Singiel sam winny swojej samotności

Zarzuty wobec singla

"Nie mają, bowiem zamiaru rezygnować ze swoich przyzwyczajeń, chyba że potencjalny partner da im gwarancję wyższego standardu życia. Bilans strat i zysków musi wykazać, że opłacało się zaryzykować" (Polityka), "Wielu mówi, że tak jest po prostu wygodniej. Są wystarczająco bogaci, żeby ponieść koszty życia w pojedynkę, i wystarczająco niezależni psychicznie, by się na nie zdecydować. Nikomu nie muszą tłumaczyć, dlaczego późno wracają do domu, z nikim nie negocjują wyboru kafelków, miejsca weekendowych wypadów, tego, co będzie na obiad. Mają czas na hobby, uprawianie sportów i towarzyskie spotkania" (Wprost).

Często pojawiają się uwagi, że single nie nadają się na stałego partnera, bo są zbyt "zapatrzeni" we własne potrzeby i skupieni wyłącznie na przyjemnym i bezproblemowym życiu. A życie w parze wymaga poświęcenia się dla drugiej osoby, zaspakajania jej, a nie tylko swoich potrzeb, rezygnacji z części własnych ambicji i dążeń na rzecz życia we dwoje.

Media podkreślają, że single nie mają także czasu na szukanie partnera, bo są skupieni wyłącznie na dokształcaniu się, a przede wszystkim na pracy zawodowej, która wymaga od nich pełnej dyspozycyjności. "Włączeni w mechanizmy korporacyjne, zatrudnieni na ważnych stanowiskach, odpowiedzialni za własne firmy z trudem znajdują czas na pielęgnowanie bliskich i intymnych kontaktów" (Polityka).

Oto wypowiedź mężczyzny, cytowanego w artykule "Użyć życia", który wychodzi z pracy o godzinie dwudziestej, a na spotkania umawia się po dwudziestej drugiej (bo przez dwie godziny musi odreagować stres związany z pracą) - "przy moim trybie życia brak towarzystwa jest zaletą" (Wprost).

Obawy singla

Wśród pozostałych przyczyn życia w pojedynkę pojawiały się także bardzo wysokie oczekiwania singli wobec siebie, które wiążę się nie tylko z "zimną kalkulacją" zysków i strat wejścia w związek, ale także z pogonią za szaleńczą, idealną miłością.

Choć singlom bardzo "trudno jest znaleźć właściwą osobę: ciekawą, fascynującą, czułą. Szukanie za wszelką cenę nie ma sensu, w każdym razie nie podporządkuje temu celowi życia" (Polityka).

Poruszana jest także kwestia braku chęci brania odpowiedzialności za własne życie i "wygodnictwo" singli, które wiąże się z długim okresem mieszkania z rodzicami. Szczególnie pisze się o tym w odniesieniu do mężczyzn, którzy wybierają tę opcję, ponieważ mają na miejscu trzy rzeczy - "restaurację, pralkę i bankomat" (Polityka). Kolejną przyczyną jest konsekwencja bycia jedynakiem i przyzwyczajenia się do samotności oraz do skupiania na sobie uwagi rodziców. Dorastając, oczekują od partnerów takiego samego traktowania jak w dzieciństwie. Wymieniane są jeszcze: zanik kontaktów osobistych przez używanie internetu czy telefonów komórkowych, wybór, strach przed nieudanym związkiem.

Konsekwencje życia w pojedynkę

W mediach pojawia się jeszcze jeden wart uwagi wątek - chodzi mianowicie o tendencję do upatrywania w życiu w pojedynkę wielu negatywnych konsekwencji dla singla. Samotny tryb życia jest postrzegany jako przyczyna złego stanu zdrowia czy zaburzeń psychicznych. Pisze się na przykład, że życiu solo towarzyszy nieregularny i przypadkowy seks lub nie ma go w ogóle, co wywołuje u singli chaos emocjonalny i szukanie doznań zastępczych w sportach ekstremalnych, imprezach, siłowni etc.

Pojawiają się komentarze specjalistów - najczęściej psychologów - że długie życie w pojedynkę jest czymś nienaturalnym, jest zaprzeczeniem potrzeby bliskości i wzmacnia lęk przed potencjalnym partnerem: "nie jest prawdą, że jesteśmy samowystarczalni pod względem uczuciowym. Nawet osoby introwertyczne nie mogą wyeliminować potrzeby bliskości (…) przedłużanie się tego stanu może być niebezpieczne" (Wprost).

Autorzy cytują statystyki obrazujące negatywne konsekwencje singlowania, takie jak: podatność na choroby, depresje, popadanie w nałogi, korzystanie z pomocy terapeutów i psychiatrów, na samobójstwach kończąc. Życie w pojedynkę jest postrzegane wręcz jako niebezpieczne dla życia i zdrowia jednostki i, jak pisze jeden z autorów, "może jednak warto przemęczyć się we wspólnym gnieździe, przynajmniej dla zdrowia" (Wprost).

Samotność singla

Porusza się także kwestię najtrudniejszych momentów w życiu singla, którymi są wszelkie święta, a szczególnie walentynki czy inne rodzinne święta, ze względu na to, że wszyscy mówią o miłości i wszędzie widoczne są zakochane pary. Przedstawia się wtedy singla jako osobę samotną, opuszczoną, która nie ma się do kogo przytulić i gdzie podziać.

Oto wypowiedź jednej z autorek na ten temat: "Moja kumpelka A. jedzie do ulubionego Tesco po jakąś jedną rzecz, którą ma w sklepiku za rogiem. Nikt jej w magazynie nie pogania, nie przygląda się, nie czuje się obco jak w czasie antraktu w teatrze, gdzie ludzie przychodzą w cztery oczy. Zażywa supermarketu. Jest we wspólnocie kupujących i to krzepi" (Polityka).

Wydaje się, że obraz singla, który przedstawiają media niejednokrotnie jest bardzo jednowymiarowy i nieprawdziwy. Nie każdy singiel to egoista i nieodpowiedzialny egocentryk. Nie każdy chce życia w pojedynkę, bo jest wygodniejsze, łatwiejsze i przyjemniejsze. Niektóre wypowiedzi ekspertów pojawiające się w komentowanych artykułach także bywają jednostronne i wydają się być krzywdzące dla wielu osób żyjących w pojedynkę.

Każdy singiel ma swoją historię. Każdy opiera swoje wybory życiowe na własnych, często trudnych i bolesnych doświadczeniach. Prawdziwe życie polskiego singla jest często dalekie od stereotypowego wizerunku, jaki jest opisywany w mediach.

Julita Czernecka  

Artykuł ukazał się w serwisie: Sympatia.pl