Czy romans może przerodzić się w związek?

Bossze jakie bzdety .... kochanka to inna kobieta z która mężczyzna utrzymuje kontakty seksualne i bardxo często emocjonalne. Bardxo często słyszy się ze mężczyzna mieszka z żona dla wygody i z przyzwyczajenia . Większej filozofii bym nie szukała.

Bardzo tendencyjny artykuł ale może faktycznie takie są statystyki. Ale mam wrażenie patrząc na moich rozwiedzionych znajomych ,że ich małżeństwa nie były zawierane z szaleńczej miłości więc czemu nie spróbować z kimś innym ? ja z moim mężem pracowaliśmy razem kilka lat zanim połączyło nas uczucie. Wiedziałam ,że ma żonę ale też wiedziałam nie od niego jak ten związek wygląda. W zasadzie nasz "romans" od początku do wyprowadzki męża trwał 4 miesiące i od samego początku była o tym mowa. Jesteśmy kilka lat i mamy 2 dzieci. Mój mąż zawsze dążył do związku a nie radosnego randkowania. Może nasza sytuacja to wyjątek.
Ale co z rozwodnikami ? nie znajdą już nikogo "lepszego"?
A co do dziecka z pierwszego małżeństwa. Na początku był problem ale relacje ojca z córką są teraz zdecydowanie lepsze niż kiedy był z jej matką. Starają się oboje.
Poza tym dziecko to tylko epizod w życiu. Później zakłada samo rodzinę, wyjeżdża czasem na drugi koniec świata. Nie widzę potrzeby dostosowywania wszystkiego.

Wiem, to troche glupie.... kazdy potepia kochanki. Ja tez.... tak myslalam dopoki sama nia nie zostalam.
Jak tylko go zobaczylam po raz pierwszy, od razu wiedzialam ze cos w nim jest, milosc od pierwszego wejrzenia? Chyba tak.
Ja mezatka z pierwsza miloscia zycia z dzieckiem, on zonaty choc mial wczesniej staly zwiazek, z zona nie maja wspolnych dzieci.
To trwa juz prawie 4 lata, razem pracujemy. Kilka razy probowalam odejsc, ale nie potrafie. Teraz wiem ze on nadaje sens mojemu zyciu, gdy mowi do mnie, dotyka, caluje mam motyle w brzuchu, pragne wiecej, ciagle mi malo. Mysle o nim dniami i nocami.... tak bardzo chcem z nim byc.
Gdy do czegos dochodzi pomiedzy mna a mezem, to juz praktycznie czuje ból, drazni mnie wszyskim.
On, moj Kochany, zapewnia ze jestem kims wyjatkowym, ze mnie kocham, ze nigdy nie czul sie tak jak ze mna. ze gdyby nie fakt ze jestesmy w stalych zwiazkach bylibysmy razem. Ale nie chce od niej odejsc, bo ich zwiazek powstal ze zdrady i I czuje sie odpowiedzialny za rozlam jej rodziny i swojej tez.
Ja juz sie pogubilam, nie chcem go stracic, ale wiem ze mnie nie wybierze. Nie wiem co robic.... ale wiem ze nie chcem byc sama

Małżeństwa kiedyś święte i trwałe dziś są krótkie i rozpadają się zaraz po ich zawarciu. Każdy szuka emocji, nowych przeżyć bo świat to oferuje. Małżeństwo wychowuje dzieci, splaca kredyt i nuda codzienności ich dzieli. Na przyjemności brakuje chęci i miejsca, Nie ma między nimi kurtyny intymności i tajemniczości za która jest pożądanie. I raptem któraś z osób nie wytrzymuje, okazja do zdrady to chwila a potem nigdy już nie będzie tak samo.
Nie odchodzi mężczyzna bo po co? Tyle formalności z odejściem, raczej to kobieta to wykryje i skutecznie go wyrzuci a on sobie pójdzie. I ma inne życie, nowe wrażenia, nic już nie musi.
W tej rzeczywistości nie ma stanów trwałych, wszystko płynie .... Trzeba to zaakceptować

Dokładnie propaganda .. bądź nieszczęśliwy przy żonie bo możesz mieć tylko gorzej ..?????nie rozumiem po co całe życie tkwić w nieszczęściu ?

Teraz to się w dupę pocałuj ! podpisałaś papier dałaś innemu to się tego trzymaj.I nie żal mi się bo mnie to gówno obchodzi.O mnie też biją się młode mężatki.Nie ma mowy.Za póżno.Trzeba było wtedy myśleć.

"Po prostu bycie facetem stawia cię na z góry przegranej pozycji wśród twoich córek, przypuszczalnie dlatego, że nieraz ich chłopacy zachowywali się wobec nich jak dupki. Okoliczności łagodzące, takie, jak nieistniejące życie seksualne z żoną, na pewno nie zostaną zaakceptowane przez twoje dzieci. Co więcej - jeśli ty i twoja nowa miłość zechcecie zamieszkać razem, twoje dzieciaki niemal na pewno jej nie zaakceptują i wystawią wasz związek na prawdziwie ciężkie próby, sprowokujesz bezsensowne wybory i niekończące się dylematy. Doprawdy – nieciekawe to perspektywy."
I z tym akapitem się nie zgodzę, bo już któryś raz spotykam się z sytuacją, kiedy to zdradzona i odtrącona żona, jest również odtrącana przez dorosłe / dorastające dzieci i obwiniana o to, że to przez nią rozpadła się rodzina. Gdyby siedziała cicho i pokornie znosiła zdrady ojca i wypełniała swoją rolę , rodzina by się nie rozpadła. Dzieci chętniej utrzymują kontakt z ojcem, niż ze zdradzoną matką, mimo że matka stała się po rozwodzie niezależna finansowo i psychicznie. Jak to się mówi - odżyła. Rozwód wpłynął korzystnie na jej wygląd i rozwój zawodowy. Przestała być tłamszona i redukowana do roli obsługi domu i rodziny. Córki uwielbiają tatusia, mimo że zdradził i upokorzył matkę. Okazują sympatie jego nowej partnerce, a od matki stronią. Tylko jedna z tych rodzin miała syna, który potępił matkę za ujawnienie zdrady ojca i zerwał kontakty z obojga rodzicami. Po raz trzeci obserwuję ten schemat i nie mogę zrozumieć jego mechanizmów. Wydaje mi się to chore i nienaturalne. Jak to wytłumaczyć ?

I zapewne będzie trwało. U mnie już idzie dwudziesty rok. Tylko ja pomimo mijających lat w tym układzie -nie wierzę , że to jest coś więcej niż romans. Wiem , że szanuje i kocha swoją żonę i że nigdy jej nie zostawi.Co to jest ? Trudno powiedzieć. Może z jego strony wygoda? Odskocznia od codzienności? Przyjemność? Taki układ działa mocno destrukcyjnie i trzeba mieć naprawdę silną psychikę. Na pewno to , że wierzycie , że się kochacie łagodzi trochę ten stan. U mnie - nie mam pojęcia co to jest. Nie wiem co siedzi mu w głowie. Wiem tylko , że on dalej chce tych spotkań, bo próbowałam już kilkukrotnie z tym skończyć. Być może wie, że jestem zbyt słaba by rozstać się definitywnie i to wykorzystuje. Nie mam pojęcia co o tym myśleć.

Mój mąż rok temu poświęcił rodzinę w imię miłości do młodszej,teraz oczekuję dziecka,też mi się wydaje że wpadł z deszczu pod rynne.Tylko on nigdy się do tego nie przyzna.

U mnie to trwało 3 lata. Niestety zostały dwie rodziny rozbite moja i jego. Obecnie nie jestem z Nim zostawił i mnie, jakbym wiedziała, że tak się to potoczy nigdy bym się nie wpakowała w takie coś. Tyle przepłakanych nocy dla niespełnionej miłości. Obecnie leczę się z depresji wychodzę z dołka pomalutku. Mam nadzieję, że nikt nie popełni tego błędu co ja. Pozdrawiam i wszystkiego dobrego w walce o miłość.

do Kobieta

mowisz tak rozsadnie, jak moja siostra :/
mnie chodzi tylko o to, ze to mial byc moj maz i moje zycie, ale przez glupie "nie wiem co ona na to", on sie nie odwazyl nic zrobic we wlasciwym czasie, a ja wowczas bylam ksiezniczka czekajaca na zdobycie.
Dzisiaj oboje mamy swoje lata, wreszcie wszystko zostalo powiedziane i skonsumowane, no i tu zaczyna sie tragedia.
Dzieci oczywiscie krzywdzic nie chce, ani jego, ani moich, nasze malzenstwa sa na wlosku tak czy inaczej, byly juz wczesniej, zabija nas tylko dystans.
Tylko i az :/ Nie chce z tego rezygnowac, nie chce zeby to minelo i nie chce sie z tym godzic. Po prostu chce odzyskac zycie, jakie bylo mi pisane.
Matko, jak Ty sobie z tym poradzilas?
nie wyobrazam sobie widziec go raz w roku, o ile az tak czesto :/
gdybym tylko mogla cofnac czas, tylko o 12 lat :/
strasznie mi, nie jem, nie spie, nic nie moge zrobic bez mysli o nim, koszmar jakis

do KOBIETA
czyli to mnie czeka? nic wiecej?
Boze, jutro mijaja 2 tygodnie od naszego rozstania, ja ledwo zyje, prawie cala dobe placze, marze, mysle, jestem wsciekla na zycie, ze tak nas urzadzilo :/
Bylismy para jako dzieci, pozniej przez lata (jak sie okazalo) wzajemnie o sobie marzylismy, spotykalismy sie troche przypadkiem z okazji jego pobytow w Pl, ale zawsze kogos mialam w tym czasie i to powodowalo, ze nic wiecej miedzy nami nie bylo :/
Teraz ja jestem w bezsensownym malzenstwie, on tez i pewnie gdyby nie odleglosc, cos by sie wyklulo. No niby sie wyklulo, bo wreszcie powiedzielismy sobie rzeczy o ktorych wczesniej nie rozmawialismy, w koncu wiemy co do siebie czujemy i... nic nie mozemy :/
Chce go, strasznie go chce, jest jedyna wlasciwa miloscia w moim zyciu, dlaczego nie mozemy w koncu byc razem?
Teraz czekam najakakolwiek wiadomosc, poki jest na tych wakacjach, to jest kiepsko pod tym wzgledem :(

Matko, jakbym czytala o sobie, dopadla mnie milosc sprzed dwudziestu kilku lat, tez przez portal spolecznosciowy, chociaz kilka razy przez te lata sie spotkalismy, teraz spotkalismy sie po kilku latach smsowania, bylo cudownie, ale co dalej?
Tez dziela nas tysiace kilometrow, nie wiem kiedy zobaczymy sie po raz kolejny, on niby chce zwiazku, ja chce go na 100%, ale jak to zrobic? On nie rzuci zycia i dzieci tam, ja nie moge wyjechac, poza tym maz nie pusci dzieci - sytuacja jest beznadziejna.
Ja po tym spotkaniu rycze i nie moge sobie miejsca znalezc, on wlasnie jest w Pl z rodzina, nie moge sie doczekac kiedy wroci do domu, bo wowczas bedzie mial czas dla mnie.
Co bedzie dalej???

@kruk.pl
I nie wybrnęłam. Cały czas ta historia trwa. Już półtora roku, w tajemnicy przed wszystkimi. Spotykamy się średnio co 3-4 miesiące. Jest cudownie. Nie wiem co będie dalej. Trudno mi to ogarnąć. Ale jestem taka szczęśliwa.

@Krzywa Mańka - a chcesz z tego wybrnąć? Może to będzie taka twoja słodka tajemnica,, odskocznia.

flirt można również prowadzić "po cichu", sex również można znaleźć poza związkiem małżeńskim, niekoniecznie go rozbijając. Instytucja fucking buddy jest coraz bardzie popularna w świecie

działa również w drugą stronę, a jakże....

nie jest czasami łatwo bić się o małżeństwo, gdy żona już nie dba o siebie tak bardzo, gdy nie ma już namiętności, gdy w łóżku jest rutyna, gdy żona jest wyczerpana, boli ją głowa, itp. Albo, gdy do zbliżenia dochodzi raz na trzy tygodnie? I co? facet nie ma poszukiwać przygód, wykorzystywać nadających się okazji? Robi to, kryje się, wymyśla alibi, kręci. Wszystko po to, by jednak częściej czuć się mężczyzną

no właśnie faceci chyba już tak mają, pakują się w romans, bo zauroczenie, fascynacja, nagle głupieją i zawsze "jakoś to będzie". A nie zastanawiają się jakie to będzie miało konsekwencje, już nawet nie chodzi o kochankę, bo każda "rozsądna" kochanka powinna mieć świadomość, że jak zaczyna się spotykać z żonatym facetem to łatwo nie będzie. Facet nie myśli, że konsekwencje są znacznie większe, że jak ma dzieci to również jego romans często burzy świat dziecka. Tak panowie, córki jak się dowiedzą, tak łatwo romansu wam nie wybaczą...

Nie jest tak łatwo i prosto. Poznajesz kogoś i zaczyna się robić fajnie, a potem nagle się okazuje, że masz u niej swoje kapcie i szczotkę do zębów. I niby rozsądek mówi, że taki układ nie ma przyszłości, ale głupio jest powiedzieć jej "fajno było, a teraz - cześć". I tak się to ciągnie...

Niby to takie oczywiste, a jednak ciągle sytuacja się powtarza: panowie szukają kochanek, a panie - "tych wymarzonych". I interes się jakoś kręci, a o dalekiej przyszłości myśli niewielu. Nie ma co straszyć!