Test: Alfa Romeo Giulietta

Fani marki długo czekali na nową kompaktową alfę, która zastąpiła model 147, będący na rynku 9 lat. Giulietta jest większa, bardziej praktyczna, no i nawet osoby, którym nie pasuje jej klasycyzujący styl, nie mogą jej odmówić wdzięku. Do tego dobrze jeździ.

Ale po kolei...

Za cenę zaczynającą się od 69 900 zł, dostajemy nowoczesne auto, zbudowane na nowej, lżejszej platformie, której Alfa nie dzieli z pozostałymi modelami koncernu. Odpada więc problem znajomych, którzy (z zazdrości) wytykaliby wam, że kupiliście „droższego fiata”.

Auto jest praktyczne. Bagażnik w normie (350 litrów), ale o wysokim progu załadunku. Ilość przestrzeni w kabinie nie odbiega od konkurencji, a wnętrze jest wyciszone na wysokim poziomie. Zresztą przebywanie za kółkiem jest bardzo przyjemne, ze względu na dbałość o styl, z jakim wykonano środek auta. Cieszą duże połacie zimnego metalu na desce rozdzielczej i rajdowe przełączniki, działające z poduszkową lekkością. Krew zaleje was za to strumieniami, gdy wasza dłoń po wyłożeniu na auto sporej sumy, dosięgnie guzików jak z Punto czy gałki zmiany biegów pasującej do vana.

OK, ale jak to mawiają, plastiki nie jeżdżą. Jeździ silnik, zawieszenie, układ kierowniczy.

Za napęd odpowiadać mogą dwa diesle i dwa benzyniaki. Najsłabszego diesla (140 KM) i benzynę (120 KM) polecamy emerytom. Osobom bardzo oszczędnym i pokonującym długie dystanse - 2-litrowy silnik wysokoprężny (170 KM), a bardzo rozrzutnym - zdolnego przepalić tankowiec benzyny motor 1.8 generujący słuszne 235 koni. Obiektywnie najlepszym silnikiem jest 1.4 MultiAir w wersji 170-konnej. Jest ospały poniżej 2000 obrotów, ale turbosprężarka o zmiennej geometrii czyni cuda, skutecznie maskuje turbodziurę. Serce auta, w połączeniu z podwójnym wydechem, brzmi też całkiem rasowo.

Za te pieniądze można znaleźć lepiej jeżdżące auto, ale żadne nie da porównywalnej dawki radości z prowadzenia. O to, jaki „humor” ma Alfa, dba system DNA. Każde z jego trzech przełożeń – dynamic, normal i all weather – zmienia charakter pracy silnika, reakcję na gaz oraz siłę wspomagania kierownicy. Giulietta najprzyjemniej jeździ oczywiście w dynamic, gdy dodatkowy moment obrotowy wyostrza charakter silnika. W połączeniu z zaawansowanym zawieszeniem, opartym o poprawione MacPhersony z przodu i wielowahaczowe z tyłu – Alfa jest stabilna przy dużych prędkościach i jeździ w zakrętach o wiele lepiej niż konkrecyjne auta w podobnej cenie. Zgodzę się, że bywa lekko podsterowna, ale jestem przekonany, że tak miało być. Inaczej nie dowiedzielibyśmy się, że układ kierowniczy jest precyzyjny, czuły i dużo mówiący o tym, co dzieje się pod kołami.

Giulietta, to najlepsza Alfa od wielu lat. Piękna, praktyczna i dobrze wykonana. Stworzona dla kierowcy lubiącego angażującą jazdę, ale jednocześnie niemęcząca w codziennym użytkowaniu.

Straciła za to nieco ze swojego „alfiego” charakteru. Na szczęście, bo dzięki temu ma kilka wad mniej.

Ed Borowski