6 sposobów na ochronę nastolatków przez dyscyplinę

Dyscyplina w domu - co to oznacza?

Twój nastoletni syn lub córka właśnie zbliżają się do pełnej dojrzałości fizycznej, ale to wcale nie znaczy, że twoja dyscyplinująca funkcja się skończyła. Wręcz przeciwnie. Nastolatkowie wciąż są nieposłuszni, niegodni zaufania i przy okazji prezentują te cechy całemu otoczeniu. Oczywiście, stare metody nie będą już działać. Nie możesz kazać Jasiowi stać w kącie ani przełożyć buntującego się nastolatka przez kolano. To już dawno minęło, ale pozytywna dyscyplina jest absolutnie niezbędna i pomaga nastolatkom zdrowo funkcjonować.

Zachowanie dyscypliny może wymagać okazjonalnego karania – im bardziej kreatywnie, tym lepiej. Powiedzenie nastolatkowi, że już nigdy więcej nie będzie mógł się spotkać z przyjaciółmi to przesada, ale piątkowy wieczór bez telewizora, smartfona i gier komputerowych przykuje jego uwagę. Dodatkowe obowiązki domowe również mogą być odpowiednim sygnałem. Odpowiednia dyscyplina określa granice i przypomina, że ich łamanie zawsze niesie ze sobą konsekwencje.

Dyscyplinuj, dopóki jeszcze możesz, pobłażanie jest niszczące.

1. Zawczasu określ granice

Nastolatek ma prawo wiedzieć, co jest, a co nie jest akceptowalne, zanim pociągniesz go odpowiedzialności za łamanie zasad. Nie możesz powiedzieć: „Masz być w domu o 23”, bez uprzedzenia o konsekwencjach piętnastominutowego, trzydziestominutowego i godzinnego spóźnienia. Jeśli chcesz, by godzina powrotu do domu była przestrzegana co do minuty – o tym też powiedz. Jeśli masz piętnastominutową granicę tolerancji – powiedz to. Niezależnie od tego – wytłumacz z wyprzedzeniem, jakie będą konsekwencje spóźnienia.

2. Unikaj żądań nie do spełnienia

Oczywiście, wszyscy chcemy, żeby nasze dzieci uczestniczyły w zajęciach dla zaawansowanych uczniów, dobrze zdały maturę i miały świetną średnią. Ale nie wszyscy nastolatkowie będą prymusami. Nawet w dzisiejszych czasach, kiedy oceny są podnoszone, średnia 6.0 to coś, co rzadko się spotyka. Niektórzy ojcowie chcą na nowo przeżyć chwile boiskowej sławy, próbując zrobić z synów światowej klasy piłkarzy, choć ich pociechy wolałyby raczej kosza lub tenis.

Rodzice powinni ustawiać poprzeczkę, ale rozsądny rodzic ustawi ją tak, by postawić wyzwanie, ale nie umniejszać w dziecku poczucia własnej wartości. Czy nastolatek ma oceny odpowiadające jego talentom i zdolnościom? Jeśli tak – poprzeczka była ustawiona na odpowiednim poziomie.

3. Odróżnij nieodpowiedzialność od celowego nieposłuszeństwa

Nastolatki czasem zachowują się głupio, a czasem działają, jakby naczytały się Machiavellego. Istnieje różnica między nieodpowiedzialnością, taką jak zostawienie na noc otwartych okien do samochodu podczas burzy i celowym nieposłuszeństwem, takim jak powrót do domu po północy, kiedy dobrze wiedział, że ma być w domu wcześniej. Tu możesz okazać łaskę – jeśli sprawdzisz, jakie dokładnie były motywy zaniechania lub sprzeciwu.

4. W obliczu buntu reaguj zdecydowanie

Różnicę między nieodpowiedzialnością a celowym nieposłuszeństwem dostrzeżesz intuicyjnie, a kiedy nastolatek rzuci ci rękawicę, musisz zareagować odpowiednio. Gdy dzieci dają jasno do zrozumienia, że chcą się kłócić, nie byłoby mądrze sprawiać im zawód :-) W konfrontacji ważne jest, by wcześniej wiedzieć, co zamierza się zrobić i by odpowiadać zdecydowanie.

5. Kiedy kłótnia się skończy, uspokój i ucz

Pamiętasz, jak przytulałeś malucha po tym, jak go skarciłeś, by uspokoić go i wytłumaczyć, że wszystko będzie dobrze? Nie postępujesz podobnie z nastolatkami, ale one również potrzebują zapewnień, że je kochasz. Możesz musieć im przypomnieć o tym, jak uniknąć kary w przyszłości. Nastolatki nigdy nie wyrastają z potrzeby uspokojenia.

6. Pozwól, by prowadziła cię miłość!

Angażowanie się w awanturę nie przynosi żadnych korzyści. Oczywiście, nastolatek będzie cię denerwował, ale musisz zachować spokój. Przez tych kilka lat, kiedy pozostaje pod twoim dachem, masz prawdziwą szansę na pokazanie mu „dorosłych” sposobów radzenia sobie z konfliktami, które w przyszłości przydadzą mu się w miejscu pracy i związkach. Nie zmarnuj tego!

Bartek Kulesza