Praca zdalna nie dla wszystkich

Obawa przed zerwaniem więzi z pozostałymi pracownikami biura

Wielu pracowników tworzy w pracy rozległe sieci powiązań towarzyskich. Zapewniają im one poczucie bezpieczeństwa i stabilności. Tymczasem praca zdalna oznacza wyrwanie z tego kręgu, co może się skończyć poczuciem wykluczenia, zerwania łączności z biegiem spraw – nie tylko firmowych, ale i tych dotyczących relacji koleżeńskich. W efekcie pogarsza się nastrój, a tym samym spada motywacja do pracy oraz produktywność. Wyrwy nie jest w stanie zastąpić kontakt telefoniczny ani nawet regularne wideokonferencje, tym bardziej sucha korespondencja mailowa. Poczucie odizolowania niszcząco wpływa na możliwość skupienia się i wydajnej pracy.

Silne pragnienie kontaktu z innymi

Praca zdalna to zwykle zajęcie samodzielne, wykonywane z domu, gdzie nie ma gwaru typowego biura. Dla jednych to okazja do większej koncentracji, ale dla innych poważny problem. Wielu z nas nawiązuje w miejscu pracy bliskie relacje koleżeńskie z innymi zatrudnionymi, tymczasem praca z domu w dużej części odcina od tych znajomości. Osoby towarzyskie potrafią się czuć w tej sytuacji bardzo niekomfortowo, może się wręcz pojawić coś w rodzaju frustracji. Takim pracownikom brakuje firmowych pogawędek, ciężko im się przyzwyczaić do faktu, że są skazani wyłącznie na własne towarzystwo. Rozmów, które wcześniej dawały wytchnienie i inspirację, w pracy zdalnej już po prostu nie ma.

Kłopoty z koncentracją

Choć są ludzie, którzy w otoczeniu domowym są w stanie się sprężyć i skoncentrować, dla wielu innych to istna mordęga. W biurze sprawa jest prosta – mamy miejsce pracy i określony czas na jej wykonanie, w domu jest inaczej. Wokół jest mnóstwo rozpraszaczy: a to domownicy nam ciągle przeszkadzają, a to w telewizji leci jakiś bardzo ciekawy program, który od dawna chcieliśmy obejrzeć. Zawsze jest coś innego do zrobienia. Jeśli nie jesteś mistrzem samokontroli i nie potrafisz oprzeć się domowym pokusom, praca zdalna zwyczajnie nie jest dla ciebie.

Brak samodyscypliny

To w znacznym stopniu wiąże się z poprzednim punktem, ale pojęcie samodyscypliny jest znacznie szersze. To coś więcej niż umiejętność skupienia się, to zdolność do samoorganizacji, wyznaczania sobie celów i planów działania i, co najważniejsze, umiejętność ich egzekucji od samego siebie. W firmie zawsze ktoś czuwa byśmy z zadaniami wyrobili się na czas – a to szef nam przypomni zbliżający się deadline, a to zdopingują nas koledzy z pokoju. W domu to my sami musimy zdecydować, co jest priorytetem i jak wykonać kolejne zadania, by zdążyć z terminami. Są ludzie, którzy czują się wtedy jak ryba w wodzie i bez problemu planują kolejne kroki, ale cześć z nas nie ma takiej samokontroli i nie jest w stanie bez zewnętrznych, formalnych bodźców trzymać się harmonogramu.

Zatarcie granic między pracą a życiem prywatnym

Praca z domu powoduje, że stopniowo zacierają się granice między czasem na wykonywanie obowiązków służbowych, a tym, co robimy w życiu osobistym. Choćby dlatego jedną z kluczowych zasad zdrowego homeoffice jest wyznaczenie sobie stałego miejsca do wykonywania zadań firmowych – takiej namiastki biura w domu. Jeśli tego nie potrafimy zrobić, skazujemy się na proces, na końcu którego będziemy pracować za mało i nieefektywnie, albo wręcz odwrotnie – pracy poświęcimy cały swój czas, zaniedbując wszystko inne. Kluczem do uzyskania optymalnych efektów pracy zdalnej jest samokontrola i samoorganizacja, a także odpowiedni balans między tym, co robimy dla firmy, a czasem na aktywności osobiste. Dlatego warto już na samym początku wyznaczyć sobie jasny podział czasu na pracę i odpoczynek. Inaczej może nam być bardzo ciężko złapać odpowiedni rytm dnia.

Leszek Antonowicz