Zdrada w związku. Czy jest dla was jeszcze szansa?

A ja się zgadzam z tym tekstem!!!
Co prawda u nas po zdradzie tylko pół roku było dobrze i wszystko wróciło do starej normy, ale podjęliśmy rozmowę, próbę, choć ostatecznie nie udało się. Teraz jesteśmy szczęśliwymi rozwodnikami.
Pozdrawiam wszystkich, których aktualnie pochłania wewnętrzna wściekłość, mściwość, upartość, złość, rozczarowanie, ból, a także niewypowiedziane możliwości ;)) i emocje, które sprawiają że przestajemy myśleć. Bądźcie zdrowi i szczęśliwi, a w porażkach szukajcie właśnie tych nowych możliwości :*

Prawda. Oczywiście to działa w dwie strony, ale jako mężczyzna szczerze rozbawiły mnie komentarze brandzlujących się do siebie mężczyzn, że zdrada ich uzdrowiła i inne chu*e muje.
Większość zobaczyła łatwego szona, mokrą piz*e i pobiegła do nich już marszcząc Freda, taka prawda.
A potem święci jeden za drugim, bo baba im w domu jeszcze kolację zrobiła, a na facecie po 40 pl pisali że zdrada ratuje związki.

Jeśli idziemy z kochanką do łóżka nie raz nie dwa ale sto razy...to tam żadnej miłości do żony nie ma. Całowanie, dotykanie pieszczenie innej kobiety niż żona...no do tego to kochającego partnera nie namówisz....żona która pozwala w piątek na skok w bok ale już sobota i niedziela należą do niej jest wyrachowaną przebrzydłą zakłamaną babą, która widzi tylko jego pieniądze. Odwagi dla wszystkich którzy zakochają się w dojrzałym wieku. Miejcie odwagę iść drogą tej miłości....warto zmieniać świat i siebie...dla własnego szczęścia MM

Ja się z tym nie zgadzam. Może to brzmieć śmiesznie, ale zdrada uzdrowiła nasz związek w jakiś dziwny sposób. Może nie uzdrowiła - zerwała kurtynę oszustw. Wiecie, jak to jest, kiedy jesteście ze sobą długo, ufacie z tobą, ale nagle wszystkie dni zaczynają być podobne, wy przestajecie rozmawiać tak, jak dawniej, nawet seks nie jest już taki, jaki był wcześniej. Ale przecież sobie ufamy, kochamy się, to osoba, która zna mnie najlepiej. Po konfrontacji emocje się skumulowały, spojrzeliśmy na siebie bez tej nużącej zasłony i doszliśmy do wniosku, że będziemy ratować swój związek. Moja rzuciła - terapia dla par. No i chodzimy, a chodzimy już od roku do Psychologgii na Chmielnej w Warszawie. Mamy bardzo spoko terapeutkę i to są takie dwa dni w miesiącu, kiedy możemy zobaczyć jakieś rzeczy, które nam umykały, otworzyć się, spojrzeć na świat w inny sposób. Zdrada jest zdradą, ale nie oznacza, że miłość zniknęła.

Dziękuje za dawkę optymizmu , to co pani napisała jest prawdą i się z tym zgodzę. Zdaje sobie sprawę z tego jak cierpi osoba która zdradzila i zorientowała się jaką krzywdę wyrządziła . Musi się zmierzyć z tym że zawiodła nie tylko drugą osobę ale i siebie . Zdaję sobie również sprawę że pani syn jest opoką na której buduje pani aktualnie sens życia po stracie męża. Wiem co to patrzeć na osobe która umiera na nowotwór wierząc że to nie prawda, że to nie może się stać, że będzie dobrze, że wyzdrowieje. I wiem że posiadanie dzieci ,,po" powoduje że jest sens życ , dla nich, czuwać i kierować ich losem jak najdłużej bo gdyby bym sam to ... . Człowiek traci sens życia, plany są nieaktualne, jest pusto i cicho, idzie zwariować, zdziwaczeć, wyalienować się z rzeczywistości.
Jestem wierzącym katolikiem w BOGA nie w księży i wiem bo tego doświadczyłem że ,,po" jest dalej ,,życie".
I ja życzę by Pani wytrwała w tym co robi dla syna bo on jest w pani życiu teraz jedyny i najważniejszy. Naprawdę rozumiem i wierzę że żałuje pani tego co się stało i jak się stało.

dziękuję za propozycję pisemnej rozmowy. Rozumiem panią i choć częsciowo rozumiem co Pani odczuwa. Życie bardzo mi dokopało , nieraz mówię że starczyłoby tego na kilka lat odcinków ,,dlaczego ja " lub innej produkcji. Walić zaczęło się jakieś 5 lat temu a nieciekawie w małżeństwie 15 ( na szczęście cios był tak duży że wpadłem w stan zobojętnienia całkowitego co uchroniło mnie przed tym co spotyka świadomych współmałżonków. Nie chce więcej pisać ( przypominać sobie ) bo to bardzo bali, staram się na co dzień nosić ,,maskę " w celu nie zrażenia ludzi i martwienia pozostałej rodziny - już nigdy nie będę normalny tak jak kiedyś i zdaje sobie z tego sprawę. Pogodziłem się z tym jednemu byk się ocieli a inny same obkopy od życia dostaje ( taka karma ). Trochę to boli bo niestety mam bardzo silny kręgosłup moralny co utrudnia mi pogodzenie jak można tak oszukiwać, kłamać, kraść, upodlić i grać inną osobę odając że wszystko jest OK. Życzę Pani siły i twardego charakteru bo na pewno jest ciężko z takim bagażem życiowym samotnie brnąć przez życie.

Jesteśmy różni więc nie powielamy siebie jako ludzie w swoich czynach, mysleniu ..... więc każdy inaczej postepuję, żyje . Czy mówiąc że pani skonczyła z romansem przestała mysleć o kochanku i nigdy nawet nie pomyślała przez ten czas ? czy mąż nie chciał mieć SWOJEGO potomka ? czy jest pani pewna że w głowie , w ukryciu nie myślał że został zdradzony i mógłby ponownie zostać ( nigdy nie mów nigdy ) .... . Ja też jestem wdowcem i też choroba nowotworowa i też wiem co to doświadczyć emocji gdy dowiaduje się człowiek o zdradzie ( od osób trzecich w zemście ) gdy nie ma kogo spytać o prawdę bo ci już nie żyją. Czy zdradziła ? nie wiem , nigdy mi nie powiedziała ani pozostali , kogo mam spytać ? nie trzymałem na uwięzi , jesteśmy wolnymi ludzmi świadomymi swojego potępowania. Zostałem ,,skażony" podejrzeniami i pomimo braku dowodów i poszlak od czasu do czasu myslę = czy mnie zdradzała . Nawet zrobiłem badania dziecka DNA . Współczuję tego co pani doświadczyła , najgorsze jest to że Ci co powinni życ i zasługują aby byc tu z nami umierają a kanalie i szmaty cieszą się cały czas z życia bez konsekwencji krzywdzenia innych.

i jeszcze dodam że odejscie bez słowa dodatkowo by go dobiło. Jest sychar gdzie świadectwa potwierdzają regułę, niektórzy na powrót małżonka/ki czekają dziesiątki lat w miłości wiernej do tej osoby. Są portale gdzie opisują sytuacje gdzie po rozejściu sie , niewidzeniu przez bardzo długi czas powracali do siebie po spotkaniu się np. na ulicy. Jest powiedzenie ,,nigdy nie mów nigdy" a to co wcześniej opisałem to po to by Ci uświadomić co przed tobą jako tę która zdradziła i ma dziecko z kochankiem. Bez względu na decyzje będzie boleć i to bardzo długo.

Czyli mam nie walczyć o męża, odejść i zniknąć, nie starać się? Tak ma wyglądać pokazywanie mu ze to był błąd, że jest jedynym mężczyzna którego kocham? Na prawdę, poddać się?

Jak długo trwały Pana starania? Czy sytuacja też była beznadziejna???

Witam, moja sytuacja jest jedną z wielu zapewne które są z góry skazane na przegraną. Zdradziłam partnera z którym w związku jestem od 12 lat, "pech" chcial, że zaszłam w ciążę z kochankiem. Nie umiałam przyznać się mojemu ukochanemu mężczyźnie który na wiadomość o ciąży był szczęśliwy.... Zdałam sobie sprawę że nie powiem mu o romansie, który był czymś nowym ponieważ nigdy wczesniej nie miałam innego mężczyzny poza moim partnerem. Nie umiałam zakończyć romansu, fakt że nie sypialam z kochankiem ale utrzymywała z nim kontakt, powiedziałam i ciąży, że nie wiem kto jest ojcem. Kochanek był jedyna osoba na którą przelewalam swój strach, chciałam żeby bal się tak samo jak ja, ponieważ nie chciałam stracić partnera. W październiku po porodzie wyszłam za mąż za mojego ukochanego.... Niestety stało się to czego bałam się najbardziej, dowiedział się o romansie i moich objawach co do pochodzenia dziecka. Cudownego dziecka z które okazało się dzieckiem kochanka..... Proszę nie krytykować. Przyznanie się do błędu i skrzywdzenie człowieka świadomie jest najgorszym co może być.... Nie umiałam się przyznać, strach nie pozwalał mi spojrzeć w oczy mojemu mężowi i powiedzenie mu co zrobiłam.... Widząc nasze szczęście, nie mogłam po prostu nie mogłam.... Na wieść o romansie, mąż zostawił mnie i dziecko, kontakt mamy codziennie, dużo rozmawiamy o tym dlaczego i jak to się stało.... ale twierdzi że już nie potrafi mi zaufać.... Proszę nie rzucać fali hejtu, myślę że ktoś kto nie przeżył strachu, tak wielkiego strachu nie wie że w takim momencie chronienie najbliższych jest priorytetem.... Tylko z perspektywy czasu, wiem że prawda jest najlepszym wyjściem. Prawda i tylko prawda..... Najgorsza ale prawda... Walczę o męża, zakończyłam definitywnie kontakt z przelotna znajomością która otworzyła mi jedynie oczy, kto jest dla mnie najważniejszy. Proszę, pomocy, jak mam walczyć o męża, czy coś takiego da się wybaczyć? Czy mąż rozmawiając ze mną jest w stanie widzieć mój żal, nie widząc mnie fizycznie.... Proszę o wsparcie...

Do "Julia" Dziękuję za pokrzepiające słowa. W tym miesiącu minie 2 lata odkąd dowiedziałam się, że mąż mnie zdradzał. Przeczytałam swoje wcześniejsze komentarz pod tym tekstem i dreszcze przeszyły mnie całą. To tylko dwa lata i aż dwa lata. Wiele we mnie się zmieniło. Całkowicie się zgadzam z Jowitą U.: 'Odkrywanie, że ktoś Cie zdradza jest śmiercią za życia" To prawda. Umarłam. Przez kilkanaście miesięcy czułam się jak zombie - chodzący umarły z wyrwanym sercem. Ale nie złożyłam papierów o rozwód, nie wyrzuciłam męża...z wielu powodów, a najważniejszy z nich to troje wspólnych dzieci. Troje dzieci, o które on bardzo dba. Rozwód zmienił by wiele. Zostałam z Nim ponieważ kierowałam się zasadą, którą sama nazwałam: minimalizacją strat. Na dzisiejszy dzień czuję, że dobrze zrobiłam. Moje dzieci mają troskliwego tatę każdego dnia. To było i jest dla mnie priorytetetem. Swoją relację z "Nim" jakoś układam. Lubimy się, lubimy spędzać ze sobą czas, dzielimy się obowiązkami, czuję się przy nim bezpieczna, żyjemy jak "przykładny mąż i żona". Tylko, że... Nie nazywam Go już mężem. Nie obchodzę rocznic ślubu, nie noszę obrączki...nie wiem czy go kocham... napewno nie do końca ufam.
Dziś nie czuję się jak zombie. Rodzę się na nowo, każdego dnia. Przede wszystkim nauczyłam się kochać i akceptować siebie. Uczę się żyć tu i teraz, bez zamartwiania się przyszłością i bez rozgrzebywania przeszłości. To złożony proces, w który trzeba włożyć wiele wysiłku. Przede wszytkim nie zamykać się w sobie w swoim bólu, tylko otworzyć się na różne przekazy mądrych osób, które pokazują jak żyć aby być szczęśliwym. Przez ten okres dwóch lat od zdrady wciąż powtarzałam, że nigdy mu nie wybaczę. Dziś czuję, że chciałabym mu wybaczyć. Bo bez wybaczenia, z chowaniem w sobie urazy nie można być wolnym człowiekiem. Nie wiem na ten moment czy uda się mi osiągnąć stan Wybaczenia...Ale przynajmniej wiem, którędy do tego droga...

Cześć. A jak ty w tym wszystkim walczysz o swojego męża/partnera ? Rozumiem że ci wybaczył ?

Dziękuję za ten artykuł. W internecie jest tak dużo bardzo negatywnych wpisów o osobach zdradzających, że człowiekowi się wydaje że po zdradzie nie ma już żadnej nadziei. Ja zdradziłam swojego partnera i po tym gdy mu o tym powiedziałam i próbowałam ratować nasz związek, szukałam podobnych historii w sieci. Jedyne co mogłam znaleźć to wpisy że kobieta która zdradza jest kur*, jak raz zdradziła to zdradzi kolejny itp... Ale nie poddałam się, a właściwie nie poddaliśmy się i po paru miesiącach udało mam się odbudować naszą relację. I to prawda, nasz związek jest teraz lepszy niż był wcześniej. Potrzeba dużo ciężkiej pracy i prawdziwej miłości, ale da się. I znam też przypadki małżeństw, u których 20 lat temu któreś zdradziło, a teraz są razem, jest im dobrze i prawdopodobnie będą razem już do końca życia.

Zdradzilam męża..6 miesięcy temu...dla czego ? jest wiele przyczyn,między innymi to że ciągle jest za granicą..do tego wtedy oszukiwał mnie przy każdej okazji..był za granicą wylanczal telefon lub nie odbierał wcale..przez miesiąc czasu nie odzywal się ani do mnie ani do naszych dzieci choć one wielokrotnie do niego dzwonily miał po prostu gdzieś..jesteśmy razem 13 lat..mamy troje dzieci .tak się zdarzyło nie umiem wyjaśnić dla czego ..było mi przykro ze tak mnie oszukuje . Z seksem u nas też było nie zaciekawie był zadko,raz na miesiąc półtora..ja młoda 27 letnia kobieta po prostu nie wytrzymałam..ale on był ostrzegany ze jeśli się sytuacja nie zmieni jeśli on się nie zmieni nie wytrzymam albo odejdę albo zdradzę wiedział mówiłam mu to tysiące razy ..nie zmienił się..a ja wybrałam prostsza drogę zdradzilam..bo odejść ciężko z trójką małych dzieci...choć ho kocham zdradzilam..po zdradzie bardzo zalowalam ..przyznalam się bo nie mogłam z tym żyć..powiedzialam prawdę mężowi bardzo cierpiał . ja też.. patrzyłam jak on cierpi i cierpiała i ja...wybaczyl mi w sumie odrazu nawet nie pomyślał żeby odejść .dla czego nie wiem może ze względu na dzieci ..ale mówi ze kocha...minęło od mojej zdrady 6 miesięcy ..mężowi powiedziałam 3 miesiące temu..na prawdę myślałam ze to koniec naszego malurzenstwa ze choć wybaczyl i tak po jakimś czasie będzie źle..ale wiecie co jest dużo lepiej niż przed zdradą ..czyżby się wreszcie obudził ? teraz mnie szanuję..nie oszukuje ..kochamy się częściej..stara się mi nie wypominać ..a ja co kocham za to ze mi wybaczyl i jestem mu wdzięczna ..I to nie prawda ze ktoś zrobił raz zrobi i drugi. bo ja już nigdy nie zdradzę. jesli będzie źle w naszym malurzenstwie będę wolała odejść. ale już nigdy nie zdradzę nikogo ...bo widziałam jak cierpiał mąż..płakałam razem z nim a to ze przespalam się z innym wcale mnie to nie bawiło..po zdradzie jeszcze zanim mąż się dowiedział wpadłam w depresję nie jadłam ..nie spałam..ciągle płakałam..to nie jest takie proste jak się wydaje...ale cieszę się ze Maz mi wybaczyl i co najważniejsze zmienił się i to bardzo..stara się ja też się staram...kochamy się bardzo...

Witam drogie panie mam problem bo to ja zostałem zdrodzy i szukam kogos kto by porozmaiawl ze mna szukam kogos kto wybaczyl i udalo sie wam odbudowac zwiazek moze znajdzie sie ktos kto bedzie chcial porozmawiac prosze o kontakt na Emila dembek@autograf.pl

Weszłam tu przypadkiem,bo na stronie fb link rzucony, widzę dyskusja gęsta od emocji, choć już dawno nie podejmowana. Parę spostrzeżeń mam. Niektóre kobiety zadają sobie tu w rozpaczy pytanie:czy mogę mu jeszcze uwierzyć ? czy przebaczyć, jak dalej żyć?etc. Choć nic nigdy nie jest przyklepane na 100%, a po sprawiedliwości trzeba oddać, ze jak ktoś będzie chciał zmienić swoje życie bardzo konsekwentnie, to jest szansa i nadzieja na to,żeby odbudować związek.Choć nigdy przenigdy pewności nie ma. Ale będę wredna i powiem: nie łudźcie się. kto raz zdradził - zrobi to ponownie. Może inaczej: kto raz okazał się ch... i kłamał wobec odkrycia zdrady, to ja nie rokuję. Prędzej, gdy facet się przyzna i się określi- jestem z Tobą i będę, zrobiłem coś niewybaczalnego itd. Czy okaże się mężczyzną i powie:słuchaj, zdradziłem i nie będę ściemniał, oszukiwał, rozstańmy się bo chcę być z tą drugą. Ale jak kłamie (jak tu widzę w jednej historii ze zaprzeczał zdradzie we własnej pościeli kupionej przez żonę) to nic z tego nie będzie. Jako bardzo młoda i ufna osoba oddałam życie i serce meżczyźnie, co do którego miałam intuicję przed sformalizowaniem związku,że "coś nie jest tak, jak być powinno".Ale wiadomo - trzeba być kobietą z klasą, nie być wiecznie zazdrosną etc.Niestety intuicja nie kłamała. Przeżyłam koszmar. Koszmar niekochania mnie. A ja kochałam bardzo.I to nie jako kobieta - bluszcz. Odkrywanie, że ktoś Cie zdradza jest śmiercią za życia.Rozwód. Nie ma go już w moim życiu, a jednak każdemu następnemu już nie zaufałam. Zwłaszcza gdy pojawiały sięte same, dokladnie te same oznaki"że coś jest nie tak". Wlaściwie o czym tu gadać. Moja koleżanka znalazła sie po drugiej stronie. Własciwie powinnam ją znienawidzić za samo to że stałasię czyjąś kochanką, w końcu sama doświadczyłam skutków takiej sytuacji, ale pozostało jedynie mówienie jej, żeby nie wierzyła. No i jej też nie wyszło. Odkryła bowiem, że facet rozluźnił z nią relację (inie chciał się rozwodzić) nie dlatego że wrócił do żony, ale znalazł sobie kolejną panią. Granie na trzy baty. Nie wiem, co gorsze - moja sytuacja czy jej. Dla niektórych zdrada to sposób na życie. Jak nie żony,to kolejnej kochanki. I tak do usranej śmierci. najsmutniejsze, że to miłością nazywają. Być może kobiety nie lepsze, nie generalizuję, ale ja, koleżanka doświadczyłyśmy czym jest kłamstwo - męskie. Ja się złożyłam do kupy, jeśli można nazwać wegetację. Kolezanka jest jeszcze w gorszym stanie. Zdrada nic odbudowuje. ja nie mam takich doświadczeń.

Dziękuję bardzo za ten tekst. I mnie to spotkało, miesiąc temu. Widziałam, że w moim małżeństwie jest bardzo źle, ale nie reagowałam. Mam do siebie żal o to, że mi sie nie chciało. Zabrakło mi tchu, jak się dowiedziałam. Walizki, pozew, dokładnie tak jak piszesz. Widziałam, jak bardzo mu źle z tym, że mnie tak zranił. Jak się stara, dla mnie i dla syna, jak bardzo nas kocha. Moja duma szalała ze złości, że młodsza, że może ładniejsza, ale nie była i nie będzie mną. Boli jak o tym myślę, cholernie. Ale kocham go bardzo i wiem, że on mnie też i potrzebne było na to trzęsienie ziemi, żeby sobie o tym przypomnieć.

Sytuacje i emocje opisane w tym artykule są jak najbardziej prawdziwe i adekwatne do zdrady. Najlepiej kiedy do niej nie dochodzi, bo niszczy niestety związek. Lepiej zanim do tego dojdzie zadać sobie pytanie o co chodzi i podjąć kroki naprawcze. Odbudowa po zdradzie jest bardzo trudna. Bardzo trudno jest potem ze sobą być. Poświęcać się, czy dbać o siebie ? Co to znaczy wybaczać ? Terapia? Tak, ale tam już pracuje się na własny rachunek tak naprawdę, odkrywa siebie. Mnóstwo sprzeczności niestety się pojawia. Zycie nie składa się z samych przyjemności, dlatego są i problemy. Związek dwojga ludzi wymaga dojrzałości obu stron. Osoby niedojrzałe nie potrafią rozwiązywać problemów, tylko szukają nowego kogoś, bo wydaje im się, że osoba z która żyją jest temu winna, a nowa odmieni zupełnie ich życie i da szczęście. To złudzenie. Dojrzałość to posiadanie całego bagażu emocjonalnego potrzebnego do dorosłego życia - przede wszystkim poczucia własnej wartości. Osoba z poczuciem własnej wartości , z wyniesionym z domu bagażem bezpieczeństwa życiowego, poczuciem kobiecości, czy męskości, nigdy nie zwiąże się z osobą, która sama tego nie posiada. Podobne przyciąga podobne. Zwiąże się z równie dojrzałą osobą i mogą wtedy tworzyć pełny, oparty na dojrzałej miłości związek. Jestem z kimś kogo kocham, a nie z gwarantem moich deficytów życiowych. "Chcę z Tobą być i potrzebuję Cię bo Cię kocham" a nie odwrotnie : Kocham Cię bo Cię potrzebuję - bo jesteś świetnym gwarantem mojego bezpieczeństwa finansowego, emocjonalnego, mogę mieć przy tobie to czy tamto ..... Tu nie ma miłości, tu jest układ, uzależnienie.
Po zdradzie nie ma już nic. Jest owszem więź, ale miłości nie ma. Jeśli zgodzimy się odnaleźć siebie w tym wszystkim, wyzerować wszystko i zacząć żyć tak jakbyśmy się dopiero poznali, ale ze zgodą na to, ze możemy już nie chcieć być razem, bo się sobie tacy jacy jesteśmy nie spodobamy na nowo - to próbujmy. Inaczej to stracony czas.

Dzieki za ten artykul. Pozwolil mi bardziej optymistycznie spojrzec w przyszlosc. Sam zdradzilem ( nie w klasycznym ukladzie/ zarzucilem sie w wir cyber-sexu ). Brdzo zaluje. Nie moge na siebie patrzec. Nic juz nie bedzie tak samo ale chce uratwoac to co mamy. Oby sie udalo. Rada dla innych. Lpeiej pogadajcie, nawet o najbardziej nieprzyjemnycg sparwach zanim rzucicie sie w zdrade. Naprawianie zwiazku zdrada jest niesamowicie trudne a czasami wrecz nie wykonalne

Wczoraj znalazlam przypadkowo zdjecia w komputerze mojego meza z jakas naga kobieta. Nigdy nie zapomne jak sie czulam, myslalam ze umre na zawal tak mi serce walilo. Teraz jak o tym pomysle to az sie trzese. Co za okropne uczucie. Pozniej plakalam i poszlam sobie zapalic chociaz nie pale. On na poczatku wciskal mi kit ze to jakies stare zdjecia z czasow kiedy jeszcze nie bylismy razem. Ale ta posciel w ktorej lezeli to ja kupilam wiec to nie mozliwe ze sprzed kilku lat to zdjecie. Poza tym byla tam nawet data i godzina. W koncu sie przyznal. Niby twierdzi ze do niczego nie doszlo z nia bo jak tylko cos zaczeli to on sie wycofal i ona wyszla. To jakas przypadkowa znajomosc. On twierdzi ze poczul ze to nie jest ok co chce zrobic bo kocha mnie i chce ratowac nasz zwiazek. Miedzy nami psuje sie juz od jakiegos czasu - oboje to wiemy. Nie wiem co mam zrobic?? Wierzyc czy nie???? W pierwszym momencie chcialam sie spakowac i poprostu wyjsc z tego domu. Teraz juz sama nie jestem pewna. Chyba w glebi duszy chcialabym zeby miedzy nami wszystko bylo jak byc powinno. Mysle ze nadal go kocham i mamy wpolnie synka ktory ubostwia tatusia a tatus kocha go ponad zycie i zawsze sie z nim bawi. Chcialabym zeby to co on mowil bylo prawda i ze nadal mnie kocha i ze chce zebysmy naprawili nasze malzenstwo. Mam taki metlik w glowie. Mysle ze jesli ktos zdradzi lub chce zdradzic to nie robi tego bez powodu. Wierze ze zdrada czasem potrafi naprawic zwiazek tylko zalezy to od dwojga ludzi. Pytanie czy w naszym przypadku tak wlasnie bedzie????

Ciągłe kłótnie bądź tylko nieporozumienia, trzaskanie drzwiami bądź życie obok siebie a nie razem.....wszystko jedno. To jest skutek narastających zaniedbań od jakiegoś czasu...od lat. Naszych męskich zaniedbań. Nie bez przyczyny różnimy się od siebie. Kobiety od mężczyzn. Kobieta z natury jest bardziej uczuciowa, wrażliwa i to wnosi do związku. Mężczyzna natomiast powinien nadawać ton związkowi. Dbać o całokształt. Każdy z nas chce być z kobietą bliską ideału. Problem w tym, że one takie są. A tylko od nas zależy czy będą takie dla nas.Jeżeli ktoś tego nie rozumie to zdrada tego nie naprawi. To będzie tylko następny krok do destrukcji który najwyżej poprawi coś na krótką chwilę. Kobieta potrzebuje czasem drobnego gestu. Bladego kwiatka, czułego dotyku, wyjścia do teatru. Od czasu do czasu pragnie, aby cała uwaga faceta była skupiona tylko na niej. Chce być pępkiem świata. Może to brzmi egoistycznie, ale prawdziwie. Chce stać na czubku wieży i wiedzieć, że jest szczytem jego serca i marzeń. Czasami chce być rozpieszczana kawałkiem białej czekola­dy, kawą z bitą śmietaną o poranku.A może po prostu chce czuć o każdej porze dnia i nocy, że jest kochana? Sukces to nie tyko to zrozumieć ale wykonywać. Nie tylko na początku związku, ale konsekwentnie przez cały czas.Małe gesty są świetnym fundamentem do zaistnienia wielkich rzeczy które będą naturalną konsekwencją. Będzie pięknie. Mimo trudności i potknięć.Kobiecie trzeba stworzyć raj, żeby była aniołem. I w tym odnajdować swoje szczęście.Ktoś kto tego nie potrafi od początku związku, nie będzie lepszy po zdradzie czy po rozwodzie.

Kurczę, to jest niegłupio napisane. Czytam to chyba piąty raz i przyznaję rację autorom. Jeszcze dwa dni temu wydawało mi się, że już jest po wszystkim w moim małżeństwie, a dzisiaj... Dzisiaj biorę dwa dni urlopu i jadę gdzieś całkowicie sam przemysleć sprawy... Bez żony i bez kochanki...

no właśnie to sprawdzam.... ciekawe czy to możliwe czy tylko takie czcze gadania...