężczyzny żeby was nosił na rękach kolacyjki itp itd ????Tak bardzo proszę na trochę. Proszę nie facet po czterdziestce .
Cielesność kobiety- zadbana 28 do 30 kilku szczupła zgrabna . Samotny facet po czterdziestce jest wart tyle co nic a raczej tyle ile ma w portfelu :)
A i w przypadku mężczyzny w takim wieku wygląd się nie liczy tylko kasa kasa kasa
Może być gruby łysys i tak jest sex-i bo ma to coś KASA . Mam wiele przykładów. A bardziej szpetny musi mieć więcej K A S Y. To tragiczne :( Wiem o tym .

ArekZ ma rację - kobiety wzdychają dziś tylko do facetów sukcesu, świetnie zarabiających, mających władzę. Mierzący wartość faceta przez grubość jego portfela. I coraz częściej to faceci zauważają i coraz więcej mamy singli. Coraz rzadziej faceci ufają kobietom. Boją się, że ich uczucia nie są szczere.

"Małe rzeczy", to w moim rozumieniu zwykła, szara codzienność. Poranna kawa z przyjaciółmi w pracy, obiad z rodziną, wyjście do kina z partnerką, zabawa z dzieckiem, fotel, piwo i mecz w TV. To, że potrafimy w domu się dogadać, a nie warczeć na siebie, to że mamy do kogo wracać. Jak dla mnie, jest to cały motor napędowy, dzięki któremu możemy robić większe rzeczy. A jeśli one nam nawet nie wyjdą, to i tak nadal mamy wszystko, co daje nam radość. Trochę jak z bajki, prawda? Czy to jest możliwe w dzisiejszej rzeczywistości? W rzeczywistości, w której wszyscy się prześcigamy, kto ma lepszą pracę, większe zarobki, wpływy, większy dom i droższy samochód. Które dzieci chodzą do lepszych szkół i gdzie to w tym roku jedziemy na narty, albo jaki egzotyczny kraj odwiedzimy. Wszysko to fajne, ale czy często nie za dużym kosztem? Kosztem zwykłego, prawdziwego szczęścia codzienności.
Czy istnieje idealny samochód? Taki, który jest pojemny, ale wszędzie się zmieści, który wszędzie wjedzie bo ma napęd na cztery koła i jest wysoko zawieszony, ale można poszaleć nim także w zakrętach? Taki, który osiąga setkę poniżej 9 sekund i pali 5 litrów? Nie, bo to jest sprzeczne z prawami fizyki. Nie ma też idealnych mężczyzn, bo to jest sprzeczne z naszą naturą. Bo nas powinnyście kochać nie za coś, ale pomimo czegoś droga Viktorio.

Jest taka piosenka Sylwi Grzeszczak "Małe rzeczy". Myślę, że słowa tej piosenki bardzo pasują do tego artykułu. Zastanówcie się drogie panie, czy nie jest tak rzeczywiście, iż umiejętność czerpania radości z owych "małych rzeczy" jest receptą na szczęcie. Czy to jest patetyczne?
W ostatnim filmie Woody Allena "Co nas kręci, co nas podnieca", padły takie słowa: "nie jest ważne co robisz w życiu, ważne aby to cię kręciło". Jeśli kogoś "kręcą" "małe rzeczy" i jest szczęśliwy, to chyba dobrze. I niekoniecznie osoba taka musi być małostkowa. A nasze panie nie wiedzą, czy wolą faceta idealnego, czy prawdziwego. I chyba prawdą jest, jak usłyszałem na wykładzie z psychologii, że "kobiety nigdy nie wiedzą czego chcą, ale wiedzą, czego nie chcą".

możesz mieć rację, Kasia

ludzie,... jakie to prawdziwe...

Podejrzewam, że nie tylko się nie przyzna, ale i mało który facet jest na tyle refleksyjny, żeby się nad tym głębiej zastanawiać.
Czy ten tekst pisał mężczyzna? Trochę on idealistyczny z jednej strony a z drugiej przemawia przez niego jakaś martyrologia

Fajne, prawdziwe, ale trochę patetyczne w tych fragmentach o wartościach. Myślałam, ze o facetach wiem wszystko ;);)

nic dodać, nic ująć...