Smoking - najwyższa elegancja

Choć trudno nie zgodzić się z twierdzeniem, że smoking nie jest strojem, po który sięga się kilka razy w miesiącu, to przecież wypada przynajmniej wiedzieć, jak ma się on do garnituru, z jakich elementów się składa, czym różni się od fraka i kiedy się go zakłada.

Przeznaczenie

Na skali elegancji od 1 do 10, smoking zajmuje miejsce dziewiąte, tuż przed frakiem. Przypisany wyłącznie do wieczorowej pory stanowi oprawę mniej lub bardziej oficjalnych bankietów, koncertów, balów, wesel i wieczornych gali na czerwonym dywanie.

Trzeba jednak wiedzieć, że sięga się po niego tylko wtedy, gdy na zaproszeniu znajduje się stosowna adnotacja o następującym brzmieniu, w zależności od języka:

• Smoking - Polska i kraje niemieckojęzyczne,
• Black tie, cravate noire, tenue de soiree - Francja,
• Tuxedo - Ameryka Północna,
• Black dinner jacket, white dinner jacket*, evening dress - Anglia.

Jeśli z zaproszenia nie wynika wyraźnie (no, może z uwagi na ten swoisty "szyfr" – nie całkiem wyraźnie) wymóg przybycia w smokingu, takiej ewentualności w ogóle nie należy brać pod uwagę.

Pojawianie się na danej uroczystości mężczyzn ubranych bardzo różnorodnie, to jest - w jeansy, jasne i czarne garnitury, aż po smokingi włącznie oznacza, że większość z nich albo nie dysponuje odpowiednim strojem, albo nie radzi sobie z rozszyfrowaniem zaproszeniowych kodów, albo po prostu je lekceważy. Żadna z tych okoliczności nie powinna mieć miejsca. Nawet, jeśli mężczyzna nie posiada własnego smokingu, może skorzystać z wypożyczalni.

Dla zachowania właściwego charakteru gali, podkreślenia jej rangi i stosownej oprawy, organizatorzy spotkania winni w sposób bardzo zdecydowany wyrażać swoje oczekiwania względem stroju, a następnie - w miarę możliwości - konsekwentnie egzekwować podane wymogi.

Kolor

Jedynym właściwym dla smokingów kolorem jest kolor czarny. Choć zastosowany w przeciętnym garniturze zamienia go w strój bardziej żałobny, niż wizytowy, dla smokingów i fraków jest barwą obowiązkową, stanowiącą o wieczorowym i bardzo

uroczystym ich charakterze. Wszelkie więc odstępstwa w tym zakresie, idące w kierunku granatu czy wiśni należy traktować jako wyraz braku klasy i znajomości rzeczy. Zgodę na noszenie kolorowych smokingów mają jedynie artyści cyrkowi i estradowi, traktujący je jako kostiumy sceniczne.

Tkanina

Jedynym materiałem, nadającym się na smoking jest wełna. Często występuje ona pod nazwą krepa smokingowa. Cienka, o zwartym splocie zapewnia trwałość, elegancję i przewiewność ubrania.

Krój

Marynarka

Smoking swym krojem niewiele różni się od garnituru. Elementem szczególnym są szalowe klapy marynarki pokryte jedwabiem, nie stosowane nigdy w tradycyjnej odzieży. Lekki połysk kołnierza jest więc najbardziej charakterystyczną cechą smokingu.

Wielu krawców dopuszcza w kroju marynarki tak zwaną "dwurzędówkę" (dwa rzędy guzików) oraz tradycyjny krój klap, to jest z wcięciem. Coraz częściej też mówi się o tym, że lakierowane pantofle nie są już tak nieodłącznym atrybutem tego wieczorowego stroju. Jeśli dodać do tego błędy mężczyzn, polegające na zakładaniu do niego zwykłych garniturowych koszul, z tak zwanym odkładanym kołnierzykiem, mamy coś, co Rosjanie nazwaliby "ni ryba, ni miaso”. Z takim podejściem do sprawy trudno się zgodzić. Jestem zdecydowanie przeciwna mieszaniu stylów, zmianom, odstępstwom i chodzeniu na łatwiznę. Jednym słowem – albo smoking, ze wszystkimi swoimi "znakami szczególnymi", albo zwykły garnitur.

Stosownym dodatkiem do marynarki jest biała chusteczka włożona w górną kieszonkę, znajdującą się na lewej piersi. Trzeba jednak wiedzieć, że nie stosuje się w tym celu chustki do nosa, ale specjalną poszetkę.

Pamiętajmy też, że smoking, w odróżnieniu od fraka, nie toleruje żadnych odznaczeń, orderów i znaczków.

Spodnie

Po pierwsze, spodnie smokingowe nie mogą być w wersji biodrówek ale winny być z wysokim stanem, lekko poszerzonym przy pomocy zakładek. Po drugie, nie dopuszcza się w nich nogawek wykończonych mankietami. Są one bowiem typowe dla garniturów sportowych (spacerowych).

Po trzecie, na bocznych (zewnętrznych) szwach nogawek powinien się znajdować czarny jedwabny lampas o szerokości 2,5 cm.

Spodnie smokingowe nie posiadają szlufek, a to oznacza, że nie zakłada się do nich paska, ale szelki i tak zwany pas hiszpański.

Pas hiszpański

Szeroki na 18 cm pas hiszpański szuje się z czarnego jedwabiu. Powinien być plisowany i zapinany z tyłu na haftki. Jego pierwowzorem była noszona niegdyś przez mężczyzn w Indiach szarfa, przewiązywana wokół talii, która miała w sobie ukrytą kieszonkę. Dlatego też pas zakłada się zaszewkami skierowanymi do góry.

Czasami pas hiszpański zastępowany jest (moim zdaniem niesłusznie) czarną kamizelką. Jej dekolt przybiera wówczas kształt litery U, a nie V, jak to jest w przypadku kamizelki garniturowej.

Zofia Kosińska
Artykuł ukazał się w serwisie

Porozmawiaj o stylu na FORUM ❯