15 cech osób z ukrytą depresją

To jak ja!?

"Z tego wynika że, wszyscy inteligentni mają depresję..."

To właśnie nie jest tak, że wszyscy inteligentni mają depresje, niektórzy tak ( przecież niektórzy nie inteligentni też ją miewają ), ale to jest tak jak udowodniono naukowo, że oni są bardziej wrażliwi, a więc teoretycznie są bardziej narażeni, na depresje, ale w praktyce niekoniecznie...

Niekoniecznie musi tak być bo trzeba patrzeć indywidualnie...
Nie uogólniać...
Na depresję składa się wiele czynników przez wiele lat, czynników Wewnętrznych i zewnętrznych...

Każdy jest wielką indywidualnością i trzeba każdy przypadek rozpatrywać indywidualnie
.
Pozdrawiam

Wybacz ale nie wierzę w to co piszesz. Powód był pewnie inny...

Leczę się na depresję już prawie 15 lat. Impulsem dla rozpoczęcia terapii było urodzenie się mojej córki. Myślę, że bez lekarstw i wsparcia żony i dzieci już bym nie żył. Mimo lekarstw zdarzają mi się stany depresyjne, czasami głębokie. Mimo to, szczególnie dzięki rodzinie trzymam się nad wodą. Jedna rada dla osób, szczególnie facetów podejrzewających u siebie depresję: proszę, nie oglądajcie się na to, co pomyślą inni, tylko iddźcie do lekarza. Nawet, jeśli na drzwiach gabinetu jest napis psychiatra.

Czasem czuję się jak w klatce, próbuje wyfrunąć ale coś mnie zatrzymuje, tak jak w realnym życiu chcę zmian , próbuje by później wrócić do punktu wyjścia, marzenia znikły, pragnienia żyję z dnia na dzień bojąc się przyszłości , bojąc się zmian a one i tak z czasem muszą nadejść, ukrywam to przed wszystkimi nawet mężem ze strachu że ocenią mnie że kiedyś wypomną że nie jestem normalna, zamknęłam się w sobie i naprawdę nie wiem jak żyć. Patrzę na mamę i wiem że kiedyś ją stracę, patrzę na innych i wiem że będę musiała patrzeć jak odchodzą tak jak inni moi bliscy którzy umarli, patrzę na mijający bezlitośnie czas i żałuję że nie da się cofnąć. Depresja to moja zmora i nawet nie mam jak się jej pozbyć muszę z nią żyć.

Osobiście serdecznie dziękuję autorowi za tak bardzo dobry artykuł. Potwierdzam wszystko się zgadza i tak właśnie wygląda na wstępie ... depresja. Przyczyn jest jednak bardzo wiele. Opisana jest, można powiedzieć "faza początkowa depresji. Bywa bardzo źle, gdy się jej wypieramy, gdy nie szukamy koniecznie pomocy lekarskiej. Pomoc bliskich osób jest też niezbędna. W moim życiu bliska mi osoba wpadła w depresję mając 70 lat. I to z powodu "osamotnienia - opuszczenia' nie przez rodzinę, ale przez ... Świadków Jehowy. Przez dziesiątki lat /od 1948 roku/ była im oddana i całe swoje życie im poświęcała. A ponieważ zaczęła mieć już dolegliwości zdrowotne związane ze swoim wiekiem, prawie wszyscy Ci rzekomi bracia zaczęli się odsuwać. Rodzina widząc, co się dzieje udała się o pomoc do lekarza psychiatry. Leki okazały się bardzo skuteczne, ale konieczne było dopilnowanie ich brania. Choroba była bardzo zaawansowana, przeszła już w "kolejny etap" - shizofremii /przepraszam za ten błąd w pisowni/. Zaczęły występować omamy, lęki, przywidzenia, słyszane były głosy i najczęściej widok "diabła", oraz nierozpoznawalność bliskich osób. Nadal była pod skuteczną kontrolą lekarza.