Syndrom Gauguina, czyli o dokonywaniu wielkiej życiowej zmiany

Jest to wyraz zmieniających się wartości, priorytetów, nowego spojrzenia na siebie i swoje role. Osoby takie nie chcą dłużej wieść życia, które nie daje im spełnienia i zadowolenia. Rodzi się zatem głębokie pragnienie drastycznej zmiany, która nada nowy sens ich życiu.

Co popycha ludzi do zmiany życia?

W jaki sposób można wyjaśnić i zrozumieć to, co się z nimi dzieje?

Jedną z możliwości wyjaśnienia tego typu sytuacji jest zjawisko, które w psychologii nosi miano „Syndromu Gauguina” (Mayer, 1978). Wzięło ono swoją nazwę od nazwiska słynnego malarza i rzeźbiarza francuskiego, który wiódł życie pełne burzliwych zwrotów i zmian – Paula Gauguina.

Syndrom Gauguina jest wyrazem przemian osobowości, które dokonują się poprzez zmianę zewnętrznych okoliczności, czyli porzucenie ról i zadań, które do tej pory dominowały w życiu. Dokonuje się również reinterpretacji priorytetów, wartości, celów i uwalnia się energię twórczą, która pozwala na spełnienie nowej wizji własnego życia (Oleś, 2000).

Czym jest syndrom Gauguina?

Dla pełnej jasności, czym jest syndrom Gauguina posłużę się kryteriami podawanymi przez Prof. Piotra Olesia, traktując je jako podstawę do rozpoznania syndromu i jednocześnie definicję tego zjawiska:

„ (1.) Jest to istotna zmiana priorytetów życiowych, (2) podjęcie nowej formy aktywności, (3) która uzasadnia sens istnienia (4) i opiera się na innych wartościach niż dotychczasowe (5) dająca poczucie wolności i zgodności ze sobą; (6) decyzja o zmianie jest podjęta samodzielnie, bez wsparcia bliskich i (7) wiąże się z pogorszeniem sytuacji ekonomicznej lub społecznej.” (Oleś, 2009, s.9)

Dokonanie takiej zmiany życiowej budzi wiele kontrowersji i najczęściej spotyka się z niezrozumieniem ze strony środowiska. Często bowiem pociąga za sobą destabilizację socjoekonomiczną, na czym cierpi również rodzina.

Jednocześnie taka “wielka zmiana życiowa” wyzwala pierwiastek twórczy i rozwojowy, dając początek pod budowę nowej tożsamości. Gdyż istotą dokonywania takiej życiowej zmiany jest pragnienie odszukania swojego autentycznego Ja, utworzenie nowej tożsamości, a zmiany zewnętrzne mają jedynie ten proces przyśpieszyć. (Oleś, 2009)

Jeśli znasz osoby ze swojego środowiska lub sam jesteś przykładem człowieka, który odnajduje w sobie rys syndromu Gauguina, to zabierz głos w dyskusji na naszym forum. Napisz swój komentarz, podziel się swoimi doświadczeniami.

Elżbieta Kluska 
Artykuł ukazał się w serwisie

fot: wikimedia.org