Ból szyi i zwyrodnienie kręgosłupa szyjnego - nieoczywista przyczyna

Mięśnie szyi

Szyja obudowana jest wielorakimi mięśniami - zarówno długimi, jak i krótkimi, zarówno powierzchownymi, jak i głębokimi. Jedne się łatwiej obkurczają, inne znów rozluźniają, tracąc swoją wartość podporową i sterującą. I w sumie nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, iż pomiędzy nimi jest grupa niewielkich mięśni, które są nieprawdopodobnie wrażliwe na wszelkie zmiany w ich obrębie. To mięśnie krótkie podpotyliczne. Kilka niewielkich pęczków mięśniowych, a tyle zamieszania.

Ból szyi a mięśnie podpotyliczne

Mięśnie podpotyliczne są wypełnione przeogromną ilością czuciowych zakończeń nerwowych odbierających każdą zmianę ich napięcia, albo napięcia okolicznych tkanek, albo napięcia mięśni aparatu żucia zespolonego z nimi odruchowo, albo… albo… reagują praktycznie na wszystko i proszę mi wierzyć - jestem daleki od fantazjowania w tej materii. Przechwytując to napięcie, przejmują je jako własne, zwielokrotniając jego wpływ na ciało. Jako chyba najlepszy przykład ich wszechwpływu na ciało podam prostą obserwację: nadmierne napięcie prawej lub lewej strony mięśni podpotylicznych zaburza na tyle napięcie mięśni wokoło kręgosłupa, że test obciążenia obu stóp wykonywany na dwóch wagach (każda ze stóp stoi na oddzielnej) wykazuje kilkukilogramową różnicę obciążenia nóg nie odczuwaną przez badanego w żaden sposób!!!

Terapia na mięśnie szyi

Ciekawą metodą badania i terapii zaburzeń w tym miejscu jest tzw. dekompresja połączenia szczytowo-potylicznego. Zabieg polega na ułożeniu głowy badanego na rękach terapeuty, wsunięciu palców pod potylicę i odczytaniu tego, co dzieje się pod potylicą, jaki jest stan mięśni, która ich część wydaje się bardziej naprężona, reaktywna no i wreszcie co w pozostałej części ciała zechciałoby zareagować na zmniejszanie nieprawidłowych naprężeń w tym miejscu.

Objawy zwyrodnienia kręgosłupa szyjnego

Co dzieje się, gdy ciało odreagowuje? Mogę wesprzeć się jedynie obserwacjami dotychczasowych sesji i tego, co widziałem i doświadczałem z moimi pacjentami: drżenia, drętwienia, wrażenia ciepła, zimna, wszelkie mikstury emocjonalno-fizyczne od płaczu, przez śmiech, "głupawki" po ból osiągający czasem krańcowe wartości. Wrażenie zatykania gardła, chrypa, łzy, tudzież całkowite zwiotczenie ciała aż po wejście w stan graniczący ze snem. Dużo tego.

Wysuwanie szyi ku przodowi czyli właśnie unoszenie nosa ku górze, zaciska kręgosłup na mięśniach podpotylicznych wykonując coś, co można porównać do gilotynowania ich. Ucisk wywołany naprężeniem mięśni obręczy barkowej unoszonej "na siłę" albo - co bardzo częste wbrew pozorom - zaciskanie zębów i kłopot gotowy.

Procesy te dzieją się zazwyczaj latami, trwają, ugruntowują się, identyfikujemy je, jako nasza "normalność", jako stan, z którym żyjemy. IM DŁUŻEJ, TYM GORZEJ. Im dłużej, tym trudniej z tego wyjść. Bóle głowy nie ustępujące po lekach, zawroty głowy, mdłości, trudności z koncentracją, podirytowanie, senność, kłopoty z pamięcią... A wszystko przez - przykładowo - nieprawidłową pozycję przed komputerem, laptopem, w samochodzie, w czasie spaceru... Wszystko przez noszenie nosa do góry.

Bartłomiej Gajowiec, fizjoterapeuta
www.gajowiec.blox.pl