Dzieci powtarzają zachowania i sposób myślenia swoich rodziców. Wystarczy "rób, jak ja robię" zamiast "rób, jak ja mówię". Nie oczekuj, że twoje dzieci nie będą robiły czegoś, co ty robisz regularnie.
Bądź wyrozumiały. Dzieci ciągle się uczą, co należy robić - jeśli twoje oczekiwania będą rozsądne, możesz uniknąć frustracji.
Na zachowanie dziecka często wpływa wiele czynników, takich jak poziom stresu rodziców. Czasami ważne jest, żeby wziąć głęboki oddech, zwolnić i dać wszystkim kilka dodatkowych minut na uspokojenie się, by uniknąć eskalowania stresującej sytuacji.
Tłumacz dzieciom różne rzeczy, kiedy są w dobrym nastroju. Wywoływanie pożądanych zachowań i wprowadzanie dyscypliny udaje się najlepiej, kiedy wszyscy są w dobrych humorach i mają dużo czasu na rozmowę (w przeciwieństwie do chwil, w których sytuacja jest już napięta).
Pracuj nad swoimi umiejętnościami komunikacyjnymi. Istnieje świetna książka pod tytułem Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, pokazująca doskonałe przykłady skutecznej komunikacji z dziećmi.
Czasem da się uniknąć potencjalnie frustrującej sytuacji, jak odmowy lub niechęci, po prostu pozwalając dziecku wybierać (na przykład: Chcesz włożyć niebieski czy zielony sweter?).
Zamiast rozmawiać o dzieciach ponad ich głowami i decydować za nie, dobrze zaangażować je w proces podejmowania decyzji, co sprawi, że nie uznają, że ktoś "mówi im, co mają robić".
Czasem możesz zmienić czynności, których dzieci nie lubią w grę lub rywalizację (na przykład - wyścig do łazienki by umyć ręce, albo kto pierwszy zdąży umyć zęby).
Wychowanie dzieci nie musi polegać na ciągłych nakazach i zakazach. Umiejętność rozmawiania z małym człowiekiem da ci dużo więcej ojcowskiej satysfakcji niż ciągłe strofowanie go lub karanie.
Bartek Kulesza