Szpiedzy? Nie, spotterzy.

Spotting - hobby polegające na fotografowaniu lub obserwowaniu obiektów związanych z komunikacją. Osoba uprawiająca to hobby nazywana jest spotterem (ang. spotter).

Ze względu na obiekt zainteresowania wyróżnia się:

• Car spotting – obserwowanie i fotografowanie luksusowych samochodów,
• Plane spotting – obserwowanie samolotów i lotnisk,
• Train spotting – obserwowanie pociągów i zapisywanie czasów przyjazdów i numerów,
• Bus spotting – obserwowanie autobusów jednej korporacji,
• Tube spotting – obserwowanie kolejek metra wjeżdżających i opuszczających stacje.

Tyle mówi niezastąpiona Wikipedia. Tak, ludzie mają na szczęście różne hobby, nierzadko dziwaczne albo ciekawe... inaczej. Widzieliście spottera? Ja tak. Znam jednego, a jego zdjęcia ilustrują ten tekst. Ma na imię Sławek i właśnie on przybliżył mi ten temat. Sławek robi zdjęcia samolotów. Robi ładne zdjęcia, choć pewnie nie tak piękne, jakie można zrobić pociągom metra wjeżdżającym na stację np. Ursynów, albo wyjeżdżającym ze stacji Kabaty :)

Miłość do samolotów przybiera różne formy. Jedni sklejają modele, inni latają zawodowo lub prywatnym samolotem czy szybowcem. Jeszcze inni, nie mogąc latać, urządzają w starym samolocie restaurację albo „dekorują” starym MIG-iem swoją stację benzynową. Spotterzy potrafią poświęcić wiele godzin, aby zrobić fajne zdjęcie samolotu czy to na lotnisku czy wysoko w przestworzach. Tropią na specjalnych stronach www nietypowe samoloty, ich trasy, miejsca postoju czy międzylądowania. Potem wrzucają to do Internetu… i mamy gotową aferę, jak z tajnymi więzieniami CIA. Tak, to sprawka między innymi spotterów, którzy wyśledzili nietypowe samoloty w nietypowych dla nich miejscach i cała wielka tajemnica przestała być tajemnicą, mimo oficjalnych zaprzeczeń władz.

A kim są spotterzy? To pasjonaci w różnym wieku, o różnych zawodach i, jak w każdym tego typu środowisku, znają się głównie po pseudonimach. Porozumiewają się głównie przez internetowe fora. Nawzajem informują się o nietypowych samolotach aktualnie lecących nad danym obszarem lub planujących międzylądowanie w danej okolicy. No i mają oczywiście własny język, niezrozumiały dla innych. Jak na przykład nazwy samolotów albo ich rodzajów: PKS-y to samoloty komunikacyjne, Arbuz to inaczej AIRBUS, Benek to BOENING, a ATR nazywany jest Babą Jagą.

Po czym poznać spottera? Po drabince. No i aparacie ze stosownym obiektywem. O co chodzi z tą drabinką? No, jak to? Trzeba na czymś stać, żeby robić zdjęcia, a ogrodzenia lotnisk są wysokie. Łatwiej jest na lotniskach, gdzie są tarasy widokowe.

A co to znaczy stosowny obiektyw? To znaczy sporo kasy i ogniskową 300-500 mm przy fotografowaniu samolotów na lotnisku. Natomiast przy fotografowaniu samolotów na wysokościach przelotowych, czyli do około 12 000 metrów, obiektywy mają ogniskową ok. 1200 do ponad 2000 mm i, jak twierdzi Sławek, można takim sprzętem zrobić zdjęcie krążącej po orbicie stacji kosmicznej, albo takie, że policzyć można nity na kadłubie samolotu.

Sławek używa Nikona D300S z obiektywem Sigma 50-500 plus telekonwerter x2. Trzeba przyznać, że, oprócz niewątpliwej wartości jako zdobyczy spotterskiej, niektóre zdjęcia mają wysoką wartość artystyczną i mogłyby być pokazywane na wystawach fotograficznych.

Prawdziwymi świętami dla spotterów są wystawy lotnicze, na których jest sporo unikalnego sprzętu w jednym miejscu, pokazy lotnicze i wielkie wydarzenia polityczne, na których pojawia się AIR FORCE ONE, czyli samolot amerykańskiego prezydenta i maszyny rządowe z innych państw. Aby wziąć udział w takich wydarzeniach, spotterzy potrafią przebyć tysiące kilometrów. Do rarytasów należał też samolot AN 225 Mrija (Marzenie), czyli największy samolot transportowy świata wykonany w jednym egzemplarzu. Zrobić mu zdjęcie w locie, to było COŚ! 24 lutego 2022 r. maszyna została zniszczona przez rosyjskich najeźdźców na ukraińskim lotnisku Hostomel.

Są kraje, gdzie spotterzy traktowani są jak „niegroźni dziwacy”, a nawet ludzie pomocni, ponieważ często informują ochronę lotnisk o zwierzętach na terenie lotniska czy podejrzanych osobach kręcących się w pobliżu. W USA i niektórych innych krajach spotterzy mają problemy. Traktuje się ich jak intruzów czy prawie terrorystów. Legitymuje i utrudnia robienie zdjęć. Polska na szczęście jest w tej pierwszej grupie. 

fot. pixabay

Marek Jaźwiecki

Fot: slavec