Seksoholizm – ciemna strona seksu

Niekoniecznie. Ja ze swoją partnerką też oglądam filmy. Wszystko zależy chyba od tego, czy taka czynność nie sprawia, że w jakiś destrukcyjny sposób podchodzisz do seksu albo źle traktujesz siebie czy partnerkę. Ja chodziłem na terapię do Psychologgii na Chmielnej w Warszawie podczas swojej delegacji (było kilka dobrych tygodni). Mają tam całkiem dobrą panią seksuolog. Ja z oglądaniem długo kryłem się przed moją dziewczyną. Te ukrywane przyjemności sprawiały, że czułem jakiegoś rodzaju wstyd i zażenowanie. Z czasem i pomocą seksuolożki zacząłem rozumieć, czym w ogóle jest moja seksualność, jakie są moje potrzeby i z czego wynikają.

Witam! Mam na imię Laura i jestem przyszłym psychologiem seksuologiem. Do osiągnięcia tego tytułu brakuje mi zaledwie kilku miesięcy i wyników badań naukowych. Obecnie prowadzę badania na temat stylów radzenia sobie ze stresem i poczucia koherencji u mężczyzn uzależnionych od seksu.
Proszę o pomoc w badaniu na powyższy temat! Wiem, jak bardzo osoby te cierpią i pragnę im pomóc oraz poświęcić całą swoją karierę zawodową na innowacje technik terapeutycznych skierowanych do tej grupy społecznej.
Dzięki wynikom moich badań będziemy w stanie znaleźć lepsze rozwiązania dla cierpiących.
Zwracam się więc z ogromną prośbą o ANONIMOWE wypełnienie kwestionariuszy pod podanym linkiem.
Jeżeli znacie kogoś, kto jest uzależniony od seksu i jest płci męskiej, bardzo proszę o podanie mu udostępnionych przeze mnie kwestionariuszy.
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdxqNf4RNch7xfe6f3-TpFYhBEsR_wtIuXs7azz6vrZVh68Sw/viewform

Dzień dobry widze, że tu duzo komentarzy na taki temat jak? jak sie wyleczyć z seksuoholizmu prosze sie zastosować a przejdzie, a wiec po pierwsze calkowite zaprzestanie ogladania telewizji oraz programów takich jak filmy pornograficzne, które pobudzają wyobraźnie i są dla niej pożywka, samo wchodzenie i oglądanie takich stron otwiera nas na nie czyste siły, które się potem róznie manifestują wiec aby się od tego uwolnić, należy zmienić sposób myślenia oraz się odizolować od takich tematów, zacząć sie modlić do Jezusa Chrystusa i czytać Pismo Święte, A także co ciekawe znaleść osobę z podobnym problemem i pomóc jej także wybrnąć z tego. Nastolatki na tym świecie w obecnych czasach są najbardziej narażone, wchodzenie na nieczyste strony w internecie skutkuje poważnym brudem w życiu,który może się objawjać na różne sposoby np. prosty przykład bałagan w domu niby nic z tym nie ma wspólnego a jednak jest spójny co w głowie to i na zewnatrz. Pozdrawiam wszystkiego dobrego

na hasło jestem seksoholikiem wiele osob reaguje głupkowatym uśmiechem i komenatrzem typu: to masz fajne życie. a to jedno z najgorszych uzależnień, kompletnie destrukcyjne i niepozwalające stworzyć ani utrzymać związku. z doświadczenia polecam nie czekać, tylko zgłosić się do profesjonalisty. [wpis edytowany z powodu naruszenia regulaminu serwisu]

Czy baby moje kochane możecie pojąć jedno -że facet nie musi mieć żadnych uczuć, żeby uprawiać sex? Dla kogo te prostytutki,kochanki, kobity na jedną, parę chwil? Że to nie ma żadnego znaczenia? Że stan umysłu nie ma nic wspólnego z pochwą jaką jesteśmy dla seksoholika, nie ja jako człowiek płci żeńskiej tylko moja pochwa jako zadowalacz seksoholika...Im wcześniej przyswoimy sobie tą prawdę tym lepiej. Nie wyciągaj seksoholika z dna, bo sama w nim wylądujesz, chyba, że seksoholik chce terapii, chce normalnie funkcjonować. Nie bądźcie siostrami miłosierdzia, bo wam życie koło przepraszam dupy przeleci i to nie tylko waszej...

cd.
Zaczęłam być smutna i zadawać trudne pytania. Czasami byłam obca i chłodna w łóżku. Zaczęłam płakać i cierpieć. Nic nie rozumiałam. Nie wiedziałam co mam zrobić. Dlaczego mu nie wystarczam. Dlaczego czuję ból.
Wówczas on powiedział, że możemy być tylko przyjaciółmi, ponieważ on chce się śmiać, żartować i bawić, ponieważ on nie potrzebuje problemu w swoim życiu.
A przecież ja stałam się jego problemem. Mimo to proponował mi spotkania, podczas których nie mogłam go dotykać i musiałam patrzeć jak wraca lub jedzie na noc do innych kobiet.

KIM
Tak, chciałam pomóc przyjacielowi. Straciłam czas, zdrowie i pieniądze. A on nadal tarza się w tym syfie i udaje że mnie nie zna.

No masz rację w 100% z każdym uzależnieniem jest bardzo ciężko wygrać , ale nie jest to też niemożliwe wiem że to bardzo ciężka praca ,mylę się ?Myślisz że nie da rady ? To prawda że czasami sama w to wątpię ale tak jak już pisałam że to nie takie proste na każde rozstanie trzeba się przygotować . Jest dużo spraw do pozałatwiania ale najgorzej jest mi podjąć ostateczną decyzję ,bo w gruncie rzeczy wiem że to dobry człowiek ale chory bo to jest przecież choroba . Bardzo Ci dziękuję za szczerość ,cieszę się że mnie uświadamiasz . Masz jakieś doświadczenie jeśli chodzi o terapię ?

no tak pewnie było by najlepiej , ale to nie takie proste po tylu latach bycia razem ,myślisz że z tą chorobą nie da się nic zrobić ? Może przyjdzie taki moment w jego życiu że zacznie dostrzegać że problem jest w nim i zrobi coś dla siebie ? Naiwne trochę co ?

Bardzo chciała bym żeby mój mąż dostrzegł że jest seksoholikiem , ale niestety oszukuje sam siebie już tyle razy obiecywał że się zmieni , chodził na wizyty do psychologa .Ja wierzyłam że coś z tym próbuje zrobić ale chyba się grubo myliłam .Nie umiem mu pomóc ,nie mam też sił na to żeby odejść ,to nie jest łatwe .Moż tu mi ktos coś podpowie ?

Ośrodek Terapii Uzależnień w Szklarskiej Porębie organizuje warszaty dla mężczyzn uzależnionych od seksu ,a także dla kobiet . Robią je w oparciu o program Brytyjskiego Towarzystwa Leczenia Uzależnień od Seksu

brzmi mocno znajomo-to jakby moje życie. Tyle że to ja odkryłam i ,,wywlekłam" jego ciemna stronę i jestem przerażona tym co zobaczyłam. Mam dwóch synów, wniosłam sprawę o rozwód bo mam dosyć 10 -ciu lat oszustw i jego huśtawki nastrojów. Nie mam siły na ratowanie jego - jestem matką i te dwa maluszki bardziej mnie potrzebują

Faktycznie życie z seksoholikiem może być przejeba....
Jednakże seksoholizm jest uleczalny! Ja wyzdrowiałem. Jestem trzeźwym seksoholikiem. Co więcej osoby, które wygrały z nałogiem są znacznie wrażliwsze i są lepszymi partnerami życiowymi. Pytanie czy Ty chcesz o to walczyć?

Aby pomagać innym i dzielić się z innymi - sposobami jak wygrać - założyłem stronę seksoholizm-terapia.pl

Czytam te Wasze komentarze - jakie to wszystko smutne, jak strasznie nałogowcy rujnują życie swoje i bliskich. Mój mąż przyznał się do seksoholizmu chwilę po tym jak urodziłam drugie dziecko. Ledwo żyję, ledwo wstaję, nie mam sił na nic. Czuję, że popadam w jakiś totalny bezwład. Kolejna, teoretycznie druga kochanka, ale może było ich więcej. Kilka lat temu definitywnie miałam od niego odejść -uśpił mnie swoją "dobrocią", tekstami o "dobru dziecka", że mnie kocha itd. ale wszystko się powtórzyło. Zgłosiłam się na terapię, bo czuję, że tym razem już sobie nie poradzę. Strasznie żałuję, że od niego nie odeszłam, zaoszczędziłabym sobie upokorzenia i cierpienia, a tak zostałam po raz kolejny sponiewierana. On zgłosił się na leczenie, ale nie jestem pewna czy będę go wspierać, chyba przestaje mnie to obchodzić. wiem, że prawdziwa miłość nie ustaje -nie przestałam go kochać, ale raczej już z nim nie będę, nie chcę żyć w ciągłym strachu -czy znowu coś się nie dzieje. Zaczęłam analizować jego chorobę, myślę, że w dużej mierze "zawdzięcza" ją rodzicom, brak poczucia własnej wartości, ciągłe udowadnianie, że coś potrafi, że jest wartościowy, ciągłe domaganie się ode mnie przytulania(jak dziecko), zazdrość o moją miłość do syna(bo on takiej od matki nie miał) itd. Straszne, żal mi go, ale nareszcie żal mi bardziej siebie, bo chyba już jestem współuzależniona. Potworność.

Szanowni Państwo, przejrzałam Waszą konwersację pod artykułem. Jesteśmy obecnie w trakcie realizacji programu Tabu, dla National Geographic. Jeden z odcinków dotyczył będzie uzależnień. Jeśli ktoś z Państwa czuje "misję" mówienia o problemie jakim jest seksoholizm, zapraszam do kontaktu- k.dobosz@firefilm.pl Pozdrawiam

Dodam tylko, że od 19 miesięcy jestem " czysta" . A przed tym za chwile czułości ... za akceptację w oczach mężczyzny zrobiłam wiele wbrew sobie u swoim wartościom. Stoczyłam się na dno. Ale tak jak piszecie, to nie nadaj się na forum

Czułość...echh... między nami w łóżku było wspaniale, temperamenty te same, a potem. echh :(..Jurek, musiałabym tu sporo napisać, bo to co mnie dręczy to jest to samo co Ciebie, ten sam problem, więc sądzę,że rozumiesz, pewnych spraw nie da sie tak bardzo publicznie, bo są zbyt osobiste i zbyt delikatne i brakuje kogoś kto zrozumie. Kiedyś próbowalam z przyjaciółką, ale szybko urwałam bo nie rozumie, jest wspaniałą osobą, ale mój problem, po prostu nie rozumie. Chętnie z Tobą porozmawiam, może będzie nam dane. Mieszkam w aglomeracji śląskiej. Co dnia staram się przezwyciężać pokusy.
Pogadajmy,ale jak? Potrzebuję rozmowy z kimś kto przeżywa to samo co ja.

Wiesz z czym jest mi źle, z brakiem miłości...z tymi wszystkim mężczynami chciałam poczuć to co kiedyś czułam do mojego partnera i co? i nic? Nie ma miłości, a może nawet by była, bo niektórzy chcieli, ale niszczyłam to co być może mogło być ładne, bo ciągle pamiętam tamto uczucie, sprzed wielu lat. Ono było silne, bardzo się starałam, ale On nie zauważył mojej miłości, no może na początku było to z obu stron.Niby kochał, ale jakoś tak nie bezpośrednio...wzbudzał we mnie poczucie niskiej wartości tylko po to bym nie spojrzała na innych mężczyn. Skutek - odwrotny, niestety. Gdyby tylko mnie wtedy dowartościował i mówił, że jestem atrakcyjną kobietą, bo jestem, nie stałoby się to co jest teraz...pełna potarganych myśli, ciągle w poszukiwaniu tego czegoś, ciągle mężczyźni, którzy mnie dowartościowują i co z tego...nadal nie czuję nic...Masz rację umysł to siła, więc dziękuję za każdy dzień, za każdy dzień przeżyty z czystymi myślami. Wiesz czego boję się zawsze najbardziej, drobnostek, które wybijają mnie z rytmu tego czystego życia i zaczynam myśleć i znowu szukać....zaczynam być rozedrgana, nie mogę się skupić...myślę znowu jak tu się wyżyć, bo znowu mi brak...brak seksu, brak miłości...spokój, ten wewnetrzny spokój ,lubię go najbardziej i co dnia przed snem dziękuję za to, że miałam go dziś w sobie i proszę o niego na następny dzień...walczę Jurek...staram się jak cholera. W moim otoczeniu nikt nie wie o tym co się ze mną dzieje. Brak mi rozmów.Terapeuta słucha. Na terapę grupową nie pójdę, bo jestem zbyt rozpoznawalna w środowisku lokalnym, a spotkania z ludźmi, którzy przeżywają to samo co ja najbardziej pomagają. Pozostaje jeszcze inne miasto, być może tam będzie mi łatwiej.

Sądzisz Jurek, że nie kocham nikogo?...kocham dzieci...ale to inna miłość, powiesz...kochałam kiedyś inaczej...teraz?nie wiem? zastanaiwam się jak to jest teraz?, miłość ewoluuje i zmienia się, zmieniają się priorytety ...w wielu sytuacajch pozostaje przyzwyczajenie...mówisz o wypaleniu, ja się wypaliłam...co dnia próbuję się odradzać niczym mityczny Feniks. Pozdrawiam, życzę siły.

Racja, trzeba znaleźć siłę w sobie, by pokonać to co jest udręką. Żeby nie myśleć też dużo pracuję, czytam, fotografuję, odpycham myśli związane z seksem...samotność...a bez miłości można żyć. Czas i praca nad sobą jest najlepszym lekarstwem.

Każdy człowiek będący w sieci uzależnień w głównej mierze może tylko sam sobie pomóc ani przyjaciele ani rodzina mimo szczerych chęci nie będą w stanie wyciągnąć tej osoby jeśli on ona nie zechce.Ja chcę i pokonam ten problem choć nie jest mi łatwo ale od stycznia jestem górą.Uciekam w pracoholizm książki muzykę byle tylko nie myśleć.Czy poukładam sobie życie Ewo nie wiem może spróbuję na razie pozostanę sam muszę poukładać wszystko.Dziękuję za twoje słowa i pozdrawiam.

Należę do ludzi którzy się nie poddają bez walki ale tu nie ma już nadziei ona teraz mi się rewanżuje i nie mam prawa jej krytykować za to.Cóż kto sieje wiatr ten zbiera burze z dziećmi mam dobry kontakt rozwód bez orzekania o winie bo po co wyciągać swoje brudy.Oddałem jej wszystko bo sam tak chciałem zaczynam od nowa dam rade może kiedyś spotkam kogoś.Pozdrawiam wszystkich walczących ze swoimi słabościami.

Kiedyś jak miałam 20 lat, wtedy czułam, potem już linia pochyła...brak miłości?, brak uczucia? ...hmm

Kobiety chyba rzadko mówią o swoich słabościach. A już na pewno trudno im się przyznać, że są seksoholiczkami. Ja jestem. Mam 49 lat, spełniam się w swej pracy zawodowej z sukcesami, moje życie jest dobre, nie powinnam narzekać, ale ciągle czegoś mi brak. Mąż w ciągłych delegacjach, zresztą chyba kochałam go kiedyś za bardzo...niedobrze jest kochać za bardzo, dorosłe dzieci i ja...czasami mi się wydaje, że jestem jak dr Jayll i mr Hyde...w domu czuła, ciepła, rodzinna, w pracy zawsze zoranizowana, wymagająca, wiem czego chcę, a jest jeszcze drugie życie, mroczne...jacyś mężczyźni, których spotykam gdzieś po drodze na seks, z jednymi jestem nieco dłużej, z innymi tylko raz...ciągle szukam nie wiem wlaśnie czego?...chcialbym poczuć, coś poczuć, a gdy robię to na różne sposoby to teoretycznie jest fajnie, jest duża przyjemność ,ale nie czuję nic...z nimi i z moim mężem nie czuję nic...i wiem, teraz to już wiem, że moje dzieciństwo nie należało do udanych, zaburzone relacje z ojcem, który nie miał dla mnie czasu, zajęty pracą, alkoholem, mama niby czuła, ale niestabilna emocjonalnie ze skrajności w skrajność...i niby powinno mi być łatwiej, bo mam za soba studia psychologiczne, jestem świadoma i ...no właśnie... i?

Zawalcz, warto. Zrób to dla siebie i dla rodziny.
Pokaż żonie, że potrafisz nie tylko mówić. Czyny mówią same za siebie.
Oby Tobie się udało.

Musisz iść na terapię!!! Życie nie kończy się wtedy gdy sypie nam się świat tylko wtedy gdy umieramy:) Podejmij walkę o swoją godność -myślę, że warto. Ja swoje powolutku zaczynam ogarniać. Po wielu miesiącach cierpienia wzeszło słońce:) Nie będę Cię obarczać pogardą czy wyśmiewać, bo ja akurat piszę z perspektywy "zdradzanej żony nienawidzącej kochanki swojego męża", ale jesteś klasycznym przykładem kochanki właśnie(ja klasycznym przypadkiem kochającej, ślepej na zdrady męża żony...). Tak, Twój partner wykiwał Cię życiowo, nie odszedł i nie odejdzie od żony, dlatego, że kochanka ma być kochanką właśnie, a nie stawać się żoną:( Jak gdzieś przeczytałam żona to: miłość, stabilizacja, ciepło rodzinne, dzieci, azyl, zadbany dom, jaskinia, przewidywalny i miły seksik itp., a kochanka? -odmiana, adrenalina, czekająca, zawsze gotowa, bezproblemowa...problemowe się szybko odstawia na bok:) Mam wielu znajomych zdradzających i zdradzanych, ale rozwodów z tego niewiele...ludzie przymykają oczy, zwłaszcza kobiety. Weź się za siebie! nie wiem jak u ciebie sytuacja finansowa, bo napisałaś o uzależnieniu finansowym -to też klasyka -w psychologii nazywa się to przemocą ekonomiczną...:( ale naprawdę zrób coś, bo tak po prostu nie można żyć. Jeśli nic nie zmienisz to cały czas będziesz na przegranej pozycji. Nie wiem jaki był Twój mąż, że jednak zostawiłaś go i wybrałaś kochanka, ale kochanek nie wybrał Ciebie. Jesteś wykorzystywana za własnym przyzwoleniem i nic się nie zmieni. Trzymam za Ciebie kciuki!

Ludzie nie rozumieją seksoholizmu. Mężczyźni długo się go wypierają. No bo w końcu stała chęć na sex to u mężczyzn standard. Najgorsze jest potoczne obwinianie partnerek za swój nałóg, ale i potoczne obwinianie kobiet w ogóle: że oziębłe, że za mało dają ,nie tak dają, źle dają, nudziary, bo nie chcą seksu analnego, bo nie eksperymentują, bo migrena, bo okres, bo ciąża, bo po porodzie, bo zmęczone, bo dzieci itp. -zawsze, uwierzcie zawsze zwala się wszystko na kobietę. I nie ważne jak się starasz...U mnie była sielanka w łóżku -tak ja uważałam, a później przeżyłam szok. Analizowałam wszystko, sex, partnerstwo, aspekt ekonomiczny -nie ma idealnych związków. Mężczyźni tez nie są idealni w sexie, niestety, niektórzy nie rozumieją czym jest łechtaczka, rozmawiam z mnóstwem znajomych kobiet, wymieniamy uwagi, pojawiają się smutne refleksje, że już lepiej wibrator sobie kupić -do niczego nie zmusza, a daje przyjemność. Nie mam nic przeciwko pornografii, ale wypacza facetom obraz seksu, tego jestem już dzisiaj pewna. Jak to sprytnie ujął pewien seksuolog- pornografia jest jak film sensacyjny...Mój mąż podjął terapię, staramy się ratować małżeństwo ,ale w głębi duszy ja tego nie widzę. Gdyby nie dzieci już bym odeszła. Jestem niezależna finansowo, mam dobra pracę. Ale dzieci...Nigdy nie sądziłam, że moim największym marzeniem będzie być samą, bez mężczyzny. Z pogodnej, fajnej babki, jak mówią moi znajomi stałam się zamknięta w sobie, smutna, otępiała. W tej chwili jestem na prozacu, jakoś funkcjonuję. Mąż kategorycznie nie chce rozwodu, płacze, przeprasza, mówi o wstydzie, argumentuje, że przecież się leczy, a małżeństwo jest w zdrowiu i w chorobie...Tak, seksoholik to również manipulant. I te tony chamstwa w internecie kiedy czyta się o tym problemie... Nie miałam o tylu rzeczach pojęcia, dobra, miła, zadbana żonka, fajna do pokazania kolegom wzorowa mama,a i tak to było zbyt mało. Teraz już zobojętniałam, będzie co będzie. ale wiem jedno -nigdy nie chcę już żadnego mężczyzny, tak, jest to skowyt skrzywdzonej baby, ale taka prawda.

Mój mąż to seksoholik, przechodzę piekło, którego nikomu bym nie życzyła. Dziesięć lat małżeństwa -tyle samo lat oszustw. Nie zauważyłam niczego, niczego...raz złapałam go na oglądaniu pornografii, ale pomyślałam, no cóż, facet, tym bardziej, że zbył problem. Sex między nami -super więc tym bardziej byłam w szoku. Teraz sama chodzę na terapię, on również -nie wiem jak będzie, odarł mnie z kobiecości, zabił ochotę na sex, zniszczył mnie. A mężczyźni oglądają się za mną, adorują -nie cieszy mnie to, nie ufam już nikomu. Nie wiem co będzie dalej.